Afganistan fyrir fimm árum

Núna er Ingibjörg Sólrún utanríkisráðherra í heimsókn hjá ISAF í Afganistan. Magnús var í Afganistan hjá ISAF fyrir fimm  árum og ég setti bréfin hans á bloggið afganistan.blogspot.com

Það er áhugavert að spá í hvað hefur breyst á fimm árum. Vonandi hefur menntun barna breyst mikið og ungbarnadauði minnkað. Fyrir fimm árum þá var mikil endurbygging í skólakerfinu og þá var í fyrsta skipti í langan tíma sem stúlkum bauðst að fara í skóla og læra.

Hér eru nokkrar myndasíður með myndum sem Magnús tók fyrir fimm árum:

• afganmyndir8
• afganmyndir7
• afganmyndir6
• afganmyndir5
• afganmyndir4
• afganmyndir3
• afganmyndir2
• afganmyndir1

Hér eru krakkar fyrir framan skóla sem var verið að endurbyggja

 

 

 

Öll Kabúl var sundurskotin, hér er sundursprengt hús notað sem birgðageymsla fyrir teppasala. 

 

 Hér er mynd af því þegar friðargæsluliðar voru að dreifa umframbirgðum af mat í garði í Kabúl.

 

 

Hér er mynd af krökkum á barnaheimili við kvennafangelsi 

 

Hér er mynd af krökkum úr fátæku hverfi í Kabúl. Þar býr fólk af mörgum þjóðflokkum 

Landið er er eitt risastórt stríðsminjasafn, alls staðar merki um umsátur Sovétmanna og svo Bandaríkjamanna. 

 

Sums staðar fór skólahald fram úti undir berum himni.

 

Hér eru stúlkur í skóla. 

 

Önnur mynd úr stúlknaskóla. Ekki hafa allir borð og stóla. 

Hér er mynd úr stúlknaskóla úr frímínútum. Skólar voru  flestir þrísetnir og oft kennt í tjöldum á skólalóð.

Ingibjörg Sólrún í Afganistan

Fátækari í morgun

Æ,æ, æ. Það virkilega svíður undan þessu. Ég kíki á mbl.is og sé að ég er orðin miklu fátækari og kaupið mitt hefur verið lækkað um nokkur prósent í dag mælt í evrum og dollurum. Nú er dollaragengið 74 krónur. Það var innan við 60 fyrir nokkrum vikum.  Það er verst að geta ekkert gert í þessu þó maður hafi náttúrulega séð þetta koma.

Ég hugga mig þó við að við höfum verið varkár og erum ekki með mikil lán. Það er gífurlega alvarleg staða hjá ungu fólki sem hefur nýlega fest sér húsnæði, hugsanlega með 100% láni. Núna er líklegt að húsnæðisverð hrynji og margir  skuldi meira en þeir eiga í húsnæðinu.  Það getur farið saman að húsnæðisverð lækki og afborganir af lánum hækki mjög mikið vegna þess að þau eru vísitölutryggð eða gengistryggð.

Ég held að það sé ekki hægt að halda úti svona litlum gjaldmiðli eins og krónunni og til langs tíma þá kemur það almenningi á Íslandi best að tengjast stærri efnahagsheildum með því að Ísland gangi í Efnahagsbandalagið svo fremi sem samningar nást um fiskveiðimálin. Það hefur hins vegar það í för með sér að stjórnvöld geta ekki notað gengisskráningu sem hagstjórnartæki eins og þau eru að gera núna.

 

 

Gengi krónunnar lækkar um 5%

Stóra slömmið Reykjavík

 

Þessa mynd tók ég fyrir utan minn vinnustað í gær af vorinu í Reykjavík - af hinu venjulega reykvíska vori þegar plastdræsublómin blómstra á trjám og runnum. 

