Vinnubrögð Svans Kristjánssonar og heiður háskólans

Svanur Kristjánsson hefur aðra sýn á skyldur sínar sem háskólakennara en ég. Svanur er prófessor í stjórnmálafræði við Háskóla Íslands og hefur kennt við háskólann í 35 ár. Svanur skrifaði nýlega þessar tvær greinar:

Hannesarmálið 2008 og HÍ

Hannesarmálið 1988 og sjálfstæði Háskóla Íslands

þessi skrif Svans eru langt í frá eðlileg skrif prófessors sem hefur kennt við háskólann í 35 ár og bera hvorki vott um faglega og hlutlausa orðræðu né þá yfirsýn og næmi  og færni sem ætla mætti að svo reyndur háskólamaður hefði.  Mér virðist Svanur einnig ekki hafa orðspor háskólans eða sinnar háskóladeildar að leiðarljósi þegar hann kýs ráðast  á tvo samstarfsmenn sína við Félagsvísindadeild.

Í lögum um réttindi og skyldur opinberra starfsmanna þá er svohljóðandi grein (14 grein):

Starfsmanni er skylt að rækja starf sitt með alúð og samviskusemi í hvívetna. Hann skal gæta kurteisi, lipurðar og réttsýni í starfi sínu. Hann skal forðast að hafast nokkuð það að í starfi sínu eða utan þess sem er honum til vanvirðu eða álitshnekkis eða varpað getur rýrð á það starf eða starfsgrein er hann vinnur við.

Ég get ekki séð annað en Svanur hafi brotið gegn þessari grein um skyldur sínar í starfi. Hann varpar vísvitandi rýrð á það starf og starfsgrein sem hann vinnur við og ræðst á tvo samstarfsmenn á opinberum vettvangi. Það er undarleg hegðun. Í engu einkafyrirtæki og engum einkareknum háskóla myndi starfsmanni líðast að vega svona heiftarlega á opinberum vettvangi að hagsmunum þeirrar stofnunar sem borgar honum kaup.  

Svanur Kristjánsson reynir að kasta fræðimannskufli yfir skrif sín en honum tekst það afar illa. Hann er of tengdur þeim  málum sem greinar hans fjalla um og honum tekst ekki að leyna óbeit og óvild í garð Hannesar. Raunar er það ekki nýtt að Svanur Kristjánsson sé ekki vel hæfur til að tjá sig um mál sem tengjast Hannesi bróður mínum og til mun vera álit lögmanna einmitt um það  mál. Andrés Magnússon skrifar eftirfarandi í pistlinum Heiður háskólans

"Á sínum tíma lét dr. Hannes þau orð falla á deildarfundum að vegna persónulegrar óvildar væri Svanur vanhæfur til að fjalla um sín mál, sem aftur varð til þess að dr. Svanur leitaði til Háskólarektors og krafðist úrskurðar um málefnið. Rektor leitaði því til lögmannanna Háskóla Íslands, þeirra Gests Jónssonar og Harðar F. Harðarsonar, en þeir gáfu út það skriflegt álit „að Svanur Kristjánsson [væri] vanhæfur til að fjalla um mál innan stjórnmálafræðinnar sem varða hagsmuni Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar.“"

Í annarri greininni þá veitist Svanur að tveim starfsfélögum sínum í stjórnmálafræði þeim Ólafi Harðarsyni og bróður mínum Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni. Í hinni greininni rifjar Svanur upp tuttugu ára gamalt mál sem varðar skipan bróður míns í embætti 1988  og setur fram sína sýn á hvað gerðist þá og sína röksemdafærslu og segir m.a. um ráðningu bróður míns fyrir tuttugu árum: "Af þessum orðum er ljóst að Hannes Hólmsteinn hlaut lektorsstöðu við Háskóla Íslands eingöngu vegna skoðana sinna og hugmynda en ekki fræðilegra eiginleika."

Það er undarleg og barnsleg greining prófessors með 35 ára reynslu við kennslu í háskóla á atburðarás við stöðuveitingu fyrir tuttugu árum. Málsatvik  voru þá þessi: Auglýst  var lektorsstaða árið 1988 og meðal umsækjenda voru Hannes og Ólafur Harðarson. Á þessum tíma  hafði Hannes lokið doktorsprófi í stjórnmálaheimspeki frá  Oxfordháskóla  þremur árum fyrr eða árið 1985 og lokið cand.mag. próf í sagnfræði. Ólafur Harðarsson hafði þá eingöngu lokið meistaraprófi en hann  lauk síðar doktorsprófi eða sex árum eftir að lektorsstaðan var auglýst eða árið 1994. Ólafur er hinn mætasti fræðimaður og fékk seinna stöðu við Félagsvísindadeild eins og Hannes og er nú prófessor og deildarforseti þar.  

Svanur Kristjánsson prófessor sem hefur kennt við háskólann í 35 ár  ætti að vita það manna best að samanburður á námsferli Hannesar og Ólafs á þeim tíma sem lektorsstaðan var auglýst var Hannesi mjög í vil. Það er  einn helsti mælikvarðinn á gæði náms í háskólum að kennarar þar hafi doktorspróf.  Svanur ætti manna best að vita að ef Ólafur Harðarson hefði verið búinn að ljúka doktorsprófi á þessum tíma þá hefði samanburður milli hans og Hannesar verið allur annar og mjög erfitt hefði verið að rökstyðja að Hannes hefði verið tekið fram yfir Ólaf. Þetta mál var hápólitískt árið 1988 og ég efa ekki að það hafi verið vilji menntamálaráðherra að koma málum svo fyrir að inn í stjórnmálafræði í háskólanum væru menn hliðhollir markaðshyggjuöflum. Það var hins vegar fráleitt eina atriðið sem varð til þess að Hannes fékk lektorsstarfið og Svanur Kristjánsson veit það fullvel eins og ég þó hann kjósi núna að grafa upp tuttugu ára mál og bera á borð einstök undarlega valin atriði úr því máli  í því augnamiði að sparka í samstarfsmann sinn liggjandi þegar hann liggur vel við höggi eftir nýuppkveðinn hæstaréttardóm.

