Bjarni bankamaður í Noregi

Núna þegar fyrirsjáanlegt er að það verði með neyðarráðstöfunum að þjóðvæða alla helstu innviði íslensks  athafnalífs þá er rétti tíminn til að horfa yfir blóði drifna slóð helsta bankahöndlara Íslendinga.

Það er Bjarni Ármannsson. 
Hann var uppgötvaður af Pétri Blöndal sem réð Bjarna til KAupþings 1991 og  hafinn til metorða af  Finni  Ingólfssyni þáverandi iðnaðar- og viðskiptaráðherra  og Þorsteini Ólafssyni en þeir gerðu Bjarna  að bankastjóra FBA  árið 1997. Svo sameinaðist FBA Íslandsbanka og upp hófust axarsköftin þegar Bjarni hjó sér leið til að búa til handa sjálfum sér digra sjóði úr engu nema blekkingum og trúgirni og þeim fjárhagslegu svikamyllum sem drifu áfram íslenska bankaútrás þar sem menn eins og Pétur Blöndal reyndu að telja okkur trú um að allt í kringum okkur væri eigendalaust fjármagn sem best væri að hinir klókustu og ófyrirleitnustu sem hefðu einokað alla upplýsinga og valdaþræði í hendi sér hrifsuðu til sín og létu mala sér gull eins og úr kvörninni Grótta. 

Bjarni bankamaður keypti banka í Noregi í gríð og elg. Hann einblíndi á fjárfestingarhugsunina og útrás bankans erlendis.  Hann  sá um kaup á KredittBanken og BN-banka í Noregi og var mánuðum saman í útlöndum að gera samninga um kaup á bönkum.

Bjarni virðist hafa plantað sér alls staðar í stjórn og formennsku og notað aðstöðu sína til að ausa fyrir sjálfa sig úr þeim sjóðum sem honum var trúað fyrir. Margt er afar siðlaust og undarlegt að það hafi verið löglegt t.d. hvernig hann dílaði við sjálfan sig. 

Bjarni Ármannsson, forstjóri Glitni, rétt sinn samkvæmt kaupréttarsamningi dagsettum 1.3.2002 við bankann um að kaupa 15 milljón hluti í Glitni á verðinu 2,81 og seldi bankanum aftur á verðinu 28,2. Keypti Bjarni bréfin því á 4,15 milljónir króna en seldi þau aftur á 423 milljónir. Söluhagnaður hans nemur 380,85 milljónum króna. 

Nú hefur komið í ljós að það var engin viðskiptasnilld bak við útrásina, bara "carry trade" ásamt blekkingum og einokunaraðstöðu nokkurra manna sem gátu búið til spilaborg fyrir sjálfan sig úr íslensku athafnalífi og lífeyrisjóðafé og öðrum sjóðum landsmanna, oft á mjög vafasaman og siðlausan hátt. Oft er talað um að opinberir aðilar séu spilltir á Íslandi, þeir hygli vinum og sjálfum sér. En eru nokkur dæmi um að fólk í opinberri þjónustu eða fólk sem stýrði samvinnuhreyfingunni forðum daga hafi orðið uppvíst að  eins stórkostlega spillingu eins og viðgengst í þessari svokölluðu útrás? Eru nokkur dæmi um að fólk hafi farið svona með fé sem því hefur verið trúað fyrir alveg án nokkurra tengsla við hagsmuni almennings á Íslandi, almennings sem átti sannarlega mest af því fé sem Bjarni Ármannsson og hans líkar spiluðu með?

Sem betur fer fékk Bjarni Ármannsson og hans líkar ekki að læsa klónum í íslenskar orkulindir. Hvernig hefði farið fyrir okkur ef þetta bankahrun hefði verið  einhverjum árum seinna? Eftir að forsetinn og Össur í Samfylkingunni og Illugi Gunnarsson hefðu verið búnir að lofsyngja einkavæðingu orkulinda og breyta umgjörðinni þannig að allur sá auður gæti sogast úr landi í digra sjóði allra Bjarna bankamanna þessa heims.

Bjarni Ármannsson stóð á bak við REI og þar átti að nota ímynd Íslands og tengja Orkuveitu Reykvíkinga á einhvern dularfullan hátt við áhættufyrirtæki sem var byrjað að auglýsa sig upp eins og það væri Orkuveitan. Þetta átti greinilega að vera sams konar markaðssetning eins og á Icesave reikningunum, um að gera að tengja sem mest við Ísland og láta líta út fyrir að þetta væri 120 ára banki á ÍSlandi sem stæði í þessu.

Svona svarar Bjarni Ármannsson í Deigluviðtali í fyrra:

Stjórnmálin eru grimm á Deiglan.com - vefrit um þjóðmál

Nú varst þú í bankastjórastóli þegar ríkisbankarnir voru hver af öðrum einkavæddir og árangurinn hefur ekki látið standa á sér fyrir íslenskt þjóðfélag. Telur þú að sambærileg tækifæri séu fólgin í einkavæðingu orkufyrirtækjanna?

 Hvað orkugeirann varðar, þá eru tækifærin þar mikil. Það væri í raun efni í sér viðtal að rekja það. En það er ljóst að sú staðreynd að þau eru öll meira og minna í ríkiseigu eru hamlandi fyrir framþróunina. Þá er ég að horfa til þess að tækifærin liggja fyrst og fremst alþjóðlega. Þessi fyrirtæki kunna ekki að vinna í því umhverfi - eðli málsins samkvæmt. Og eigendur þeirra vilja ekki taka þá áhættu sem er nauðsynleg til að fyrirtækin geti blómstrað. Þessi tilfærsla er hins vegar flóknari en ég taldi fyrir nokkrum vikum síðan! En tækifærin verða ekki nýtt nema til komi verulegt áhættufjármagn. Þá er ég að tala um áhættufjármagn sem er mælt í hundruðum milljarða króna og langt yfir því sem okkar innlenda hagkerfi getur stutt.

