Þögn fólksins

Það er frekar dapurt að hlusta á fréttir og fjölmiðla núna. Í Kastljósinu var í kvöld söfnun fyrir gott málefni en nú er ekki verið að safna til að kaupa rándýr tæki á spítala eða senda veikt fólk í dýrar aðgerðir erlendis eða hjálpa bágstöddum einhvers staðar í útlöndum. Nú er verið að safna fyrir matargjöfum handa fólki á Íslandi og í þættinum voru viðtöl við marga sem núna eru án vinnu.

Annars er ekkert nema vondar fréttir. Núna eru fyrirtækin að gera upp ár hrunsins og það  er alls staðar tap og núna mörg  fyrirtækin sem reyndar voru löngu komin í þrot að stöðvast.  Kauphallarvísitölur heimsins halda áfram að lækka og bandaríkjaforseti sver af sér að USA muni lenda í stöðu Íslands. Ekkert er vera í heiminum en að vera í stöðu Íslands.  En það eru brotalamir í bæði USA og Kína og Bretlandi, það er óþarfi að hafa ofurtrú á hagkerfi þó þau séu stór. Þegar verður svo ofboðsleg flóðbylgja gegnum kerfið ef traust fólksins fer og það getur haft hræðilegar afleiðingar ef þolinmæði fólks og vantraust á stjórnvöldum verður svo mikið að fólkið fer í stríð við sín eigin stjórnvöld.

Hér á Íslandi hafa raddir fólksins þagnað og það bendir allt til þess að það verði ekki miklar breytingar, það verða sömu flokkar eftir kosningar og fylgi stóru flokkanna, flokkanna sem voru við stjórnvölinn verður ef til vill svipað og það var fyrir kosningar. Það mun væntanlega koma önnur ríkisstjórn og eina sem er spennandi við það er hvort að Framsóknarflokkurinn verði með eða verði ekki með í þeirri ríkisstjórn. Það eru nánast engir möguleikar á öðrum stjórnum en SF, VG og B eða SF og VG. Það er harla ólíklegt að VG myndi stjórn með Sjálfstæðisflokknum og vegna þingstyrks er sennilega ekki fleiri möguleikar.

Bjartmar Guðmundsson söng fallegt kreppulag í Kastljósi í kvöld. Ég tók um 50 sek. af því lagi og setti við nokkrar myndir sem tengjast kreppunni og fjöllum og fjöru sem Bjartmar söng um og setti í þetta vídeó. Ég var að prófa  MovieMaker 6.0 og að nota ljósmyndir til að segja sögu.

 

Hlé á fundum Radda fólksins

Niðurlæging Íslands er algjör

Það er hollt og herðandi fyrir íslensku þjóðarsálina að kynnast hvernig augu heimsins horfa á þá þjóð sem fyrst brotlenti  í  þeirri kreppu sem nú gengur yfir heiminn, það er hollt að kynnast hvernig er að vera  fátækur og smáður því það er hlutskipti sem margar þjóðir hafa verið í á undan okkur og það er herðandi að vita að það erum við  fólkið í landinu sem þurfum að finna ráð til að vinna úr þessari stöðu, við vitum að við erum ekki ríkasta þjóð í heimi, við erum ekki stássbrúður sem geta setið með hendur í skauti á meðan fé safnast að okkur. En það er afar þungbært að vera í þessum sporum og þar er sárt að sitja undir því að skopast sé að hörmungum Íslands. Það er sárt að heyra sífellt einhverjar klisjur um hvernig Íslendingar hafi hamast og hamast við að eyða og spenna og hér lifað í vellystingum fyrir fé sem við áttum ekki. En kannski höfum við verið í þessum sporum..Þegar bankakerfið hrundi í Færeyjum fyrir mörgum árum þá var iðulega sagður brandari um að eyjarnar í Færeyjum væru eins og gatasigti eða einhvers konar panflautur því þær væru svo sundurgrafnar af göngum sem fjárfestingaæðir Færeyingar hefðu grafið milli eyjanna og það voru sagðar sögur af jarðgöngum sem voru grafin fyrir bændur svo þeir gætu fært fé sitt milli eyja.

Það er nú samt leiðinlegt að lesa greinar sem eru með eins mikið af uppspuna og greinin Wall Street on the Tundra.  