Í seinni grein Svans þá setur Svanur fram vægast sagt undarlega túlkun á orðum Ólafs Þ. Harðarssonar en Ólafur mun ekki hafa viljað tjá sig um mál Hannesar við dagblað á Íslandi þegar háskólarektor hafði skrifað bréf. Eiginlega er orðræða Svans svo skrýtin að það er ekki eins og þar tali prófessor sem kennt hefur við háskólann í 35 ár heldur frekar eins og  maður sem hefur blindast af einhvers konar þráhyggju og grautað í stjórnsýslulögum og pikkað upp orð á stangli án þess þó að skilja um hvað hann er að tala. Þessi grein lýsir miklum dómgreindarskorti. Hvernig í ósköpunum á það að gera deildarforseta vanhæfan til að gegna starfi deildarforseta að hann vilji ekki tjá sig um mál í fjölmiðlum, mál sem augljóslega er ekki deild hans og fagsviði til neins álitsauka. Burtséð frá því hvaða skoðun Ólafur kann að hafa á dómi hæstaréttar og afbrotaferli Hannesar í heimi gæsalappanna þá þjónar það augljóslega ekki hagsmunum Félagsvísindadeildar að blása það mál meira upp í fjölmiðlum. 

Hér er smábrot af þessum undarlegu skrifum Svans um deildarforseta:

"Morgunblaðið leitaði eftir viðbrögðum forsvarsmanna deildar Hannesar Hólmsteins, félagsvísindadeildar, við dómi Hæstaréttar yfir prófessor við deildina. Í frétt blaðsins 5. apríl sl. sagði m.a.: „Ólafur Þ. Harðarson, forseti félagsvísindadeildar, hefur lýst sig vanhæfan til að fjalla um mál Hannesar og vildi ekki tjá sig um bréf rektors í samtali við Morgunblaðið í gær."

Jafngildir afsögn

Ólafur Þ. Harðarson prófessor hefur verið deildarforseti félagsvísindadeildar undanfarin sjö ár en aldrei upplýst deildarmenn um vanhæfi sitt gagnvart Hannesi Hólmsteini Gissurarsyni. Hannes Hólmsteinn hefur hins vegar gegnt ýmsum trúnaðarstörfum í deildinni, kennt skyldunámskeið í stjórnmálafræði, setið í dómnefndum, verið varaformaður í námsnefnd í stjórnmálafræði og ekki síst (í ljósi dóma um fræðistörf hans): hann var um tíma ritstjóri Íslenskra félagsrita sem er fræðilegt tímarit félagsvísindadeildar.
Yfirlýsing Ólafs Þ. Harðarsonar jafngildir að mínu mati afsögn hans úr starfi deildarforseta og setu í háskólaráði því eðli málsins samkvæmt getur yfirmaður í opinberri stofnun ekki verið vanhæfur gagnvart einstökum undirmönnum sínum en jafnframt viðhaldið stöðu trúverðugs yfirvalds. Einnig ætti að vera ljóst að Ólafur Þ. Harðarson getur ekki með trúverðugu móti gegnt neinni stöðu yfirmanns við Háskóla Íslands á meðan Hannes Hólmsteinn er þar kennari. En hér munu limirnir sjálfsagt dansa eftir höfði skólans."

Getur verið að prófessor í stjórnmálafræði sem kennt hefur við háskólann í 35 ár haldi að það hafi einhverja réttarlega þýðingu og valdi vanhæfi að deildarforseti í einhverri deild í háskólanum vilji ekki tjá sig um mál í fjölmiðlum?

Það gerir ekki annað en rýra orðspor Háskóla Íslands og orðspor Félagsvísindadeildar að fjalla um málefni í deildinni á þann hátt sem Svanur Kristjánsson gerir. Það er erfitt að gera sér í hugarlund hvað vakir fyrir Svani með þessum skrifum. Það er alla vega ekki að kveikja umræðu um hvernig Háskóli Ísland og sú deild sem Svanur starfar við geti tamið sér betri vinnubrögð eða hvað séu góð fræðileg vinnubrögð og hvernig þekkingarsköpun verður til í háskólum og hvert sé hlutverk háskóla í nútíma samfélagi. Ég ætla hér ekki að varpa fram þeirri skýringu sem mér finnst líklegust að stýri skrifum Svans Kristjánssonar -  ég hef sem betur fer sett sjálfri mér siðareglur fyrir þetta blogg og meginkjarninn í þeim er að reyna að láta ekki rætna og fyrirlitlega orðræðu breyta minni eigin orðræðu þannig að ég tjái mig á sama hátt. 

Ég efa það ekki að Svanur Kristjánsson á að baki glæstan rannsóknarferil eftir að hafa kennt við háskólann í 35 ár.  Ég vona að ég geti lært af  hinum vönduðu fræðimannsvinnubrögðum hans. En það hefur ekki farið fram hjá neinum að Svanur hefur ákveðnar skoðanir í stjórnmálum og hefur verið virkur þátttakandi á sviði stjórnmála. Það kann að hafa haft áhrif á vísindaleg vinnubrögð hans. Það hafa ekki allir verið sáttir við vinnubrögð Svans í opinberri orðræðu á Íslandi

Ég var að lesa áðan grein á bloggi eins Framsóknarmanns Jóns Einarssonar um orðræðu Svans Kristjánssonar árið 2004 en þá var Svanur að tjá sig um framsóknartengd málefni í RÚV. Það er gaman að bera þessi skrif saman við skrif Svans núna, þetta eru hvort tveggja vandlætingargreinar um fræðileg skrif og heimildanotkun. Ég hef mikinn áhuga á að skoða þetta viðtal við Svan frá árinu 2004 og skoða hvort sá grunur minn sé réttur að viðtalið sé tekið við hann sem fræðimann í stjórnmálafræði.

Þessi grein Jóns heitir Rógburður í Ríkisútvarpinu og er frá 12. nóvember 2004. Hún er svona:

"Í gær var í kvöldfréttatíma Ríkisútvarpsins birt brot af viðtali við Svan nokkurn Kristjánsson, titlaðan prófessor í stjórnmálafræði.  Viðtalið birtist í heild í þættinum Spegillinn eftir fréttirnar.  Af efni viðtalsins mætti halda að líklegra sé að sérgrein Svans séu bókmenntir, þá sérstaklega skrök- og ýkjusögur.  En Svanur setti fram alls kyns fullyrðingar um Framsóknarflokkinn og fjármál hans og var að reyna að tengja flokkinn og Olíusamráðsmálið.  Ekki vísaði hann þó í neinar heimildir eða lagði fram neitt til stuðnings fullyrðingum sínum. Þess í stað vísaði hann í ónefnda heimildarmenn, sem hann sagði að væru “traustir”.  Á sama hátt og Gróa á Leiti notaði farsann “Ólyginn sagði mér” til að reyna að fá fólk til að trúa hviksögum sínum.

