Hafnar Borgarahreyfingin ríkisframlögum til stjórnmálaflokka?

Eftir því sem mér skilst þá fá stjórnmálaflokkarnir framlög frá ríkinu til starfsemi sinnar. Þar að auki fá náttúrulega þingmenn kaup og svo hafa sumir  þingmenn haft aðstoðarmenn (landsbyggðarþingmenn?) og þingmenn sem eru líka ráðherrar fá alls konar fríðindi, ráðherrauppbót, einkabíl og bílstjóra og geta ráðið sér aðstoðarmenn. Þetta er komið út fyrir allan þjófabálk þetta styrkjakerfi til stjórnmálaflokka og það er ekkert að sjá að þetta skili sér í lýðræðislegu starfi á Íslandi.

Þessu verður að breyta og þetta verður að endurskoða. Það er ekki gott að þingheimur hafi sjálfdæmi í að skammta sér fé til eigin nota og við almenningur skiptum okkur ekkert af því. 

Þessi ríkisframlög til stjórnmálaflokka virðast heldur alls ekki hafa skilað sér til þess að bæta fjárhag stjórnmálaflokka, þeir virðast bara eyða meira og meira. Nú er þannig tími á Íslandi að það stefnir í kosningar eftir kosningar og ef stjórnmálaflokkar ætla að hegða sér eins og þeir gera núna, að birta heilsíðuauglýsingar í glanstímaritum og prentmiðlum þá stefnir allt í eina óstjórnlega skuldahít og eyðslu sem engir græða á nema auglýsingaskrifstofur og prentiðnaður.  Er einhver hemja að stjórnmálaflokkar skuli gefa út bæklinga eftir bæklinga og dekorera síður dagblaða og tímarita með andlitsmyndum af frambjóðendum þannig að maður veit ekki hvort þetta eru snyrtivöruauglýsingar eða stjórnmálabarátta sem byggir á málefnum?

Stjórnmálaflokkar berjast held ég allir í bökkum fjárhagslega og það hefur margt hrikalegt komið upp á yfirborðið varðandi fjármál fólks sem starfar í stjórnmálum svo sem framlög í kosningasjóði vegna prófkjöra. Þetta gerist í kerfi sem er samt þannig að stjórnmálaflokkar fá fúlgur fjár til sinna starfa. 

Það er kominn tími til að endurskoða framlag til stjórnmálaflokka. Fyrir hvað fá flokkarnir framlög? Væri ekki réttara að skilyrða þessi framlög og láta þau vera ekki endilega í formi fjárstyrkja. Núna þegar ríkið á hvort sem er allt með einum og öðrum hætti þá má vel nýta það. Þessi framlög geta t.d. vel verið ákveðinn fjöldi af útsendingartímum á RÚV, það er virkilega hættulegt að láta RÚV stjórnendur eina ráða því hvernig stjórnmálaumræða er. Við þurfum samfélag þar sem það er ekki bara Kastljós og Silfur Egils sem sést í ljósvakamiðlum.

Það er sérstaklega mikilvægt að skilyrða styrki til stjórnmálastarfs þannig að reynt sé að ná til sem flestra t.d. með því að nota tæknimiðla sem gefa fólki á landsbyggðinni, hvar sem fólk býr tækifæri til að taka þátt í stjórnmálaumræðu og fólki sem býr við einhvers konar skert aðgengi. Ef við ætlum að hafa hérna upplýsta alþýðu sem getur og vill hafa áhrif á hvernig landinu er stjórnað þá verðum við að gera eitthvað til að upplýsa fólk, ekki bara einn Silfur Egils á sunnudögum yfir vetrarmánuðina. Það er ekki fjölbreytt stjórnmálaumræða.

En það er áhugavert að heyra að Borgarahreyfingin hafi ekkert af peningum. Þýðir það að Borgarahreyfingin afsalar sér ríkisstyrk næsta ár? Það er sniðugt, maður á náttúrulega ekkert að hrósa öðrum flokkum en ég var hrifin af kosningabaráttu Borgarahreyfingarinnar, hún var ódýr og náði samt vel til fólks. Mér finnst að aðrir flokkar t.d. við Framsóknarmenn gætum vel lært af Borgarahreyfingunni ráðdeild og sparnað í kosningum.  Hins vegar held ég að margir flokkar gætu lært mikið af Framsóknarmönnum varðandi kosningabaráttu. Það var mjög samstilltur hópur Framsóknarmannahér í Reykjavík sem vann sleitulaust að framboðinu og margir voru virkjaðir til, t.d. voru átthagakvöld, kvennakvöld, fjölmenningarhátíð, fjölskylduhátíðir o.s.frv. og þingmannsefni eins og Vigdís Hauksdóttir lagði mikinn metnað í kynna sig sem flestum á þeim stöðum sem fólk kom, það skilaði líka þingmönnum í báðum kjördæmum í Reykjavík. Það var líka skemmtilegt að margir gamlir Framsóknarmenn komu aftur inn í flokksstarfið og fundu að andinn í flokknum þeirra var að breytast, núna var sterkasta táknið að Framsóknarflokkurinn er flokkur félagshyggju og samvinnu.