Þessi grein er eins ábyggileg lýsing á aðstæðum á Íslandi og furðusagnir og skröksögur landkönnuða sem hingað komu til að sjá Heklu og inngang helvítis. Í augum heimsins þá er Ísland núna í öskustónni. Þannig verður það þangað til aftur fer að gjósa hérna.

Það er hins vegar víðar en á Íslandi sem ástandið er slæmt, sums staðar er það verulega slæmt. Hér er afar vel gerð myndasyrpa með svipmyndum úr kreppunni víða um lönd.

 

Obama: Ekki sömu leið og Ísland

Mormors kolonihavehus

Ég hef alltaf verið svo hrifin af garðhúsamenningunni og smágörðunum sem eru víða í borgum á Norðurlöndum, stundum núna eins og grænar vinjar stórborgin hefur vaxið utan um. 

Þessi garðhúsamenning byrjaði á krepputímum þar sem garðlönd voru leigð út til að fólk ræktaði sitt eigið grænmeti. Í kreppunni sem varð í Rússlandi eftir fall Sovétríkjanna þá hjálpaði það mörgum að rækta sínar eigin matjurtir, sumir lifðu þá á kartöflum og lauk.  Núna prýða þessir smágarðar stórborgirnar og fólkið flytur í smáhýsi í görðunum á sumrin og býr þar yfir sumartímann.

Hér er síða um kolonihaveners historie í Danmörku en þar stendur:

Kolonihaven var et fristed for arbejderfamilierne fra de tætte indre bykvarterer, men haverne opfyldte også nogle økonomiske formål. De var nyttehaver, hvor der især i arbejdsløsheds- og krisetider dyrkedes vigtige tilskud til lønnen og kosten.

  Den egentlige kolonihavebevægelse i Danmark blev startet, da vognmand og entreprenør, senere landstingsmand Jørgen Berthelsen i 1884 oprettede Arbejderhaverne i Aalborg.

Það væri flott af kreppan leiddi af sér slíka garðmenningu í Reykjavík, það er gott að í boði verði garðlönd en ég held að til að garðmenning spretti upp þá þurfi að gefa fólk kost á að hafa eigin reiti til langs tíma, reiti þar sem það hefur leyfi til að reisa sér kofa.

Núna þegar hillir undir að ekki verði byggt í bráð og lengd á Stór-Reykjavíkursvæðinu, væri þá ekki upplagt að gefa almenningi kost á að leigja lönd til ræktunar  og byggja sér kofa og reyna að koma upp einhvers konar garðlandanýlendum, skógi vöxnum svæðum þar sem gaman er að ganga um?

Ég held að í kreppunni þá geti það verið skemmtilegt tómstundagaman að rækta upp Ísland og líka að sjá hvað landið okkar getur gefið af sér ef ræktun er sinnt. Í minni fjölskyldu erum við búin að fá úthlutað landgræðslulóð við Langöldu nálægt Gunnarsholti, það er um 80 mín akstur frá Reykjavík. Það væri náttúrulega ennþá betra fyrir Reykvíkinga að hafa reiti nær borginni. 

En með von um að hér nálægt höfuðborgarsvæðinu rísi um garðhúsamenning þá kemur hérna lag og texti fyrir skemmtilegasta lag frænda okkar Dana, þetta syngja þeir í tíma og ótíma og minnast samverustunda fjölskyldunnar í garðhúsi ömmu sinnar:

Mormors kolonihavehus 

Bag på cyklen, hjulet snurrer
far han griner og mor hun kurrer
det er fridag og vi er sammen
solen skinner over Sortedammen.
Det var et liv i sus og dus
i mormors kolonihavehus

Huset er grønt det hedder Bella-Vista
vandet koger og primussen gnistrer
haven og tapetet blomstrer rødt og grønt
himlen er blå og livet er skønt.
Det var et liv i sus og dus
i mormors kolonihavehus

Fætter Frede viser Frida, han ka' stå på hænder
Valde vil osse, men han taber sine tænder
Mormor si'r: "Musik skal vi ha'"
og hun henter sin harmonika.
Det var et liv i sus og dus
i mormors kolonihavehus

Solen går ned og vi kører hjem
bag byens silhouet titter stjernerne frem
rådhusurets klokker slår til tiden
og det har de gjort mange gange siden.
Det var et liv i sus og dus
i mormors kolonihavehus  

 