Þegar ég byrjaði í Háskóla Íslands voru nýnemar settir í svo kölluð Forspjallsvísindi til að kynna fyrir þeim og kenna þeim vísindalegar aðferðir.  Eitt af því sem einkennir vísindalega aðferð er tilvitnun í heimildir.  Það er gert til þess að aðrir, sem vilja kynna sér réttmæti fullyrðinga og framlagðra kenninga, geti farið ofan í heimildirnar.  Kannað réttmæti þeirra.  Það er meira að segja þannig í Háskólanum að fræðiritgerðir verða að innihalda nokkuð nákvæma tilgreiningu heimilda.  Það þýðir ekkert að setja í heimildatilvísun í fræðiritgerð orð eins og “ólyginn sagði mér” eða “lítill fugl hvíslaði að mér”.  Sá sem það gerir fær falleinkunn.  Á sama hátt er tilvísun til “traustra” heimildamanna án nánari tilgreiningar ekkert annað rógur.

En hvað gengur virðulegum stjórnmálafræðiprófessornum til?  Hvaða hag hefur hann af því að setja fram róg af þessum toga?  Er það gert til að öðlast virðingu fræðasamfélags stjórnmálafræðinga?  Varla, enda sjá þeir strax að engar heimildir fylgja fullyrðingunni.  Er það þá gert í flokkspólitískum tilgangi, til að koma höggi á Framsóknarflokkinn?  Því verður að svara játandi, enda augljóst.  Svanur Kristjánsson hefur ekki svo komið í spjallþátt að hann taki ekki upp hanskann fyrir Samfylkinguna.  Ég veit svo sem ekki hvort hann er flokksbundinn í þeim flokki, hef ekki heimildir um það.  En hann hagar sér eins og hann sé þar innvígður.

Það verður ekki annað séð en að framganga Svans Kristjánssonar hafi sett blett á nafn Háskóla Íslands.  Menn hljóta að spyrja sig hvort það teljist ásættanleg vinnubrögð hjá fræðimönnum í stjórnmálafræði við Háskóla Íslands að þeir, blindaðir af hatri á Framsóknarflokknum, setji fram rógburð án þess að leggja fram snefil af gögnum eða heimildum því til stuðnings?  Eru forystumenn Háskólans sáttir við svona vinnubrögð?  Ef svo er, þá hlýtur maður að spyrja sig hvort þetta sé framtíðin?  Að stúdentar geti héðan í frá bara sleppt heimildavinnu og spunnið eitthvað upp?  Ég held ekki.  Svanur Kristjánsson er fallinn á prófi í stjórnmálafræði og vísindalegum vinnubrögðum.  Einkunn 0,0.  Hans hæfileikar liggja greinlega annars staðar, nánar til tekið í skáldsagnagerð.

Þessa vikuna hefur einn  þjóðþekktur maður sagt af sér vegna yfirsjóna sinna.  Á Svanur Kristjánsson að sitja áfram í embætti prófessors eftir svona vinnubrögð?  Almenningur borgar fyrir Háskóla Íslands.  Almenningur á kröfu á að fræðimenn við Háskóla Íslands, sem fá laun greidd af fé skattborgaranna, ástundi vísindaleg vinnubrögð.  Það er því eðlileg krafa almennings að Svanur Kristjánsson setji fram sannanir fyrir máli sínu, en segji ella af sér.

Jón Einarsson

 Hér eru tenglar í umræðu sem sprottið hefur um greinar Svans

Heiður háskólans 

Framlag Svans til 100 háskólalistans

Svanur um Hannes og háskólann.

 Óþægilegt að hafa dæmdan prófessor, segir Ólafur, en sér ekki hvað væri að …

Segir Svan ófrægja Hannes Hólmstein 

 Hannesi til hálfvarna

 

Steingrímur - smiður sem byggir brýr

Hér eru nokkrar myndir sem ég tók á málþingi til heiðurs Steingrími Hermannssyni 80 ára. Málþingið var haldið í Salnum í Kópavogi. Mörg góð erindi voru flutt, sérstaklega fannst mér góð ræðan hjá Guðna og svo erindi Birgis Guðmundssonar um brúarsmíði Steingríms. Birgir líkti þar Steingrím við brúarsmið sem byggir brýr milli fólks og flokka og fór yfir hvernig Steingrími hefði tekist að mynda samstöðu meðal félagshyggjuflokka og samstöðu innan eigin flokks.

Það var í lok málþingsins afhjúpað málverk af Steingrími.

Ég þekki Steingrím ekki persónulega en ég ber virðingu fyrir honum sem miklum stjórnmálamanni og  ég hef lesið ævisögu hans sem Dagur Eggertsson skráði. Móðir mín var mikill aðdáandi Steingríms enda var hún sanntrúuð Framsóknarkona og allir leiðtogar Framsóknar hófust sjálfkrafa í guðatölu hjá henni. Man ég að mér þótti nóg um hvað hún var ógagnrýnin á allar gjörðir sinna flokksmanna.

Það var gaman að heyra persónulýsingar á Steingrími í gegnum erindin sem voru flutt í dag, hann var maður sem sameinaði,  alþýðlegur maður sem lagði sig eftir að hlusta á alla og vann verk sín skipulega. Það var líka gaman að heyra í lokaávarpi Steingríms sjálfs hvernig hann rakti þroska sinn frá því að hann kom ungur maður heim frá námi fullur af áhuga á því að virkja allt  sem hægt væri að virkja á Íslandi til þess að hann verður með árunum meðvitaðri um umhverfismál og umhverfisvernd og skoðun hans og áherslur breytast. Ég held að þessi þroskasaga sem Steingrímur rakti fyrir okkur eigi við um íslensku þjóðina alla.

Hér eru nokkrar myndir sem ég tók á málþinginu 

 
Hjónin Edda og Steingrímur fyrrum forsætisráðherra í lok málþingsins

Sigurbjörg fyrrum formaður Freyju í Kópavogi, Jónína fyrrum umhverfisráðherra og Vigdís fyrrum forseti Íslands

Geir Haarde  forsætisráðherra mætti á málþingið til að heiðra forvera sinn í starfi.

 
Áhrifamenn í orkumálum og umhverfismálum á Íslandi í dag, Friðrik forstjóri Landsvirkunar, Ólafur Ragnar forseti Íslands og Össur iðnaðar og orkumálaráðherra.

 

Sigrún Magnúsdóttir fyrrum borgarfulltrúi segir að Steingrímur Hermannsson hafi búið sig til sem stjórnmálamann. 

Unnur Stefánsdóttir  á íslenskum búning, Drífa Sigurðardóttir og ég

Guðni formaður Framsóknarflokksins í góðum félagsskap

Ungir Framsóknarmenn mættu til að hylla Steingrím áttræðan.
Hér eru Fanný, Eggert og Bryndís 

 

Guðmundur sonur Steingríms stýrði málþinginu af röggsemi og spilaði á  nikkuna sína að því loknu. Guðmundur ljóstraði upp hvernig hann hefði falið sig á milli hæða á bernskuheimili sínu í Mávanesinu og fylgst með öllum viðræðum og plottum. Núna er Guðmundur ekki lengur á milli hæða, hann er meira svona inn og út um gluggann sem varaþingmaður. Guðmundur er ekki eins og góður Framsóknarmaður og faðir hans  og talar stundum um Framsóknarmenn af drambi æskumannsins.

