Bloggfærslur mánaðarins, ágúst 2007

Takið þátt í bloggdeginum í ár!

Minni fólk á að í dag 31. ágúst er alþjóðlegur bloggdagur. Allar upplýsingar má fá með að smella á borðann. Mér skilst að allir bloggarar séu beðnir um að vísa lesendum sínum á einhverja aðra fimm bloggara. Þar sem þetta er alþjóðlegt þá er sennilega átt við að maður vísi á einhverja bæði innlenda og erlenda.

Blog Day 2007

Hér er eitt dæmi um hvernig bloggari vísar á fimm önnur blogg og segir hvers vegna honum finnst þau sniðug: http://members.optusnet.com.au/rlubensky/elearningmoments.html

Svo er hægt að fylgjast með strauminum sem er merktur með  BlogDay2007 á Technorati:

http://technorati.com/tag/BlogDay2007 

Það er ekki víst að mörg íslensk blogg séu inn á technorati og þau fá ekki hátt í stigamati á tehcnorati (þ.e. hversu mikið er vísað í þau, hversu vinsæl þau eru, authority). Reyndar var ég að fletta áðan upp bloggum sem ég er með og komst að því mér til furðu að stigamat á salvor.blog.is var 24 en eitthvað eldgamalt msnspaces blogg sem ég nota ekkert var með stigatölu 66. Sjá hérna:

technorati1

 

 


Vinsælustu og mest lesnu moggabloggin

Það er áhugavert að skoða yfirlit yfir mest lesnu bloggin á moggablogginu með nokkurra mánaða millibili og spá í þróunina. Það fyrsta sem maður tekur núna eftir er að konur eru miklu meira áberandi á þessum lista. Einnig er áhugavert að af fjórum efstu bloggum þá fjalla þrjú um sára og erfiða lífsreynslu. 

fjölda IP talna á dag 



Hvar er andspyrnuhreyfingin á Íslandi?

Mesta fjörið og mesta andspyrnan á Íslandi í gær var á fundi Staðlaráðs Íslands í gær. Það þurfti ekki neinn speking til að sjá að fundarmenn þar voru ekki beinlínis í hollvinafélagi Microsoft fyrirtækisins. Þar var tekist á um OOXML staðalinn Það var múgur og margmenni á fundinum, áður hafði farið fram umræða á Netinu t.d. Sigurður Fjalar skrifað pistilinn Segjum nseei við OOXML! og heit umræða hefur verið á rgug póstlistanum.Á vefsíðunni noooxml.org  og víða á vefsíðum er hægt að lesa meira um gagnrýnina á OOXML.

Hér er 7. mín. vídeó sem ég tók á fundinum í gær.

 Athugasemd!!!

Ég fjarlægði vídeóið sem ég birti hér í morgun vegna sérstakrar beiðni og ábendingar (sjá athugasemdir með þessu bloggi) um að upptaka mín og birting á efninu  stangaðist á við persónuverndarlög. Ég hafði í framhaldi samband við Rakel lögfræðing hjá Persónuvernd og spurðist fyrir um það. Af svörum hennar get ég ekki ráðið að ég hafi gert neitt ólöglegt. Hér stangast á sjónarmið tjáningarfrelsis og persónuverndar og það er mat mitt eftir samtal við Rakel að ég sé í fullum rétti að birta þessa upptöku eftir að ég hef gert á henni þá breytingu að ég hef tekið út upptöku af þeim sem hafa lýst sig mótfallna birtingu þess. Það var náttúrulega sjálfsögð kurteisi hjá mér að gera það og ég mun verða við þannig óskum frá öllum þeim sem birtast á vídeóinu. Ég mun hins vegar ekki fjarlægja það eins og beðið var um því þetta vídeó er höfundarverk mitt og mín sýn á stemmingu á þessum fundi og skráning mín á samtímaatburði. Allt sem kemur fram á þessu vídeó er gert af virðingu við fólkið sem þar er sýnt og þetta fjallar ekki um nein einkamálefni. Þetta eru umræður á opinberum fundi og þeir sem taka til máls tala afar skynsamlega og segja frá hvernig til hafi tekist varðandi tæknileg mál og eða ræða rök með eða móti því að gagnasnið sem upprunnið er hjá Microsoft verði að alþjóðlegum staðli. Það er hins vegar ekkert launungarmál að ég reyni að draga taum þeirra sem tala fyrir opnum hugbúnaði og vinna í þannig umhverfi, ég reyni að sýna stöðu þeirra m.a. með að sýna hvernig á þessum opinbera fundi margar hendur voru á lofti og margir vildu tjá sig en fengu ekki tækifæri til þess. Ég er að leitast við að sýna þennan veruleika sem við búum við þar sem afar völdugir hugbúnaðarrisar eru í nánast einokunaraðstöðu  og ekki tekið tillit þeirra sem þó hafa þekkingu og færni og benda á aðrar leiðir. Ég tók einnig út vídeó sem var af fulltrúa frá Microsoft sem var á upprunalega myndbandinu þar sem ég var að leitast við að sýna báða málstaði. Það var allt skynsamlegt sem hann sagði. En af því að ég held að birting mín og öll opinber umræða um þetta mál sé Microsoft í óhag þá vil ég ekki draga viðkomandi starfsmann inn í þetta á neinn hátt. Það voru kurteislegar, upplýsandi og málefnalegar umræður á þessum fundi. Ég tel að almenningur eigi gjarnan að fá að fylgjast með slíkum fundum m.a. í gegnum skráningar þeirra sem eru á fundum. Það er hins vegar hætta á að frásagnir af svona fundum séu litaðar af viðhorfum þeirra sem vilja fá einhverja ákveðna niðurstöðu. Þannig er ekki gott að öll skráning á því hvað gerist á svona fundum komi frá stjórnvöldum eða stórum hagsmunaaðilum.