Matjurtagörðum fjölgað í Reykjavík

Mæðgur í framboði

Það var blásið til sóknar í Framsóknarflokknum í Reykjavík í gær. Þetta var fyrsti stóri fundurinn sem nýkjörinn formaður flokksins heldur með öllum Framsóknarfélögunum sameiginlega í Reykjavík. Sigmundur Davíð fór yfir tillögur Framsóknarflokksins og skýrði stjórnmálastöðuna. Síðan var kynning á frambjóðendum á listum flokksins í Reykjavík Norður og Reykjavík Suður. Hér er mynd af frambjóðendunum sem eru í 13 sæti á báðum listunum. Í Reykjavík norður þá verður það dóttir mín Kristín Helga sem er 19 ára og er hún að ég held yngsti frambjóðandinn. Í Reykjavík suður er það Valgerður en hún situr í Velferðarráði Reykjavíkurborgar.

Það er nú svolítið gaman að við mæðgurnar séum báðar á lista en ég verð í 4 sæti í Reykjavík suður og það er í samræmi við ættarhefðina, það er mikið um að fólk í minni fjölskyldu taki þátt í stjórnmálum. Reyndar brjótum við ættarhefðina að því leyti að vera báðar í framboði fyrir sama stjórnmálaflokk, einu sinni var það þannig í Kópavogi að pabbi var á lista fyrir Alþýðubandalagið, mamma fyrir Framsóknarflokkinn og Guðrún Stella systir mín fyrir Sjálfstæðisflokkinn og ég var í Kvennalistanum í Reykjavík. 

 

 

Tvö atkvæði á hvern mann

Fasteignaverð, framsýni og Framsóknarhagfræði

Hagkerfi heimsins er eins og tölva sem hefur  krassað, það sullast bara fullt af error-meldingum  á skjánum fyrir framan okkur en við getum alveg starað á skjáinn til eilífðarnóns og hjakkað á lyklaborðinu, við náum bara engu sambandi við kerfið. Það verður að endurræsa það á einhver hátt. Það er drastísk aðgerð og við gætum misst út eitthvað af gögnum, gögnum sem voru ekki vistuð í varanlegum og efnislegum eignum. En það er bara ekkert annað að gera. Sumir vilja ekki sjá þetta og vilja ekki skilja þetta og vilja ekki átta sig á að fjármagnsskuldbindingar eru þannig gögn. Stór hluti þannig gagna hefur þegar tapast í því stóra krassi sem þegar hefur dunið yfir. Skyndilega hafa hlutir sem voru mjög verðmætir á einum tíma orðið nánast verðlausir. Þannig hefur húsnæðisverð alls staðar í heiminum hrapað og heldur ennþá áfram að hrapa. Fyrst voru það undirmálslánin, svo voru það venjulegu húsnæðislánin og svo  atvinnuhúsnæði.

Ástandið er svo alvarlegt að Ben Bernanke seðlabankastjóri USA telur að fjármálamarkaðir heimsins hafi verið á heljarþröm fyrri hluta október síðastliðinn einmitt þegar hrunið varð á Íslandi. Hvað skyldi hann kalla ástandið á Íslandi? Við erum því miður ekki komið í neitt skjól og hér er ekkert að rofa til. 

Hér á Íslandi þarf mjög róttækar aðgerðir til að bjarga atvinnulífi og einstaklingum. Það sjá allir sem eitthvað hafa sett sig inn í málið og hér þarf að létta af skuldum bæði af fólkinu og af fyrirtækjum.  Eins og er þá er ok skulda svo mikið að það er engin leið fyrir hvorki fólk né fyrirtæki að rísa undir því, tekjur fyrirtækja og tekjur einstaklinga munu halda áfram að rýrna á meðan ekki rofar til

Menn greinir hins vegar um leiðir. Það er gott að koma fram með tillögur og ræða kost og löst á hverri tillögu. Ríkisstjórnin sem hrökklaðist nýlega frá neitaði að horfast í augu við vandann. Ríkisstjórnin sem núna situr virðist helst á því að best sé að svelta fólk til hlýðni, sjá hvað það þolir af álagi kreppunnar og hjálpa svo þeim sem kikna. Þetta kallar núverandi forsætisráðherra að halda utan um fjölskyldurnar í landinu.

Framsóknarmenn hafa sett fram róttæka tillögu sem margir tala fyrir. Tryggvi Þór sjálfstæðismaður hefur tekið hana upp og hagfræðingur okkar Framsóknarmanna  Nouriel Roubini talar líka fyrir henni. Ég skrifaði grein í íslensku wikipedia um Nouriel Roubini, mér finnst mikilvægt að kynna þennan framsýna framsóknarhagfræðing fyrir þjóðinni. Roubini hefur reynst öðrum sannspárri um hvað er að gerast í heiminum, hann er framsýnn og nánast eins og sjáandi. Sigmundur Davíð formaður Framsóknarflokksins skrifaði bloggið  Ofurhagfræðingur sammála Framsókn

Í heimi hverfulleikans þá er mikilvægt að  hlusta á þá sem sem sjá fyrir hvað muni gerast í umheiminum og fjármálalífi, þá getum við betur áttað okkur á hvað stjórnvöld þurfa að gera.

Lækkun vísitölu fasteignaverðs 5,3% á 12 mánuðum

Hagfræðingar ræða Framsóknarleiðina

Það  gladdi okkur Framsóknarmenn að hlusta á málefnalega og upplýsta umræðu  í Kastljósinu í gær. Þar voru tveir hagfræðingar að spjalla,  Tryggvi Þór úr Sjálfstæðisflokki var að sannfæra Sigríði Ingibjörgu úr Samfylkingu um að efnahagstillaga Framsóknarflokksins um að færa niður skuldir um 20 % væri góð tillaga því vegna hrunsins er  þörf á óvenjulegum og áhrifaríkum aðgerðum.

Það er gott fyrir almenning á Íslandi að heyra tvo sérfræðinga í samræðu um tillögu sem er einföld í framkvæmd og einföld til að skilja því allir geta reiknað út hvernig þetta kemur við þá sjálfa. En röksemdir með og móti þessari tillögu eru ekki einfaldar og það þarf að útskýra þær, útskýra hvernig bankar starfa, útskýra hvernig það er núna alls staðar gert að afskrifa og færa niður virði eignasafna. Útskýra að það er ekki verið að gefa neinum neitt heldur aðeins verið að deyfa áhrifin af sjokkinu. Útskýra að það má alveg eins afskrifa strax hluta af skuldum heimila og fyrirtækja, það er þegar búið að gera það í bókhaldi þeirra sem eiga kröfurnar.

Hér er upptaka 8 mín af viðræðum þeirra Tryggva og Sigríðar Ingibjargar um Framsóknartillöguna:

Sigríður Ingibjörg hlustaði á röksemdir Tryggva Þór og útlistun og kom með mótrök og samræða þeirra útskýrði fyrir almenningi á upplýstan hátt hvers vegna þessi tillaga er allrar skoðunar verð og úrræði sem er áhrifaríkt og mögulegt að framkvæma miklu hraðar en aðrar aðgerðir.

Það var gaman að hlusta á þau, það var gaman að heyra í Kastjósinu upplýsta og málefnalega umræðu um alvörumálefni og fólk ræða um alvörutillögur, ræða um úrræði sem skipta fjölskyldur í landinu svo miklu máli að þetta getur ráðið úrslitum um hvort fólk fer í gjaldþrot og/eða hrökklast eignalaust og skuldum vafið úr landi.

Það hefur ekki komið fram í umræðunni nógu sterkt en það eru sérstakar ástæður sem valda því að sum úrræði sem aðrar þjóðir hafa farið til að koma lömuðu atvinnulífi á stað við svona aðstæður virka ekki á Íslandi. Í fyrsta lagi þá virkar ekki að prenta peninga. Ef ríkisstjórnin byrjar að prenta peninga og dæla peningum í umferð þá gæti orðið hér óðaverðbólga. Það myndi hins vegar verða afar sársaukafullt fyrir skuldara á Íslandi vegna þess að flestar skuldir eru vísitölubundnar og það myndi á örskotsstund þurrka upp eigið fé flestra. Í öðru lagi þá hefur ekki mátt lækka stýrivexti hérlendis, þeir eru svimandi háir, í mörgum löndum hafa þeir verið lækkaðir niður í ekki neitt einmitt til að mæta þeim aðstæðum sem eru hérna og víðar í heiminum, að reyna einhvers konar innspýtingu í athafnalíf.

Hér er hins vegar hagkerfi sem er klófest og innilokað í afleiðingum   "carry trade" eða gengismunaviðskipta, hér er bundið fé erlendra aðila í íslenskum krónum, aðila sem löðuðust hingað af því hér var hægt að fá hærri vexti en annars staðar. Þetta fé vill út úr hagkerfinu og raunar er ástandið þannig að því er haldið hér inni með gjaldeyrishömlum.

Ástandið er líka þannig núna að það eru afskrifaðar og afskrifaðar skuldir fyrirtækja, það er ekki í neinu gustukaskyni, það er bara einfaldlega vegna þess að fyrirtækin geta ekki risið undan því og það er betra að gera það heldur en keyra fyrirtækin í þrot.

En hvað með fjölskyldur á íslandi?
Er betra að keyra þær í þrot?
Er betra að bíða og bíða og blóðmjólka fólkið og nota aðferðina "athuga hverjir geta borgað, við hjálpum svo þeim sem eru komnir nánast á götuna og búnir að missa allt"? Er sú aðferð betri? Við sáum vel á seinustu ríkisstjórn hvernig aðferðin "að gera ekki neitt" og horfast ekki í augu við vandamálið virkaði hjá Sjálfstæðisflokknum. Er það aðferðin sem Samfylking og Vinstri-grænir vilja nota?

Framsóknarflokkurinn vill aðgerðir.
Framsóknarflokkurinn vill horfast í augu við vandamálið.
Niðurfærsluleiðin að lækka skuldir um 20 % er aðeins ein af mörgum tillögum sem Framsóknarflokkurinn leggur til og það er úrræði sem gagnast ekki þeim sem standa verst. Það þurfa að koma til fleiri úrræði og það þarf að snöggar framkvæmdir, það er neyðarástand á Íslandi.

Það er ekki nóg að segjast ætla að halda utan um heimilin í landinu.
Það þarf líka að gera það.

 

Tryggvi Þór: 20% af skuldum heimilanna verði felldar niður

Menntakerfið og kreppan

Sjaldan hefur verið eins mikilvægt og einmitt núna að umskóla Íslendinga og fá fólk til að hugsa öðruvísi,  leita að nýjum leiðum. Margir standa frammi fyrir því að sú atvinna sem þeir höfðu valið sér er horfin eða mun hverfa með kerfishruninu.

Þó verið geti að banka- og fjármálastarfsemi rétti úr kútnum þá er mjög ósennilegt að það verði atvinnugreinar sem veiti mörgum vinnu. Það verður líka mjög sennilega margra ára stöðnun varðandi byggingu íbúðarhúsnæðis.  Það getur líka farið svo að við munum sjá nýtt mynstur á atvinnumarkaði, fleiri sem eru einyrkjar og verktakar. 

Í bókinni "The word is flat" er höfundi mikið hugleikin svonefnd úthýsing (outsourcing) þar sem verk sem vinna þarf í fyrirtækjum eru boðin út til undirverktaka sem hugsanlega geta verið annars staðar t.d. í hugbúnaðariðnaðinum eða í læknisþjónustu þannig að fyrirtæki og stofnanir á Vesturlöndum láti t.d. hugbúnaðarfræðinga og lækna á Indlandi vinna úr gögnum fyrir sig.  Stundum gæti svona hnattvæðing meira segja haft styrkleika í því að þegar er dagur á einum stað þá er nótt á öðrum, þannig gætu gögn sem kæmu í lok vinnudags á Íslandi verið unnin hinum megin á hnettinum á vinnudegi sem þá er að hefjast og niðurstöður legið fyrir í upphafi næsta dags t.d. er tekið dæmi af læknum sem lesa út úr röntgenmyndum.

Þessi veruleiki heimsvæðingar og samtvinnunar var heimsmyndin fyrir hrunið. Nú eru viðbrögðin að loka landamærum á ýmsan hátt, ekki með rimlum heldur með því að loka   fjármagnsflæði milli landa. Þetta kallar á  eins konar nútíma sjálfsþurftarbúskap og hugsanlega er það líka einkenni á vinnu framtíðarinnar, fólk býr til vinnuferli þar sem það setur saman einingar frá öðrum, ekki bara átöppunarverksmiðjur þar sem innflutt vara er sett í umbúðir heldur líka ýmis konar framleiðsla eða eftirlit með framleiðslu þar sem varan er kannski á einum stað, á öðrum stað  en sá sem vinnur með vöruna, hannar hana og dreifir og hefur eftirlit með framleiðslunni.  Ég hugsa nú reyndar að þessir tímar sem við lifum á núna þýði endurhvarf til afurða sem fá má í nánasta umhverfi og hugsanlega að hluta til fjarlægð frá peningum sem gjaldmiðli. Það getur verið að samningar milli landa verði um vörur, olía fyrir fisk o.s.frv.

En hvernig sem framtíðin verður þá munu Íslendingar þurfa á öllum úrræðum sem eru fær til að takast á við hrunið og byggja hér upp atvinnu. Skólakerfið skiptir hér höfuðmáli, ekki síst þeir hlutar skólakerfisins sem eru næstir vinnumarkaði.  

Það þarf að stokka upp skólakerfið með hliðsjón af þeirri nýju stöðu sem Ísland er í. Það eru mörg metnaðarfull áform um rannsóknir á heimsmælikvarða, um ýmis konar rannsóknartengt nám á háskólastigi.  

Það er þannig staða á Íslandi í dag að enginn getur búist við að vera í forréttindaliði sem hefur ráð og aðstöðu til að vera í framlínu á heimsmælikvarða.

 Menntakerfið er ein besta leið okkar til að takast á við nýja tíma en það þýðir ekki að við því megi ekki hrófla og ekki megi skera niður. Það þarf að fara yfir kostnaðartölur við alla menntun og spyrja spurninga, hver er fórnarkostnaður við þessa gerð af menntun versus aðra gerð af menntun, hver er ávinningurinn?

Það er líka réttlætismál að sem flestir Íslendingar hafi kost á góðri menntun en menntakerfið verði ekki skilvinda sem útilokar fólk. Núna sem áður detta margir út úr framhaldsskóla. Fyrir tveimur árum hefðu þeir geta valið úr störfum. Núna bíður ungs fólks sem dettur út úr námi í framhaldsskóla ekkert nema atvinnuleysi og hangs. Það þarf að vera valkostur fyrir þá sem eiga erfitt með hefðbundið skólanám, það getur verið að með því að gera ekkert séum við að búa til risastórt félagslegt vandamál sem mun skella á okkur eftir einhver misseri ef við týnum úr ungu fólki úr skólakerfinu. 

Á tímum eins og núna þegar alveg nýrrar nálgunar er þörf þá er mikil þörf á hinu skapandi afli í samfélaginu. Við eigum að horfa til menningu og lista og hönnunar. Ekki menningar sem er til fyrir einhverja fámenna elítu heldur menningu sem er tengdari götunni, tengdari venjulegu fólki, tengdaði þeim áttum sem samfélag ungs fólks er að fara í núna. Við getum merkt á því í hvaða átt listsköpun næstu áratuga mun leita. 

Það er steinrunnið viðhorf í samfélagi okkar til lista og til menningar, það er viðhorf synfóníuhljómsveita, listasafna og stórra kvikmynda. Það getur verið að merkustu verk framtíðarlistamanna verði endurblöndun (remix) unnin í ýmis konar stafrænum rýmum og það getur verið að fatahönnun og húsahönnun og hlutahönnun og öll listhönnun verði allt öðru vísi í því samfélagi sem við förum inn í núna. Aldrei hefur verið meiri ástæða til að leggja rækt við listir og verkmenningu og sjálfsbjargarviðleitni - ekki endilega verkmenningu sem er eins og verkmenning fyrri alda heldur verkmenningu þess sem er vel upplýstur, kann að leita að aðföngum í sína gripi og kann að nýta nútíma verkfæri, ekki síst stafræn verkfæri.

Niðurskurður í menntakerfi vanhugsaður

Að kjósa Hrunið

Það er sorglegt að lesa um úrslit úr prófkjöri Sjálfstæðismanna. Það verður ekki annað séð en þeir sem fóru á kjörstað og tóku þátt hafi gert það til að blessa verk Sjálfstæðismanna undanfarin ár.

Úrslitin eru klapp á bakið, skilaboðin eru svona:

"Svona strákar mínir, þið eruð á réttri leið, meira svona! Endilega haltu áfram Sigurður Kári með það göfuga áhugamál þitt að selja áfengi í kjörbúðum, endilega haltu áfram Illugi með það göfuga áhugamál þitt að selja íslenskar orkulindir og lífsbjörgina frá Íslendingum, endilega komdu með Pétur í nýtt Kaupþingsævintýri, nú er að byrja nýtt spil á nýju borði en sömu leikreglur gilda. Bara þið og nokkrir auðmenn spila með og nú  skuluð þið spila  aftur með almenning á Íslandi og halda áfram blekkingarleiknum, þið skuluð  spila um  Ísland og kannski finnið þið  olíu og þá skulið þið spila um hana, eða það sem er betra, setja hana bara beint til þeirra sem styðja ykkur til valda."

Hvern telja þeir Sjálfstæðismenn sem tóku þátt í þessu prófkjöri sökudólginn á því að Ísland er núna gjaldþrota, þjóðin er vonlaus og örvæntingarfull, flestöll fyrirtæki í landinu eru tæknilega gjaldþrota og fólk á vinnumarkaði sem núna hefur enga vinnu er á leið úr landi þúsundum ef ekki tugþúsundum saman. Hverjum var Hrunið að kenna að áliti þeirra sem kusu núna í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins? 

Úrslitin eru skýr. Þar er svarið þetta: Þeir sem kusu í prófkjöri Sjálfstæðismanna virðast telja sjálfsagt að hafa sama fólk við stjórnvölinn áfram þó að allt hafi hrunið fyrir þeirra tilstilli. Þeir kjósa aftur í sjö efstu sætin sitjandi þingmenn Sjálfstæðisflokksins sem í besta falli stuðluðu óvitandi að Hruninu með ráðleysi sínu og dáðleysi en í versta falli nöguðu vísvitandi í sundur í  gróðahyggju og peningjahyggjuflippi allar þær festingar sem hefðu getað komið í veg fyrir svona færi fyrir almenningi á Íslandi.

Í nafni auðmagnsfrelsis hafa Sjálfstæðismenn farið eins og foksandur yfir Ísland og eytt búsældarlegum sveitum og borgum og atvinnulífi þannig að nú er þar auðnin tóm og   hnípin þjóð  sem er fjötruð  í skuldir sem hún fær aldrei risið undir. Á því Alþingi sem nú er ljúka þá á Sjálfstæðisflokkurinn níu þingmenn fyrir Reykjavíkurkjördæmin.  Það er nokkuð ljóst að það verður mikið fylgishrun í kosningunum með þennan lista, lista þeirra sem komu okkur í Hrunið. Varlega ályktað mun Sjálftæðisflokkurinn missa 2 eða þrjá þingmenn. Það eru verulegar líkur  á því að Ásta Möller nái ekki inn á þing. Þannig er tekið til hjá Sjálfstæðisflokknum, þannig finnur Sjálfstæðisflokkurinn sökudólginn á Hruninu og hreinsar til hjá sér.

Það er verulega mikið að hjá Sjálfstæðisflokknum.

Þetta er steinrunninn og staðnaður flokkur þar sem konur eiga engan séns  og þar sem almenningur á heldur engan séns. Þar eiga aðeins séns  auðmenn og handbendi þeirra, þeir sem eru  bakkaður upp af valdamiklum og fjársterkum aðilum og gömlu ættar-  og auðveldi. 

Einu sinni hélt ég og margir aðrir Íslendingar að fjármál Íslendinga væru í góðum höndum hjá Sjálfstæðisflokknum. Hugsaði ég ekki eins og hinir - að fólk eins og Pétur Blöndal og Geir Haarde sem svona mikla ánægju hefðu af að tala um peninga og fabúlera um alls konar peningaflæði og vefja inn í falleg orð, segja okkur hvað allir myndu græða þó auðvitað þeirra vinir græddu mest, að þeir væru fínir í fjármálin, þeir hefðu svo mikið vit á þessu. Svo kom í ljós að þeir voru bara að blöffa, þeir hafa ekkert vit á fjármálum, þeir aðvöruðu okkur ekki um að allt væri að sigla í strand - og það sem er verst - við vorum með ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar sem laug og laug að okkur, reyndi að blekkja okkur og umheiminn um að allt væri með felldu þangað til allt hrundi yfir okkur.