Þegar þú ekur um þéttbýli erlendis hvernig veistu hvernær þú ert kominn inn í slömm og verstu hverfin í borgunum? Það er eitt nokkuð óbrigðult merki, það er þegar allt umhverfið ber með sér að fólki sé sama um umhverfið og þegar draslið og úrgangurinn fýkur um allt. Á hverju ári þegar snjóa leysir í Reykjavík þá lítur stór hluti af Reykjavík og þá sérstaklega atvinnuhverfin og ræmurnar meðfram vegunum út eins og risastór slömm.  Húsin eru falleg og nýleg en allt í kringum þau flýtur og feykist til draslið sem enginn virðist taka eftir og sem enginn virðist bera ábyrgð á að hreinsa. Núna í mars eru næstum þrír mánuðir þangað til skólakrakkarnir koma í hreinsunarvinnu hjá borginni.  Á allt að vera fljótandi í drasli þangað til? Ég hvet fólk sem keyrir upp Ártúnsbrekkuna að líta í kringum sig á vegakantana og meta hvort þetta er í lagi. Ég hef oft áður vakið athygli á ruslinu í Reykjavík, hér er myndasyrpan mín um það.

Umhverfismál eru mikið í tísku og Reykjavíkurborg  styður við  ýmislegt  varðandi umhverfismál svo sem græn skref í Reykjavík og náttúruskóla í Reykjavík og vistvæna bíla og styrkir nemendur til að ferðast í almenningsfarartækjum.

 

Það sem mér finnst sorglegast er að ástandið er víða svona í kringum opinberar stofnanir og skóla. Hvernig er hægt að kenna börnum og ungmennum að umgangast umhverfi sitt af virðingu ef þeim er jafnframt kennt að loka augunum fyrir drasli sem alls staðar flýtur.

 

Femínistafélagið 5. ára

Femínistafélagið  varð  fimm ára í  gær.  Stofnfundur var haldinn  14. mars árið 2003 og framhaldsstofnfundur var haldinn 1. apríl 2003.  Ég  mætti  á báða fundina og á seinni fundinum þá tók ég að mér að vera ráðskona í vefhópi og var það í tvö ár.  Það var gífurleg vinna og oft mjög erfitt vegna þess að mikið af virkni félagsins var  þá sem nú  í póstlistaumræðunni og þar var oft  gneistaflug. Sem dæmi má nefna að einn daginn voru send um 70 bréf  á póstlistann og það voru beittar umræður.

Hér er ein af myndunum sem ég tók á stofnfundinum fyrir 5 árum, Kristín Helga dóttir mín var þá 13 ára og hún sést fremst á myndinni. 

Fleiri myndir frá stofnfundinum 14. mars 2003 

Í gærkvöldi byrjuðu afmælishátíðarhöld Femínistafélagsins með sýningu og úrslitum úr mínútumyndastuttmyndasamkeppni sem félagið stóð fyrir. Kristín Helga tók þátt í samkeppninni og sendi inn stuttmynd sem reyndar var um 3 mínútur. Hér er mynd af Kristínu Helgu (lengst til vinstri) og vinkonum hennar Kristinu og Ragnheiði sem léku í myndinni.

Kristín Helga setti myndina sína sem heitir Ef kona væri karl og karl væri kona  inn á youtube og hún er hérna:

Ég er mjög stolt af fyrstu stuttmynd dótturinnar og það er ekkert verra að það sé mynd með femínisku yrkisefni. 

Hér eru fleiri myndir frá mínútumyndahátíðinni og afmælisfagnaðinum í Norræna húsinu í gærkvöldi. 

 bloggið mitt fyrir 5 árum þegar ég fór á stofnfundinn. 

Þungt högg

Ég renndi yfir dóminn á vef hæstaréttar Bróðir minn tapar málinu og ég er náttúrulega langt frá því að vera hlutlaus. Þetta þýðir væntanlega mikið fjárhagstjón og álitshnekki, bæði þarf að greiða sekt og hluta af málskostnaði Auðar Sveinsdóttur auk alls eigin málskostnaðar.

Hér eru gildandi höfundarréttarlög

http://www.althingi.is/lagas/nuna/1972073.html

Skaðabætur dæmdir hæstiréttur eftir þessari málsgrein:

56. gr. Þegar saknæmt brot á lögum þessum hefur haft fétjón í för með sér, ber að bæta það eftir almennum reglum fébótaréttar.
Dæma skal höfundi og listflytjanda miskabætur úr hendi þess sem raskað hefur rétti þeirra með ólögmætri háttsemi.