hér er frásögn Sigurðar Fjalar frá fundinum: Stál í stál á opnum fundi Staðlaráðs

 

það eru engir skæruliðar í hlíðum Esju og það eru engir liðsmenn Hróa hattar sem fela sig í skógarkjarrinu í Heiðmörk og það eru engir alþýðuherir hérna með fyrirsát og götuvirki á Reykjnesbrautinni. Það er meira segja allur vindur úr herstöðvarandstæðingum núna þegar herinn er farinn og allir hvort sem er á móti Bush og stríðinu í Írak, það er erfitt að halda uppi dampi með eitthvað baráttumál sem allir eru hvort sem er sammála um.

 

það er enginn grundvöllur fyrir Keflavíkurgöngum lengur og tímanna tákn að baráttujaxlinn Birna þórðardóttir er farin að leiða göngur túrísta um götur Reykjavíkur fyrir utan að klæða sig upp á einn dag á ári og berja svipur í Gaypride. Femínisminn er búinn að gjörsigra á Íslandi, margir yfirlýstir femínistar eru í ríkisstjórninni og búið að banna súlunektardansinn. Ég  get þessa daganna ekki fengið af mér að ráðast  mikið að andstæðingum okkar femínistanna því það er eins og að sparka í liggjandi fólk. Sennilega verður þess ekki langt að bíða að Keflavíkurgangan verður endurvakin sem heilsubótarganga fjölskyldunnar svona eins og súludans eða súlufitness er núna aðaltískan í heilsuræktinni.

En hvar er andspyrnuhreyfing nýrra tíma á Íslandi? Eru engir undirstraumar sem síðar munu renna saman í stórt fljót og brjóta sér leið upp á yfirborðið? Ég held að slík hreyfing muni vaxa upp í því net- og tölvuumhverfi sem umlykur okkur. Það er áhugavert að skoða hakkarasamfélög og  samfélög um opinn og frjálsan hugbúnað og samfélög um opið aðgengi að gögnum opg sjá hvernig smám saman eru þar að vaxa upp félagslegar hreyfingar. Wikipedia samfélagið er ekki bara samfélag þar sem saman kemur fólk sem vill endilega skrifa greinar í alfræðirit, það er líka samfélag þar sem að dregst fólk sem flest deilir þeirri sýn að þekking eigi að vera opin og frjáls til afnota fyrir hvern sem er en ekki sérstök gæði valdastétta til að tryggja áframhaldandi völd.

Búin að setja vídeóið aftur inn eftir ritskoðun!
Sjá efst í þessu bloggi


Minn gamli skóli býður grunnskólanemum fjarnám í framhaldsskóla

Það er frábært að lesa fréttina af því að Fjölbrautaskólinn í Ármúla bjóði grunnskólanemendum fjarnám og borgin styrki þetta. Ég hef fylgst með þessu undanfarin ár, það hafa verið gerðar tilraunir og það hefur gengið vel. Duglegir og áhugasamir grunnskólanemendur geta þannig flýtt fyrir sér í námi í framhaldsskóla, þeir hafa nóg fyrir stafni af námsviðfangsefnum sem hæfa þeim, þeir stíga fyrstu skref sín inn í framhaldsskóla án þess að vera alveg komin úr grunnskólanum og síðast en ekki síst þá býr þessi tegund af námi þá betur undir framtíðina - þá framtíð þegar vinnustaðir þeirra og ýmis konar samskipti verða í netheimum og það er bara gott að þeir læri sem fyrst að nota stafræn verkfæri.

