Áhugavert að fylgjast með Kraganum - Jöfnun atkvæða er réttlætismál

Það er áhugavert að sjá kannanir frá því kjördæmi þar sem hvert atkvæði vigtar minnst á Íslandi. Það er í Suðvesturkjördæmi. Þetta er líka kjördæmi Sjálfstæðisflokksins, þarna raðast formaður og varaformaður flokksins á lista og það er magnað að fólk skuli vera svona ánægt með frammistöðu þeirra að yfir þrjátíu prósent kjósenda í þessu kjördæmi ætli að styðja Sjálfstæðisflokkinn. Maður spyr sig... fyrir hvað? Fyrir að setja hérna allt á kaldan klaka og skilja okkur eftir í skuldaánauð allslaus og hrakin?

En það er ekki síður áhugavert að fylgjast með að samkvæmt þessari spá er tvísýnt um einn mann til Framsóknarflokksins í Kraganum.  Það er þannig að af fjórflokkunum þá verða engir eins mikið fyrir barðinu á undarlegum og skrýtnum kosningareglum eins og Framsóknarmenn hér á höfuðborgarsvæðinu í báðum Reykjavíkurkjördæmunum og í Kraganum. Í síðustu Alþingiskosningum þá náðum við Framsóknarmenn í Reykjavík hvorki inn manni í Reykjavík suður né Reykjavík norður og alla kosninganóttina var tvísýnt um hvort að Samúel næði inn sem jöfnunarmaður. Hann var úti og inn um gluggann alla nóttina.

Er þetta eðlilegt í lýðræðisþjóðfélagi? 

 

VG tvöfaldar fylgið í Kraganum

"Algjörlega til skammar fyrir Sjálfstæðisflokkinn"

"Ég verð að segja það alveg eins og er að mér finnst það til skammar fyrir Sjálfstæðisflokkinn að hafa þegið 30 milljón króna styrk frá FL Group í árslok 2006. Þetta hlýtur að vera erfitt fyrir þá að verja sem stýrðu flokknum á þessu tímabili. Þetta vekur margar spurningar, sem eðlilegt er að fá svör við að mínu mati. Fyrir okkur almenna flokksmenn er þessi styrkveiting með öllu óverjandi og ég vil fá svör frá þeim sem stýrðu flokknum á þessum tíma.

Tvennt vekur þó óneitanlega meiri athygli í mínum augum umfram annað. Í fyrra lagi; þessi styrkveiting kemur skömmu eftir að tilkynnt var að Kjartan Gunnarsson myndi hætta sem framkvæmdastjóri Sjálfstæðisflokksins og stuttu eftir margumtalað prófkjör í Reykjavík þar sem hart var tekist á og Björn Bjarnason varð undir í harðvítugum leiðtogaslag. Enn ganga kjaftasögur um aðkomu fjársterkra manna að þeim slag.

Í seinna lagi (og það sem er stóra fréttin); þetta er á mörkum þess tíma sem ný lög um opið bókhald og hámarksstyrki tóku gildi. Örfáum dögum áður en nýtt upphaf verður í bókhaldi flokkanna kemur þessi mikla upphæð til Sjálfstæðisflokksins. Þetta er það stórt mál að það verður að tala hreint út um það. Mér sem flokksbundnum sjálfstæðismanni finnst þetta alveg til skammar."

Hmmmm.... er mér ekki eitthvað að förlast á blogginu þegar ég er farin að endurróma konung endurómsins stebbafr.blog.is og er svo innilega sammála honum um að þetta sé algjörlega til skammar. Annars finnst mér stebbifr farinn að vera grunsamlega vel skrifaður, það er margt sem bendir til að róbotinn sem skrifaði það blogg um tíma sé bilaður og það séu ágætir pennar sem skrifa hann núna. Hins vegar virkar róbotinn sem kemur stebbabloggi efst á vinsældalista moggabloggsins ágætlega ennþá. Það er gott til þess að vita að eitthvað virkar ennþá í íslensku samfélagi   

30 milljóna styrkur

Krónulufsan

Nú er Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn búin að að koma sér upp skrifstofu á Íslandi. Eftir heimsóknir hinna tveggja erlendu gesta í vikunni sem báðir fluttu okkur þann boðskap að við ættum ekki að beygja okkur undir það sem Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn vildi, hann væri verkfæri í höndum þeirra aðila sem beygðu fátæk og skuldug ríki í duftið og undir yfirráð alþjóðlegra stórfyrirtækja sem bara sæktust eftir aðgangi að auðlindum þá erum við Íslendingar ansi tortryggin á veru  Alþjóðagjaldeyrissjóðsins á Íslandi.

