Hallir nútímans eru óperuhús

Norðurlandaþjóðirnar sýna veldi sitt og dýrð með óperuhöllum sem staðsettar eru við  sjó. Þetta eru íburðarmiklar byggingar, marmara og glerhallir þar sem einmitt íburðurinn  er einkennið. Í íslenska húsinu verður glerhjúpur. Þessar hallir nútímans eru eins konar musteri eða gáttir inn í nútímann og framtíðina og alheiminn, ætlaðar á yfirborðinu til að óma söng. En hlutverk þessara halla er meira, þeim er ætlað að vera eins konar íkon eða kennileiti fyrir borgirnar, tákn um öflugt menningarlíf og ríkidæmi á öllum sviðum.  Ég held að staðsetningin við sjó og áherslan á hvernig húsin líti út þegar komið er að landi sé táknræn fyrir alþjóðavæðinguna og þrá eftir að sýna umheiminum mátt sinn og megin. 

Óska Norðmönnum til hamingju með hið nýja óperuhús sitt. Eins og allir listamenn vita þá er ferlið eins mikilvægt og afurðin og hér má sjá á 3 mínútu vídeói hvernig húsið spratt upp.

Hér eru fréttir og efni um hið nývígða óperuhús í Ósló og hið nýja operuhús Kaupmannahafnar: 

 Norway's king opens new opera house on the shores of Oslo Fjord

 Copenhagen Opera House - Wikipedia, the free encyclopedia

New National Opera House (Oslo)

Mér virðast nútímalistasöfn vera líka svona musteri í borgum, næstum eins og húsin og arkítektúrinn á þeim og hughrifin sem gestir húsanna verða fyrir við að ganga um þau og horfa á þau skipti eins miklu  máli  og sýningarnar og iðjan sem í þeim er. Þessa tilfinningu fékk ég bæði í Kiasma í Helsinki og nýlistasafninu í Barcelona.

Á Íslandi er sama þróun. Nýja tónlistarhúsið í Reykjavík verður líka svona helgiskrín nútímans. 

Heimsþekktir listamenn með íslensk tengsl voru fengnir til að hanna tónlistarhöllina í Reykjavík. Útlit hússins er að mestu leyti verk Ólafs Elíassonar en Vladimir Ashkenazy er sérlegur listrænn ráðgjafi. Hægt er að sjá teikningar af húsinu og umhverfi þess með því að smella hér og myndband af húsinu og meiri upplýsingar á www.tonlistarhusid.is/. og http://www.austurhofn.is

Austurhöfn er fyrirtæki sem er í eigu ríkisins (54%) og Reykjavíkurborgar (46%). 

Skrifað undir samninga við Portus-hópinn um tónlistarhús

Ég held að veldisprotinn í Reykjavík sem fylgir óperuhúsinu sé nú samt ekki í höndum ríkisstjórnar eða borgarstjórnar, það er Portus sem á tónlistarhúsið, hinir eru bara leigendur þar:

Bygging og rekstur Tónlistar- og ráðstefnuhússins er svokölluð einkaframkvæmd samkvæmt samningi milli Eignarhaldsfélagsins Portus og Austurhafnar-TR. Austurhöfn- TR er fyrirtæki í eigu ríkis og Reykjavíkurborgar. Íslenska ríkið á 54% í fyrirtækinu og Reykjavíkurborg 46%. Eigandi Tónlistar- og ráðstefnuhússins er Eignarhaldsfélagið Portus en ríki og borg greiða árlega ákveðið framlag samkvæmt samningi í 35 ár.

 Hver á eignarhaldsfélagið Portus?

Ég fann upplýsingar um það á vefsíðu þeirra: Eignarhaldsfélagið Portus hf er félag um byggingu og rekstur Tónlistar- og ráðstefnuhúss í Reykjavík. Félagið er að jöfnu í eigu Landsbankans og Nýsis hf.

Hver á eignarhaldsfélagið Portus eftir 35 ár?
Verður það til þá?
Hver verður þá eigandi íslensku óperuhallarinnar?

Óperuhúsið vígt í Ósló

Kristín formaður

Kristín Helga var kosin formaður nemendafélags Borgarholtsskóla núna á fimmtudaginn og valdatími hennar hefst næsta vetur. Þetta var snörp kosningabarátta og Kristín og vinkonur  hennar Þura og Lilja sem buðu sig líka fram í stjórnina stóðu í ströngu í vikunni til að ná hylli kjósenda. Þær létu m.a. búa til  áróðursplakat og bökuðu kökur sem þær komu með í skólann. Þær komust allar í stjórnina.

Hér er mynd af kosningaplakatinu þeirra.

Það voru kosnar þrjár stelpur og tveir strákar í nýju stjórnina svo jafnréttismálin eru í góði lagi í Borgarholtsskóla.  Það verður spennandi að fylgjast með félagslífinu hjá borgurum næsta vetur. Borgarholtsskóli er með yngstu framhaldskólum landsins og býr ekki að sömu aldagömlu hefðum og minn gamli skóli Menntaskólinn í Reykjavík. En kosningarloforð Kristínar og kó voru m.a. að stækka glæsiballið, gera bíladaga að árlegum viðburð halda listaviku og lazertagmót (hvað er nú það?) og vera flippuð á fimmtudögum.