Framsókn er á réttri leið. En ekki komin alla leið. Það var of mikill glans á sumu í síðustu kosningum fyrir minn smekk, kosningakerran sem stóð fyrir utan kosningamiðstöðina var ekki Hummer heldur vistvænir Smartcars smábílar en satt að segja þá höfðaði það ekki nógu vel til mín. Málið er að svoleiðis bílar eru snobbbílar ennþá og rándýrir. Vonandi kemur sá dagur að rafknúin reiðhjól og léttlestir verði einkennistákn  fyrir ferðamáta Framsóknarmanna. 

Svo ég taki nú aðra flokka þá fannst mér mörg af upplýsingaritum Samfylkingarinnar vera vel heppnuð. Ekkert var nú velheppnað sem ég man hjá Sjálfstæðismönnum enda þeir í sárum núna og drungalegir og helbláir og ég vona að þeir geti tekið sig saman í andlitinu fljótlega. En talandi um andlit þá er ég ennþá að reyna að fatta þessar andlitsauglýsingar Vinstri Grænna af foringjum sínum, hvaða nýja lína er þetta? Er þetta botnlaus foringjadýrkun, er verið að reyna að búa til hetjur úr ákveðnu fólki, hvað táknar þessar rosalegu nærmyndir? Fyrir mér leit þetta út eins og snyrtivöruauglýsingar.  Og mér finnst afleitt að ríkisstyrkur fari í snyrtivöruauglýsingar.

Lítið um völd og ekkert af peningum

Pólitískt samverkafólk og fjölbreytileiki samfélagsins

Mun Hrunið  ná að breyta stjórnsýslu á Íslandi, breyta henni úr því að vera pukur og handahóf nokkurra manna sem hafa komið sér fyrir nálægt kjötkötlum og heimta skatt af almenningi til að útdeila til sinna vildarmanna eða er  kerfið sjálft meingallað, svo gallað að þegar nýir menn komast til valda þá muni þeir hegða sér eins og þeir sem hrökkluðust frá völdum?

Mun sams konar kerfi halda áfram þó núna stýri aðrir flokkar og annað fólk? Það er alla vega athyglisvert að fylgjast með því hvaða aðstoðarmenn nýir ráðherrar velja og hvort þeir hafa sérstaka sérfræði á málefnasviði þess ráðuneytis sem þeir starfa í. Raunar má líka velta fyrir sér hvers vegna ráðherrar þurfa enga sérstaka sérfræði í sínum málaflokki, það  virðist  helst fara eftir einhverri virðingarröð þ.e. efst forsætisráðuneyti, næst utanríkisráðuneyti, þarnæst fjármálaráðuneyti o.s.frv.  

Hér er athyglisverð grein um bakgrunn aðstoðarmanna ráðherra: Þróun 1971-2005

Hér er úrdráttur:

Greinin fjallar um störf aðstoðarmanna ráðherra og hvernig bakgrunnur þeirra hefur breyst á tímabilinu 1971-2005. Skoðaðir eru m.a. eftirfarandi þættir: aldur, menntun, starfsreynsla og pólitísk þátttaka. Á grundvelli þessarar greiningar er reynt að meta hvort viðfangsefni aðstoðarmanna ráðherra hafi breyst á tímabilinu. Fram kemur að á sl. tíu árum hafi orðið umtalsverðar breytingar á bakgrunni aðstoðarmanna sem felast m.a. í því að oftar eru ráðnir einstaklingar sem hafa nýlega lokið námi og eru stutt á veg komnir á sínum starfsferli.
Fátíðara er orðið að ráðnir séu einstaklingar sem geta talist sérfræðingar á málefnasviði
ráðuneytis. Fjallað er um hugsanlegar skýringar á þessari þróun.

Í samfélagi manna eru  alls konar skilvindukerfi sem  fólk velkist í gegnum og mörg þessara kerfa virka  til að skilja að þá sem hafa völd í samfélaginu og þá sem eru valdalausir. Menntakerfið er eitt þannig skilvindukerfi svo sem í gegnum  ýmis konar embættispróf. Í eina tíð voru flestir á þingi lögfræðingar og allir voru karlar, nú endurspeglar Alþingi betur samfélagið og fjölbreytileika þess.  

Það er best að  í stjórnsýslu og stjórnmálastarf fólk veljist fólk með fjölbreytilegan bakgrunn, reyndar er það  best er að hópar séu samsettir úr sem  ólíkustu fólki,  þá verður gerjun hugmynda og sem flest sjónarmið koma fram.  Þá verður líka minni hætta á að það verði gerð óhemjualvarleg mistök. Það er ein ástæðan fyrir hve illa fór fyrir Íslandi að hér var öll skoðanamyndun í helgreipum aðila sem  allir voru af svipuðu sauðahúsi og þeir áttu fjölmiðlana og  mikið af hugsandi fólki á Íslandi var málpípur í vinnu hjá þeim eða háðir þeim með einhverja aðdrætti t.d. háskólamenn með styrki.