Það getur því verið að það verði hluti af verkefni hinnar nýju skrifstofu að vera einhvers konar almannatengslaskrifstofa við almenning og ráðamenn á Íslandi. Edda Rós Karlsdóttir er þekkt úr fjölmiðlum, frá þeim árum þar sem einu upplýsingarnar sem okkur bárust um  stöðu íslensks efnahagslífs kom úr greiningardeildum bankanna.  Ég held að það hafi verið einn liður í að blekkja okkur hve blint við trúðum á orð þeirra sem höfðu það markmið eitt og æðst að gæta hagsmuna eigenda bankanna sem voru vinnuveitendur þeirra.  Þessi takmarkaða innsýn sem við fengum  inn í efnahagslíf var í gegnum fjölmiðla sem voru annað hvort í eigu þessarra sömu bankaeigenda eða úr vanmáttugum ríkisfjölmiðlum sem hefur eins lengi og ég man verið beinstýrt úr Valhöll.

Tortryggni mín gagnvart Alþjóðagjaldeyrissjóðnum er mikil. Ég mun ekki treysta ráðleggingum hans í blindni og ég held að saga hans sýni að oft hafa ráð hans ekki gefist vel. Það eru hins vegar ekki margir kostir í stöðunni og við þurfum að taka við ráðleggingum og aðstoð þar sem hún býðst, jafnvel frá þeim sem hæðast að okkur og hafa smánað okkur eins og bresk stjórnvöld gerðu með hryðjuverkalögum sem þau beittu á Ísland.

Við skulum ekki hafa neitt gullfiskaminni í framtíðinni á þær aðgerðir og við skulum líka muna vel hvaða þjóðir og ríkisstjórnir studdu Íslendinga í erfiðleikum og hvernig samstarfsþjóðir lánuðu en World bank hæddist að neyð Íslendinga

En það er tímanna tákn að núna er starfsfólk greiningadeilda gömlu útrásarbankanna komið í þjónustu alþjóðagjaldeyrissjóðsins til að flytja okkur hinn nýja sannleika. Ég man eftir því að Edda Rós valdi íslenskum gjaldmiðli háðuleg orð um það leyti sem allt fjármálakerfi heimsins hrundi, hún notaði orðið Krónulufsan. Sjá þessa grein Koma „krónulufsunni" í gang á ný

Mér finnst vænt um íslensku krónuna og ég held að það sýni ákveðið viðhorf  og þröngsýni á vandamálið sem við glímum við ef henni er hallmællt og hún persónugerð sem vandamál íslendinga í dag. Vandamálið er miklu stærra, vandamálið er kerfishrun fjármálakerfis  ekki bara á Íslandi heldur í öllum heiminum.

Viðskipti byggja á trausti og það traust er líka hægt að misnota. Það hefur verið misnotað árum saman í fjármálaheiminum með því að byggja upp ógnarstórt og flókið kerfi sem virkar eins og speglasalur og froðuvél sem blæs peningum og tölum út um allt og lætur hverja tölu speglast margfalt svo kerfið sýnist bólgið og mikilfenglegt. En þetta er bara froða, stundum  voru engin raunveruleg verðmæti í froðunni og það er ekki bara íslenska krónan sem virkar ekki lengur sem gjaldmiðill.

Þannig er háttað með alla gjaldmiðla heimsins, þannig er háttað með það peningakerfi sem við búum við í dag þar sem sambandið milli peninganna sem kastast til í kauphöllum og raunverulegra verðmæta hefur rofnað. Núna er líka að verða gríðarleg breyting á framleiðsluháttum, sambandið milli framleiðanda og neytanda ýmis konar gæða og vöru og þjónustu er orðið öðruvísi og það þýðir að staða milliliðanna sem þar eru á milli riðlast og ef til vill er ekki þörf á nema hluta milliliðanna núna.

Það getur verið að eina skynsamlega framleiðsluformið núna sé eins konar nýtt samvinnuform þar sem mælikvarðinn og flæðieiningin er ekki peningar heldur eitthvað annað sem mælir betur hvað er að gerast í kerfinu, hver leggur hvað inn og hver tekur hvað út.  Það getur verið að það umbunakerfi og gulrótarkerfi sem við höfum í nútímahagkerfi sem við köllum "hámörkun ágóða" sé ekkert að virka, það sé ekki svoleiðis ástand og svoleiðis framleiðsluhættir að allir græði mest ef allir reyni að græða mest fyrir sjálfan sig og á kostnað annarra.