Svona var röðin á listanum:

1. Illugi 4232

2. Guðlaugur 2868

3.  Pétur 3395

4.  Ólöf 2423

5.  Sigurður 2948

6. Birgir 2513

7. Ásta 2748

8. Erla Ósk 2666

9.  Þórlindur 3022

10.  Sigríður

Illugi sigraði í Reykjavík

Úrslit í prófkjöri í Norðvesturkjördæmi

 

 

 

 

 

 

 Ég vil óska Gunnari Braga til hamingju með sigur og 1. sæti í prófkjöri Framsóknarmanna í Norðvesturkjördæmi og þeim Guðmundi, Sigurgeir Sindra og Elínu til hamingju með sinn góða árangur. Það er kraftur og sóknarhugur í Framsóknarmönnum í þessu kjördæmi, það að auðséð! Það voru 1505 sem greiddu atkvæði í prófkjörinu. Gunnar Bragi sigurvegari prófkjörsins er Skagfirðingur.  Guðmundur Steingrímsson vinnur mikinn sigur að koma þarna nýr inn, bæði nýr í flokknum og byggðalaginu og lenda í öðru sæti. Í þriðja sætinu  var  svo  Borgfirðingur Sindri í Bakkakoti. Í fjórða sæti er Húnvetningur  Elín Líndal.

Hugleiðing um stöðu kvenna á landsbyggðinni

Það er nú reyndar athyglisvert að skoða hve ólíkt mynstur er í kynjahlutfalli á listum á höfuðborgarsvæðinu og á landsbyggðinni.  Þetta verður örugglega rannsóknarefni sérfræðinga í framtíðinni og það má vel vera að þetta tengist hruni fjármálakerfisins og þeim byggðaáherslum sem eru í landsbyggðarkjördæmum. Þar er oft raðað á lista fyrst og fremst eftir búsetu t.d. ef það er Suðurnesjamaður í fyrsta sæti þá verður að vera Sunnlendingur í öðru o.s.frv.  Það getur verið að þetta sé fjötur um fót fyrir konur sem koma frá fámennari byggðalögum, ég held að  bæði Eygló Harðardóttir í Vestmannaeyjum og Elín Líndal úr Húnaþingi hafi goldið þess og það er á brattann að sækja  fyrir konur á landsbyggðinni í stjórnmálum. 

Nú er að bara að sjá hvort  endanlegi listinn verði þannig að Elín verði færð upp alveg eins og karlar færðust upp listann í Kraganum en þar sigruðu konur, þar voru konur í öllum fimm efstu sætum listans. Það er öflugt jafnréttisstarf í Framsóknarflokknum og það á að virka bæði fyrir karla og konur. Það er mikilvægt að listi til alþingiskosninga endurspegli breidd og fjölbreytileika í samfélaginu, það er best fyrir lýðræði í landinu að sem ólíkast fólk veljist á lista og þá skiptir kyn og búseta og aldur máli.

Hins vegar ætti kyn að vera miklu stærri breyta en búseta og aldur. Það er miklu mikilvægara að listar séu skoðaðir út frá kynjahlutfalli  einfaldlega vegna þess að kyn er mjög afgerandi þáttur í hvernig lífsskilyrði og aðstöðu  fólk kemur til með að  búa  við gegnum lífið og það er frekar óbreytanlegt, fólk getur flutt milli byggðalaga og fólk eldist.

En það er fátítt að kona verði karl eða karl verði kona.

Gunnar Bragi sigraði

Ameríkuagentarnir

Í dag var fundur í Skriðu, fundarsal hérna í háskólanum þar sem ég vinn. Það var troðfullt, margir stóðu, það voru yfir 400 manns á fundinum. Það var verið að kynna atvinnutækifæri í Kanada, nánar tiltekið í Manitoba en það var einmitt í það fylki sem Íslendingar fóru á sínum tíma til Nýja Íslands. En það nýja Ísland var ekki byggt á  stað sem var búsældarlegastur í Kanada, ég held að á þeim tíma hafi stjórn Kanada beinlínis sóst eftir fólki af heimskautasvæðum sem kynni að lifa af á harðbýlum svæðum. Í Manitoba er funheitt á sumrin og í Manitoba er ískalt á veturna. 

Hér er vídeóbútur þar sem einn úr salnum, ófaglærður verkamaður sem hefur misst vinnu vegna hrunsins spyr um möguleika sína til vinnu í Kanada. Þeir eru ekki miklir, það er víst einhvers konar punktakerfi þarna, Kanada vill vel menntað fólk með mikla málakunnáttu , fólk sem er "employable". Það eru hagsmunir Kanada sem ráða för í hvaða fólk getur fengið atvinnuleyfi þar.

En þetta var sorglegur fundur, það er sorglegt að svo sé komið fyrir Íslandi að hér sé að bresta á fólksflótti og önnur ríki reyni að pikka út þá úr íslensku vinnuafli sem þau hafa mesta þörf fyrir.