Það þarf ekki helling af fólki sem er allt kópíur hvern af öðru í stjórnsýsluna og stjórnmál og viðskiptalíf á Íslandi, það þarf fólk með ólíkan bakgrunn og ólíkar áherslur. Það er einmitt þess vegna sem mér finnst að þær ógnarslæmu aðstæður sem núna eru á Íslandi kalli á þjóðstjórn, einmitt til að sjónarmið og sérfræði sem flestra verði með í ráðum en ekki verði enn og aftur farið í það far að meirihlutinn kúgar minnihlutann og kemur að sínum einsleitu sjónarmiðum og ráðamenn ráða undirmenn sem eru sem líkastir þeim sjálfum og með sem svipaðastan bakgrunn og lífssýn. 

Ég hugsa að Hafdís Gísladóttir nýráðinn aðstoðarmaður Svandísar Svavarsdóttur sé ákaflega hæf kona, það sést á upptalningunni og hún hefur meistarapróf í stjórnsýslu og leikskólakennarapróf. En það vekur athygli mína hve líkur bakgrunnur hennar er bakgrunni Svandísar sjálfrar þ.e. úr starfi með heyrnarlausum og heyrnarskertum börnum og það vekur líka athygli mína að ekkert er tiltekið um færni og kunnáttu á sviði umhverfismála, það hlýtur þó  að vera að viðkomandi aðstoðarmaður hafi feiknareynslu á því sviði, Vinstri grænir hafa látið umhverfismál sig miklu varða og þar eru margir sterkir einstaklingar með sérfræði í umhverfismálum.

Hafdís Gísladóttir ráðin aðstoðarmaður umhverfisráðherra

Um meðferð sláturdýra, lotningu fyrir tölfræði, Nasista og fatlað fólk

Ég les stundum  um uppgang Nasista í Þýskalandi og  reyni að skilja hvað gerðist og hvers vegna það gerðist.  Það er áhugavert í því sambandi að skoða hver setti fram upplýsingar og hvernig var þeim miðlað, hver safnaði saman upplýsingum og hvaða upplýsingum var safnað saman. Hvaða hlutverk höfðu fræðimenn og listamenn, hvaða fræðimönnum og fræðikenningum var hampað?

Við höldum oft  að tölfræðiupplýsingar séu ópólitískar, við höldum að  línurit og súlurit og ýmsar tölulegar upplýsingar sem birtast okkur séu meiri sannleikur en frásagnir sem ekki eru settar í búning talna. Við höldum líka að tilgangur þess að safna saman upplýsingum, að kortleggja stöðuna sé markmið í sjálfu sér.

Samt erum við minnt á það á hverjum jólum í jólaguðspjallinu að þannig er staðan ekki, sá sem safnar upplýsingum og gögnum  um samfélagið er sá sterki og voldugi og tilgangur þeirrar gagnasöfnunar er fyrst og fremst að tryggja áframhaldandi völd hins volduga og undirokun hinna valdalausu.  Í jólaguðspjallinu segir að  boð hafi komið  frá Ágústusi keisara um að skrásetja skyldi alla heimsbyggðina.  Svona keisaraleg skráning hafði aðeins þann tilgang að auka eða viðhalda valdi keisarans og kortleggja skattsvæði hans og var grundvöllur undir mögulegar skatttekjur.

Barnið sem fæddist í skrásetningarferðinni sem tímatal okkar miðast við beygði sig líka undir þetta vald þegar það óx að viti og sagði fullorðinn maður  "gjaldið keisaranum það sem keisarans er"  vitandi að  aðeins ein örlög biðu þess sem gekk í berhögg við keisarann og með svona slægvisku leið lengri tími þar til trúboðið var talið svo hættulegt  andóf að andófsmaðurinn var tekinn af lífi. Maðurinn sem boðaði að keisarinn ætti að fá sinn skerf var síðar tekinn af lífi með krossfestingu, með ægilegri pyntingu öðrum til viðvörunar.

En líflát þeirra sem óæskilegir eru taldir af valdhöfum fyrir samfélagið  hefur  ekki alltaf farið  fram með pyntingum. Stundum hefur það farið fram á laun og án þess að fórnarlömdin vissu örlög sín fyrr á dauðastundinni. Nasistar reyndu að finna upp sársaukalausar fjöldaaflífunaraðferðir með gasi og haga því þannig til að þeir sem voru teknir af lífi vissu ekki af því áður, héldu að þeir væru að fara í sturtu og vissu ekki fyrr en skrúfað var frá gasinu í gasklefunum.  Nasistar æfðu sig lengi, lengi áður en fjöldaútrýming á Gyðingum hófst.

Þeir æfðu sig á fötluðu fólki og byggðu upp hugmyndafræði þar sem genatískur hreinleiki var eitt meginþemað og þar sem réttur til lífs var skilgreindur sem eitthvað sem þegnarnir ynnu til og þess vegna hefði mikið fatlað fólk ekki rétt til lífs. Þessi hugmyndafræði var í anda fræðimanna eins og Karls Binding og Alfred Hoche sem gáfu árið 1920 út rit sem réttlætti útrýmingu þess lífs sem ekki þætti þess virði að því væri lifað.