Ég var framhaldskólakennari í Fjölbrautaskólanum við Ármúla fyrstu árin eftir að ég lauk háskólanámi. Þá voru fyrstu tölvurnar að koma í skólann og var ég tölvukennari. Ég skrifaði þetta í reynslusögu um fyrstu skrefin mín sem kennari á tölvur:

Að loknu háskólanámi gerðist ég tölvukennari í Fjölbrautaskólanum við Ármúla en þá höfðu verið keyptar tölvur í fyrsta skipti til skólans og skyldi ég m.a. kenna tölvubókhald. Fyrsta misserið gekk brösuglega, tölvukerfið hrundi oft í hverjum tíma eða tölvurnar frusu. Skrýtnast þótti mér þó þegar það kom í ljós að tölvubókhaldið var bara hægt að vinna á einni tölvu í einu en búnaðurinn var í fyrstu bara fjórir samtengdir skjáir og nemendur mörgum sinnum fleiri. Tölvusalinn reyndi að sannfæra mig um gildi þeirrar kennsluaðferðar að láta einn nemanda færa bókhald í tölvu og alla hina sitja þrjá til fjóra við hvern skjá og fylgjast aðgerðalausir með bókhaldsfærslum renna um skjáina. Ég lét ekki sannfærast og lagði tölvubókhaldskerfið snarlega á hilluna. Svo komu betri tölvur til skólans og ég byrjaði að kenna á notendaforrit eins og ritvinnslu og töflureikna.

Fyrir utan þessa fyrstu önn þar sem allt gekk á afturfótum, tölvurnar virkuðu bara ekki og svo dauðleiddist nemendunum að vera bara að horfa á bókhaldsfærslur líða um skjáina þá gekk kennslan bara vel og mér hefur alltaf fundist skemmtilegt og gefandi að kynna nýja tækni, ný vinnubrögð og nýjar hugmyndir fyrir nemendum. Sérstaklega eru nemendur á framhaldsskólaaldri móttækilegir og jákvæðir, sennilega af því flestir krakkar á þessum aldri eru ekki með stífar  fyrirfram mótaðar skoðanir á hvað sé praktískt og þau trúa líka gífurlega mikið á mátt sinn og megin.  

Reyndar finnst mér skipulag á fjarnámi á Íslandi í dag vera afar hefðbundið, það er eins og þessi klassíska skólastofa hafi flust inn í netheima, þessi umgjörð utan um skólastarf sem er þannig að skólastofan er lokuð bygging og flæðið er ekki mikið frá heiminum í kring. 

Það kerfi sem flestir nota - ég sem ég nota reyndar sjálf með nemendum mínum á þessari önn - er kerfið Web CT. Það er afar hefðbundin nálgun á fjarkennslu og fjarnámi. Ef til vill fellur kennurum og nemendum vel að vinna í því kerfi einmitt af því að það er svo líkt öðru skólanámi. En þó breytingar gerist hægt þá verður við að reyna að hugsa aðeins út fyrir verkfærin og spá í hvernig verkfærin, umgjörðin og byggingarnar móta skipulag stofnunar og vinnulag þar.

Ef öll borð og stólar nemenda eru boltuð niður í stórum fyrirlestrasölum og kennarinn getur hvergi verið nema fyrir framan hóp af nemendum sem allir horfa á kennarann og það er flott og fullkomið hátalarakerfi í pontu og skjávarpi með powerpointglærum og tvö hundruð nemendur í einu í kennslustundum þá er næstum öruggt hvernig kennarinn mun skipuleggja kennslustundir og námsreynslu nemenda, hann hefur ekki mikið val.

Á sama hátt verðum við að skilja að námsumhverfi á Internetinu getur líka verið fjötrandi og hvatt til einnar gerðar af kennslu, gerðar sem er kannski ekki sú albesta. Fjarkennsluumhverfin Web CT, Moodle og Blackboard eru öll alveg ágæt en þau endurspegla afar hefðbundna sín á hvernig nám á að fara fram. Ég hef reynt að tala fyrir því að nám sé byggt upp í kringum nemandann og m.a. reynt að tengja það hugmyndum um leiðarbækur og skilamöppur þar sem nemandinn skrásetur sjálfur sína þekkingarleit og byggir upp þekkingarnet, ekki einn og sér heldur í samvinnu við aðra, námssamfélagið sé eins og starfendafélag (communitiy of practice).

Til að það sé hægt að byggja upp slíkt námsumhverfi þá þurfa kerfi eins og web ct að þróast og bjóða upp á fjölbreytari námsreynslu og þekkingaruppbyggingu og taka meira mið af nemandanum. Eins og er þá þjóna þessi kerfi ágætlega kennurum sem vilja setja inn skjöl og glærur og verkefni og skrásetja árangur stórra nemendahópa. En þessi kerfi eru öll að þróast og verða aðgengilegri og ég er ekki í neinum vafa um að Moodle  og fleiri kerfi sem er opinn hugbúnaður hefur pínt áfram framþróun í þessum kennslukerfum, þessi rándýru kerfi verða að hafa eitthvað fram að færa ef fólk vill nota þau frekar en alíslenskuð ókeypis og góð kennslukerfi sem skrifuð eru í samvinnu við kennara og kennslufræðinga og sem eru í stöðugri þróun.