Hér er brot úr grein Mannlífs um Bjarna bankamann. 

Nærmynd af Bjarna Ármannssyni (mannlif.is)

Annar maður innan bankageirans bendir á að Bjarni hafi losað sig við eldri og reyndari menn hjá FBA og fengið með sér unga menn á hans aldri, alla meira og minna nýútskrifaða úr háskóla. Þetta hafi verið menn sem hann stýrði algerlega. FBA gekk því oft undir nafninu “drengjabankinn” manna á meðal.

Maður sem var tengdur Orca-hópnum svonefnda hafði þetta að segja um Bjarna:

“Hann hefur alltaf verið laginn að koma sér í mjúkinn hjá þeim sem hann telur að hafi mikil völd. Ef það eru ákveðnir menn sem honum þykir mikið til koma þá gengur hann langt til að þóknast þeim. Sem dæmi má nefna fjórmenningana í Orca hópnum en í honum voru þeir Eyjólfur Sveinsson, Jón Ólafsson, Þorsteinn Már Baldvinsson og Jón Ásgeir Jóhannesson. Þeir voru stórir hluthafar í FBA og höfðu veitt Bjarna skjól þar. Bjarni gerði ýmislegt fyrir þá í staðinn og gekk m.a. oft erinda Orca-hópsins í Íslandsbanka. Nú í seinni tíð hefur hann lagt sig mikið fram við að þóknast Kristjáni Ragnarssyni og nú síðast Einari Sveinssyni en hann hefur þurft á stuðningi þeirra að halda til að ná auknum völdum í bankanum.”

...

Bjarni lagði þunga áherslu á að hann yrði einn bankastjóri Íslandsbanka þegar Valur Valsson hætti störfum sem bankastjóri þar í ársbyrjun 2003. Bjarni fékk sínu framgengt í bankaráði en sú ákvörðun bankaráðsins þótti mjög umdeild. Brotthvarf Vals var mjög erfitt fyrir marga aðila innan bankans, menn sem höfðu lagt mikið traust á Val.

“Það þóttust margir sjá að það væri ekki góð ráðstöfun að Bjarni væri einn forstjóri bankans. Hann hefur aðeins áhuga á hluta rekstrarins. Hann vill sjá um að gera stóru samningana en margt annað, eins og þjónustan við viðskiptavini og almennur rekstur bankans, skiptir hann engu máli.
..........

“Bjarni hefur gert ýmislegt gott í viðskiptum en hann hefur einnig gert mörg mistök þótt hann virðist alltaf stíga uppréttur frá þeim. Þegar hann var bankastjóri FBA keypti hann Rafael-bankann í Bretlandi sem fór fljótlega á hausinn. Þá stofnuðu FBA-menn Basis-bankann í Danmörku og hann fór sömu leið, rakleitt á hausinn. Bjarni og hans menn ætluðu síðan að kaupa Rietumo-bankann í Lettlandi í kringum sameininguna við Íslandsbanka en menn þar á bæ munu hafa stöðvað kaupin. Það var eins gott fyrir Bjarna því annað stórslys var í aðsigi,” segir fyrrum starfsmaður FBA.

.....

Bjarni og Jón Ásgeir Jóhannesson, forstjóri Baugs, voru í allmiklum viðskiptum og munu hafa verið ágætis vinir á tímabili. Jón Ásgeir bauð Bjarna m.a. nokkrum sinnum á snekkjunni Thee Viking í Flórída ásamt fleiri toppum úr íslenska viðskiptageiranum. Eftir að Orca-hópurinn var keyptur út úr Íslandsbanka haustið 2002 slitnaði hins vegar upp úr vinskapnum á milli þeirra. Svo virðist sem flestir fyrrum samstarfsmenn og viðskiptafélagar Bjarna hafi snúið við honum baki á einhverjum tímapunkti. Margir heimildarmenn Mannlífs segja þetta stafa af því að erfitt sé að treysta honum, hann sé iðulega grunaður um að vera með ráðabrugg í gangi og skipti oft um lið eftir því hvað hentar honum hverju sinni.

Það þykir mjög umdeilt að Bjarni sé stjórnarformaður Kauphallar Íslands. Ágúst Einarsson prófessor hefur m.a. gagnrýnt það opinberlega og margir innan viðskipta- og bankageirans telja þetta mjög siðlaust, enda eigi Kauphöllin að fylgjast með bönkunum og markaði fyrir hlutabréf og verðbréf hér á landi.

Þetta virðist endurspegla hina miklu valdaþrá Bjarna. Hann vill vera stjórinn alls staðar. Það er ekki nóg fyrir hann að vera forstjóri Íslandsbanka, heldur þarf hann líka að vera stjórnarformaður Kauphallarinnar, Sjóvar-Almennra, KredittBankans og BN-banka í Noregi og Íslandsbanka í Lúxemborg.

 

Bjarni Ármannsson vildi líka læsa klónum í Húsnæðislánasjóð. Sem betur fer stóðu Framsóknarmenn vörð um þann sjóð. 