Hér fyrir ofan er áróðursmynd frá áróðurskrifstofu þýska ríkisins árið 1936 sem segir að kostnaður við umönnun  880,000 einstaklinga með erfðatengda sjúkdóma sé 1200 milljón ríkismörk og  tvöfalt meira en það sem notað sé í stjórn ríkis- og sveitarstjórna.

Fyrir mörgum árum  kom bandarísk fræðikona í heimsókn í skólann sem ég vinn. Það koma margir fræðimenn í heimsókn en þessi var sérstök, hún sérhæfði sig í að rannsaka hvernig hægt væri að aflífa dýr á sem stresslausastan og sársaukaminnstan hátt, var að hanna einhvers konar brautir fyrir sláturdýr. Það var nú ekki það sem var sérkennilegast við hana heldur það að hún hafði sem ungt barn verið greind  einhverf en tekist með aðstoð foreldra og góðs umhverfis að ná þannig tökum á lífi sínu að hún hafði skrifað bækur og lokið doktorsnámi. Hún heitir Temple Grandin og ein bóka hennar  "Dyrnar opnast - Frá einangrun til doktorsnafnbótar" hefur verið þýdd á íslensku.

Ég hef spáð mikið í hvers vegna hún valdi að sérhæfa sig í þessu viðfangsefni. Ég las á sínum tíma viðtal við hana en skildi samt ekki alveg röksemdir hennar fyrir að  helga sig sérstaklega að hanna útbúnað fyrir  aflífun dýra. Ég  sé á myndbandinu að  hún telur samkennd milli sín og kúa vegna þess að líf hennar sem einhverfrar hafi snúist um ótta og þess vegna skilji hún kýr.  Ég held hins vegar að það geti verið  önnur ástæða, ástæða sem kemur ekki eins vel út fyrir hana að segja, ástæða sem er einhvers konar vöntun á samhygð með öðru lífi  - vöntun á samkennd með öllu sem dregur lífsanda.

Hugsanlega  er viðhorf Temple Grandin til sláturdýra af sama meiði og viðhorf Nasista voru til fatlaðs fólks.Hún skynjar ótta sláturdýranna og tilfinningar þeirra en hún finnur ekki til með þeim.

Hér eru tvö myndbönd um konuna sem hugsar eins og kú:

Heimild

Whats in the stimulus that scares me most

Er hætt að selja Vodka?

Ég vek athygli á tveimur bloggum sem ég hef skrifað á undanförnum árum þar sem ég hef gagnrýnt ferðamálayfirvöld og þá sem markaðssetja Ísland á erlendri grundu. Ég gagnrýndi þá að forseti Íslands og Ísland væri notað til að markaðssetja hluti sem mér finnst ekki hafa neina tengingu við Ísland og ýttu undir mannlega harmleiki.

• Vodkasala Íslands - salvor.blog.is

• Ferðamálayfirvöld á glapstigum - salvor.blog.is

Tveimur skrifstofum Ferðamálastofu lokað

Dharavi

 Dharavi er slömm í borginni Mumbai (Bombay) í Indlandi. Áætlað er að í því slömmi búi um 800 þúsund manns en í borginni allri búa 11 milljónir og er helmingur íbúanna búsettur í hinum ýmsu slömmum. Dharavi er næststærsta slömmið í Asíu. Það er frægt núna gegnum myndina Slumdog Millionaire

Það er gaman að skoða slömm á Google maps, hér má sjá hvernig slömmið umlykur skipulögðu svæðin, eitt einkenni á slömmum er að húsin þar eru reist í óleyfi fyrir utan allt skipulag:  Dharavi - Google Maps

Dharavi var einu sinni eyja þar sem áður var mangrove fenjasvæði, svæði þar sem fiskimenn af Koli stétt bjuggu. Síðan fluttu þangað margir aðrir. Flestir íbúar Dharavi eru Dalítar.

Meira um Dharavi:

Photo Essay: India's Real-World Slumdogs

Dharavi - Photo Gallery - National Geographic Magazine

 Dharavi - National Geographic Magazine

Núna er svínaflensan að stinga sér niður á Indlandi. Það getur verið að svoleiðis sjúkdómar breiðist mjög hratt út á svæðum eins Dharavi, svæðum þar sem fæstir hafa eigin salerni. Flestir hafa þó rennandi vatn og næstum allar fjölskyldur hafa sjónvarp. 

Um aldamótin 1900 herjaði farsótt í Mumbai Þetta mun hafa verið plága af sömu sort og Svarti dauði.

 

Óttast að smitaðir séu 100.000

Auðlegð Íslands - hafsvæðin

 Nú stendur yfir mikil barátta um yfirráð yfir hafsvæðum heimsins. Ríki geta gert tilkall til miklu stærra svæðis en 200 mílna frá landi, þau geta gert tilkall til yfirráða yfir sjávarbotninum á svæði sem er allt að 350 mílur frá landi en það verður að landgrunn. Þessu fylgir þá réttindi yfir allri vinnslu málma og olíu og sjávardýra á botninum en ekki fiskistofnum. 

Ísland hefur gert tilkall  tilkall til landgrunnsvæða

Ísland er eitt af þeim ríkjum sem hefur lögsögu yfir hafsvæðum Norðurslóða, því svæði þar sem talið er að gríðarlegar auðlindir sé að finna.

Hér er skýringarmynd (úr Economist) sem sýnir skiptinguna milli ríkja:

 

 

Sjá  nánar þessa grein í Economist:

 Suddenly, a wider world below the waterline

 

Betri stofur með útsýni út á Esjuna

Ég las í Morgunblaðinu í dag  um byggingu Tónlistarhússins, um peningahítina sem núna er eitt helsta  atvinnuskapandi verkefni á höfuðborgarsvæðinu  en verður fyrir mér ekki annað en líkhús þeirrar hugmyndafræði sem hér réði ríkjum fyrir Hrunið og minnisvarði um samfélag þar sem fólk skiptist í valdalausan almúga, gamalt ættarveldi á brauðfótum og nokkra fjárglæframenn og  óhæfa stjórnsýslu og ríkisstjórn sem dinglaði eins og strengjabrúður í spottum fjárglæframanna, fjárglæframanna sem afhentar voru peningargerðarvélar samfélagsins, vélar sem þeir notuðu til að byggja upp fjárhagslegar svikamyllur sem gerðu þeim kleift sölsa undir sig atvinnufyrirtæki á Íslandi og leggjast í víking erlendis út af peningastefnu sem öskraði á vaxtamunaviðskipti.

Þegar spilaborgin hrundi eins og hún hlaut að gera fyrr eða síðar þá hrökkvum við upp almenningur á Íslandi og erum á einhvern hátt sem við skiljum ekki orðin ábyrgðarmenn fyrir alþjóðlegum fjárglæfrum, fjárglæfrum sem við hefðum aldrei samþykkt ef við hefðum haft vitneskju um hvað væri að gerast.

En mér finnst átakanlegt að lesa um þetta fína glanshús, lesa um að núna séu ríki og bær að byggja hús sem alls ekki er hannað fyrir íslenska alþýðu heldur stásshús á einum besta stað í Reykjavík, hús sem er hannað fyrir  einhverja hástétt, hús það sem eru VIP stofur, hús sem byggir á sömu hugmyndafræði og skipting fólks í þá sem eiga og hafa völd og þá sem eiga ekki og hafa ekki völd, skiptingu í þá sem ferðast á fyrsta og öðru farrými í flugvélum, skiptingu í þá sem mega sitja í betri stofum á flugvöllum, skiptingu sem meira segja gekk svo langt að það átti að búa hérna til röð ríka fólksins með einkavæddri löggæslu á flugvöllum

Það er engin trygging fyrir því að hérna spretti ekki upp spilltur forréttindaaðall að hér sé vinstristjórn, það þarf bara að skoða sögu fyrrum kommúnistaríkja til þess.  Fyrir hrun Ráðstjórnarríkjanna var kerfið þar orðið gjörspillt,  það voru sérstakar dollarabúðir þar sem innlend valdastétt mátti versla og gat verslað munaðarvarning sem ekki fékkst annars staðar. Valdastéttin í Sovétinu hafði mörg hlunnindi sem alþýðu bauðst ekki og þar var ástandið líka þannig að hún réði allri fjölmiðlun og allri löggæslu í landinu og kæfði niður allt andóf.

Vel upplýstur almenningur sem lætur sig stjórnmál varða og tekur þátt í þeim og öflug stjórnarandstaða getur hindrað að hér byggist aftur upp kerfi þar sem fáir kúga og arðræna fjöldann. Eitt það mikilvægasta er að almenningur hafi aðgang að upplýsingum og þá ekki bara að upplýsingum sem matreiddar eru ofan í hann af ríkjandi stjórnvöldum og málpípum þeirra, heldur óheft flæði af upplýsingum og þekkingu sem viðað er sem víðast að.

Stjórnvöld byrja að blekkja nánast áður er þau skrifa undir sína eiðstafi, við sjáum það á núverandi ríkisstjórn sem núna passar sig á því að upplýsa okkur ekki um hve staðan er alvarleg í atvinnumálum og skuldamálum þjóðarinnar, sennilega réttlætir þessi ríkisstjórn það með því að segja að það sé mikilvægt að koma fram full af bjartsýni og tala kjark í fólkið.  Svona hafa allar ríkisstjórnir verið og átakanlegast er náttúrulega þegar fyrri forsætisráðherra og utanríkisráðherra fóru erlendis til að sannfæra heimsbyggðina og okkur  um að hér væri allt í góðu með íslensku bankanna, þannig blekktu þau umheiminn og þannig blekktu þau líka Íslendinga.  

Við þurfum ekki stjórnvöld  til að tala í okkur kjark og  við þurfum ekki meiri blekkingar. Við þurfum heiðarleg stjórnvöld sem vinna með fólkinu, ekki bara kjósendum sínum og þeim sem gefa fúlgur í flokkssjóði, við þurfum framsýn stjórnvöld sem skilja gangverk atvinnulífs og hvernig þar er að breytast með tækni og alþjóðavæðingu, stjórnvöld sem geta samhæft átak margra og við þurfum stjórnvöld sem skilja og skynja að þó Ísland sé eyland á landakorti heimsins þá er íslenskt samfélag og íslenskt atvinnulíf ekki eyland, það er samofin og samflækt hagkerfi og mannlífi alls heimsins og áföll sem dynja yfir annars staðar munu einnig keyra okkur niður.

Við þurfum líka stjórnvöld sem skilja og skynja að Ísland er staðsett í útjaðri  svæðis sem verður mikið átakasvæði á næstu árum eða áratugum og Ísland hefur auðlindir sem aðrir girnast. Við þurfum stjórnvöld sem selja ekki þegna sína í ánauð og selja frá þeim allt sem getur orðið þeim til bjargar. Við þurfum stjórnvöld sem átta sig á breytingum á valdajafnvægi í heiminum og haga utanríkisstefnu út frá því. Við þurfum líka stjórnvöld sem blekkja ekki almenning með því að látast ráða einhverju sem þau ráða alls ekki og við þurfum stjórnvöld sem viðurkenna að þau ráði ekki við ástandið nema í samvinnu við almenning og  ýmsar stofnanir og félagasamtök í landinu. Við þurfum stjórnvöld sem vinnur með og fyrir fólkið í landinu en skynjar ekki almenning sem sinn helsta óvin.

Við þurfum stjórnvöld sem átta sig á því að allra mikilvægast á svona krepputímum er að jafna lífskjör og aðstöðu þá deilast byrðarnar jafnar niður og þá er minni hætta á ólgu og uppþotum og þá er líka minni hvati í hatramma kjarabaráttu. Einn liður í því er að hækka skatta á tekjur yfir ákveðnu hámarki, ekki eingöngu til að auka tekjur ríkissjóðs heldur til að draga úr misskiptingu vinnunnar.

Það samfélag sem nú síðustu mánuði hefur myndast á Íslandi er samfélag gífurlegrar misskiptingar, misskiptingar milli þeirra sem hafa vinnu og þeirra sem hafa ekki vinnu.  Það er reynsla allra annarra þjóða að það er stórkostleg samfélagsleg hætta í miklu atvinnuleysi að fólk sem er lengi atvinnulaust fari ekki aftur út á vinnumarkað. Þetta kerfi sem er núna býr til gjár milli þeirra sem hafa vinnu og þeirra sem eru atvinnulausir. 

Það eru margar aðgerðir sem stjórnvöld í samvinnu við aðra geta gripið til sem geta deilt vinnumagni í samfélaginu. Ein er sú að gera með óbeinum hætti mjög dýrt fyrir fólk að vinna mikið og vinna eftirvinnu t.d. með aukinni skattprósentu. Önnur leið væri að minnka vinnuvikuna í samvinnu við stéttafélög. Þriðja leiðin væri að gefa ákveðnum aðilum á vinnumarkaði í opinberri þjónustu orlof þannig skilyrt að stofnunin réði fólk af atvinnuleysisskrá í staðinn. Fjórða leiðin væri að taka upp styrkjakerfi í sambandi við nám og auka námsframboð. Það er miklu hagkvæmara fyrir samfélagið að hafa fólk í uppbyggilegu námi heldur en iðjulaust á atvinnuleysisbótum.

Fimmta leiðin er að setja á stað atvinnubótavinnu og atvinnubótaverkefni sem í dag heita atvinnusköpunarverkefni eða átaksverkefni en ég vara eindregið við að það verði atvinnubótavinna sem felst í að byggja hús, allra síst skrauthús sem verða peningahít um aldur og æfi eins og tónlistarhúsið. Við höfum allt of mikið af húsum, það getur vel farið svo að Reykjavík skreppi saman og íbúum hér á landi fækki.

En við þurfum áfram um langan aldur umferðarmannvirki og hafnarmannvirki, við þurfum öðruvísi infrastrúktúr svo sem  léttlestir og  aðstöðu fyrir rafmagnsbíla, við þurfum orkuver, við þurfum fallegt vel við haldið umhverfi, við þurfum almenningsgarða, útivistarsvæði og torg.  Við þurfum ekki að fylla upp í rústasvæðin með nýjum gagnlausum húsum, við þurfum meiri náttúru, meira umhverfislandlag og fallegri og stílhreinni borg. Umhverfisframkvæmdir og fegrun borgarsamfélagsins getur verið arðbær ef horft er til þess að það mun ráða hvar fyrirtæki setja sig niður og hvar ferðamenn koma hversu góð aðstaða er þar.

Við þurfum líka að byggja upp nýsköpun á sviði þekkingar, við ættum að nota tækifærið í dýpstu hyljum kreppunnar þegar vinnuafl er nóg til að byggja upp þá grunna sem við gætum og munum líklega byggja á blómlegan atvinnurekstur þegar ísköldum vetri  fjármálakreppunnar lýkur. Við þurfum að búa til  öðruvísi infrastrúktúr í atvinnulífi, það er allt öðruvísi samspil birgja, neytenda og framleiðenda núna.

Við þurfum atvinnulíf og samfélag sem byggir á samvinnu, ekki samkeppni.

 

 

Tónlistarhús 650 millj dýrara

Dagur mannréttinda og fjölmenningar

Í dag er mikill hátíðisdagur. Fyrst voru mannréttindaverðlaun Reykjavíkurborgar veitt og svo núna síðdegis þá er fjölmenningarhátíð. Svo er líka listahátíð og borgin iðar af list og fjölbreytileika. Ég sit í Mannréttindaráði Reykjavíkurborgar og fór  í Höfða í morgun þar sem Hanna Birna veitti verðlaunin. Það var Rauði kross Íslands sem hlaut verðlaunin í ár.

Ég spjallaði  við Hólmfríði sem var hjá Rauða krossinum við flóttamannaaðstoð. Hún rifjaði upp hvernig hefði verið að fara til fyrrum Júgóslavíu 1996 og taka viðtöl við fólkið sem þá dvaldi í flóttamannabúðum. Fólkið hafði verið rekið í burtu frá heimkynnum sínum, mátti ekkert taka með sér, þurfti allt að fara strax og þeir sem urðu eftir voru drepnir. 

Ég ætla alla vega í dag að hugsa til allra þeirra sem eru í flóttamannabúðum í heiminum.  Vissulega er vandi hælisleitenda hérna á Íslandi mikill og vandi þeirra er okkur sýnilegur en við gleymum oft að það eru gríðarlega margir sem eru lokaðir allslausir inn í gettóum flóttamannabúða víðs vegar um heiminn, stundum eru heilar kynslóðir sem alast þar upp. Stundum er þetta fólk sem hefur verið gert ríkisfangslaust og getur ekki snúið aftur til heimila sinna en enginn veitir því ferðafrelsi.

Rauði krossinn fær verðlaunin

Valdalaust þing og þjóðríki sem er að liðast í sundur

Það er sama hve mikinn fagurgala Ólafur Ragnar forseti leggur í þingsetningarræðu sína, hann nær ekki að breiða hulu skrúðorða yfir það að Alþingi er  valdalaust og vanmáttugt apparat sem stimplar lög frá Brussel. Nokkrir þingmenn eru ráðherrar  í ríkisstjórn,  þar liggja völdin. Ríkisstjórnin er líka vanmáttug, hún rekst fyrir vindum og öflum sem eru sterkari en þau rifnu og götóttu segl sem íslenska þjóðarskútan reyndir að sigla undir. Á næstunni verður  engin sigling, ennþá sést ekkert til lands og þetta gengur bara út á að halda sér á floti, að sökkva ekki.

Svo er það með þjóðina sem forsetanum verður tíðrætt um, hver er hún þessi þjóð? Eru það þau sem samþykkja að vera skuldarar fyrir Icesave skuldunum? Eru það þau sem krjúpa höfði og dásama þá sem seldu þá og afkomendur þeirra í skuldaánauð? Eru það þau sem núna undirbúa flutning úr landi? Eru það þau sem núna koma hingað frá löndum sem eru verr stödd en Ísland? Eru það þau 49.3 % kjósenda sem kusu þá ríkisstjórn sem núna situr? 

Það eru mörg  teikn sem eru á lofti um að íslensk þjóð sé að liðast í sundur, ekki að splittast upp í tvær fylkingar með eða móti EBE, satt að segja er uppflosnunin og sundurliðunin meiri en það. Það má líka spyrja, hversu mikilvægt er að halda í þjóðríki sem er feyskið ættbálkasamfélag. Einu sinni geystust Jón Baldvin og Ólafur Ragnar um Ísland og fluttu fyrirlestra sem hétu að mig minnir "Á rauðu ljósi", fyrirlestra sem fjölluðu um fjölskyldurnar fjórtán eða þá sem áttu Ísland. Undanfarin ár hefur Ólafur Ragnar farið yfir á gulu ljósi, hann hefur geyst fram með útrásarvíkingum og þeim sem áttu aldrei Ísland, bara stálu því og skildu eftir skuldirnar og rúið orðspor. Núna í dag er stór dagur fyrir forsetann. Hann blessar núna rauða ríkisstjórn, ríkisstjórn undir forustu flokksins sem hann leiddi á sinni tíð.  Ég óska þessari ríkisstjórn farsældar og ég hef ekki ástæðu til að ætla annað en þau sem í henni sitja reyni hvað þau geta til að skútan  sökkvi ekki.

Þjóðin tók valdið í sínar hendur

Byltingartólið Twitter og morðið á Rodrigo Rosenberg

Rodrigo Rosenberg var myrtur í Guitemala City fyrir fimm dögum. Ástandið er þannig þar í landi að margir eru myrtir, Rosenberg var lögfræðingur og vann að máli fyrir Khalil Musa  og dóttur hans Majorie Musa. Þau voru bæði myrt í mars síðastliðnum. Ég hefði ekki vitað af þessum morðum nema út af því að  í gær þá las ég á twitter straumi að  twitter notandi í Quatemala hefði verið handtekinn fyrir að pósta twít þar sem hann ráðlagði fólki að taka fé út úr tilteknum banka í Guatemala og varaði við spillingu í landinu. Þegar ég skoðaði þetta betur þá kom í ljós að þetta mál var meira en óánægður twitter notandi að rægja banka,  þetta var andóf margra en  frá morðinu á Rosenberg þá hafa twittarar í Guatemala og víðar í Suður-Ameríku skrifað um málið og merkt skrif sín með #escandalogt. Þau voru þannig að halda uppi andófi og vekja athygli á morðinu á Rosenberg.

Rosenberg tók upp ávarp áður en hann var myrtur og í ávarpinu segir hann: "Ef þú ert að hlusta á þessa upptöku þá hef ég verið myrtur", hann ásakar í því myndbandi  forseta Guatemala, forsetafrúna og menn þeim handgengna um að hafa staðið fyrir morðunum.  Hér er upptaka með Rosenberg á Youtube:

FBI mun nú rannsaka morðið á Rosenberg.

Í gær leitaði ég í twitterstraumum (leitaði í http://search.twitter.com) að því sem merkt var #escandalogt og fann strax að einhverjir voru að senda beint út á ustream.tv, það voru beinar útsendingar af uppþotum sem mér virtust með alvarlegri undirtón en hin íslenska búsáhaldabylting. Útsendingin var frá sjónarhóli þess sem stóð að uppþotum og mótmælafundum. Útsendingin var rofin öðru hverju en þetta var mjög magnað og mikil læti og æsingur og mér sýndist útsendingin öðru hverju rofin vegna afskipta lögreglu eða annarra. Ég hugsa að þetta hafi verið útsending í gegnum símakerfi, einhver hafi verið með síma og myndað beint það sem fram fór. Í ustream.tv þá getur maður fylgst með hvað margir eru að fylgjast með útsendingu og tengt ustream við twitter. það voru yfir 1000 manns að fylgjast með útsendingunni. Útsendingin var á þessari slóð RemotosLibertopolis og ég geri ráð fyrir að ef meiri læti verða þá verði líka sent út á þessu þ.e. ef stjórnvöld blokkera ekki sendingar, það er nú líklegt að þau geri það.

Þetta mál er mjög áhugavert út frá því hvernig ýmis netverkfæri eru notuð sem byltingartól og verkfæri andspyrnu við stjórnvöld. þannig var það twitter sem notað var til að samhæfa aðgerðir og twitter var notað sem andófstæki, youtube notað til að senda skilaboð út fyrir gröf og dauða um spillta stjórnarhætti (myndbandið með Rosenberg) og svo var ustream.tv þ.e. bein sjónvarpsrás  (allir geta búið til svoleiðis rás fyrir sig) notuð til að senda beint út frá götuóeirðum.  Síðan voru blogg notuð, ég las t.d. á einu bloggi ungrar konu í Guatemala þar sem hún hafði tekið upp símtöl við móður sína, móðirin var inn í mótmælaaðgerðunum miðjum og svo voru hljóðskrárnar aðgengilegar á blogginu. 

Svo hefur náttúrulega verið stofnuð Facebook grúbba til stuðnings við twitternotandann sem núna er í stofufangelsi og gert að greiða $6500 sekt. 

Ég held að hér eftir verði engin árangursrík  bylting framkvæmd í neinu landi nema með samhæfingu í gegnum svona tæknimiðla. Ég er þá ekki að tala um byltingu með blóðsúthellingum heldur byltingu sem er andóf og meira andóf og boðskipti gegnum ýmis konar tæknimiðla. Það skildi aldrei fara svo á næstu misserum að við vísum til byltinga með því að spyrja "Hvaða hash tag var á þeirri byltingu?"

hmmm... hvaða hash tag eigum við að hafa á andófi á Íslandi? Sennilega er #HFF allt of algengt, það verður að vera nógu sérstakt til að það ruglist ekki við aðra strauma, kannski #kreppuslagur eða slíkt sér betra:-)

Hér eru greinar og blogg um þetta mál:

Guatemala: "El Efecto Streisand," boing.boing

TIME grein um málið

Ethan Zucherman

Á bloggráðstefnu sem ég fór á fyrir mörgum árum þá hitti ég Ethan Zucherman og hef fylgst með skrifum hans síðan þá. Hann fylgist nú töluvert með twitter sem andófstæki og má lesa hér greiningu hans á hvað gerðist í Moldavíu en þar var hash tagið #pman notað á twitter en spurningin er um hve mikil áhrif twitter hafði.

Studying Twitter and the Moldovan protests  (Ethan Zucherman)

Hér er önnur grein um Twitter og Moldavíu:

Moldova's Twitter Revolution | Net Effect

Hér er grein á wikinews um handtöku twitter notandans:

14 May 2009: Guatemala arrests Twitter user for inciting financial panic

Fleiri greinar

President, murderer or both?

Ég hins vegar finn ekkert á stóru fréttaveitum heimsins um þetta mál . Það virðist eingöngu vera mikið mál meðal bloggara og twitternotenda sem átta sig á því hvað það er merkilegt og hvað verkfærin sem sumir líta ennþá á sem leikföng og afþreyingartæki geta verið gagnleg í byltingu og andófi.