 Það er áhugavert hvernig Hæstiréttur reiknar út hverjar fébæturnar eigi að vera.  Það er svona:

Í málatilbúnaði sínum fyrir Hæstarétti byggði aðaláfrýjandi á því að ef litið væri til allra tilvikanna hefði gagnáfrýjandi nýtt sér 320 síður eða byrjaðar síður úr ritverkum Halldórs. Var því ekki sérstaklega mótmælt. Séu hin fébótaskyldu tilvik metin með svipuðum hætti gætu þau samsvarað rúmlega 210 síðum eða byrjuðum síðum úr verkum skáldsins. Verða fébætur til handa aðaláfrýjanda metnar að álitum með hliðsjón af því og leiðbeinandi gjaldskrá Rithöfundasambands Íslands, sem vikið er að í V. kafla hér að framan. Teljast þær hæfilega ákveðnar 1.500.000 krónur.

 

Ég held að þetta mál verði í framtíðinni notað sem dæmi um þegar tvenns konar menning kallast á og hugsanlega tekið sem dæmi um dauðateygjur lesmenningar sem víkur fyrir skrif og lesmenningu (read-write culture)

 

Það er áhugavert að lesa röksemdir stefnanda:

Telur stefnandi að hafa beri í huga að Halldór Laxness hafi verið og sé enn einhver merkasti rithöfundur þjóðarinnar og að verk hans og sá höfundarréttur sem þeim fylgir sé í senn mikilvægur og verðmætur.  Stefndi hafi, með ólögmætum og saknæmum hætti, eignað sér ritverk Halldórs í miklum mæli, sér til hagsbóta, sbr. t.d. 5. gr. höfundalaga.

Brot stefnda felist einkum í því að stefndi hafi hagnýtt sér höfundarréttarverndaðan texta úr bókum og öðrum ritverkum Halldórs Laxness, fellt hann inn í bók sína og gert textann þannig að sínum eigin, án þess að aðgreina hann sérstaklega eða geta heimildar með fullnægjandi hætti. 

 

þetta mál úr íslenskum veruleika á margt sameiginlegt með því sem er að gerast á öllum sviðum stafrænnar menningar. Höfundarréttur  sem nú er í lýði tekur ekki tillit til þess stafræna veruleika  sem við lifum í.  Ég hvet alla til að kynna sér verk Larry Lessig og það er ágætt að byrja á því að horfa á myndbandið How creativity is being strangled by the law


Ég held reyndar að Halldór Laxness, sá stóri hugsuður sem hann var hefði verið mikill talsmaður sömu hugmynda og Larry Lessig talar fyrir og hugsanlega gefið út sín verk út með cc-nc-sa höfundarleyfi  ef hann hefði verið uppi á okkar tíma. Vonandi líður ekki á löngu þangað til íslenskir rithöfundar fara að birta verk sín með þannig höfundarleyfi. Vonandi líður ekki á löngu þangað til við getum hætt að skoða nota efni nema það sé með einhverjum opnum höfundarrétti. Vonandi munum við í framtíðinni geta unnið með verk höfunda sem leyfa alveg skrumskæld remix af sínum verkum.

Ranglátur dómur (Stefán Pálsson tjáir sig um dóminn) 

 

Höfundarréttur tekinn alvarlega

Frítt að lemja löggur á Íslandi

Þegar maður les dóminn yfir þeim Algis Rucinskas, Sarunas Urniezius og Vitalij Gagin þá  veltir maður  fyrir sér hvort það verði ekki nýtt sport hjá útlendingum að flykkjast til Íslands til að buffa löggurnar okkar. Útlendingarnir geta bara yppt öxlum og sagt "I don´t speak Icelandic, I don´t understand". Svo borgar ríkisvaldið fyrir þá málvarnarkostnað og klappar þeim á öxlina og sendir þá út í frelsið. Um langt skeið hefur hefur Ísland verið markaðsett í ferðamennskunni sem svaðafaraparadís, fólk kemur hingað til að veiða hreindýr og ganga óbyggðir og þeytast niður flúðir. Núna bætast sem sagt lögguveiðar yfir nýja og frekar ódýra afþreyingu fyrir túrista. 