Meira um Bjarna Ármannsson, það er afar áhugavert að lesa þetta yfir núna:

Bjarni Ármannsson kaupir og selur í Glitni - mbl.is

Bjarni Ármannsson stjórnarformaður Reykjavik Energy Invest - mbl.is

Vísir - Bjarni Ármannsson láti kaup sín í REI ganga til baka

Hver skyldi vera tímaskekkjan Bjarni Ármannsson? - Frá lesendum ...

Bjarni Ármannsson - Erindi á Iðnþingi 2004

Bjarni  á CNBC

 Bjarni  á Bloomberg

 

DV.is - Frétt - Borgarstjóri gaf grænt ljós

Íslenskar bankaeignir á útsölu

Hagfræði þess sem er ókeypis

Þegar rykið sest og rás tímans hefur fært okkur svo mikið frá þeim atburðum sem við erum nú bæði vitni að og þátttakendur í,  þá sjáum við ef til vill skýrar hvað er að gerast.

Tími frjálshyggjunnar er vissulega liðinn og tími markaðsbúskapar í sama formi og hann var á tuttugustu öld er líka liðinn. Það er eins og að berja hausnum í steininn að halda að við séum ennþá inn í sams konar samfélagi framleiðslu og félagskerfa og virkuðu vel í iðnaðarsamfélagi þar sem þjóðir versluðu með vörur sín á milli  og allir græddu á sérhæfingu  á því að hjól markaðskerfisins væru sem smurðust. Helgasta vé þessa kerfis er trúin á einkaeignaréttinn og trúin á að einstaklingar drifnir áfram af gróðaþrá til að bæta sín skilyrði muni á undursamlegan hátt draga alla með, gera alla ríkari og betur setta ef búr hinna gráðugu og glorsoltnu óargadýra væri nógu opið og nánast engar hömlur og nánast engar bremsur væru á hvernig þeir mættu hegða sé.

Þetta er ekkert að ganga upp, þetta kerfi virkaði í framleiðsluháttum og samfélagi sem er óðum að hverfa. Í því samfélagi sem við erum að fara inn í núna þá eru skilin milli framleiðenda og neytanda óljós og margofin saman, ekki í föstu óbreytanlegu kerfi heldur í síkviku sambandi þar sem ný tegund af samvinnu verður sífellt algengari, samvinnu þar sem fólk vinnur saman að því að framleiða eitthvað og hlutverk hvers einstaklings geta verið breytileg, stundum er hann neytandi eða notandi, stundum er hann framleiðandi, stundum er hann að framleiða vörur til eigin nota. Í þessu kerfi þarf öðruvísi smurningsolíu en það peningamarkaðskerfi sem við núna búum við. Raunar er það svo að sumt af því regluverki sem virkaði afar vel til að tryggja eignarétt og  skilvirkni í iðnaðarsamfélaginu þar sem skýrt var hver varan er, hver er framleiðandi, hver er söluaðili og hver er neytandi virka sem alvarlegar hindranir núna. 

Í iðnaðarsamfélagi þar sem þjóðir eiga viðskipti sín á milli þá eru milliliðir afar mikilvægir og raunar er það þannig að þar hefur oft ábatinn komið fram af viðskiptum.  Þessir milliliðir í verslun og annars konar umgjörð svo sem bankaviðskiptum/fjárfestingarflæði eru mikilvægir þegar við erum með framleiðslukerfi þar sem flytja á vörur milli framleiðenda og neytenda og varan er skýrt afmörkuð eining. Í því samfélagi sem við erum að fara inn í þá hagar ekki þannig til að margir af þeim milliliðum sem voru nauðsynlegir í samfélagi iðnaðarframleiðslu eru núna eins og ónauðsynlegar afætur á sambandinu milli þess sem býr til og þess sem notar.  Hins vegar eiga mörg öflug og stór kerfi afkomu sína undir því að þessi skattlagning milliliðanna virki og þeir geti haldið áfram að taka inn fé fyrir ónauðsynlega og hamlandi milliliðastarfsemi.  Það má hér nefna dæmi tónlistarframleiðslu og tónlistarlistsköpun, þar hafa framleiðslu- og dreifingarkerfin molnað niður hraðar en nokkur ímyndaði sér að gæti gerst. En það er langt í frá að þetta sé að gerast eingöngu í tónlist, það sama er að gerast á mörgum sviðum, sérstaklega þar sem varan er einhvers konar hugverk og skipst er á stafrænum verkum. Það er hins vegar margt sem bendir til að sams konar framleiðslubreyting verði líka í sambandi við hluti, við getum vænst þess að það verði neytandinn sem hannar húsið sem hann ætlar að búa í og bílinn sem hann ætlar að keyra og geri það í síkvíku samspili við aðra neytendur og hönnuði og framleiðendur.

Það þarf annars konar kerfi til að skiptast á vörum í slíku samfélagi en í iðnaðarsamfélagi. Það hafa komið fram dreifingarkerfi sem virka ágætlega en ennþá eru þau kerfi fæst viðurkennd og sum eru víða bönnuð vegna þess að þar fer fram dreifing sem er ólögleg, dreifing sem er ekki viðurkennd þar sem hún passar ekki við þá umgjörð eignaréttar stafrænna gæða sem við búum við.  Sjóræningjagáttir eins og piratebay dreifa og miðla efni oft ólöglega en gáttir fyrir opinn hugbúnað fylgja lagaramma en dreifa og miðla efni á hátt sem er miklu nær því samfélagi sem við erum að fara inn í. 