 


mbl.is Grunnskólanemum býðst ókeypis fjarnám í framhaldsskóla
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Á Mogginn að ráða hvað má tala um?

Fjölmiðlar ganga alltaf erinda eigenda sinna. Það er bara blekking þegar fjölmiðlamenn segja að eigendurnir hafi engin áhrif, stundum held ég að þeir trúi því sjálfir, þetta sé einhvers konar sjálfdáleiðsla sem fjölmiðlamenn stunda til að finnast þeir ráða meiru en þeir raunverulega gera. Það getur verið að svona dags daglega þá telji eigendur sig ekki þurfa að skipta sér af rekstrinum og stundum er það þeim ágætlega í hag leyfa smásprikl blaðamanna til að skapa og viðhalda þeirri  ímynd að fjölmiðillinn sé óháður og frjáls og þeim ekki undirgefinn á neinn hátt. 

Það gildir það sama um  umræðuvettvanga á Netinu. Sá sem á vettvanginn og getur stjórnað boðleiðunum hann getur líka stjórnað umræðunni. Þannig hefur mogginn og moggabloggið verið að þróa ýmsar aðferðir til að lyfta upp umræðuefnum og lyfta um ákveðnum bloggurum. Það tryggir bloggara afar mikla lesningu að vera lyft til skýjanna á Moggablogginu, sérstaklega að vera settur í sviðsljósið á forsíðu mbl.is. 

Akkúrat í augnablikinu er kastljósið á kynlífssögur sjónvarpsþulunnar og frásögn af æðisgenginni leit Bjarna Harðarssonar að Framsóknarmönnum, leit sem núna stendur í fjallahéruðum í Perú.  Reyndar er það alveg óþarfi, íslenskir Framsóknarmenn eru ekki allir lagstir út og týndir og tröllum gefnir, þeir skila sér  af fjöllum í hefðbundna smalamennsku þegar féð rennur til byggða með haustinu. 

 Svo getur maður séð hvaða umræður eru heitar þ.e. með flestum athugasemdum. Ég tók stöðuna á því núna og það er heitast að taka um kynlíf eldri borgara, þvagleggjarmál og nauðgunarlyf og jagast yfir hvað bloggarar séu miklir hálfvitar að tala um vitlausa hluti.

Sniðugir bloggarar hafa náttúrulega lært á moggabloggið og hvernig megi tryggja vinsældir þar með því að enduróma það sem mogginn segir. Mogginn vill nefnilega náttúrulega láta moggabloggara tala sem mest um það sem stendur á mbl.is. Þannig hefur moggabloggið ýtt undir nýja listgrein á bloggi, svona bergmálsblogg sem gengur út á að endurtaka það sem stendur í fréttum mbl.is bara með pínulítið breyttu orðalagi.  Ef t.d. Mogginn flytur krassandi frétt eins og í dag Ljót heimkoma fjölskyldu í Garðabæ þá getur bergmálsblogglistamaður bloggar frétt eins og Ófögur heimkoma í Garðabæ. Reyndar er þessi bergmálum bloggsins farin að breiða sig yfir í aðra fjölmiðla  og margir búnir að læra kúnstina af Stebbafr, þannig sýnist mér Kastljósið á RÚV vera að verða daufur endurómur af umræðu sem hefur eða er að fjara út á moggablogginu.

Mogginn býður upp á blogg um fréttir og á forsíðunni þá má skoða það sérstaklega hvaða fréttir er bloggað um.  En mogginn leyfir ekki að það sé bloggað um allar fréttir. Stundum er slökkt á bloggafréttstakkanum. Sumir eru svo  ánægðir með það að þeir blogga  hrós til Moggavefsins en það er ég ekki.  Það er ákveðin ritstýring auðvitað í því hvaða fréttir mbl.is velur koma fram með og hvenær og hvernig fréttir eru orðaðar. Fréttirnar eru tilbúningur á þeim veruleika sem við búum við, einhvers konar uppteiknun á heimsmyndinni eins og sá sem skrifar fréttina vill sjá hana. Það er óþægilegt að mbl.is gefi sér fyrir fram að ekki megi hleypa bloggurum að einhverjum fréttum.  

ludvikEin nýjasta fréttin núna er frétt um faðernismál Lúðvíks Gizurarsonar en yfirgnæfandi likur eru á því að hann sé sonur fyrrum forsætisráðherra Íslands. Um þetta hefur verið fjallað í ótal mörgum blaðagreinum undanfarin ár. En það er áhugavert að mbl.is hefur stillt þessa frétt þannig að ekki er leyft að blogga um hana.

Það er umhugsunarefni hvers vegna mogginn kýs að beina bloggurum frá því að blogga um þessa frétt sem er mjög áhugaverð og hefur skírskotun langt út fyrir þetta einstaka mál.