Það má lesa þennan dóm í heild á Dómasafni Héraðsdóms Reykjavíkur, 12. mars 2008 í máli nr. S-128/2008

Lögreglumennirnir sem voru óeinkennisklæddir munu hafa haft afskipti af fólki í vímu sem ætlaði að keyra af stað. Þá koma árásarmennirnir að og í dómnum bera lögreglumennirnir vitni um eftirfarandi:

"Stúlkan gekk til okkar og spurði okkur brosandi hvort við værum að ráðast á stelpu.  EV-0329 kynnti henni með því að sýna henni lögregluskilríki sín að við værum lögreglumenn og bað hana um að koma ekki að okkur þar sem við værum að vinna.  Í framhaldi af þessu komu nokkrir aðilar út úr bifreiðunum og hlupu að okkur.  EV sýndi þeim lögregluskilríki sín en okkur var strax ljóst að þeir væru erlendir og kölluðum við því til þeirra „Police“ ítrekað.  Auk EV náði HBS-0422 að sýna mönnunum lögregluskilríki sín og hrópa að þeim að við værum lögreglumenn.  Réðust mennirnir engu að síður á okkur með höggum og spörkum. "

 Í dómsorðinu er það hins vegar talið vafamál að árásarmennirnir hafi vitað að þeir væru að ráðast á löggur. Þar segir:

Ákærðu bera allir að þeir hafi fyrst gert sér grein fyrir að um lögreglumenn var að ræða þegar þeir heyrðu það hrópað á ensku og höfðu þeir sig þá á brott eins og rakið var.  Þegar virtur er framburður ákærðu og vitna um það hvort og hvenær lögreglumennirnir sýndu skilríki sín er það niðurstaða dómsins að verulegur vafi leiki á hvort ákærða hafi mátt vera ljóst að um lögreglumenn var að ræða þegar hann sló þá Eirík Valberg og Jón Gunnar eins og hann hefur verið sakfelldur fyrir.

 

Þar segir líka:

Ákærði Algis greiði 17.550 krónur í sakarkostnað en að öðru leyti skal hann greiddur úr ríkissjóði.  Hann greiði helming málsvarnarlauna verjanda síns, Jónasar Þórs Guðmundssonar hdl., 850.000 krónur, en helmingur þeirra skal greiddur úr ríkissjóði.  Málsvarnarlaun verjanda ákærða Sarunas, Bjarna Haukssonar hdl., og verjanda ákærða Vitalij, Lárentsínusar Kristjánssonar hrl., 850.000 krónur til hvors, skulu greidd úr ríkissjóði.

Ég er alveg steinhissa hvað það er billegt að ráðast á löggur á Íslandi. Hvernig hefði þetta verið ef þetta hefðu verið óbreyttir borgarar sem ráðist hefði verið á? Hefðu dómstólar á Íslandi borgað þeim Algis Rucinskas, Sarunas Urniezius og Vitalij Gagin fyrir að ráðast á okkur sem aldrei erum í einkenningsbúning?

Kurr í lögreglumönnum

Hverfidyrnar í amerískri kosningabaráttu og alþjóðlegur baráttudagur kvenna 8. mars

Ég er hér í Kóngsins Kaupmannahöfn....úpppss... afsakið Kaupmannahöfn Drottningarinnar Margrétar Þórhildar.. tími kónganna er liðinn og það er 8. mars, alþjóðlegur baráttudagur kvenna. Ég kíki á mbl.is til að athuga hvort þar sé ekki þema um kvennamálefni en finn ekkert í íslensku pressunni og bloggumræðunni nema upplýsingar um eitthvað Kastljósklúður þar sem vitlaus auglýsing virðist hafa farið í loftið. 

En talandi um konur og kosningabaráttu og auglýsingar þá vil ég benda á bloggið mitt frá janúar 2007 Bush, Björn Ingi, fangelsi og fatnaður kvenna þar sem ég fjalla um frægustu og áhrifaríkustu auglýsingu í amerískri kosningabaráttu, auglýsinguna um hverfidyrnar. Þetta var ógeðslega lúaleg og viðbjóðsleg auglýsing, dæmi um neikvæða umfjöllun en því miður virkaði hún og kom Bush eldri til valda.  Hér er bloggið  mitt frá 2007:

Sjaldan hef ég séð frjálslegra og skáldlegra farið með sannleikann og stjórnmálasöguna en í pistlinum  Ein af strákunum okkar  eftir Jón Karl en svo mikil áhrif hefur pistillinn á Björn Inga oddvita okkar Framsóknarmanna í borgarstjórn að hann endurómar tal strákanna um klæðnað kvennanna  í þessum pistli: Hvað eiga George Bush, Þorgerður Katrín og Siv Friðleifsdóttir sameiginlegt?