Svona framleiðsla þar sem innbyggt er í framleiðslukerfið samvinna milli framleiðenda og óljós mörk milli framleiðenda og neytenda og samvinna neytenda er kerfi þar sem frjálshyggja gróðadrifinnar einstaklingshyggju  gengur ekki upp í.  Það þarf að endurskilgreina eignarrétt í slíku kerfi og það þarf líka að endurskilgreina peninga inn í svona kerfi. Það þarf ef til vill ekkert miðstýrt apparat til að endurskoða og endurskipuleggja, það hafa sprottið upp úr grasrótinni ýmis svona samfélög sem virka vel. það þarf hins vegar að vera þannig að þeir sem setja leikreglurnar þ.e. stjórnvöld skilji og skynji hvað er að gerast og átti sig á því að sumu geta þau ekki spornað við og það er ekki rétta leiðin að verja einkaeignarrétt og þá hluti af markaðshagkerfi sem ganga ekki upp. Það eru mörg stafræn samfélög sem virka alveg ágætlega án þess að lögmál ágóðadrifins markaðar virðist vera þar að verki. Það er sérstaklega í heimi stafrænna gæða og heimi þar sem framleiðslan fer fram í því að skiptast á upplýsingum sem þessi nýja tegund af framleiðslu ryðst núna fram en það er engin ástæða til að ætla annað en hún breiðast yfir flest svið bæði stafrænna og efnislegra gæða.

Þessi nýja tegund af framleiðanda-notanda ætti að fá okkur til að hugsa hagfræði upp á nýtt. Í heimi stafrænna gæða eru sum gæði nóg fyrir alla og þó við fjölföldum efni þá þýðir það ekki að einhver annar fái minna efni. 

Ég hugsa að  þegar kommúnisminn og kapítalisminn hafa brotnað  niður í frumeindir þá rísi upp tími hagfræði sem er ekki lögmál skortsins heldur hagfræði þess sem er ókeypis. 

Hér eru nokkrar greinar sem andlegt fóður fyrir þessar pælingar:

Hvaða áhrif hefur kreppan á tækni?

Nat Torkingson skrifaði bloggið  Effect of the Depression on Technology

 

 The Grand Unified Theory On The Economics Of Free

Economics Of Abundance Getting Some Well Deserved Attention

 

Er tími frjálshyggjunnar liðinn?

Ríkisstjórn sem gætir hagsmuna bílasala betur en ófæddra barna

Það er afar einkennilega staðið að málum hjá Ríkisstjórn Íslands núna. Venjulegir Íslendingar þurfa að lesa vef Financial Times til að vita hvað ríkisstjórnin er að plotta og að núna sé búið að leita formlega til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Það er algjört virðingarleysi fyrir almennum borgurum á Íslandi. Okkur er ekki skýrt frá ástandinu og margoft hafa æðstu ráðamenn gefið okkur villandi og rangar upplýsingar.

En þessi ríkisstjórn hefur tíma til að vera í hagsmunagæslu fyrir ákveðna aðila. Núna var í kvöldfréttum sagt frá því að í smíði væri sérstakt frumvarp í fjármálaráðuneytinu til að bílasalar gætu selt úr landi 5000 bíla, það ætti að búa til undanþágu til að endurgreiða gjöld af þessum bílum. Þetta er stórfurðulegt, það er í fyrsta lagi stórfurðulegt að einhverjir telji sig geta selt bíla frekar annars staðar en hér því allar fréttir sem ég les hvaðanæva úr heiminum segja að markaður með bíla er alveg botnfrosinn, það er ekkert séríslenskt vandamál. Það er líka stórfurðulegt og siðlaust að ríkisstjórnin skuli leggja svona kapp á að redda bílasölunum. Það er fordæmalaust að það séu endurgreiddir skattar og innflutningsgjöld vegna þess að söluaðilar bíla geti ekki losnað við bíla. Það er stórundarlegt og ég get ekki skilið að það sé löglegt að hægt sé að ívilna svona einni atvinnugrein þ.e. bílasölunum. 

Hér er fréttin um þennan fíflaskap, takið eftir hvernig orðalag er á fréttinni "bjarga frá gjaldþroti", "mikill gjaldeyrir", það er hins vegar ekki nein gagnrýni hjá RÚV um hvers vegna svona fyrirgreiðsla er og hverjum hún þjónar. það er oft erfitt að hlusta á fréttaflutning frá íslenskum fjölmiðlum. Þessi fréttaflutningur á RÚV er eins og frá þriðja flokks fréttamiðli sem er óbeint í eigu bílasalanna.

Gjöld á notuðum bílum endurgreidd að hluta

Það er margt ungt fólk sem hefur verið vélað til að taka dýr gengistryggð bílalán sem það ræður ekkert við að borga af. Er verið að létta skuldabagga af þessu fólki og losa það út úr samingum um bílalán með þessu? Hver er að græða á þessu?  Það hlýtur að kosta offjár að flytja bíla úr landi og það er ekki hægt að losna við þá nema á hrægammaverði/brunaútsöluverði núna þegar markaður með bíla er botnfrosinn, ekki bara á Íslandi heldur annars staðar.

Af hverju eru þessir bílar ekki boðnir á því sama verði hér innanlands og þeir færu fyrir erlendis?
Er sams konar viðskipti orðin með notaða bíla á Íslandi og með lambakjöt til útflutnings? Er það dumpað inn á markað einhvers staðar annars staðar? 