Eru ef til vill til einhverjar reglur um hvaða fréttir eru bloggfréttstækar? 

 

 

 

 

 


Háskólar á fleygiferð

Ég var að sjá í þessari ræðu Einars Guðfinnssonar sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra að ákvörðun hefur verið tekin um að  landbúnaðarháskólarnir flytjist undir menntamálaráðuneytið. Það er skynsamlegt og vonandi stuðlar það að meiri samvinnu og hugsanlegum samruna síðar meir milli  landbúnaðarskóla og annarra  háskólaskóla.

Það er mikið að gerast í háskólaumhverfi á Íslandi  akkúrat núna og á næstunni.

Heimamenn í öllum landhlutum leggja kapp á að það rísi öflugt háskólasetur á þeirra heimaslóð og Kennaraháskólinn mun formlega sameinast Háskóla Íslands á næsta ári. Núna var verið að taka fyrstu sköflustunguna að nýbyggingasvæði Háskóla Reykjavíkur í Öskjuhlíðinni. Í framtíðinni verður mikil þekkingarnýlenda í Vatnsmýrinni þar sem  háskólarnir tveir Háskóli Íslands og Háskóli Reykjavíkur ná yfir heljarmikið flæmi.  Svo er verið að setja upp háskólasetur á gamla varnarsvæðinu og akademíu í Keflavík og Biföst hefur vaxið mjög á undanförnum árum.

Skipulagsbreytingarnar á háskólum endurspegla þær samfélagsbreytingar sem núna ganga yfir, uppstokkun á háskólum þar sem þeir sundrast og sameinast á víxl er ekki bundin við Ísland, þetta er þróun sem við sjáum verða alls staðar í nálægum löndum Vesturlanda. Þetta er ennþá ein birtingarmynd þeirra  breytingatíma sem við erum að ganga í gegnum þar sem lykillinn að velgengni er þekkingin og sum þekking og færni verður úrelt áður en varði. 

Það er gaman að spá í söguna og framtíðina, spá í hvort þessar skipulagsbreytingar á háskólastiginu hafi áhrif í sjálfu sér eða hvort þær eru hluti af óhjákvæmilegri þróun, hvort að vinnubrögðin hafi ekki fyrst breyst og svo sé meira svona formlegt atriði að breyta opinberri formgerð og staðsetningu stofnunar í skipuritinu. 


Tónlistarnám, frístundakort og stafrænt föndur

e1b6c31e

Það er gott að búa í borg þar sem velmegun er  mikil. Það er ennþá  betra að búa í borg þar sem skilningur er á að styrkja menntun, menningu og listir. Það er ekkert að því að tónlistarnám sé niðurgreitt fyrir krakka í Reykjavík, það er þess eðlis að það er dýrt nám  og það þarf oft að hafa fáa nemendur í hóp eða jafnvel einkatíma. Svoleiðis nám er náttúrulega dýrara en þar sem hægt er að stafla nemendum inn í stórum hópum.

En er þetta sniðugasta og besta  og réttlátasta aðferðin til að styrkja börn í Reykjavík til listnáms? Ég held að svo sé ekki.

Í fyrsta lagi þá er listgreinum gert mjög mismunandi undir höfði, þannig fer afar hár styrkur til að styrkja nemendur í tónlistarnám en miklu minni styrkur til að styrkja nemendur í t.d. myndlistarnám.  Í öðru lagi þá er sumt af þessu tónlistarnámi mjög "selectivt", það eru ekki nema nokkrir nemendur sem komast í þetta nám og fremur óljóst hvernig staðið er að því að velja inn nemendur. Í þriðja lagi þá kostar það nemendur mikið að vera í þessu námi þó það sé svona mikið niðurgreitt.  Þetta þýðir að það eru einmitt foreldrar sem hafa aðstöðu þ.e. rúm fjárráð og áhuga á listum sem hafa mestu möguleikana að koma börnum sínum í svona nám. Það gildir það sama um niðurgreiðslu á menningu hvað varðar nám í tónlistarskólum og t.d. Symphoníuhljómsveit Íslands og Þjóðleikhúsið, það er sennilega verið að niðurgreiða menningu og menningarnám fyrir þann hóp samfélagsins sem er best settur fyrir - það er verið að niðurgreiða elítumenningu fyrir elítuna.

Það eru aðrar aðferðir sem eru réttlátari gagnvart fátækum börnum og foreldrum sem hafa aðrar áherslur en tónlist í uppeldi barna sinna. Þar má nefna  frístundakortin sem við  Framsóknarmenn höfum á stefnuskrá okkar þ.e. að hvert barn fái upphæð sem foreldrarnir geta valið hvernig þeir nota fyrir frístundanám barna sinna. Mér skilst að þetta sé einmitt núna að komast í gagnið í Reykjavík. Þess má geta að hagfræðingurinn Milton Freedman hafði eimitt þessar hugmyndir í skólamálum. Hann stakk upp á slíkum kortum eða upphæð sem fylgdi barninu en ekki styrkjum til menntastofnana.