Unnur, Drífa og Ólöf formaður Landssambands Framsóknarkvenna

Það skiptast á skin og skuggar í sögu Framsóknarflokksins, það vita þeir Steingrímur fyrrum formaður og Bjarni Harðarsson þingmaður Framsóknarflokksins á Suðurlandi sem hér eru að sumu leyti uppljómaðir af sólinni og að sumu leyti í skugga. Í dag var haglél á Hellu í kjördæmi Bjarna þó um hásumar væri. 

En öll él styttir upp um síðir. 

Steingrímur Hermannsson 80

19. júní - Málum heiminn bleikan

 

Málum líka nóttina bleika. Málum líka heiminn bleikan. Til hamingju Ísland með nýja jafnréttissetrið! það er mikið gæfuspor. Sums staðar í heiminum verða allar konur fyrir grófu kynbundnu ofbeldi. Það er kominn tími til að við íslenskir femínistar færum okkur út fyrir landsteinana og reynum að breyta heiminum, það hefur gengið býsna vel að breyta Íslandi...... já, veit... einnþá töluvert eftir þar samt. 

Baráttudagur íslenskra kvenna er í dag. Hér er vefsíða sem ég tók saman 2004  þegar ég stýrði vefsvæði Femínistafélagsins. Hér eru myndir sem ég tók  frá 19. júní 2003

Nær öllum konum nauðgað

Hinn sanni Íslendingur

Ég hélt upp á 17. júní hérna á Laugarvatni, fór í hátíðardagskrána í íþróttamiðstöðinniog svo borðaði ég pönnukökur og kleinur í kaffisölunni í grunnskólanum. Ég hef áður verið hér á 17. júní, það var þegar listsýningin Gullkistan stóð yfir og þá var hátíðardagskrá í smíðahúsinu en nú er það hús núna horfið.

Í tilefni þjóðhátíðardagsins hóf ég lestur bókarinnar  "Hinn sanni Íslendingur" eftir Sigríði Matthíasdóttur.  Bók Sigríðar fjallar þjóðerni,kyngervi og vald á Íslandi árin 1900 til 1930 - um hvernig sjálfsmynd þjóðar verður til og hvernig hún er búin til með hliðsjón af miðstéttarkarlmanni og hvernig það tengist réttindum, eðli og hlutverki kvenna.  Það var gaman að lesa í bókinni í minningareitnum um Hriflu-Jónas í hlíðinni fyrir ofan Héraðsskólann, bókin fjallar um tímabil þar sem Jónas er að komast til valda á Íslandi en hann kom heim úr námi 1909.

Svo horfði ég líka í tilefni dagsins á heimildarmyndina The Architecture of Doom (hér er hægt að horfa á myndina).  Þetta er mynd um fagurfræði nasismans.

Jónas frá Hriflu og Adolf Hitler eru af sömu kynslóð, fæddir 1885 og 1889.  Sennilega hafa þeir mótast að einhverju leyti af sömu hugmyndum um þjóðerni og sömu hugmyndum um list. Reyndar var Þýskaland hugmyndabrunnur heimsins og frá þýskum hugsuðum bárust hugmyndir til Danmerkur og inn í lýðháskóla þá sem íslenskir sveitapiltar sóttu.

Eitt af því sem Jónas gerði var að setja upp háðungarsýningu á úrkynjaðri list 1942. Það er nú ekki talið í dag sem hans mesta afreksverk. Í myndinni Architecture of Doom kemur fram að þetta var gert víða í Þýskalandi árið 1937. Sjá nánar hérna Wikipedia greinina Degenerate art. Ef til vill hefur Jónas fengið hugmyndina þaðan og hugmyndin verið fimm ár að flæða frá Þýskalandi til Íslands.

Fiðrildi á Heklu

Nú þegar ég veit hvað Vatnajökulsþjóðgarður er stór þá er annað sem heldur fyrir mér vöku. Það eru fiðrildin á toppnum á eldfjallinu Heklu. Af hverju eru fiðrildi langt fyrir ofan öll gróðurmörk efst við Heklutinda? Á hverju lifa fiðrildi? Vakna þau bara til lífsins og flögra upp á við burtséð frá því hvort þetta upp á við er í áttina fyrrum fordyri Helvítis og virku eldfjall sem miklar líkur eru að gjósi innan tveggja ára?

Ásta og Kristín fóru um helgina í miðnæturgöngu á Heklu til að sjá sólarupprásina af Heklutindi og hlíðum Heklu. Það var víst ekki sól á tindinum en þar nálægt voru fiðrildi segir Ásta sem fór á efsta tind Heklu. Ég var á Laugarvatni og tók á móti þeim þar. Hér koma þær í hlað eftir svefnlausa göngunótt.

 Við vorum á Laugarvatni um helgina og skoðuðum sveitirnar í kring. Hér er mynd af dætrum mínum við gamla gufubaðið á Laugarvatni, ég held að það sé að hverfa og nýtt komi í staðinn.

Ég gekk um í Þrastarskógi á laugardaginn á meðan þær sváfu. Það liggur afar falleg gönguleið í gegnum skóginn frá Þrastarlundi meðfram Soginu. Hér er mynd af Ingólfsfjalli (sem er móbergsstapi skv. skilti sem ég stoppaði við, varð til úr gosi undir jökli), ég sá greinileg ummerki um nýfallnar skriður í fjallinu, þær hafa væntanlega komið þegar fjallið hristist til í Suðurlandsskjálftanum. 

Hér fyrir ofan er akvegur úr rauðamöl og sést yfir tjaldstæðið í Þrastaskógi.  Ég las hérna hvað rauðamöl er: "Nýtt gjall er oft svart og gljáandi af glerjungi, en ef gufur leika um það litast það rautt af hematíti vegna oxunar járns og er gjallið þá kallað rauðamöl"

 Lúpínan er í blóma núna á Laugarvatni og litar fjallið í ævintýraliti, lúpínubreiður verða fallegri eftir því hve miklu meiri fjarlægð maður horfir á þær, langt í burtu séð verða fjólubláu og sterkbyggðu jurtirnar  eins og ævintýramistur.

Við gengum um hjólhýsahverfið á Laugarvatni, fólk hefur þar búið sér til unaðsreiti í sveitinni eftir sínum smekk. Á mörgum stöðum hefur fólk skermað af sína reiti með skjólgirðingum úr trjáviði svo þeir líkjast litlum virkjum. Svo eru sums staðar skreytingar á þessum virkjum, gjarnan líkön af blómum, fuglum eða öðrum dýrum. Þetta minnir mig á svona víkingabúðir, svona eins og Hrafn Gunnlaugsson hefur sett upp í Laugarnesi þar sem hann ræktar njóla og fordæmir lúpínu.

Við spjölluðum við fólk sem var í góðviðrinu á Laugarvatni með hundana sína, tvo litla hunda og svo þrjá stærri sem þau sögðu samt að væru hvolpar.

Illkynja mein hjá RÚV - fjölmiðill breytist í fámiðill

Það er ævintýralega illa staðið að sjónvarpsrekstri RÚV þessa daganna. Tryggustu og bestu áhorfendur  RÚV eru eldra fólk.  Eldra fólk vill hafa allt í föstum skorðum og ekki neinar miklar breytingar.

Ég hef  hingað til talið  að það sé út af virðingu við aldraða áhorfendur  að RÚV heldur ennþá í forneskjulegt fyrirkomulag varðandi þulur og finnst réttlætanlegt að spreða peningum skattgreiðenda í þulur sem virðast vera fyrst og fremst puntaðar fríðar stúlkur sem ætlað er að brosa framan í áhorfendur og lesa upp dagskrána. 

En það er svo sannarlega EKKI af virðingu við áhorfendur að RÚV sjónvarpið breytist í fótboltarás núna í júní og lætur eins og ekkert sé til nema fólk sem hefur áhuga á fótbolta. Mín vegna má vera til fólk sem hefur áhuga á fótbolta og mín vegna má fólk sem hefur áhuga á fótbolta horfa á leiki í sjónvarpinu, horfa á einhverja kalla útskýra og spjalla um leiki. Ég bara hristi hausinn yfir því og hugsa að það sé fínt að ekki séu allir eins og fjölbreytileiki sé af hinu góða.

Ég hins vegar hef ekki áhuga á að horfa á fótboltaleiki. Rúv þarf svo sem ekkert að taka tillit til mín og ég geri ekki kröfu á að ríkissjónvarpið íslenska sé sett upp að mínum smekk sei,sei nei.  En ég er ekki ein í hópnum sem gremst sjónvarpsefnið í ríkissjónvarpinu þessa dagana. Ég held að við séum mikill meirihluti mögulegra áhorfenda. RÚV er að senda stórt fokkmerki framan í alla þá sem eru tryggir hlustendur og nota RÚV sem sína helstu lind að upplýsingum um fréttir, menningu og þjóðlíf. Það er nú mest eldra fólk og þó einhver örlítill hluti eldra fólks hafi gaman af þessu fótboltatuði lon og don þá er óþarfi að pína alla á kostnað skattborgara.

RÚV er illkynja sjónvarpsstöð.
Með illkynja á ég við að það er kerfisbundið gert  lítið úr og reynt að trampa á einu kyni þ.e. konum. Efnið sem okkur er boðið upp á þar núna er drasl, drasl sem á mjög berlegan hátt viðheldur og hamrar á stöðluðum kynjaímyndum.  Smekkleysið og virðingarleysið fyrir konum er taumlaust, þegar ekki  er verið að sýna strákana í boltanum og þætti með köllum sem eru að tala um strákana í boltanum þá er birtur hver ruslþátturinn á fætur öðrum þar sem bara nafnið segir allt sem segja þarf um áherslurnar  og lífsýnina s.s. "Desperate housewives", "Ugly Betty" og "Herstöðvalíf" (þáttur um eiginkonur hermanna í herstöð).

Rúv vefurinn hefur nýlega verið settur í yfirhalningu. Nýja útlitið er fremur ófrumlegt  og steinrunnið og lítur út eins og vefur hjá einhverjum djammklúbbi stráka í framhaldsskóla. Útlitið á ruv.is í dag er í svipuðum stíl og útlitið á pose.is og miðlar sömu lífssýn.  Eina sem vantar er að það eru sem betur fer ekki ennþá áfengisauglýsingar á RÚV vefnum.

Þetta með frumleikaleysið á RÚV vefnum er nú bara aukaatriði en útlitið á vefnum og hvað þar er sett í forsæti bæði vef og í dagskrá er að miðla til mín þeim upplýsingum að forustumenn hjá RÚV telji sig ekki þjóna fólksins, telji ekki að þeir eigi að búa til dagskrá sem er mannbætandi, menningarleg og fræðandi og telji sig ekki þurfa að búa til dagskrá sem höfði til þess áhorfendahóps sem vitað er að ennþá reiðir sig á RÚV sem sína helstu fréttauppsprettu. Dagskrá sem tekur mið af því að á Íslandi búa ungir og aldnir, karlar og konur, fólk af erlendum uppruna, fólk sem býr utan höfuðborgarsvæðis og fólk sem á ekki heimangengt og fólk sem ekki getur  nýtt sér erlendar fréttaveitur til að tengja framhjá RÚV.

Þessi pirringur minn út í sjónvarpsdagskrána á nú ekki við um útvarpsrásirnar tvær. Ég hlusta nú aðallega á Rás 1 á vefnum, þar eru margir úrvalsþættir. Það er hægt að fara beint inn á það á http://dagskra.ruv.is/ras1 En sjónvarpsútsendingar þessa daganna á RÚV sýna að þetta er ekki fjölmiðill, þetta er útsendingarapparat sem hefur einsett sér að þjóna bara hagmunum og áhuga fárra, vera eins konar fámiðill.

 

 

 

Frosin upphituð hnetuvínarbrauð og innfluttir danskir tertubotnar

Í bernsku minni var að að losna um haftastefnu á innflutningi. Ég man eftir heiftúðugum ritdeilum í blöðum og rifrildum á heimilum yfir dönskum tertubotnum. Ég man ennþá eftir hvað mamma mín var hneyksluð yfir að það væri leyft að flytja inn svoddan óþarfa. Ég sá aldrei þessa innfluttu dönsku tertubotna en þetta greyptist í hugann sem táknmynd fyrir gegndarlaust bruðl - að geta ekki bakað sína tertubotna sjálf heldur að eyða hinum dýrmæta gjaldeyri í að flytja inn frá Danmörk tertur. Ég skildi nú ekki alveg hneyklunina yfir þessu í den og ég skil hana ekki heldur í dag.

Mér finnst barasta allt í lagi að bakkelsi sé flutt inn frá Kína eða Danmörku eða hvaðan sem það nú kemur. En neytandinn má ekki vera blekktur. Hann má ekki vera látinn halda að þetta sé bakað á staðnum af einhverjum íslenskum fagmönnum og að blandan innihaldi íslensk hráefni eða heilsusamleg náttúrulega ræktuð efni þegar hún gerir það ekki. 