Það er gott hjá Ögmundi að benda á hættuna á að ríkisstjórnin skattleggi ófædd börn.  Ég vil líta benda á að Kristinn þingmaður allra flokka (er hann ekki búinn að vera alls staðar?) hefur líka oft skrifað ágætar greinar um efnahagsmál m.a. rakst ég á þessa grein um græðgina og hlutabréfin.
 

Rangt að skuldbinda ófædd börn

Ríkjasamband Norðurslóða Noregur-Ísland-Færeyjar-Grænland

Steingrímur sem hélt útréttri sáttahönd lengi, lengi og vonaðist eftir þjóðstjórn er núna ekki handadofnari en svo að hann veifar brugnum brandi í nýjustu útgáfu af íslenskum víkingaferðum, það eru ferðirnar til að slá lán.  Steingrímur byrjar það strandhögg í Noregi og mér líst ekkert illa á þetta þó Steingrímur sé umboðslausari er fjandinn sjálfur til að semja um örlög Íslendinga. En þó er umboð Steingríms meira en útrásarvíkinganna, fjárglæframannanna sem hafa átt stóran þátt í að steypa okkur í glötun. Var ég spurð um hvort ég vildi vera ábyrgðaraðili á einhverjum Icesave reikningi á netbanka? Vissi ég að þessi Icesave reikningar væru til? Nei og aftur nei.

Þó að kostir Íslendinga séu þröngir núna þá eru nokkrar leiðir færar. Ein er sú að sigla á fullu stími eins hratt og hægt er inn í Evrópusambandið. Hin er sú að tengjast eitthvað annarri þjóð sem á meira undir sér en við og getur betur ráðið við að velkjast í ólgusjó sem smáþjóðir með verðlausan gjaldmiðill drukkna í. Þar er auðvitað Noregur efst á blaði, það eru margar ástæður, íslenska þjóðin er af sama meiði og norska þjóðin, sagan og menningin er sameiginleg og það sem mestu varðar er að hagsmunir fara að mörgu leyti saman núna og styrkt bandalag beggja þjóða getur gagnast báðum á næstu áratugum.

Raunar er það þannig að best væri fyrir allar Norðurslóðaþjóðir að vera í sameiginlegu ríkjasambandi undir forystu Norðmanna. 

Ég held ekki að það gagnist Íslendingum neitt sérstaklega vel að verða dreifbýlisjaðarsvæði á útkanti Evrópusambandsins.  Það getur vel verið skynsamlegra fyrir Ísland og fyrir heiminn að þjóðir á svipuðum slóðum með líka hagsmuni myndi bandalög. Umhverfismál beinast nú þegar að hinum miklu auðæfum Norðurslóða og þeirri viðkvæmu náttúru sem þar er. Ég held ekki að Evrópusambandið sé heppilegasti aðilinn til að hlú að því svæði. 

Steingrímur J: Biðlar til norskra stjórnvalda

Samstarf um efnahagsaðstoð sem grípa þarf til í mótvindi

Frelsi er að hafa val. Þeir sem skulda mikið hafa lítið val. Þeir sem skulda meira en þeir ráða við að borga hafa ekkert val. Það eru mestu og jafnframt ósýnilegustu fjötrar sem lagðir eru á einstaklinga, hópa og þjóðir í dag að hneppa þau í skuldafangelsi. Það er hið nýja þrælahald, þannig er hægt að hneppa fólk í lýðræðisríkjum í ánauð. Það er meira segja hægt að hneppa margar kynslóðir í ánauð með því að lánadrottnar hirði allt sem getur orðið til tekjuöflunar í framtíðinni og hagi hlutum þannig að hinir skuldugu geti ekkert gert, hafi engan aðgang að aðföngum fyrir framleiðslu og hafi enga möguleika til að bæta kjör sín heldur séu fangaðir inn í einhverju risastóru ósýnilegu gettói.

Ríkisstjórn Íslands hefur ekkert val í þeirri stöðu sem núna er komin upp. Nema orðin sem hún notar sem skrauthvörf fyrir þann eina kost sem er í stöðu þeirrar þjóðar sem kreppt hefur verið saman og króuð af. Orð kosta ekkert og Geir forsætisráðherra sem kallaði fyrir nokkrum vikum heimskreppuna "mótvind" kallar núna alvarlegustu neyðaraðstoð siðmenntaðra þjóða "samstarf um efnahagsaðstoð sem grípa þurfi til".

Það er afleitur kostur að leita til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. En afleitur kostur er þó betri en enginn kostur og það er hlutverk sjóðsins að koma til hjálpar við svona alvarlegar aðstæður. Fjöldi sérfræðinga vinnur fyrir sjóðinn og þó að saga sjóðsins sé langt í frá saga um hve vel hafi farið fyrir þeim þjóðum sem leituðu á náðir hans þá held ég að staðan sé núna þannig að ég treysti sérfræðingum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins betur en þeim íslensku sérfræðingum, stjórnmálamönnum og stjórnendum fjármálastofnana og eftirlitsstofnana sem ekki sáu fyrir og ekki réðu við að koma okkur út úr þeirri stöðu sem við erum í núna. Ég held einnig að hið  fornkveðna gildi  að betur sjá augu en auga og það er gott og gagnlegt að fá sýn utanaðkomandi óháðra sérfræðinga og það er gott að fá sýn þeirra sem standa fjarri hringiðu atburða en við hérna á Íslandi. Ég veit vel að IMF er handbendi þeirra sem vilja gæta þess valds sem þjóðskipulag og auðvaldsskipulag sem ríkir milli þeirra þjóða sem mestu ráða í heiminum í dag og það verður að taka ábendingum og ráðleggingum þaðan með það í huga. Hins vegar er ekki ástæða til að ætla að IMF ráðleggi það sama núna og klárlega hefur mislukkast verulega oft áður. Stofnanir læra líka eins og fólk.

Ég held ekki að sú  heimskreppa sem nú skellur yfir heiminn sé meinfýsilegt plott hjá Davíð Oddssyni til að ná sér niðri á Baugsveldinu en ég held ekki að hann og aðrir í stjórn Seðlabanka Íslands hafi tekið réttar ákvarðanir. Ég held að margir hafi tekið rangar ákvarðanir og margir sem voru í trúnaðarstöðum kosnir til þess af alþýðu manna á Íslandi hafi sofið á verðinum og andvaraleysi þeirra og glópska hafi komið okkur í þessa stöðu. Frá því að ég man eftir hefur Sjálfstæðisflokkurinn einblínt á aðeins eitt í efnahagsmálum. Það er kallað "að ná niður verðbólgunni".   Efnahagpólitísk saga Sjálfstæðisflokksins er Geirum studd. Hún spannar frá leiftursókn Geirs Hallgrímssonar til mótvindsins sem Geir Haarde segir leika um okkkur. 

 

Einhugur um að sækja um lán

Fundur Samfylkingarinnar

Fundur Samfylkingarinnar stendur núna yfir á Grand Hótel og ég bý hinu megin við götuna. Þess vegna brá ég mér á fundinn þó ég sé nú ekki flokksbundin lengur í Samfylkingunni. Margir af félögum mínum úr Kvennalistanum í gamla dagar eru núna í fylkingarbrjósti í Samfylkingunni og óska ég þeim velfarnaðar til allra góðra verka. Það er gott að Ingibjörg Sólrún er komin heim og vonandi nær hún sem fyrst góðri heilsu aftur. Ísland þarf á öllum leiðtogum sínum og hugsuðum að halda núna og það er svo sannarlega ekki stefna og hugsjónir Ingibjargar Sólrúnar sem steyptu þjóðinni í þær aðstæður sem við erum í núna. Þaðan af síður getur enginn kennt Jóhönnu Sigurðardóttur um þessar aðstæður og Jóhanna hefur alltaf verið tákn fyrir félagshyggju innan Samfylkingar. Svo er ekki hægt annað en dáðst að því hve Björgvin viðskiptaráðherra virðist tala af rósemi og yfirvegum og skilningi þessa daganna.

En fáir geta á móti mælt að innan Samfylkingarinnar hafa undanfarin misseri talað hátt og kröftuglega raddir sem vilja hegða sér eins og örgustu markaðshyggjumenn, aðilar sem hafa hrifist með í spilakassa lotterí menningu íslensks samfélags, aðilar sem vilja setja auðlindir okkar í einhvers konar áhættusjóð sem hægt er að nota sem spilapeninga í fjárfestingum í fjarlægum löndum, löndum þar sem stjórnarfar er sums staðar mjög spillt.

Ingibjörg Sólrún: Erfiður vetur framundan

Var amfetamín verksmiðjan tilraunaverkefni unnið í samstarfi við Fangelsismálastofnun?

Það er mjög áhugavert að lesa þessa frétt frá janúar síðastliðnum sem lýsir að mér virðist hvernig Fangelsismálastofnun stóð við bakið á einum af þeim aðila sem nú hefur verið ásakaður um að tengjast amfetamínverksmiðju í Hafnarfirði.Hættulegasta eiturlyfið sem er á markaði í heiminum í dag er einmitt svona amfetamín sem kallað er Meth og ekkert eyðileggur fólk á eins skömmum tíma.

Svona var fréttin:
Brotamenn verða bisnessmenn
Eftir Ægi Þór Eysteinsson [e-mail]
Þeir Jónas Ingi Ragnarsson, sem hlaut tveggja og hálfs árs fangelsisdóm árið 2005 fyrir aðild sína að líkfundarmálinu svokallaða, og Atli Helgason, sem dæmdur var í sextán ára fangelsi árið 2001 fyrir manndráp, hafa stofnað tvö fyrirtæki saman, Feni ehf. og Hjúp ehf.Atli er stjórnarformaður hjá Feni en einn endurskoðanda er Sigurbjörn Sævar Grétarsson, sem hlaut fjögurra ára fangelsi árið 2004 fyrir kynferðisbrot. Tilgangur fyrirtækisins er fjármálaráðgjöf og hliðarstarfsemi innheimta.
Jónas Ingi er stjórnarformaður hjá Hjúpi en Friðjón Veigar Gunnarsson, sem dæmdur var í þriggja ára fangelsi í janúar fyrir stórfellt fíkniefnasmygl, er titlaður sem skoðunarmaður hjá fyrirtækinu. Tilgangur fyrirtækisins er fjarskiptaþjónusta og hliðarstarfsemi þess er sala á gróður- og efnavörum.Hugmyndin varð til í fangelsinu„Hugmyndin varð til inni á Litla-Hrauni þegar við Atli vorum að ræða af hverju menn koma þangað alltaf aftur og aftur.
Þá átti Atli hugmyndina að því að koma á fót fyrirtækjaumgjörð sem gæti skapað núverandi og fyrrverandi föngum vinnu og tekið fjármál þeirra í gegn,“ segir Jónas Ingi. Fenir ehf. býður föngum upp á fjármálaráðgjöf og hjá Hjúpi stendur föngum atvinna til boða.Á meðal þjónustu sem Hjúpur býður upp á er símsvörun fyrir fyrirtæki. Þá svara fangar á Kvíabryggju símtölum fyrir fyrirtæki. „Þessu framtaki hefur verið misjafnlega tekið. Þegar ég fór að ræða við fyrirtæki og bjóða þessa þjónustu voru sum ekki hrifin af því að nafntogaðir einstaklingar með stór afbrot á bakinu væru að svara símanum fyrir þau.
En eftir að hafa komið þeim í skilning um að fangar sem sinna símsvörun verði sérvaldir og ekki þurfi að greiða föngum nema fjögur hundruð krónur á tímann, skiptu nokkur þeirra um skoðun og við náðum samningum. Sömuleiðis áttuðu fyrirtækin sig á hversu gott málefni þetta framtak er.“Að sögn Jónasar er um að ræða tilraunaverkefni til árs, unnið í samstarfi við Fangelsismálastofnun. „Auðvitað er markmið okkar að græða peninga á þessu, en með hagsmuni fanga fyrst og fremst að leiðarljósi. Ef til vill verður samfélagslegur ávinningur af verkefninu það mikill að það verði gróðasjónarmiðinu yfirsterkara.“Í hnotskurn
Að fyrirtækjunum koma um tuttugu manns, núverandi og fyrrverandi fangar og aðstandendur þeirra. Fenir ehf. býður föngum upp á gagngerra endurskoðun á fjármálum þeirra . Hjúpur býður nú fyrirtækjum uppá símsvörun. Fleiri verkefni eru í burðarliðnum.