Það er skynsamlegt að láta meðgjöf frá opinberum aðilum  fylgja börnum  en setja hana ekki beint til stofnana m.a. til skólastarfs. Væri hægt að útfæra þetta fyrir meira en frístundir barna? Væri hægt að hugsa sér að hvert barn fengi ákveðna upphæð á hverju ári sem foreldrar gætu ráðstafað til skólahalds og námskostnaðar? Hugsanlega myndu einhverjir foreldrar kjósa að hafa börnin sín í fjarnámi og einhvers konar óhefðbundnu námi s.s. leshringjum eða jafnvel kjósa að mennta sjálfir börnin sín (home schooling) eða hafa þau í skólum þar sem öll kennsla fer fram á ensku? Væri það vont fyrir Reykjavík og Ísland?

Sennilega ekki. Sennilega eru upplýstir foreldrar - amk ef þeir eru ekki of krepptir í að leysa  pössunarvandamál fyrir börnin sín - bestu dómararnir í hvað kemur sér best fyrir börnin og það eru þeir sem eru hvað mest á vaktinni fyrir velferð barnanna sinna og vilja tryggja góðan hag þeirra og hamingju í framtíðinni. 

Sennilegra munu foreldrar velja fjölbreytilegri svið ef þau hefðu meira val um hvernig kostnaði vegna náms barna þeirra væri varið.  Hugsanlega myndu þeir velja annars konar listnám en klassískt tónlistarnám. Hugsanlega myndu einhverjir foreldrar velja einhvers konar stafrænt föndur eða listssköpun með rafrænum miðlum fyrir börnin sín ef þeir fengju að ráða - ég tala nú ekki um ef börnin sjálf hefðu eitthvað að segja um valið.

Myndin með þessu bloggi er af  tveimur vestfirskum bóndadætrum þeim Þorsteinu Þöll og Magneu Gná með Gísla Garðar frá Hvanneyri á milli sín. Ég vann þessa mynd í Fotoflexer, það er ennþá ein vefþjónustan sem breytir myndum. Þetta er dæmi um stafrænt föndur sem í dag er forsmáð og lítilsvirt listgrein, já reyndar svo lítilsvirt að sumir brosa kannski þegar einhver sem tekur stafrænar ljósmyndir og vinnur þær áfram tengir það eitthvað við listsköpun.

028

Ég lít á bloggskrif sem listsköpun og ég lít á stafræna ljósmyndun og stafræna myndvinnslu sem listsköpun. Ég held að  þeir sem líta svo á að þeir séu að sinna list blási öðru vísi lífi í verk sín, einhverju sem kemur ekki nema sá sem skapar trúi á list sína.

Járnsmiðurinn Kristján Jóhannsson frá Akureyri með röddina fögru og þróttmiklu sem síðar varð frægur óperusöngvari  sagði einu sinni  í víðtali, hann var að tala um fyrri konu sínu sem dó ung:
"Hún kenndi mér að líta á mig sem listamann".


mbl.is Borgin greiðir 274 þúsund með hverjum tónlistarnema
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Fyndið fréttaskot hjá Rúv úr fréttum 1988

salvor-1988ruvÉg brosti þegar sjónvarpsréttirnar í kvöld enduðu með því að sýna upptöku frá tölvusýningu 1988. Reyndar skellihló ég þegar ég svo sá að inn í því var viðtal við mig sem tekið var fyrir 19 árum. Það er gaman að sjá hvað allt er eitthvað svo forneskjulegt, það má ekki á milli sjá hvort er forneskjulegra ég með permanent og risastór gleraugu og einhverja skrýtna hálsfesti með trédýrum eða tölvurnar fornu með græna letrinu. Þegar ég horfði á þáttinn fylltist ég sams konar nostalgíu og þegar ég horfi á  vídeobrot úr  kvikmyndinni "Síðasti bærinn í dalnum" eða frá hagyrðingamótunum sem sjónvarpið bauð okkur upp forðum daga. 

Ég vildi að ég ætti ennþá allar þær tölvur sem ég hef átt og losað mig við um dagana - sérstaklega væri nú gaman að eiga Sinclair Spectrum sem var mín fyrsta tölva, ég held ég hafi fengið hana árið 1982 eða 1983. Svo átti ég Apple IIe og síðar Macintosh og svo nokkrar PC tölvur. Ég hef nú ekki tengst neinum af þessum PC tölvum neinum tilfinningaböndum, þær hafa bara verið vinnujálkar sem koma og fara.