Þvert á móti gætum við verið inn í kerfi sem er þannig að allir græði mest ef allir gefa sem mest af því sem þeir geta til samfélagsins.  Það er meiri sannleikur en við áttum okkur á í orðtækinu "Sælla er að gefa en þiggja", málið er að þeir sem gefa mest til samfélagsins eru líklegir til að hafa  mestan hag af þeim gjöfum.  Annar orðtæki er "Það eyðist sem af er tekið" á ekki við um öll verðmæti, það á ekki við um auðlindir sem eru nýttar á skynsamlegan hátt og það á alls ekki við um mannauðinn, um þær auðlindir fólksins og samfélagsins þar sem framlag eins getur verið smíðagripur annars til að búa til meira framlag. Þannig er um þekkingu, þannig er um vinnuleiðbeiningar. Það má færa mörg rök fyrir að það sé ávinningur allra að þekking flæði sem greiðast um samfélagið og hindranir eins og peningahagkerfi með sínum eignaréttartabúum eins og t.d. ströngum höfundarétti geri ekkert nema hindra aðgengi og minnka ávinning af slíku kerfi.

En nú er þessi pæling sem átti að vera um "krónulufsuna", hið háðulega orð sem hinn nýi starfsmaður Alþjóðagjaldeyrissjóðsins notaði um  gjaldmiðil okkar. Mér þykir vænt um krónuna og mér finnst að við eigum að sýna gjaldmiðlinum virðingu eins og öðru í sögu okkar og menningu. En tími hans er kominn og það mun ekki vera gott fyrir Íslendinga að vera lokaðir inni í eigin myntkerfi ef og þegar - og ég segi ef og þegar - þjóðir heims ráða fram úr málum varðandi fjármálakerfi heimsins.

Það getur hins vegar verið að á meðan óveðrið geysar úti þá höfum við möguleika til að hafa hérna örsmáan gjaldeyrir sem er nánast eingöngu skiptimynt í viðskiptum milli innfæddra, gjaldmiðill sem er beintengdari við framleiðslu en annars staðar.  Hins vegar vofa yfir okkur jöklabréf og verðtrygging, leiður arfur viðskiptahátta sem veltu okkur um koll.

Ráðin á skrifstofu fulltrúa IMF á Íslandi

Byrjum á gömlu steinbæjunum!!! Byrjum á Bjargarstíg!

Það er frábært að Reykjavíkurborg samþykkti einróma á fundi sínum í dag tillögu um sérstakt átak til atvinnusköpunar við uppbyggingu og endurgerð sögufrægra eldri húsa og mannvirkja í Reykjavík

Það eru ekki margir sem vita að það er til sérstök reykvísk byggingarlist og það er framlag okkar til byggingarlistar heimsins og við eigum að vera stolt af því Reykvíkingar. Þessi byggingarlist eru gömlu steinbæirnir og það er ekki nema 20 þeirra sem standa ennþá. Þeir eru skemmtilegur minnisvarði um tímann þar sem við fórum úr torfbæjunum inn í byggingarhefð timburhúsa og steinsteyptra húsa.

Steinbæir eru lág hús með steinhlöðnum langveggjum en göflum úr timbri og var þessi húsagerð byggð í Reykjavík á síðari hluta 19. aldar  og voru byggjendur einkum tómthúsmenn.

Ég skrifaði pistil um steinbæina í íslensku wikipedia og mig langar til að við höfum myndir af þeim öllum og upplýsingar um hvar þeir standa. Ég er bara búin að skrifa um tvo þeirra og það eru Sigurbjargarbær   á horninu á Bergstaðastræti 21 og Bjargarstíg  og Heilmannsbær á Bjargarstíg 17.

Það væri gaman ef fólk sem þekkir til gömlu steinbæjanna bætti við listann yfir steinbæi og skrifaði um fleiri en þessa tvo.

Bjargarstígur heitir eftir Sigurbjörg sem bjó í steinbænum Sigurbjargarbær og það er ömurlegt hvernig ástand þess húss er núna. Þetta hús er friðað en það virtist hafa verið rifið alveg niður í fyrra og svo stendur grindin ber og tóm núna í allan vetur opin fyrir veðri og vindum. Þetta hús hefði Reykjavíkurborg frekar átt að kaupa en kofana við Laugarveg sem Ólafur Magnússon lét borgina kaupa fyrir milljarð. 

Myndin sýnir ástandið á Sigurbjargarbæ eins og það var síðasta sumar og það hefur bara versnað síðan þá. Í Guðs bænum, allir þeir sem einhver völd hafið í Reykjavík, bjargið þessum menningarverðmætum!

Í átak til atvinnusköpunar

Holdsveikrahælið

Ég vann í gamla Kópavogshælinu einmitt í þessu húsi fyrir meira en þremur áratugum. Þá var  í kjallaranum mötuneyti Kópavogshælisins og ég vann þar í eldhúsinu hálfan daginn meðfram námi , ég var þá átján ára og í  menntaskóla. Þá var ennþá rekið holdsveikrahæli á efri hæð hússins, ég held að þá hafi aðeins verið þar ein fullorðin kona eftir og hún lifði í einangrun. Stúlka sem hugsaði um hana kom oft niður í eldhúsið til okkar, ég held að matur hafi verið sendur þaðan upp á hæðina. 

Holdsveiki og lækningahæli fyrir holdsveikissjúklinga eru afar áhugaverð, ekki aðeins varðandi sögu lækninga heldur líka varðandi útskúfun ákveðinna hópa úr samfélaginu og hvernig litið var á sjúklinga. Fyrstu ljósmyndir sem teknar voru af Íslendingum munu hafa verið af afskræmdum andlitum holdsveikissjúklinga. Ég hef reynt að skrifa á wikipedia um sögu holdsveikilækninga á Íslandi og sögu holdsveikraspítali og sögu þeirrar merkilegu stofnunar sem var  Holdsveikraspítalinn í Laugarnesi

Móðir mín og aðrar konur í Kópavogi reyndu mikið til að fá gamla Holdsveikrahælið sem handverkssafn. En á þeim tímum og ef til vill ennþá voru bæjaryfirvöld í Kópavogi mest að hugsa um að hlú að auðmönnum og "láta markaðinn ráða".  Nú hefur ísköld krumla hins frjálsa markaðar læst um okkur og kramið okkur.  Gamla holdveikrahælið í Kópavogi er hús á afar fallegum stað, hús með merkilega sögu. Sögu sem segir okkur heilmikið um samfélagið, um samfélag þar sem fólk var dregið í dilka, sumir einangraðir og útskúfaðir og sumum komið fyrir á stofnunum.

Það þarf ekki lengur holdsveikraspítala og það þarf ekki lengur að byggja sérstök hæli fyrir fólk með þroskahömlun. Allir eiga að fá að vera þátttakendur í samfélaginu en það er mikilvægt að hús með sögu eins og gamla Kópavogshælið á undrafögrum stað sé opið fyrir okkur öll og við getum fræðst um sögu þess og sögu þeirra sem komið var fyrir á þessum stað. Þegar breski herinn gerði innrás á Ísland þá tók hann fyrir sig flottasta húsið, húsið stóra og glæsta í Laugarnesi og þá voru hinir holdsveiku fluttir í Kópavog.

 

 

 

 

 

Gamla hælið grotnar niður

Kennitöluflakk í boði bankamálaráðherra,orkuauðlindir í umsjá iðnaðarráðherra

Er eðlilegt að íslenska ríkið velti yfir á okkur fólkið í landinu skuldum sem óreiðumenn söfnuðu í útlöndum, skuldum sem hugsanlega voru beinlínis liður í að kippa fótunum undan Íslandi, eins konar fjármálaárás en hegði sér í gegnum ríkisbanka eins og bavíana- og bananalýðveldi hér innanlands við þá sem eiga hérna kröfur  á þrotabú?  Á sama tíma og Gylfi Magnússon viðskiptaráðherra heldur því fram að Íslendingar verði að greiða skuldir sem við vissum ekki einu sinni að væru til þaðan af síður að almenningur á Íslendi ætti að borga þær þá leyfist  gjaldþrota fyrirtækjum á Íslandi að stunda kennitöluflakk. Er það svona lausnir sem við viljum sjá hjá fyrirtækjum og einstaklingum í greiðsluerfiðleikum? Er það þetta sem kallað er að skoða hvert einstakt fyrirtæki?

Þetta er haft eftir viðskiptaráðherra á ruv.is:

Gylfi Magnússon viðskiptaráðherra segir ómögulegt fyrir Ísland að neita að greiða skuldir sínar og hætta samstarfi við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn eins og tveir erlendir hagfræðiprófessorar lögðu til í Silfri Egils í gær.

Hvers vegna telur viðskiptaráðherra svona mikilvægt að Ísland borgi skuldir sínar á sama tíma og hann leyfir mjög  undarlega viðskiptahætti einstakra fyrirtækja þar sem reksturinn er upp á náð og miskunn ríkisbanka kominn, sjá þessa frétt:

"Kaupþing tók rekstur Pennans yfir fyrir þremur vikum síðan, í fyrradag fór bankinn fram á gjaldþrotaskipti. Skiptastjóri var skipaður í gær og seint í gærkvöldi náðust samningar milli hans og bankans um stofnun nýja fyrirtækisins, sem heitir Penninn á Íslandi ehf."

Getur verið að núna rétt fyrir kosningar þá passi Kaupþing sig á því að loka ekki fyrirtæki sem þó virðist engan rekstrargrundvöll hafa vegna sligandi skulda og geri það með aðferðum sem mér vitanlega enginn hefur tengt við heiðarlega og trausta viðskiptahætti. Þvert á móti þá eru það mestu ribbaldar viðskipta sem skipta um kennitölur þegar allt er komið í hönk og opna sama reksturinn undir annarri kennitölu.  Af hverju er ekki hægt að koma hreint til verks og viðurkenna að hvorki einstaklingar né fyrirtæki  geta staðið undir þessu

Finnst viðskiptaráðherra allt í lagi að fyrirtæki sem starfar undir hans ábyrgð þ.e. Kaupþing skuli stofna gervifyrirtæki á nýrri kennitölu?  Áttar viðskiptaráðherra sig ekki á því hvaða ribbaldastjórnsýsla svona vinnubrögð eru á Íslandi og hversu hjákátlegt það er að segja að Ísland verði að borga skuldir sínar en skipa samt fyrirtækjum sem hann stýrir með óbeinum hætti að starfa undir nýrri kennitölu?

Er ekki heiðarlegra og eðlilegra að horfast í augu við vandamálið og sjá að hvorki fyrirtæki, einstaklingar né ríkið á Íslandi geta borgað þær skuldir sem einhverjir segja okkur að við séum allt í einu orðin ábyrg fyrir. Við stofnuðum ekki til þessarra skulda og þetta fé rann ekki til Íslands. Þetta var ein alsherjarhringavitleysa og bólupeningamaskína sem við eigum að neita að taka mark á.

Við eigum ekki að búa til eitthvað kennitöluflakk til að sprauta yfir vandamálið rétt fyrir kosningar. Við eigum að horfast í augu við vandamálið og taka á því og það er bara ein leið fær. Hún er sú að afskrifa hluta af skuldum einstaklinga, afskrifa hluta af skuldum fyrirtækja og afskrifa hluta af skuldum ríkisins. 

Við eigum ekki að skipta um kennitölu á íslenska ríkinu og kalla okkur eignarhaldsfélag Iceland group eða þess háttar. Við eigum að  neita að borga og viðurkenna að hvorki fyrirtæki, einstaklingar né íslenska ríkið ræður við að borga.

 

hér eru greinar um kennitöluflakkið:

DV.is - Frétt - Kennitöluflakk í boði Kaupþings

RÚV - Tryggja á óbreyttan rekstur Pennans

Vísir - Nýi Kaupþingsbankinn sakaður um sóðaleg vinnubrögð

 

Össur og auðlindirnar

Samfylkingin taldi  sóknarfæri að selja virkjanir hefur það eitthvað breyst? Ungstirnum Sjálfstæðisflokksins fannst það virðingarverð hugmynd

Össur olíufursti segir okkur að það sé misskilningur að orkuauðlindir verði teknar af okkur upp í skuld. Össur sem er óþreytandi að segja okkur hvað við verðum rík af olíunni ófundnu. En  er ekki hægt að taka meira mark á orðum Össurar en því sem stendur í lögum um fiskveiðar um að fiskveiðiauðlindin sé sameign íslensku þjóðarinnar. Hvernig stendur þá á því að það er búið að selja þessa auðlind í burtu frá okkur og enginn veit hver á kvótann núna ?

Helgi Hjörvar vonarstjarna Samfylkingarinnar er eins og Illugi Gunnarsson í dulargervi félagshyggju. Helgi skrifaði rétt fyrir hrunið nokkrar blaðagreinar þar sem hann vafði inn í fjálgleg orð einhvers konar aðgerðir um að steypa öllum orkuveitum í ríkiseigu í sérstakan sjóð, Helgi Hjörvar kallaði þetta "sjóð handa komandi kynslóðum" en allir sem einhverja innsýn hafa í fjármál og hagfræði sáu í gegnum þetta hjá Helga, sáu að hann var í besta falli einfalt ginningarfífl sem var látinn tala fyrir aðferðum sem klipptu í sundur sambandið á milli efnislegra eigna og efnislegra hluta og þeirra auðlinda og mannvirkja til að nýta þær. Helgi Hjörvar var einhvers konar Sjóðs9-Illugi í samfylkingaslikju. Fólk ætti að lesa núna aftur greinar Helga Hjörvars og spá í hvað Samfylkingin vildi gera og hvort þeim stjórnmálaflokki er treystandi fyrir auðlindum Íslands?

Ég hvet alla til að lesa greinarnar sem ég skrifaði um blekkingargang Helga Hjörvars Samfylkingamanns:

Að losa peninga - Raufarhafnarstemming hjá Helga Hjörvar - salvor ...

 Rétt fyrir Hrunið skrifaði ég þennan pistil um Össur Viðskiptasnilld Össurar

 

Best að enda með skemmtilegri skrípó um hvernig þetta verður allt þegar Ólína verður orðin félagsmálaráðherra:

Orkulindir ekki teknar upp í skuld

Álver? Er Alþingi málver misyndismanna?

Sjálfstæðismenn eru svo óforskammaðir að þeir telja að umræða um álver í Helguvík sé brýnni en að ræða möguleika til að breyta stjórnarskránni.  Ekki set ég mig neitt á móti álveri í Helguvík, það er hið besta mál að nýta slíka staði undir álver en ég er jafnmikið á móti því að planta álveri miðsvæðis í Hafnarfirði, það var hið mesta óráð og ég er Hafnfirðingum sem greiddu atkvæði gegn því  og felldu í atkvæðagreiðslu ævarandi þakklát. En að ræða álver núna og halda að núna sé í heiminum sóknarfæri í álverum sýnir að Sjálfstæðismenn á Alþingi  fylgjast ekkert með.  Mikið vildi ég að þeir hefðu lesið sér eitthvað til og fylgst með heimsmálunum undanfarin misseri, þá hefðum við ekki flotið svona sofandi að feigðarósi. Annað hvort er glæpur þeirra óhemju sofandaháttur og ekkert næmi á það sem gerist í umheiminum eða þá að þeir voru vísvitandi að blekkja okkur. Nema hvoru tveggja sé.

En hérna getur fólk fylgst með hvernig gengur hjá Century Aluminium Company, núna er gengið á hlut þar 3.72 . Í Apríl í fyrra þá var gengið um 70. Þetta fyrirtæki rambar á barmi gjaldþrots. Það sér hver maður sem vill horfast í augu við staðreyndir. Það eru akkúrat engar líkur á því að það verði ráðist í byggingu á einhverju álveri á næstu mánuðum. Það eru verulegar líkur á að fyrirtækið neyðist til að loka víðar, það hefur þegar lokað álverum, sjá hérna.

Ravenswood í Virginíu er ekki Hafnarfjörður en verkafólk í verksmiðjum þar og samfélagið þar á samúð mína. Við skulum átta okkur á því að víða um lönd eru stór og stöndug verksmiðjufyrirtæki að loka einfaldlega vegna þess að ástandið er hræðilegt, álverð  hefur fallið niður í 66 cent á pundið en var næstum þrisvar sinnum hærra fyrir minna en ári síðan.

Svo má minna á það að fyrir tilstuðlan Sjálfstæðismanna þeirra Geirs Haarde og Árna Matthíassens forsætisráðherra og fjármálaráðherra þá voru skuldabréf SToða keypt úr Sjóði 9 en þar var í stjórn Illugi Gunnarsson oddviti Sjálfstæðismanna í Reykjavík og er öll aðkoma hans að því máli mjög undarleg. Nú er líklegt að aðeins 5 % fáist upp í þessar kröfur. Ég bið alla sem kosið hafa Sjálfstæðisflokkinn að hugleiða hvort það sé hægt að treysta svona fólki sem vill vill ótt álhúða Ísland og kaupa verðlausa pappíra í sjóðum þar sem ungstirni Sjálfstæðisflokksins hafa öslað um þrátt fyrir að álvera uppbygging sé alveg út úr korti í dag vegna heimsástandsins og þrátt fyrir að forsætisráðherra og fjármálaráðherra hefði vel átt að vera kunnugt um hversu lélegir pappírar þessi skuldabréf SToða voru. En þeir blekktu okkur. En ætlar fólk að láta blekkja sig aftur í kosningunum í vor?