Brotamenn verða bisnessmenn

Fangelsið í næsta húsi

Í fangelsinu á  Litla-Hrauni þarf tvöfalda rafmagnsgirðingu, strangar öryggisreglur, fjölda  fangavarða og  lása til að halda sakamönnum þar innan dyra. Í fangelsinu á Laugarteig þarf ekkert slíkt og það þarf ekki einu sinni að aðvara nágranna í Teigahverfinu að þarna sé rekið fangelsi fyrir hættulega glæpamenn inn í friðsælli íbúagötu. Því það er ekki kallað fangelsi á opinberum pappírum, það er kallað áfangaheimili fangahjálparinnar Verndar. Samt eru sennilega allir sem þar búa ennþá að afplána fangelsisdóm en þeir fá samþykki hjá Fangelsismálastofnun að gera það á Vernd. Fyrir mörgum árum voru þarna eingöngu hvítflibbaglæpamenn en raunar höfum við íbúarnir í Teigahverfi enga vitnesku um hverjir eru vistaðir þarna nema þá vitneskju sem við fáum í gegnum fjölmiðla og það er þá aðallega fréttir um þá sem hafa brotið af sér á meðan þeir dvöldu á Vernd.

Þannig höfum við fengið að vita í blöðum að þarna á Vernd hafa verið vistaðir margir af hættulegustu glæpamönnum Íslands,  þarna var Stóragerðismorðinginn, þarna var Sólbaðsstofuræningjinn, þarna var Gústi guðsmaður, þarna var annar tvíburanna sem myrti mann upp í Heiðmörk, þarna var ofbeldismaðurinn T.  sem núna hefur verið handtekinn vegna dópverksmiðju en hann er hættulegur ofbeldismaður sem dæmdur var í sex ára fangelsi fyrir morðtilraun og margar líkamsárásir. Ágúst guðsmaður er margdæmdur barnaníðingur og hann reyndi að halda áfram að níðast á börnum á meðan hann var vistaður á Verndarheimilinu eins og berað var fyrir alþjóð í frægum Kompásþætti. Annar tvíburamorðinginn strauk frá Vernd en Fangelsismálastofnun auglýsti ekki að hættulegur strokufangi hefði strokið frá fangelsinu í Teigahverfinu, það liðu margir dagar þar til auglýst var eftir honum.  Fanginn T. var dæmdur í sex ára fangelsi í Hæstarétti en var tæpt ár á Kvíabryggju og síðan sumar og vetur á Vernd. Þegar hann dvaldi á Verndarheimilinu mun hann hafa lagt stund á  efnafræðinám sem skilaði sér þannig að skömmu eftir að hann fékk reynslulausn þá var hann handtekinn og grunaður um að vera höfuðpaur í stofnsetningu amfetamínverksmiðju.

Sú afgreiðsla Fangelsismálastofnunar að hafa hættulega ofbeldismenn, morðingja, nauðgara og barnaníðinga í opnu fangelsi í venjulegu íbúðahverfi í Reykjavík er stórundarleg svo ekkert sé meira sagt.  Þetta er hættulegt staða fyrir börn og aðra íbúa hverfisins og það er ömurlegt að hættulegum föngum sé sköpuð skilyrði til að halda áfram afbrotum sínum á meðan þeir eru í opnu fangelsi eða þeir fái tækifæri til að læra að fremja stórkostleg lögbrot.

Um fangann T. sem fékk aðstöðu til að búa í opnu fangelsi í íbúðahverfi og fékk líka aðstöðu til að læra að búa til dópverksmiðju þá segir þetta í hæstaréttardómi: 

T var sakfelldur fyrir tilraun til manndráps með því að hafa ráðist að E vopnaður stórum hnífi eða sveðju og höggvið í höfuð hans og líkama. Hann var jafnframt sakfelldur fyrir fjórar líkamsárásir, brot á vopnalögum og brot á lögum um ávana- og fíkniefni. Tekið var fram að T væri nú sakfelldur fyrir mörg alvarleg brot og hefði með þeim rofið skilorð þriggja mánaða fangelsisdóms vegna tveggja líkamsárása og fleiri brota. Þá var vísað til fyrirliggjandi vottorða um hegðun og hagi T eftir að brotin voru framin og til þess að T hefði greitt E bætur í samræmi við niðurstöðu héraðsdóms. Að því öllu virtu var hann dæmdur til að sæta fangelsi í sex ár.

Er eðlilegt að maður með svona dóm fái að afplána refsingu sína í opnu fangelsi í kyrrlátu íbúahverfi? 

Er eðlilegt að vista hættulega glæpamenn, morðingja, nauðgara, barnaníðinga og ofstopamenn í opnu fangelsi í venjulegri íbúðargötu? Það er í meira lagi undarlegt hvernig Fangelsismálastofnun hefur unnið í þessu máli. Ég hef oft áður vakið athygli á þessu hættulega ástandi, ástandi sem ógnar öryggi íbúa sem búa nálægt heimilum Verndar. Þessir íbúar vita ekki af þessum stórundarlega fangelsisrekstri sem hefur verið smyglað inn í hverfið hjá þeim án þess að neinn íbúi væri spurður um álit. 

Ég hef oft áður vakið athygli á þessu alvarlega máli, sjá m.a. þessi blogg: 

Morðinginn í næsta húsi

Hættulegir fangar í opnu fangelsi - Fangar á Vernd hafa oft brotið af sér

Sjóður handa komandi kynslóðum?

Núna þegar Íslendingar vita ekki hvort þeir verða hnepptir í skuldaánauð í margar kynslóðir út af einhverjum netbankareikningum sem við vissum fæst hver að væru til og þaðan af síður að þeir kæmu okkur eitthvað við þá er rétti tíminn að rifja upp greinaskrif Helga Hjörvars Samfylkingarfrömuðar um hinn mikla fjárfestingarsjóð sem ætti að búa til með því að selja allar orkulindir Íslendinga.  Við vitum núna að litlum hópi manna tókst að búa til risastóran vogunarsjóð úr Íslandi og spila í alþjóðlegu fjárhættuspili um eignir og tekraujur og framtíðartekjur Íslenska ríkisins.

Ég rifjaði upp hvernig fór fyrir  Raufarhöfn þegar það pláss ætlaði að búa til baktryggingasjóð og seldi frá sér kvótann og lagði hann í áhættufjárfestingar. Hvar er sá sjóður núna?

Sjá bloggið  Að losa peninga - Raufarhafnarstemming hjá Helga Hjörvar

 

Við skulum líka fylgjast vel með hvernig fer fyrir Selfoss og þeim hluti sem það sveitarfélag átti í Hitaveitu Suðurnesja. Hvar er það fé núna? 

Egill Helgason sem sumir kalla þjóðarsál Íslands fannst þetta sniðug hugmynd hjá Helga að búa til risavogunarsjóð  úr auðlindum Íslendinga og skrifaði 24. september síðastliðinn:

"Fyrir utan að þetta gæti verið ráð fyrir þjóð sem horfir fram á erfiða kreppu til að laða hingað erlenda fjárfesta og fjármagn sem okkur sárvantar".

Vill Egill ennþá selja frá sér allar auðlindir Íslands og nýta þær fyrir Íslendinga á sama hátt og kvótasalan nýttist Raufarhöfn og hitaveitusalan nýttist Selfossi? 

„Það er búið að þurrausa sjóðinn“

Sjálfsmynd Íslendinga

Þessa daganna hugsa ég mikið um Íslendinga sem þjóð. Ég hef áhyggjur af framtíð íslensku þjóðarinnar. Þetta eru ekki nýjar áhyggjur. Undanfarin ár hefur allt stefnt í að sú íslenska þjóð sem ég fæddist inn í leystist upp. En ég hélt að sú upplausn yrði öðruvísi, yrði meira innan frá og meira  innanlands. Ég hélt að það myndi verða þannig að með innflutningi á fólki frá öðrum menningarsvæðum að frumbyggjarnir myndu smám saman týna sérkennum sínum og menningu sinni og hið alþjóðlega umhverfi sem margir vinna í myndi smám saman vinna á. Ég sé þetta gerast á hverju götuhorni. Ég sé þetta gerast á hverjum vinnustað. Ég heyri þetta gerast í hverjum samræðum. Smám saman stinga alþjóðleg orð og alþjóðleg sýn sér inn í orðræðu, inni í vinnuna og inn í skilti og vegvísa okkar um samfélagið.

Nú speglum við okkur gegnum auga heimsins, hamfarauga sem býr til úr okkur sjóræningja og ruslaralýð sem hleypur frá ógreiddum skuldum. Þetta kemur mjög illa við okkur, við höfum sennilega öll notið þess á ferðum okkar erlendis að vera Íslendingar og fundið fyrir að það lætur okkur standa upp úr fjöldanum  á jákvæðan hátt. Það tengist því að heimskautasvæði og Norðurslóðir hafa verið í tísku og það tengist umhverfisvernd og áhuga á óspjallaðri náttúru og áhuga á fjölbreytni, áhuginn á Íslendingum er af sama meiði  og áhuginn á sjaldgæfum dýrategundum í útrýmingarhættu, áhuginn sem hljómar í slagorðinu "Celebrate diversity".

 

Hér eru grein um íslenska þjóðflutninga

Out and Sometimes Home Again. The Politics of Icelandic Migration

Blaðamannafundur hjá forsætisráðherra í dag