Sennilega þyrfti ég stóra geymslu fyrir allar þær tölvur sem ég hef átt um ævina og sem tæknibreytingar hafa gert undrafljótt úreldar, meðalendingartími tölvu er og hefur verið svona um þrjú ár, þá er hún orðin svo úrelt og seinvirk að það borgar sig ekki að lappa upp á hana. Reyndar gildir það sama um gemsa og stafrænar myndavélar, ég er núna með fjórðu stafrænu myndavélina um ævina. 

Núna eru aðstæður að verða þannig að það er bara tímaspursmál þangað til tölvur verða svo ódýrar að hvert einasta barn í grunnskóla getur haft sína eigin nettengdu fartölvu. Það eru reyndar mikil þróunarvinna núna lögð í alþjóðlega OLPC verkefnið (one laptop per child) - að framleiða fartölvu sem kostar innan við $100 sem myndi nýtast í þróunalöndum og fyrir fátæk börn. Hugbúnaður er einnig að verða ódýrari ekki síst vegna opins hugbúnaðar en samkeppni við hann hefur þvingað marga hugbúnaðarsala til að lækka verðið á sínum vörum. Það er erfitt að selja vöru rándýrt þegar allir geta hlaðið niður ókeypis sams konar eða betri vöru. 

En það er gaman að velta fyrir sér hvernig ástandið verður eftir tuttugu ár. Sennilega munum við líka brosa þegar við lítum á fréttaskot úr sjónvarpi frá árinu 2007 og þann búnað sem þá var notaður, við munum hlæja okkur máttlaus af því að einhverjir hafi nennt að horfa á pínkulítil og óskýr vídeó á Youtube og við munum brosa að blogg og netkynslóðinni sem notaðu jafneinföld verkfæri til samskipta og  moggabloggið og myspace-ið.  En það getur verið að eftir tuttugu ár þá þyki okkur allra broslegast að árið 2007 og áratugina á undan hafi fólk verið fast í þá ímynd að sjónvarp ætti að vera eitthvað miðstýrt stórt batterí í eigu ríkisins eða stórfyrirtækja og með heimkynni í musterum eins og RÚV kirkjunni í Ofanleiti. Líka að sjónvarp ætti að senda út straum á ákveðnum tímum til margra viðtakenda. Sennilega hefur eftir tuttugu ár þetta líkan brotnað upp,það verða ekki eins skýr mörk milli þess sem sendir út og þeirra sem hlusta. Ef til vill verður Þjóðarsálin þá í einhvers konar vídeóþingi þar sem margir taka þátt í útsendingu sem ekki hefur endilega neina miðju eða stjórnanda.

En svona til að geta hlegið aftur eftir tuttugu ár þá er hérna  lítið youtube vídeóblogg frá mér:


8 strákar og 5 stelpur

Fyrir hvað er borgin Lianyungang í Kína  fræg í dag... eða öllu heldur illræmdust allra borga í heiminum?

Þetta virðist nútímaleg borg sem ætlar sér að verða vinsæll alþjóðleg baðstrandarborg sem trekkir að túrista og fjármagn eins og segir í þessum texta:

Lianyungang is one of the first 14 coastal cities opening to the outside world, a perfect city for investment environment, one of ten port cities in China, a communication hub, an excellent tourist city in China and one of three trade centers in Jiangsu Province. Lianyungang has predominant location and enormous development potential, aiming to become an international seashore city, modern harbor city and a famous tourist city with mountains and sea gathering around.

En myrku hliðarnar á borginni eru ekki þessar háleitu fyrirætlanir heldur er það tölfræðin.  Það er eitthvað í meira lagi skrýtið þarna, hvergi nokkurs staðar er kynjahlutfallið ömurlega. Af börnum undir fjögurra ára aldri þá eru 163.5 strákar og 100 stelpur. 

Sjá nánar greinina China to act on gender inbalance og greinina China warned on gender imbalance

Þetta er sterk vísbending um að  meyfóstum sé eytt í milljóna tali og stúlkubörn séu myrt. Þetta er dæmi um hryllilega útrýmingarherferð á fólki á grundvelli kynferðis. Það er furðulegt hve litla eftirtekt þetta vekur í fréttum og umfjöllun hérlendis að víða um heim er konum og meybörnum mismunað mikið og svo hrottalega eingöngu vegna kynferðis og þær pyntingar og þau dráp byrja í móðurkviði.


Brúðkaupstollur og hreppaflutningar á Íslandi árið 1921

Eftirfarandi frásögn er  í bókinni "Ágúst á Hofi lætur flest flakka"  en þar segir frá konu og dóttur hennar sem komu í Vatnsdal árið 1921 og hvernig hreppurinn losnaði við þær. Þessi saga sem minnir mig á frásögnina í Sölku Völku af því þegar  Salka og Ólína móðir hennar koma til þorpsins Óseyri við Axlarfjörð:

Um miðjan ágúst þetta sumar vitum við Vatnsdælingar ekki fyrri til, en frú ein er flutt hreppaflutningi heim til hreppstjóra okkar með tólf ára dóttur sína. Þarna var farið alveg að gamalli hefð, og konan send frá einum hreppstjóra til annars, og hófst sú ferð austur í Rangárvallasýslu.