Dagskrártillaga felld

Hvers á fólkið í Kraganum að gjalda? Hvað gera formaður og varaformaður Sjálfstæðisflokksins?

Ég er með tilraunaútsendingu núna á rásinni
http://www.ustream.tv/channel/framsokn um þetta mál. Útsendingu lokið en hér er upptaka af henni:
Streaming Video by Ustream.TV
Eitt mikilvægasta atriðið í uppbyggingu Íslands er að tryggja hér gegnsærri stjórnarhætti og meira lýðræði. Framsóknarmenn hafa lagt áherslu á stjórnlagaþing og breytingar á stjórnarskrá en hvað gera Sjálfstæðismenn? Akkúrat núna þá reyna þeir að halda uppi málþófi að því er virðist eingöngu til að tefja fyrir að frumvarp um stjórnlagabreytingar nái í gegn. Þeir eru líka að tefja fyrir að þing endi og þingmenn geti einhent sér í kosningaundirbúning. Þetta náttúrulega er allt í lagi fyrir þau Þorgerði varaformann og Bjarna formann Sjálfstæðisflokksins. Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekkert að vinna en öllu að tapa í næstu kosningum og svo eru þau Bjarni og Þorgerður Katrín ekki í neinu landsbyggðakjördæmi, þau eru bara hérna hinu megin við Kópavogslækinn og þurfa ekki að heimsækja marga staði í sinni kosningabaráttu. Það eru ekki svo margir vinnustaðir eftir í þeirra kjördæmum, allir farnir á hausinn eða að fara á hausinn og þau bæði í sama kjördæmi, Kraganum utan um Reykjavík. 

En það er skrýtið að Sjálfstæðismenn skuli enda þetta hörmulega stjórnartímabil sitt með því að bíta höfuðið af skömminni, reyna að koma í veg fyrir breytingar á stjórnarskránni og reyna að koma í veg fyrir meira lýðræði á Íslandi. Hvaða hagsmuni eru þingmenn Sjálfstæðisflokksins að verja? Ekki hagsmuni Íslendinga, það er alveg ljóst. Og allra síst eru formaður og varaformaður Sjálfstæðisflokksins að verja hagsmuni síns kjördæmis, hversu lengi sættir fólkið í Kraganum sig við að vera annars flokks, við að vigta í atkvæðamagni ekki nema að hálfu leyti á við fólk norðan heiða?

Núna hagar því þannig til að bæði formaður og varaformaður Sjálfstæðisflokksins eru úr sama kjördæmi, kjördæmi hinna veigaminnstu Íslendinga, kjördæmi þar sem mest atkvæðamagn er bak við þingsæti. Benda þau á þetta í sinni stjórnmálabaráttu? Reyna þau að breyta stjórnarskránni þannig að Ísland sé ekki bara réttlaust fólk í þéttbýlinu sem hefur lítil áhrif í kosningum og hefur lítil áhrif á hvernig farið er með auðlindir og náttúru Íslands? Er t.d. nokkur hemja að yfirráð yfir hálendi Íslands sé að mestu leyti í höndum sveitarfélaga þar sem aðeins örlítill hluti íbúa landsins býr? Eiga Reykvíkingar og fólkið í Kraganum engan rétt?

Í öllum kjördæmum nema Reykjavík og Kraganum þá berjast þingmenn fyrir hagsmunum síns kjördæmis. Í Kraganum er ástandið ömurlegast, þar er réttleysi íbúanna mest og þar eru núna bæði formaður og varaformaður stærsta stjórnmálaflokks á Íslandi, Sjálfstæðisflokksins í framboði en hvað gerir þessi stjórnmálaflokkur annað en reyna að tefja öll mál sem til meira lýðræðis gætu horft á Íslandi. 

Fær Kraginn þrettánda þingsætið?

Samsæriskenningar Perkins og Hudson í silfrinu, Framsóknarleiðin

Það var ekki beinlínis til að fylla mann bjartsýni og jákvæðni  að hlusta á Silfrið í dag, þar ræddi Egill við Perkins og Hudson og þeirra boðskapur var að Ísland hafi verið leiksoppur og það sé ómögulegt að greiða þær skuldir sem fallið hafa á okkur og við ættum ekki að gera það, þetta sé ljótur leikur til að hafa af okkur auðlindir Íslendinga.