Aðalspekin í bloggum Jóns Karls og Björns Inga virðist vera útlitspælingar um kvenfólk í framboði og því haldið fram að það að  sýnast sæll og pattaralegur og iðjulaus  að skemmta sér hafi úrslitaáhrif á kosningar og hafi valdið því að Bush eldri sigraði Dukakis árið 1988  því : "Úrslit kosninga ráðast ekki af málflutningi frambjóðenda heldur líkamstjáningu þeirra, því sem á ensku kallast body-language." 

Þannig vill til að ég var búsett í Bandaríkjunum eimitt þegar Dukakis versus Bush eldri slagurinn var háður og fylgdist vel með baráttunni. Það er af og frá að úrslit þeirra kosninga hafi ráðist vegna  sviðsframkomu  og líkamstjáningar Bush. Úrslitin réðust vegna harðrar auglýsingahríðar og hræðsluáróðurs þar mannúðarstefna Dukakis  var skotin niður og þeirri hugsun haldið á lofti að það þyrfti öflug fangelsi til að passa þegnanna fyrir óbótamönnum. Mannúðarstefna Dukakis sem hann fylgdi sem fylkisstjóri  bendist meðal annars að fangelsismálum en þessi stefna var í auglýsingum frá áróðursmaskínu Bush útmáluð sem kerfi sem sleppti lausum stórhættulegum nauðgurum. Þessar auglýsingar ólu á kynþáttafordómum og hatri miðstéttar á þeim sem verst eru settir í samfélaginu.

Áhrifamesta auglýsingin var Revovling Doors auglýsingin, ég held að út af þeirri auglýsingu hafi Dukakis tapað. Hún glumdi við í mörgum sjónvarpsstöðvum daginn út og daginn inn og allir vissu hver nauðgarinn Willie Horton var.  Þessar auglýsingar voru ömurlegt, lúalegt og viðbjóðslegt dæmi um það sem kallað er "negative advertisment", að ráðast á andstæðinginn og ata hann út með ásökunum. Ég held að auglýsingamaðurinn sem gerði þessar auglýsingar hafi iðrast svo mikið að hann hafi sérstaklega á banabeði beðið Dukakis fyrirgefningar á þessu.

Þegar saga Bandaríkjanna er skoðuð frá þeim tíma sem Bush eldri vann Dukakis og sérstaklega staðan í dag þegar aldrei hafa verið fleiri í fangelsum í Bandaríkjunum og það er hluti af reynslu stórs hluta bandarískra blökkumanna að dvelja í fangelsi og það ömurlegasta  sem Bandaríkjamenn aðhafast á alþjóðavettvangi eru fangaflutningar og rekstur á viðbjóðslegum fangelsum sem lúta  í engu því sem við teljum til mannúðarstefnu og mannréttinda þá getum við ekki annað en hugsað hvað hefði gerst ef Dukakis hefði unnið. Hefði sagan orðið öðruvísi og hver er að vernda hvern fyrir hverjum með þessari ofuráherslu á fangelsi og lögregluríki? 

Karlmönnum á Íslandi þykir  eflaust skemmtilegt að pæla í klæðnaði og framkomu íslenskra kvenna í stjórnmálum og tengja þær við stjórnmálasögu bandaríska til að ljá sögum sínum trúverðugri blæ og búa til einhver body-language stjórmálafræði sem hjálpa til að stilla konum upp eins gripum til að horfa á, ekki til að hlusta á.  En svoleiðis sögur eru ekki sannleikur.

 Á meðan ég skrifa þetta er ég á málstofu á NERA ráðstefnunni, málstofan heitir Foucault and the Governmentality og Lifelong Learning.  Mér finnst viðeigandi að byrja 8. mars hátíðarhöld mín hérna í Kaupmannahöfn með því að hugleiða vald og nám með aðstoð Foucault. Andreas Fejes er að flytja fyrirlestur um bókina  Foucault and Lifelong Learning og Katherine Nicoll

 

Málþingsblogg - Heyrnarhjálp

Ég held áfram að gera tilraunir með útsendingar á ustream.tv og ég tek upp þessar útsendingar og lími hérna inn á bloggið. Það má reyndar frekar kalla þetta netútsendingar eða streymimiðlun á einni rás frekar en vídeóblogg. Hér á bloggið set ég upptökuna en útsendingin hjá mér var fyrr í dag.

 

Þessi útsending fjallar um málþing Heyrnarhjálpar um aðgengismál sem ég fór á í gær. Þetta eru 20 mínútur í spilun. Ég var með litlu stafrænu myndavélina mína og tók smá vídeóbrot af nokkrum af fyrirlesurunum að tala. Það var dáldið myndrænna en vanalega á ráðstefnum því alltaf var túlkað á milli, stundum frá táknmáli yfir á raddmál og stundum í hina áttina og svo var alltaf rittúlkur sem skrifaði það sem fyrirlesarar sögðu og því var varpað upp á stóran skjá. Ég held að allir sem halda ráðstefnur og málþing græði mikið á að nota svona netútsendingar, það hefði verið hægt að senda allt út líka þannig að ýmsir sem eiga ekki heimangengt t.d. fólk sem býr langt frá ráðstefnustað geti líka fylgst með.

Það er magnað hvað það er stór hópur fólks sem býr við einhvers konar heyrnarskerðingu og hvað það eru fáir af þeim hópi sem eru að nota heyrnartæki, í mörgum tilvikum af því þeir gera sér ekki grein fyrir heyrnarskerðingu sinni og þeim möguleikum sem eru á hjálpartækjum.  

Annars er ég orðin svolítið leið á vídeóbloggi og svona netútsendingum. Þetta er hrikalega brothætt umhverfi, maður veit aldrei hvenær tengingin er í lagi. Heima hjá mér á ég að vera með 12 mb Internettengingu  en sama hversu oft ég mæli hana á bandvíddarmælingum erlendum þá fæ ég ekki nema um 3 mb samband og ég get hvorki skoðað ustream útsendingarnar mínar né sent út heima og ég get ekki nema stundum skoðað youtube vídeó því hraðinn er svo hryllilega lítill að hljóðið og myndin kemur eftir dúk og disk allt brenglað og bjagað. Þetta er mjög þreytandi. Ég hugsa að þetta sé að hluta tengt álagi hjá ustream og youtube og slíkum ókeypis vefþjónustum en sá grunur læðist líka að mér að Internetþjónustuaðilar á Íslandi séu að svindla á manni, þykist bjóða miklu betri Internetsamband en þeir gera og flöskuhálsinn sé að þeir hafa bara ekki keypt eða ráða ekki yfir nema lítilli bandvídd á sæstrengnum milli Íslands og umheimisins. Það hefur ákkúrat ekkert fyrir mig að segja að hafa 12 mb bandvídd bara innanlands. Það er bara lítið brot af því sem ég er að gera á Interneti eitthvað sem er gert hérna á skerinu. Meira að segja er allt sem er í íslensku wikipedia vistað erlendis.

En ég er sem sagt frústreraður vídeóbloggari í dag. Ekkert virkar. Takk fyrir samt að hafa rafmagn. Svo ég muni eftir að þetta gæti gengið verr.  

Spjallþáttur á útvarpi Sögu

Ég var á föstudaginn í spjallþætti hjá Óskari Bergssyni á Útvarpi Sögu. Ég var þar með Sóley Tómasdóttur. Sóley og Óskar eru náttúrulega á kafi í borgarmálefnunum þannig að umræðan snerist mikið um þau þó að maður hafi reyndar ekki mikið brjóst í sér þessa daganna að hæðast meira að Sjálfstæðismönnunum í borginni, þau eiga svo bágt núna.

Þátturinn var endurfluttur áðan og ég rétt náði að taka upp seinasta korterið en hér er sem sagt bútur úr þessu útvarpsspjalli (.wma skrá 17 mín, 15.6 mb) Þetta var bara skemmtilegt og við höfðum um margt að tala. 

Bloggarar eru mikið í fjölmiðlum þessa daganna, alls staðar vitnað í bloggin og meira segja sumir fjölmiðlar með sérstaka bloggþætti. Það var fyndið í silfri Egils í dag að heyra hæstvirtan heilbrigðisráðherra (sem bloggar ekkert að ég best veit og skilur því ekkert nútímann:-) spyrja með nokkrum þjósti hvort það skipti einhverju máli hvað einhver Friðjón með appelsínurnar hefðu sagt um hann á einhverju bloggi. 

En hér er bloggúttekt vikunnar í Spaugstofunni, þeir spaugarar geta náttúrulega ekki verið minni menn en aðrir fjölmiðlamenn sem taka sig alvarlega og verða að hafa einhvern part helgaðan bloggurum. það er náttúrulega næturbloggið hans Össurar sem er tekið fyrir:

 

Hvað ef Annþór bloggaði?

Baggalútur flytur okkur þessa skemmtilega frétt um aftöku Blogg-Böðvars:

Blogg-Böðvar var náttúrulega einn af þjóðsagnahetjum okkar, furðulega gleymdur þangað til Baggalútur minnti okkur á tilveru hans. Sagnfræðingar hafa meira velt fyrir sér bloggi Jóns Sigurðssonar og svoleiðis opinberra hetja.

 

 Handrukkarinn Annþór  Karlsson var í fréttum nýlega vegna þess að hann strauk úr varðhaldi og fór huldu höfði um tíma og bauð vinum sínum í 32 ára afmælisveisluna sína. Hann fann band og  hoppaði niður af annarri hæð og strauk. Hann er þrekvaxinn og með ljóst hár. Annþór er talinn hættulegur.

Þessi flótti er nú það manneskjulegasta sem ég hef séð um Annþór fyrir utan náttúrulega sunnudagsskólabrosið á myndum af honum, það er erfitt að trúa því að hann sé eins vondur eins og af er látið þegar maður horfið á þetta bros og pælir hvað honum er umfram um að gleðja vini sína með afmælisveislu. En hann var handtekinn á afmælinu sínu. Dáldið öðruvísi en á mínu afmæli þegar Kastljóskrúið mætti og tók viðtal við mig út af minni bloggtjáningu.

Svarthöfði líkti nýlega Annþóri við Grettir Ásbjörnsson fornkappa okkar og það var nokkuð góð lýsing. Sennilega hefði Grettir lítið getað fótað sig í nútímanum og helst haft ofan af sér við að hræða fólk og lemja og ræna og rupla.  Samfélag okkar er ekki sérlega hliðhollt berserkjum sem vilja feta beinu brautina en hafa litla færni í öðru en að beita valdi og lúskra á samborgurum.  Hann  hefur langan afbrotaferil sem hófst fyrir alvöru þegar hann var fimmtán ára. Hann lemur fólk og limlestir, flytur inn dóp og gerir mestanpartinn eitthvað sem ekki er löglegt. Ég held ekki að áframhaldandi dvöl á Litla Hrauni geri Annþór neitt betri. Dagblaðið í dag er með ágæta úttekt um fangelsismál og bendir á hve margir fangar hreinlega deyja í betrunarvistinni, það eru 47 fangar látnir  og þeir koma svo sannarlega ekkert betri út aftur.  Það er fróðlegt að bera saman Litla Hraun og Breiðavík varðandi árangur af dvölinni.

Ég velti fyrir mér hvort ein leið til að bæta fangelsin, sérstaklega bæta möguleika fanga til að koma út betri menn sé ekki að þeir fái að tjá sig. Ég held að blogg sé ein leið til þess. Við reyndar sjáum að akkúrat núna þá eru margir af mest lesnu bloggurum landsins einmitt að skrifa lífsögu mikilla hörmunga, glímu við sjúkdóma og nokkur blogg sem ég les eru frásagnir mæðra sakamanna og fíkla eins og Annþórs.  Ég held að þessi blogg hjálpi fólki að takast á við erfiðar aðstæður. 

Ég held að það myndi hjálpa Annþóri og öðrum sakamönnum í haldi að blogga. Það myndi líka segja okkur hinum frá hvernig líðan og aðbúnaður er á þessum stöðum þar sem svo margir deyja. Ég hugsa að Annþór myndi blogga á litríkari hátt en Össur Skarphéðinsson en ég held að stórkarlalegar lýsingar á bloggi séu minna meiðandi en ef handrukkari mætti heim til þín. 

 

Holskefla lögsókna vegna bloggmmæla?