Fyrirmenn í Vatnsdal tóku nú að grennslast fyrir um, hverju þessi sending sætti. Þeir könnuðust ekki við konuna né vissu til, að hún ætti þar fæðingarsveit, og við athugun málsins kom í ljós, að svo var ekki. Oddviti varð að taka við konunni og sjá henni fyrir samastað. Konan var vanheil og örðug í vist. Bréfaskipti allmikil fóru nú á milli hreppa um þessi mál. og skýrðist það brátt. Þá kom í ljós, að beitt hefði verið allóvenjulegum klækibrögðum til þess að koma konunni á Áshrepp.

Hún átti sveitfesti í tilteknum hreppi í Rangárvallasýslu, og sá hreppsnefndin fram á, að af henni yrðu sveitarþyngsli. Kom henni þá það snjallræði í hug að fá staðfestulítinn mann, sem átti Áshrepp að fæðingar- og framfærslusveit, til þess að kvænast konunni. Sá maður var löngu farinn úr Vatnsdal en hafði víða dvalizt og hvegi svo lengi, að hann ynni sér sveitfesti.

Hin rangæska hreppsnefnd bauð nú þessum manni þúsund krónur fyrir að kvænast konunni. Skyldu 500 kr. greiðast við brúðkaupið  en 500 kr síðar. Auk þess lagði hreppsnefndin brúðgumanum til brúðkaupsföt en tók þau aftur að loknu brúðkaupi.

Hin nýgiftu hjón dvöldust þar eystra í nokkrar vikur, en brátt hlupu snurður á þráðinn, og sambúðin gerðist örðug enda var lítill auður í búi. Maðurinn taldi sig svikinn, því að hreppsnefndin borgaði ekki það, sem eftir stóð af brúðkaupstollinum, eins og heitið hafði verið. Þágu þau hjón nú af sveit áður en hjónabandið leystist upp. En þá hafði hreppsnefndin rangæska náð tilgangi sínum og komið konunni af sér. Hún taldi einboðið að senda konuna heim í framfærsluhrepp eiginmanns hennar, Áshrepp.

Nú þóttust Vatnsdælingar heldur en ekki grátt leiknir af þeim Rangvellingum en fengu enga leiðréttingu mála með bréfaskriftum. Rangvellingar töldu hjónabandið löglegt og einsætt, hvar konan ætti sveitfesti úr þessu. Málinu var loks skotið til sveitafundar í Vatnsdal upp úr áramótum, og þar þóttu þetta firn mikil. Fundurinn samþykkti einróma að leita réttar hreppsins eftir lagaleiðum, en það var allt annað en auðgert.

Dýrt þótti að senda oddvitann, sem þá var Eggert á Haukagili, suður á land til þess að reka mál hreppsins, en líklegra yrði enn dýrara að ráða lögfræðing til þess að taka málið að sér. Varð því úr ráði að kæra málið  til sýslumanns. Hann skrifaði síðan starfsbróður sínum í Rangárþingi, færði rök að því, að hjónavígslan hlyti að teljast ólögleg, þar sem brúðguminn hefði verið tældur til hennar með féboðum og teldi sig svikinn, og bað þess, að réttarpróf yrði haldið í málinu.

Skýrsla sýslumanns Rangæinga barst með vorinu, og gat þar að lesa, að ítarleg réttarrannsókn hefði farið fram, margir aðilar hefðu verið kallaðir fyrir, en ekkert hefði komið fram, sem benti til þess, að nokkrir meinbugir væru á hjónavígslunni eða nokkur nauðung hefði átt sér þar stað. Sýslumaðurinn sendi sem sönnunargagn ásamt öðrum málskjölum, konunglegt leyfisbréf til hjónabandsins, og er sá minjagripur enn til í skjölum Áshrepps.

Vatnsdælingar urðu því að sitja með sendingu Rangvellinga, og líkaði stórilla, sem vonlegt var, því ekki var auðséð fyrir konunni, og varð af töluverður kostnaður. Hún fór milli bæja og var stutt í stað, og varð meðgjöf að vera allnokkur. Gekk svo í ein þrjú ár, að tilraunir til þess að losna við hana báru ekki árangur. Reynt var að koma henni á ríkisframfæri vegna vanheilsu, enda lék grunur á, að hún væri berklaveik. Konan hafði fyrr á árum gengið sértrúarflokki á hönd, og lausn Vatnsdælinga varð sú að semja við trúarsystkin hennar í Hafnarfirði um að taka hana að sér fyrir hóflega meðgjöf, og þótti flestum sem vandræðamál þetta leystist vonum fremur. 


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband