Lífsýni og pabbi hans Lúðvíks

Ég var að lesa grein Agnesar Bragadóttur í Morgunblaðinu í dag. Þetta er áhugavert mál bæði vegna þess að það vekur til umhugsunar um hvernig fara má með lífssýni  og svo vegna þess að  sú fjölskylda sem um ræðir  var um langt skeið í valdaaðstöðu á Íslandi.  Lúðvík telur sig son fyrrum forsætisráðherra og hálfbróður fyrrum forsætisráðherra. Þetta er ekki spurning um peninga, það kemur fram í grein Agnesar að erfðakröfur eru löngu fyrndar. Þetta er spurning um að aldraður maður vill fá viðurkenningu á faðerni sínu. Lúðvík er einnig lögfræðingur og hefur aðstöðu til að sækja mál sitt fyrir dómstólum.

Þetta minnir mig á annað mál sem fór fyrir héraðsdóm fyrir nokkrum árum. Ég þekki mann sem þá var sviptur faðerni sínu. Ég held hann hafi ekki mætt þegar málið var tekið fyrir.  Hann var ekki í þannig aðstöðu í lífinu að kunna á lagaflækjur eða geta kostað lögfræðinga til að verja rétt sinn. Í því tilviki var höfðað mál til ógildingar á nokkurra áratuga faðernisúrskurði. Þetta hafði mikil áhrif á manninn sem nú er einskísson. Sennilegt er að það mál hafi verið höfðað vegna erfðamála, til að tryggja að væntanlegur arfur úr útgerðarfyrirtæki rynni ekki til  utanhjónabandsbarns. Baráttan um fiskveiðikvótann birtist á ýmsa vegu.

Ég var að blaða í  bókinni Öldinni okkar í kringum siðskiptin. Þá voru endalaust málaferli í gangi þar sem reynt var að komast yfir eignir með því að reyna að finna meinbugi á hjónaböndum t.d. að hjónaband hefði verið ógilt og hjónabandsbörnin því arflaus vegna þess að hjónin hefðu verið fjórmenningar. Allt gekk út á að hjónin sýndu fram að að þau væru ekki fjórmenningar. Ég velti fyrir mér hvort svona lífsýnamálaferli muni þykja jafnfurðuleg eftir einhverjar aldir eins og þessi fjórmenningmálaferli. Sem í ljósi sögunnar var klárlega sjónarspil gert til að geistleg yfirvöld gætu komist yfir eignir og beygt fólk til hlýðni og tryggt völd sín.

Fínir kandidatar hjá Vinstri Grænum

Mér líst bara vel á úrslitin hjá Vinstri grænum. Það verður fínt fólk í efstu sætunum.  Verst að ég gat ekki kosið því ég er ekki í Vinstri Grænum  og gæti nú samvisku minnar ekki gengið í þann flokk bara til að kjósa inn félaga mína úr Femínistafélaginu.  Ég læt mér nægja að vera samviska Framsóknarflokksins. 

Ég hefði kosið Kolbrúnu, Andreu og Kristínu og Guðfríði Lilju og Ögmund, Katrínu og Árna Þór.  Ég hef fylgst með störfum þeirra allra og treysti þeim vel í stjórnmálastarfi. Andrea og Kristín voru nú ekki í baráttunni um toppsætin en þær eiga framtíðina fyrir sér í stjórnmálum. Það kom mér reyndar á óvart að Árna Þór skuli ekki hafa gengið betur. En ætla vinstri grænir ekki að vera með fléttulista, þá myndi hann komast ofar út af kynjakvóta. Það myndi reyndar vera dáldið skemmtilegt í ljósi þess hvernig Vinstri Grænir skipuðu sinn lista í borgarstjórn. Það var virkilega flott að vera þá einir með konu í fyrsta sæti og átti Árni Þór sinn þátt í að stuðla að því.

Ég hef nú ekki gert formlega könnun en ég held að Vinstri Grænir séu meiri bloggarar en aðrir. Reyndar held ég að því fjær sem stjórnmálaöfl séu valdinu þeim mun líklegri eru þau til að nota nýjar aðferðir í miðlun.  Nafnarnir  Björn Ingi og Björn Bjarnason eru nú undantekningar í  stjórnmálaflokkum við stjórnvölinn en ég held að það stafi út af því að þeir eru báðir með bakgrunn úr blaðamennsku og átta sig því betur á þessum nýja miðli sem bloggið er. Blogg þeirra er partur af stjórmálaumræðu. Siv áttar sig líka vel á hve öflugur miðill bloggið er en hún notað það á annan hátt til að miðla upplýsingum um störf sín til fólks sem ekki er líklegt til að lesa pólitíska langhunda. Sá hópur er nú meirihlutinn af kjósendum. Siv notar markvisst myndir til að miðla upplýsingum um störf sín og ná til fólks. Fáir stjórnmálamenn hafa ennþá skilning á því hve mikilvægt það er. Ég var að skoða vefsíðu Katrínar Jakobs áðan. Ég nennti ekkert að lesa langhunda um pólitík, smellti bara beint á tengill þar sem stóð Myndir og varð fyrir vonbrigðum þegar bara birtist ein pínkulítil óskýr og óspennandi mynd. Katrín á langt í land með að ná Siv í þessu.

Ögmundur, Katrín og Kolbrún efst í prófkjöri VG

Rósu Park dagurinn

í dag 1. desember hélt ég upp á Rósu Park daginn. Ég hélt þann dag hátíðlegan í fyrsta skipti í fyrra með því að skrifa pistilinn um Rósu Park inn á íslensku Wikipedia.

Rosa Parks var fátæk bandarísk blökkukona sem barðist fyri mannréttindum og afnámi aðskilnaðar milli hvítra og svartra. Hún er þekkt fyrir að neita að standa upp fyrir hvítum manni í strætisvagni í bænum mMontgomery í Alabama fimmtudaginn 1. desember árið 1955. Á þeim tíma voru fremstu bekkirnir í strætisvögnum í Montgomery ætlaðir hvítum og ef þeir fylltust þá urðu svartir farþegar að færa sig aftar. Rosa Parks var handtekin og ákærð fyrir tiltækið og dæmd til að greiða sekt, en þessi borgaralega óhlýðnihratt af stað mótmælaöldu þar sem blökkumenn sniðgengu strætisvagna í Montgomery. Mótmælin báru árangur og í þeim reis Martin Luther King, einn af skipuleggjendum þeirra til forustu í mannréttindabaráttu blökkumanna.

Dagurinn fór í fundarhöld. Ég hef ekki tölu á hversu marga fundi ég fór á í dag. Í lok síðasta fundarins komu upp aðstæður sem minntu mig á Rósu Parks og baráttu hennar. Baráttan stendur ekki um pláss í strætisvögnum í dag, baráttan stendur um pláss í því rými sem samskipti okkar fara fram í, hvort sem það er á fundum eða í samskiptarýmum í fjölmiðlum eða netheimum. Við eigum ekki að þurfa að þola yfirgang og rustaskap vegna litarháttar, kynferðis eða þjóðernis.

 

Stúdentar héldu upp á fullveldisdaginn

Árásin á Second Life og netárás al-Qaeda

Nú er búist við netárás á fjármálastofnanir og banka. Sennilega er ógnin nú fyrst og fremst að lama um stundarsakir viðskipti þó al-Qaeda hafi  hótað  því að eyðileggja gagnabanka bandarískra fjármálafyrirtækja. Gagnagrunnar banka hljóta að vera betur varðir en að það sé hægt og öryggisafrit til staðar ef eitthvað fer úrskeiðis. Það má nú líka alveg rifja upp úr hvaða  farvegi Internetið  er upprunnið, það er úr hernaði og einmitt til að mæta þannig aðstæðum að  ekki væri einhver ein miðlæg stöð þar sem öll gögn flæddu um heldur gætu gagnapakkar borist ýmsar leiðir og þó einn tengipunktur yrði fyrir árás og væri óstarfhæfur  þá lamaðist ekki kerfið heldur færu gögn aðra leið. 

Fyrir nokkru skráði ég mig í netleikinn Second Life. Það þurfti að gefa upp vísanúmer og ýmsar persónulegar upplýsingar.  Skömmu seinna var ráðist á gagnagrunn fyrirtækisins sem rekur leikinn og tölvuþrjótar komust yfir  gagnagrunn 600 þúsund notenda með upplýsingum  um lykilorð og væntanlega líka visanúmer.  Ef hryðjuverkasamtök eins og  al-Qaeda hafa þá færni sem þarf til valda usla í fjármálastofnunum með tölvuglæpum þá hafa þau samtök örugglega æft sig í svona árásum t.d. eins og þessari á Second Life. Ég var að fletta upp frétt um Second Life árásina á BBC og sé að fréttin hefur verið síðast uppfærð 11. september síðastliðinn. Það er nú kannski táknrænt.

Bandarískar fjármálastofnanir varaðar við hugsanlegri netárás al-Qaeda

Jólamoggablogg og jólaglæpurinn

Gaman að sjá hvað Mogginn er orðinn tæknivæddur, bara kominn með fréttaskot á myndböndum. Afar inntaksríkar og æsispennandi  fréttir eins og þessi um  að jólafréttablað Moggans komi út á morgun. Það er víst stærra en nokkru sinni áður og svo stútfullt af mataruppskriftum að maður verður bara mettur  af því að horfa á myndbandið. 

 Svo eru þar  nýjungar sem tilheyra nútíma jólahaldi. Hér á ég náttúrulega við jólaglæpasögu. Svona er tíðarandinn. Mamma beið alltaf um jólaleytið eftir einhverri  myndasögugetraun í Mogganum í den og þegar gestir komu þá var spjallað út í það óendanlega um lausn myndagátunnar. Ég hef ekki komist upp á lag með þessar myndagátur. Né heldur krossgátur. En nú er komin betri tíð með blóm í haga..... ég meina  blóð í haga. Núna bíð ég spennt eftir jólaglæpasögunni og nú verður það hluti af jólastemmingunni að ráða í hver framdi jólaglæpinn.

Sniðugt líka að bjóða moggabloggurum upp á að blogga þessar fréttir og taka þátt í að auglýsa upp jólablað Moggans og allan þann varning sem þar verður auglýstur. Sniðugt líka að taka fréttaskotin þannig að það þurfi ekkert að fara út úr Moggahúsinu og fréttirnar séu bara um sjálfan fjölmiðilinn. Þetta er íslensk fjölmiðlun eins og hún gerist best, þetta er svo heimilislegt og þjóðlegt. Fjölmiðlar að tala um fjölmiðla og helst um sjálfan sig. Sparar líka hellingspening að vera ekki að elta fréttir út um víðan völl.

Annars teiknaði ég þessa mynd af jólabófanum og blóði drifinni slóð hans í Inkscape. Inkscape er vektorteikniforrit sem hver sem er getur hlaðið niður ókeypis af vefnum, hér eru leiðbeiningasíða sem ég tók saman um það forrit.

Tuttugasta Jólablað Morgunblaðsins kemur út

Fugl dagsins er margæs

Margæsir eru fargestir á Íslandi, fljúga hérna yfir á leið sinni til varpstöðvanna á heimskautasvæðum Kanada. Þær safna forða hérna áður en þær leggja upp í flugið yfir Grænlandsjökul. Ég skrifaði grein um margæs inn á íslensku Wikipedia í gær því þá fór ég í heimsókn í Sjálandsskóla í Garðabæ. Skólinn er staðsettur við sjóinn og einmitt þarna yfir Álftanesið og strandlengjuna við Faxaflóa fljúga margæsirnar yfir á leið sinni til og frá varpstöðvunum. Nemendur í skólanum  fylgjast með margæsunum, þeir skoða líka lífríkið í sjónum og fjörunni og í skólanum er stórt fiskabúr þar sem við blasa fiskar og krabbar. 

Krístín sagði okkur frá því hvernig hún notar ferðir margæsanna sem kveikju í upplýsingatækni. Það hafa verið settir sendar á nokkrar margæsir og það er hægt að fylgjast með ferðum þeirra á korti á Netinu. Krakkarnir í Sjálandsskóla geta því fylgst með hvenær margæsirnar fljúga yfir vor og haust

Ég ætla að reyna að hafa það sem venju   þegar ég heimsæki skóla  að skrifa grein á Wikipedia um eitthvað efni sem tengist skólanum og námsumhverfi þar.

Dagsbrún var einu sinni verkalýðsfélag...

.... en núna er Dagsbrún ekkert tengd íslenskri verkalýðsbaráttu nema kannski til að sækja einhverja ímynd í nafnið meðal íslenskt almennings. Það er eilífur skopparaleikur með nöfn á þessum félögum sem eru að sameinast og sundrast örar en ég get fylgst með. Stundum held ég að þessi nafnaleikur sé einhver hluti af plottinu svona til að rugla okkur litlu hluthafana. Þetta segi ég nú bara út af beiskju vegna þess að ég strengdi þess heit á sínum tíma þegar útgerðarmönnum var fenginn í hendur kvótinn á íslenskum fiskimiðum að ég skyldi reyna að eiga minn skerf í miðunum og aflaheimildunum og einsetti mér að kaupa parta í íslenskum hlutafélögum sem ættu aflaheimildir þangað til ég væri komin upp í einn þrjúhundruðþúsundasta hluta af aflaheimildum landsins. Ég keypti hlutabréf í Eimskip sem þá hafði lengi, lengi keypt upp fiskveiðifyrirtæki og mér virtist það vera góð leið til að eiga minn part í fiskistofnum á miðunum, já þessum sömu og stendur í lögum að eigi að vera sameign íslensku þjóðarinnar.  Mér fannst líka svo flott að treysta Eimskip, var það kannski ekki óskabarn þjóðarinnar og sjálfstæðistákn. Svo gufaði Eimskip einhvern veginn upp og splundraðist í önnur félög  og málað var yfir merki félagsins í fyrrum húsi þess í miðbænum.  Nú er eitthvað annað félag  með útlensku nafni Avion Group sem er að taka yfir nafnið Eimskip og ég held að það sé eins skylt Eimskipafélaginu gamla og hin nýja Dagsbrún er skyld verkalýðshreyfingunni.

En ég verð bara pirruð þegar ég les viðskiptafréttir eins og þessar frá Dagsbrún: "Gjaldfært virðisrýrnunartap vegna viðskiptavildar, kostnaður vegna endurskipulagningar félagsins og gjaldfærður stofnkostnaður vegna 365 Media vegur þyngst á uppgjörstímabilinu (fyrstu níu mánuði ársins) eða um 3.691 milljónum króna."

Ég verð pirruð vegna þess að mér finnst þessi frétt sem núna er á mbl.is ekki vera á mannamáli. Ég geri ráð fyrir að þetta sé beint úr fréttatilkynningu félagsins en er virkilega hægt að ætlast til að almenningur skilji svona orðalag?  Eða er það einmitt tilgangurinn með þessum viðskiptafréttum að gera þær svo flóknar og fagmálslegar að engir skilji og botni í hringiðu viðskiptalífsins og þess ferlis sem núna stjórnar öllu flæði peninga og gæða um Ísland?

Afkoma Dagsbrúnar versnar um 5.232 milljónir milli ára

Hannibal hleraður

Það er minna en tveir áratugir síðan síðustu sveitasímarnir voru lagðir niður í sumum sveitum á Íslandi. Það vissu allir að öll sveitin lá á línunni ef hringt var í einhvern þó enginn viðurkenndi að hlusta. Fólkið sem bjó í sveitinni vildi ekki að ættingjarnir á mölinni ræddu um viðkvæm persónuleg mál í símann. Þessi sveitahlerun hafði nú vissan sjarma, kona sem ég þekki sagði mér frá því að hún hefði verið að ræða í síma við tengdamóður sína sem bjó í sveitinni, þær voru báðar ákafir garðyrkjumenn og  hún hafði ætlað að útvega tengdamóður sinni fræ af sumarblómum en ekki tekist það og gamla konan var leið yfir að geta ekki byrjað að sá fræum og  fagna sumrinu og gróandanum. Svo lauk símtalinu og stuttu seinna kom kona í sveitinni til tengdamóðurinnar og gaf henni sumarblómafræ.

Það er hins vegar dáldið mikill munur á þeirri fréttamiðlun sem sveitasímarnir voru og þeim símhlerunum sem stjórnvöld virðast hafa stundað á dögum Kalda stríðsins. Í fyrsta lagi þá voru það bara stjórnvöld sem gátu stundað þessar hleranir og þannig fylgst með þegnunum. Í öðru lagi þá vissu þegnarnir ekki að fylgst væri með þeim. Í þriðja lagi þá var annarlegur tilgangur með þessum hlerunum. Í orði kveðnu var tilgangurinn að gæta öryggis ríkisins og hugsanlega hafa þáverandi stjórnvöld trúað því sjálf,  fólk hefur ótrúlega mikið og frjótt ímyndunarafl þegar kemur að því að spinna upp sögur og  búa til veruleika sem réttlætir gjörðir þess. En þegar sviðið er skoðað mörgum áratugum seinna þá sést að tilgangur hlerana er sá sami og er megintilgangur allra stjórnhafa fyrr og síðar í sögunni og það er að halda völdunum og bæla sem mest niður allt sem getur orðið til þess að völd þeirra minnki. 

Það að síminn hjá  Hannibal Valdimarssyni forseta Alþýðusambands Íslands hafi verið hleraður sýnir hvernig staðan var á tímum Kalda stríðsins. Ég vona að það verði sem mest umræða um þessi hlerunarmál, ekki af því það breyti einhverju um fortíðina heldur fyrst og fremst vegna þess að við erum í nútíma þar sem hleranir eru miklu, miklu auðveldari og stjórnvöld sem vakta þegna sína til að safna upplýsingum með leynd eru miklu skæðari ógn en var í Kalda stríðinu. Það er ekkert hættulegra en stjórnvöld sem fara að líta á þegnana í eigin ríki sem helstu óvini sína.

Halldór Baldursson gerir bráðskemmtilega mynd af ástandinu.

Heimild veitt til að hlera síma Hannibals Valdimarssonar árið 1961

Borgarastyrjöld í Írak og ábyrgð hinna viljugu þjóða

Í mars á næsta ári eru fjögur ár liðin frá því að Bandaríkjamenn réðust inn í Írak. Það er ágætt að rifja núna upp söguna, framvindu stríðsins og aðkomu Íslendinga að þessu stríði. Það er eins og vanalega einna best að leita í  ensku Wikipedíu, hér er yfirlitsgrein um stríðið í Írak

Ég finn því miður enga svona hlutlausa frásögn eða yfirlitsgrein yfir hvernig Íslendingar komu að þessu stríði og hvernig  stjórnmálahreyfingar   og þjóðmálaumræðan var á Íslandi. Ég vildi óska þess að einhver tæki sig til og skrifaði yfirlitsgrein um það.  Það er líka ágætis tími núna eftir tæp fjögur ár að taka stöðuna og velta fyrir sér hvort vel hafi verið staðið að málum og hvort rétt hafi verið að styðja Bandaríkjamenn og hvort allar forsendur hafi verið réttar. Það hefur Jón Sigurðsson formaður Framsóknarflokksins gert  sb. þessa frétt:

"...Í ræðu sinni á miðstjórnarfundi Framsóknarflokksins í gær fjallaði Jón um stuðning íslenskra stjórnvalda við innrás bandaríkjamanna í Írak. Jón sagði að ákvarðanirnar hafi byggst á röngum upplýsingum. Forsendur hafi verið rangar og ákvörðunarferlinu ábótavant. Ákvarðanirnar voru því rangar eða mistök, sagði Jón. Hann bætti við að listi um staðfastar þjóðir hafi verið einhliða framsetning Bandaríkjastjórnar. Loks sagði Jón að ákvarðanir um öryggismál og alþjóðaverkefni beri ævinlega að taka eftir vandaðasta undirbúning og eftir trúnaðarsamráð við lögmætar stofnanir eins og utanríkismálanefnd alþingis." (úr frétt Rúv 26. nóv) 

Það er hverjum manni ljóst að þetta stríð hefur breyst í skálmöld og martröð  og sumt af því sem upp á yfirborðið hefur komið er hneisa fyrir allar siðaðar lýðræðisþjóðir að bendla sig við. Þar má nefna fangaflutningana og fangabúðir eins og  Abu Graigh.  

Annars fann ég tvær greinar til umhugsunar, annars vegar umfjöllun um "Ekki í okkar nafni" auglýsinguna og hins vegar blogg hjá Binna um  ályktun landsfundar Sjálfstæðisflokksins 2003 um Írakstríðið. Þessar greinar vöktu mig til umhugsunar um hver hefur umboð til að binda Íslendinga í stríð eða auglýsa skoðanir Íslendinga og hvort Sjálfstæðisflokkurinn ætli ekki líka að taka núna aftur púlsinn á stöðunni og meta málið upp á nýtt. Varðandi það fyrra þá er það alveg glerljóst í mínum huga að löglega kjörin íslensk stjórnvöld hafa umboð til að gera eitthvað sem er í nafni íslensku þjóðarinnar en það hefur þjóðarhreyfingin ekki.  Það er hins vegar eðli góðra stjórnvalda að ana ekki í blindni út í eitthvað forað og átta sig fljótt á merkjum um að tekin hafi verið röng ákvörðun á einhverjum tíma og það væri vel ef stjórnvöld bara viðurkenndu það.

Kofi Annan segir Írak ramba á barmi borgarastyrjaldar

Fjölskyldumyndir

Það eru margar aðferðir til að setja fjölskyldumyndir á vefinn. Ég geymi myndirnar í flickr.com og borga fyrir það. Það er vegna þess að flickr virkar með mörgum kerfum og notendur þar byggja upp netsamfélag. Flickr er oft tekið sem eitt besta dæmið um "social software" eða "folksonomies" þegar fólk merkir sjálft gögnin sín.

Það er alveg óþarfi að nota flókin myndvinnslukerfi eins og photoshop. Það er núna komið fullt af myndvinnslukerfum sem eru vefþjónustur þar sem maður getur klippt til myndir og breytt þeim á ýmsa lund. Dæmi um slíkt er http://www34.lunapic.com og http://www.imagecrop.com

Hér eru myndir sem ég hlóð beint úr stafrænu myndavélinni minn inn á flickr og klippti svo til  og breytti í vefþjónustum eins og lunapic.