Bakarí nútímans á Íslandi virðast ekki þurfa annað en frystigeymslur og ofna. Ég veit ekki hvort þetta er eðlileg þróun en brauð er alla vega svo mikilvæg neysluvara að það er fínt að fylgjast með þessu og gott að fá fram umræðu um þetta

Í grein í Vísir stendur:

„Bakkelsið kom næstum allt inn frosið og svo vorum við látin hita það upp," segir Heiðrún Backmann, fyrrverandi starfsmaður Bakarameistarans. Svo virðist sem bakaríin baki ekki bakkelsi á staðnum heldur láti afgreiðslustúlkur hita upp forbakaðar og frostnar vörur.

Sjá hérna: 

Bakarísstelpa stígur fram: Hnetuvínarbrauð afþídd í bakaríum

Myllan líkir snöggfrystingu við framfarir í sjónvarpsmyndgæðum

Svo er hérna fínn vefur um sögu á bak við brauðhleifinn

The story behind a loaf of bread 

Er Google að gera okkur vitlaus?

Erum við öll komin með googleheilahakk og getum ekkert lesið og hugsað lengur? Ágætur prófsteinn á hvort ástand okkar sé svo slæm er hvort við getum  þvælst í gegnum greinina Is Google Making Us Stupid? eftir Nicholas Carr. Það er ansi mikill texti í þeirri grein og teygir sig á fjórar blaðsíður. 

Hugsanlega höfum við hinir netvæddu og sítengdu og sígúglandi Vesturlandabúar ekki neina eirð lengur til að lesa samfelldan texta. 

Hér er hraðsuða úr greininni og framhjátenging fyrir þá sem nenna ekki að lesa. Höfundinn grunar að hann stýri ekki hvernig þekkingarþráðir tvinnast saman í heila símun og hvernig hann býr til þekkingarnet, því sé stýrt of Google leit og því hvernig hann stiklar áfram á þeim steinum sem leitin í Netheimum birtir honum.

Notkun á verkfærinu Google er að breyta hvernig við hugsum. Hann vísar í breska rannsókn á þekkingarleit á Netinu sem sýndi að notendur valhoppuðu bara um Netið, skimuðu innihald á einum vef og fóru svo og komu ekki aftur og lásu ekki nema eina eða tvær blaðsíður af grein eða bók sem fyrir augu þeirra bar. 

Svona lestur eða skimun þar sem notendur hoppa, spranga og stikla um í Netheimum er öðruvísi lestur, það er mikil áhersla lögð á hraða og afköst en ef til vill minna á djúpa hugsun.

Höfundur segir frá því þegar Friedrich Nietzche keypti sér ritvél. Það jók afköst hans en það breytti því líka hvernig hann hugsaði og skrifaði. Ritstíll hans breyttist í að vera eins og símskeyti og í stað hugsanna komu "puns" eða hnyttniyrði.

Höfundur ræðir um hvernig verkfæri eins og klukkur breyttu vinnulagi, hvernig fólk fór að hlýða klukkunni og láta stjórnast af tímamælingu í klukku en ekki líkamlegum þörfum um hvenær ætti að borða, sofa og fara á fætur. Höfundur segir líka að við notumst við táknmyndir úr þessum vitundarheimi sem stýrir okkur - við lítum núna á heila okkar eins og tölvur á meðan kynslóðin klukkunnar lýsti heilastarfinu eins og gangverki í klukku. (Innskot: Halldór Laxness er ágætt dæmi um svona klukkkynslóð, hann er voða upptekinn af klukkum, fyrsta greinin sem hann skrifar er um klukku, hann byrjar Brekkukotsannál með klukku og hann skrifaf Íslandsklukkuna um klukku. Það er heimsýn klukkunnar sem býr í ritverkum hans).

Höfundur segir að þetta hvernig við notum tölvu sem táknmynd fyrir heilastarfsemi okkar sé miklu dýpra en táknmyndin, þetta ráði hvernig við hugsum. Internetið sé að svelgja alla hugsanafærni okkar. Það verður kort okkar og klukka, dagblað okkar og ritvél, reiknivél og og sími,  útvarp og sjónvarp.

Þegar Netið svelgir svona í sig aðra miðla þá endurskapast sá miðill í Netheimum á þann hátt sem efni er nú framreitt þar - með tenglum, blikkandi auglýsingu og tengdur öðrum miðlum sem einnig hafa verið svelgdir af Netinu. Efnið á Netinu er framreitt á öðruvísi hátt, í litlum bitum. Og fáir hugleiða að það er Netið sem er að forrita okkur, ekki öfugt.

Höfundur talar um hvernig tíma- og afkastamælingar Frederick Winslow Taylor smellpössuðu við framleiðslu í iðnaðarsamfélögum en Taylor skrifaði bókina The Principles of Scientific Management

kerfi hans er ennþá kjarninn í hugmyndum um iðnframleiðslu. Höfundur segir að taylorisminn sé endurborinn í Google hugsun, þeirri hugsun að öllu sé hægt að lýsa í kerfi, að það sé hægt að finna einhverja bestu leið til að finna upplýsingar og Google fyrirtækið hefur það á stefnu sinni að skipuleggja upplýsingalindir heimsins og gera þær aðgengilegar. Þetta er sýn á upplýsingar eins og vöru og minnir á hugmyndir frá iðnbyltingunni. 

Höfundur vitnar í Sókrates, hvernig hann hræðist að fólk fari að einblína á hið ritaða orð í stað þekkingar sem geymd var í huga þeirra þá hætti fólk að reyna á vitsmuni sína og minni þess hrakar.  Höfundur segir að Sókrates hafi haft rétt fyrir sér með þetta en hann hafi ekki séð fyrir að til langs tíma þá hafði lestur og skrift þau áhrif að hugmyndir dreifðust og nýjar hugmyndir kviknuðu og elfdu þekkingu.

Gutenberg prentsmiðjan á 16. öld breytti líka heimsmyndinni og það voru þá líka uppi menn sem óttuðust að þessi nýja prenttækni myndi valda hugleti og veiklun í vitsmunastarfsemi.  

Höfundur virðist telja að djúplestur sé eitthvað sem komi með því að lesa prentað samfellt mál og slíkur djúplestur sé forsenda djúprar hugsunnar.  

Hann varar við því að við förum að stóla á tölvur eingöngu til að skilja heiminn, þá fletjist greind okkar út og verði að gervigreind. 

Þráðlausu netsambandi komið á í Túrkmenistan

Fólkið sem býr á svæðinu og fólkið sem býr ekki á svæðinu

Eftirköst þessa jarðskjálfta eru miklu meiri en þær sjáanlegu skemmdir sem eru á húsum og búnaði og nýi nafnlausi hverinn sem kom upp í Hveragerði. Eftirköst þessa skjálfta eru skelfingin sem greip um sig meðal fólks, ekki síst fólks sem óttaðist um börn sín og ættingja og vini. Eftirköstin eru þau að þessi jarðskjálfti lækkaði sennilega verðmæti allra fasteigna á skjálftasvæðinu mikið og gerði eignir þar óseljanlegar í augnablikinu. Ég hugsa að fáar lóðir seljist þarna þessa daganna.

Það er alveg sama þó að jarðvísindamenn segi okkur að það sé lítið að óttast, svona atburðir vekja ugg hjá fólki og hræðslu við náttúruhamfarir, hræðslu sem sumir losna aldrei við. Ég var í Reykjavík, stödd á ráðstefnu í Kennaraháskólanum þegar Suðurlandsskjáltinn varð og ég held að allir hafi fundið til einhverrar hræðslu og þá náttúrulega sérstaklega þeir sem komu frá skjálftasvæðunum og höfðu reynslu af skjálftanum 2000. Það er ekki þannig með svona stóra jarðskjálfta að þeir venjist og maður hætti að verða hræddur, ég held að það sé öfugt, maður áttar sig á kynngikrafti náttúrunnar og hve varnarlaus við erum.

Ef þessi Suðurlandsskjálfti er eins og hinir fyrri þá geta eftirkippir verið marga mánuði en það hefur losnað um spennu þannig að það er sennilega einmitt ekki miklar líkur á svona stórum jarðskjálfta þar í bráð. Þetta er svolítið öfugsnúið, einmitt á tímanum sem fólk er hræddast við jarðskjálfta.  En það sem ræður verði fasteigna og því hvort fólk vill búa á svæðinu er hversu mikil hræðsla er við jarðskjálfta meðal fólksins, ekki hversu miklar  líkur jarðfræðingar telja á jarðskjálfta.

En talandi um fólkið sem býr á svæðinu þá má líka tala um fólkið sem ekki býr á svæðinu.  Árna M. Mathiesen mun vera skráður með lögheimili í húsi  í Þykkvabænum sem er afdrep pólsks landbúnaðarverkafólks. DV er ómyrkt í máli varðandi búsetu Árna og segir þrátt fyrir að Árni hafi gefið út yfirlýsingu:

Árni Mathiesen fjármálaráðherra brýtur lög með því að skrá falskt lögheimili á Kirkjuhvoli í Þykkvabæ. Ráðherrann býr ekki á því lögheimili sem hann hefur gefið upp, þar búa pólskir verkamenn. Ráðherrann býr í Hafnarfirði en nýtur hlunninda úr ríkissjóði sem ætluð eru til að greiða kostnað af húsnæði, dvöl og uppihaldi í því kjördæmi sem hann er kosinn á þing fyrir. (sjá hérna Svar ritstjóra DV við yfirlýsingu fjármálaráðherra)

 

Ég geri nú ráð fyrir að Árni hafi viljað láta Þykkvabæinn njóta útsvarstekja þeirra sem af honum eru teknar og Árni er nú þingmaður þeirra Sunnlendinga þannig að það er bara gott að hann ætli sér að setjast að í kjördæminu og hlusta á kjósendur sína. Vonandi gerir hann það sem fyrst, þetta er ansi klúðurslegt hjá fjármálaráðherra að hafa svona feiklögheimili. Ég hins vegar efast ekki um að Árni ætlar sér að búa á svæðinu og ég hugsa að hann hafi boðið sig fram á Suðurlandi ekki bara vegna þess að hann var að leita að þægilegu kjördæmi og fyndist smart að hafa Árna bæði í fyrsta og öðru sæti framboðslistans heldur líka af því hann ann sveitinni og dýrum. Árni er dýralæknir svo sennilega hefur hann nú haft upphaflega í huga að vera nær sveitinni en fjármálaráðuneytinu.

Nú er það þannig að Árni er ekki eini maðurinn á Íslandi sem er með lögheimili einhvers staðar annars staðar en þar sem þeir raunverulega búa. Dagblaðið talar um þetta sem mikla spillingu en er það spilling sem allir gera? Er ekki máltækið við lýði "Hvað höfðingjarnir hafast að, hinir halda þeim lýðist það".  Ég þekki mann sem var í mörg ár með lögheimili í Akrahrepp þrátt fyrir að búa þar ekki og þegar ég sem eldheitur innfæddur Reykvíkingur skammaðist út í hann fyrir að nota alla aðstöðu hérna þá þóttist hann vera styðja sinn fæðingarhrepp, eins konar einkabyggðaframfærsla. Já, það var nú von að hann vildi þetta, Akrahreppur er þekktur í Íslandssögunni fyrir stuðning sinn við menningu og listir Ég skoðaði skattskrána eitt árið fyrir Akrahrepp þar sem hún lá frammi í Kaupfélaginu og þá sá ég að allir stærstu útsvarsgreiðendur í hreppnum voru fólk sem alls ekki bjó í hreppnum, það var fólk að sunnan sem hafði hér vinnu og vann hálaunastörf t.d. á stóru spítölunum hérna.

Ég hreinlega skil ekkert í Hafnfirðingum (þar sem Árni býr) og Reykvíkingum að líða þetta. Eru þetta svona sterkefnuð sveitafélög að þeim er alveg sama þó að hátekjufólk búi í sveitarfélaginu en greiði ekki gjöld þangað, gjöld sem eiga að vera burðarásinn í tekjum sveitarfélaga.  Hmmm... ég ætti nú allt að vita um þetta, ég skrifaði ritgerð í viðskiptafræði einmitt um tekjustofna sveitarfélaga.

Best að skrifa bréf til borgarstjórnar og Óskars Bergssonar framsóknarmanns og hvetja hann til að fjölga Reykvíkingum með því að taka á þessu feik-lögheimilismáli. Það er ómögulegt að Reykjavík sé að missa af hellingsútsvarstekjum út af þessu. Mér finnst ómögulegt að fólk sem býr í Reykjavík allt árið séu ekki skráðir þar heldur séu  álfar og huldufólk í Þykkvabænum eða einhverjum öðrum plássum utan landamerkja okkar. 

Hins vegar er ein lausn sem hentar Hafnfirðingum og Þykkvabæingum vel. Það er að sameina þessi bæjarfélög. Þá er Árnavandamálið úr sögunni. Það er líka sameiginlegur þráður hjá báðum þessum byggðakjörnum, það er þessi álfatrú. Það er þó blæbrigðamunur á álfunum í á Huldubókasafninu í Hafnarfirði og þessum sem sýsla við kartöflur í Þykkvabænum. Hafnfirsku álfarnir sjá heimspeki út úr sultutaui og pæla og pæla  en álfarnir í Þykkvabænum, þeir eru  kartöfluálfar sem pæla jörðina og s athafnaálfar sem selja kartöfluflögur og snakk.

En það er nú bara flott núna á ári kartöflunnar 

Þingmenn vilja fund vegna jarðskjálfta

Hver á Heiðmörk, Esjuhlíðar og Úlfarsfell?

Það er mjög gleðilegt að umhverfis- og samgöngusvið Reykjavíkurborgar hafi gert samning við Skógræktarfélag Reykjavíkur um að planta 460 þús. trjám í Heiðmörk, Esjuhlíðar og Úlfarsfell næstu þrjú árin.

Það er eitt sem stuðlar að betri lífsgæðum í borgum í dag og í framtíðinni hversu mikið þar er um græn svæði, helst sem náttúrulegust útivistarsvæði þar sem fólk getur gengið um og skoðað náttúruna og notið landslagsins og umhverfisins. Gæði borga fara ekki eftir hversu margar keiluhallir og spilakassar og bíóhús eru þar. Fólk metur mikils að vera nálægt útivistarsvæðum. En það er mikil sókn í lóðir í nágrenni borga, bæði sem athafnasvæði fyrir fyrirtæki og til búsetu fyrir fólk. Það er hins vegar bráðnauðsynlegt að reyna að auka útivistarsvæði Reykvíkinga. Það er ekki bara fyrir okkur sem erum búsett hérna, allir landsmenn geta notið okkar útivistarsvæða og þetta hefur mikið gildi fyrir ferðamennsku í Reykjavík. Flestir erlendir ferðamenn koma til Íslands út af náttúru landsins og hafa áhuga á útivist. Það eru náttúrulega  margir staðir á Íslandi þar sem fólk getur farið en flestir eiga það sameiginlegt að þeir staldra hér á landi aðeins skamma stund, stundum aðeins dagpart og stundum nokkra daga. Svo skamma viðdvöl hafa  margir að þeir sjá bara Bláa lónið af því það er sérstæður staður rétt hjá alþjóðaflugvellinum þar sem flestir koma til landsins.

Ok. það er ekki margt í Reykjavík sem getur keppt við Bláa lónið en það eru ekki margar höfuðborgir sem geta stært sig af fjalli inn í sjálfri borginni. Esjan er gimsteinn í Reykjavík, hún verður eflaust þegar tímar líða fram eins mikið kennileiti fyrir þessa borg eins og reykurinn af heitu uppsprettunum sem borgin heitir eftir. Esjan okkar er eins og Table Mountain í Höfðaborg í Afríku.

Mikið af landsvæði í grennd við byggðina í Reykjavík er í eigu Orkuveitu Reykjavíkur, landsvæði sem Orkuveitan hefur keypt til að tryggja jarðhitaréttindi og sem Orkuveitan hefur verið látin kaupa vegna þess að það er stórgróðafyrirtæki og eini aðilinn sem hafði fé til að kaupa jarðir.  Það var gott og blessað á meðan Orkuveitan gætti hagsmuna Reykvíkinga en það  bendir allt til þess að það fyrirtæki sé rekið núna eins og einkafyrirtæki í eigu þeirra manna sem því stýra. Þannig hefur Orkuveitan auglýst jarðirnar Hvammsvík og Hvamm í Kjósarhreppi til sölu.

Ég hef skrifað tvö blogg um þetta

Hvammsvík - framtíðarútivistarsvæði Reykvíkinga og nærsveita

Má selja Hvammsvík án jarðhitaréttinda?

Orkuveitan hefur ekki framtíðarhagsmuni Reykvíkinga að leiðarljósi þegar það fyrirtæki auglýsir þetta stóra útivistarsvæði sem ægifögur jörð við bæjarmörkin á Reykjavík er. Þess má geta Orkuveitan á jörðina Elliðavatn sem mun eiga stóran part af Heiðmörk.

Kannski mun Orkuveitan bráðlega auglýsa sinn hlut í Heiðmörk með svona auglýsingu:

"Fallegt skógarsvæði í Reykjavík til sölu, frábært tækifæri fyrir fjársterka aðila sem vilja koma sér upp sínum einkaskógarreit. Þegar svæðið er girt af til einkanota þá verður eigandinn að passa að nota aðeins umhverfisvænar girðingar sem falla vel inn í landslagið"

 

Hvenær ætli Esjan verði auglýst til sölu?

Kannski auglýsingin væri svona:

"Vertu á toppnum! Lítið notað fjall til sölu, fullt af fallegum trjám sem voru þjóðargjöf Norðmanna til Íslendinga. Gott útsýni frá toppnum yfir byggðina"

Ég var einu sinni í Palestínu og keyrði þar um sveitirnar nálægt Jerúsalem. Leiðsögumaðurinn (danskur prestur) vissi mikið um Landið helga og hann sagði okkur frá því hvernig Gyðingar hefðu keypt upp jarðnæði, jarðnæði sem innfæddum Palestínumönnum datt ekki í hug að hægt væri að selja - eitthvað sem var inngróið í menninguna að væri ekki til sölu.  Þetta var svona stuð tveggja menningarheima, heimsins sem telur réttlæti innsiglast í því að einhver telji sig eiga og selji það sem má ekki selja og reki svo fólkið í burtu. Þannig var fólk flæmt burtu með aðstoð lagabókstafa og með því að veifa einhverjum eignaréttarpappírum, hinir nýkomnu þóttust hafa keypt landið. Einkaeignaréttur og kaup og sala jarðnæðis og lífsgæða tryggir ekki réttlæti.

Fólk í Reykjavík er andvaralaust gagnvart því hver er að sölsa undir sig eignarrétt á því sem skiptir máli til að búa hérna. Það eru trúarbrögð hjá hluta stjórnmálamanna að einkaeign tryggi einhverja betri ráðstöfun á  gæðum heimsins. Þessi  ehf trúarbrögð skila vissulega gróða til einhverra, gróða til þeirra sem ráða yfir gæðunum og sölsa þau undir sig. Þeir sem eru handbendi slíkra aðila fá svo auðvitað einhverjar sposlur fyrir að aðstoða þá við að komast yfir eignir. En það er skrýtið að þeir sem trúa svona á ofurmátt einkaframtaksins og einkaeignar skuli ekki hafa lesið betur mannkynssöguna. Alls staðar þar sem velmegun ríkir eru sterk og rík staðbundin samfélög.

Planta 460 þúsund trjám