Það var áhugavert að heyra þá báða prédika framsóknarleiðina, leiðina um að eina vitið væri að afskrifa skuldir. Það er ótrúlegt að heyra í sumum  tala eins og það sé verið  að slíta hjartað úr þeim og að gefa einhverjum eitthvað með að afskrifa skuldir fyrirtækja og einstaklinga sem þegar eru meira og minna gjaldþrota, það má rifja upp að það sagði varla nokkur múkk þegar bankaeigendur seldu sjálfum sér sömu eigurnar fram og til baka og bjuggu þannig til grilljónir af gervipeningum í eigin vasa.

Það er eina vitið að afskrifa hluta skulda, það er bara spurning hvort 20 % er ekki allt of lítið, hvort það vigtar eitthvað í svona lömuðu hagkerfi. Húsnæði er á góðri leið með að verða verðlaust á Íslandi, menn verða að átta sig á því að sums staðar er húsnæði svo lítils virði að fólk vill ekki búa þar þó að húsnæðið sé nánast frítt. 

En það var töluvert til í þessu hjá bæði Perkins og Hudson.

Scotland Yard og bankar á hryðjuverkaskrá

Ef það stendur til að fá fleiri erlenda sérfræðinga til að rannsaka Hrunið á Íslandi þá í guðsbænum haldið ykkur frá þessum bresku, sérstaklega einhverjum sem hafa tengingu við Scotland Yard. Mér sýnist þeir ekkert hafa lært frá tímum Baskeville hundsins og breska heimsveldið vera löngu hrunið og molnað niður.

En þetta eru nú dáldil meðmæli með íslenska Landsbankanum að Scotland Yard skuli hafa fallið fyrir honum. Ef til vill veitti bankinn alveg sérstaklega góða þjónustu eða tókst vel að blekkja viðskiptavini. Ég held nú að það hljóti að hafa verið vegna þjónustunnar og ég held að þegar rykið sest þá muni menn sjá að netbankarnir íslensku icesave og kaupthing edge voru afar sniðugir og nútímalegir og mættu þörf sem var fyrir hendi á markaðnum. Það hins vegar hefði ekki átt að blekkja stórar opinberar stofnanir að banki skrásettur í smáríki byði upp á meiri ávöxtun á innlánum en aðrir sannbærilegir innlendir hefðbundnir bankar. Sérstaklega ekki vegna þess að það klingdi í mörgum aðvörunarbjöllum lengi, lengi áður en bankarnir féllu. Sennilega hefur það verið gæði þjónustunnar en ekki ágóðavonin sem rak Scotland Yard til að skipta við Landsbankann. Alla vega á ég erfitt með að hafa svo mikla vantrú á bresku leynilögreglunni að þeir hafi ekki séð í gegnum að þeir sem lofa ofurháum vöxtum eru líka að hvetja þig til að taka meiri áhættu.  Ef það voru háir vextir sem drógu Scotland yard til að setja fé í íslenska banka þá myndi ég nú ekki treysta þeim til að rannsaka neitt sem tengdist peningum og vissara að sía póstinn til þeirra þannig að það sé ekki mikið af Nígeríugylliboðum. Þeir gætu fallið fyrir slíku.

Það er ekki margt sem gleður Íslendinga í viðureign okkar við Breta en það er nú hægt að brosa út í annað af hrakförum Scotland Yard, leynilögreglu þess ríkis sem beitti hryðjuverkalögum á okkur. 

Það var þessi hroðalega meðferð Breta á okkur blásaklausu og bláeygðu Íslendingunum sem rak mig til að taka þátt í öfgasamtökunum "The Icelandic Tea party" og taka þátt í ofstopafullum mótmælaaðgerðum þess öfgahóps en við fleygðum te í höfnina í Reykjavík og játa ég að hafa sjálf fleygt heilum tepoka (melrose) í þessum hefndaraðgerðum gegn Bretum. 

Hér er mynd af mér í tehellingu við höfnina í Reykjavík ásamt hinum í The Icelandic Tea party þegar við helltum te í hafið.

 

Þessar aðstæður eftir hrunið hafa breytt mér úr virðulegri kennslukonu í brjálaðan aktívista sem svífst einskis. Þannig hef ég hellt te í hafið og svo bankaði ég svo fast með sleif á pott  við Alþingishúsið  í janúarmótmælunum að sleifin brotnaði. 

Scotland Yard tapaði á falli Landsbankans