Það er gaman að rifja upp félagslífið í MR. Þar var listalíf og sérstaklega leiklistarstarf með miklum blóma og margir sem voru um svipað leyti og ég í skólanum stýra núna listalífi þjóðarinnar . Ég man eftir  Tinnu Gunnlaugsdóttur sem nú er þjóðleikhússtjóri þegar hún lék í Herranótt og ég man hve  áberandi  Hjálmar sem nú rektor Listaháskólans var í ýmis konar listaskrifum og framúrstefnuskrifum í skólablaðinu og ég  var nú reyndar ennþá námsmey í Kvennaskólanum þegar ég fór á hina ógleymanlegu leiksýningu Bubbi kóngur.

Ég man vel eftir tveimur sem léku stór hlutverk í Bubba kóngi, annar var Kári sem ritar Íslendingabók nútímans  sem er ekki lengur sögur af hvernig landnámsmenn skiptu milli sín jarðarskikum á landinu kalda og hrímuga heldur er Íslendingabókin núna kóðinn sem geymdur er í genamassa afkomenda þess fólks sem hingað sigldi fyrir þúsund árum.  Hinn var Davíð Oddsson sem aldrei komst úr gervi Bubba kóngs og var okkar kóngur í marga áratugi og er ennþá. Miðja valdsins og sviptinganna í stjórnmálum á Íslandi færast bara eftir því hvernig Davíð flytur sig milli embætta, hvort hann er borgarstjóri, forsætisráðherra eða Seðlabankastjóri. Áður en Davíð var seðlabankastjóri þá tók ég bara eftir að hvað seðlabankastjórar væru flinkir að spila á píanó. 

Svo man ég eftir Herranóttinni fyrsta árið mitt í MR, ég man eftir þegar ég heyrði Skraparotsprédikun flutta í fyrsta skipti. það var ræðusnillingur skólans hann Kjartan Gunnarsson sem stýrði Sjálfstæðisflokknum áratugum saman sem mælti fram prédikunina það ár. Það er gaman að rifja upp sögu þessarar hefðar en um hana má lesa  hérna um upphaf íslenskrar leiklistarsögu (heimild Leikminjasafn Íslands). Þar stendur:

Í Skálholti höfðu piltar sem sé lengi haft í frammi hefðbundinn skrípaleik eða "gleðihátíð", eins og ein heimild nefnir það. Það var hin svonefnda Herranótt og fór hún fram við byrjun skólaársins. Hún fólst í því að sá piltanna, sem lenti í efsta sæti við röðun í efri bekk, var krýndur konungur, en aðrir léku ýmsa embættismenn, þ. á m. biskup. Einn þáttur þessarar athafnar var svokölluð Skraparotspredikun, sem "biskupinn" hélt og var skopstæling á stólræðum presta. Virðist hún hafa orðið vinsælt lestrarefni, a.m.k. eru til um tuttugu afskriftir af henni. Enginn veit hins vegar hver sá Skraparot var, sem ræðan er kennd við; hugsanlega einhvers konar leikbrúða sem piltar báru í skrúðgöngu um staðinn og "biskupinn" ákallaði svo. Texti dagsins, sem lagt var út af, gefur hugmynd um tóninn: "Hver sem misbrúkar mínar dætur á jólunum, hann mun ei sjá mína dýrð á páskunum, en hver sem ei misbrúkar mínar dætur á jólunum, hann skal sjá mína dýrð á páskunum." Í textanum kemur fram hverjar þessar "dætur" eru: tóbaksstubbur og kertisskar, sem voru piltum mikil nauðsynjavara um löng vetrardægur í dimmum og köldum vistarverum.

 Nýju framhaldsskólarnir á Íslandi eiga eflaust eftir að koma sér smán saman upp hefðum eins og MR og það verða eflaust öðruvísi hefðir. Það verður líka þannig að þau sem eiga eftir að verða leiðtogar í menningu, listum og stjórnmálum á Íslandi í framtíðinni fá sína fyrstu skólun og tækifæri til að spreyta sig í ýmis konar félagslífi í framhaldskóla.

Þotuliðið, forsetinn, fjórða valdið, löggur og líkamsrækt

Það geta verið einhverjar stjórnmálalegar eða peningalegar skýringar á því að íslenskir ráðherrar leigi þotur til að komast beint á áfangastað. Ég held að fyrir hafi komið að vél flugmálastofnunar hafi verið notuð til að ferja ráðherra á milli staða þar sem ekki voru aðrir kostir í boði. Ég þekki auk þess ekki til annars en  að Ingibjörg Sólrún og  Geir Harde fari vel með  fé almennings, þau hafa ekki tengst bruðli eða flottræfilshætti. 

En mér finnst þessi nýja lína að ferðast með einkaþotum ekki vera það sem ég vil sjá í íslenskri stjórnsýslu. Það sem ég vil sjá er að forustumenn okkar deili kjörum með alþýðunni en loki sig ekki af og taki þátt í að skapa umhverfi þar sem fólki er mismunað. Það er rík tilhneiging til slíkrar þróunar, það má m.a. nefna að til stóð að koma upp sérstakri hraðafgreiðslu og þar með sérmeðferð í löggæslu fyrir þá sem ferðast á saga class. Þetta er afar viðsjárverð þróun. Það er líka óviðfeldið að forseti Íslands ferðist á einkaþotu í boði fyrirtækja eins og komið hefur fyrir.

Það væri reyndar sniðugt og gott fordæmi hjá ríkisstjórninni að fara fram á það að opinberir embættismenn sem eru í embættiserindum og borga ekki flugfarið úr eigin vasa sitji ekki á sagaclass heldur í almennu farrými. Ég held reyndar að það sé stefna hjá Ríkisútvarpinu, það var alla vega stefnan þar á sínum tíma, það er áhugavert hvort það hefur breyst með HF væðingu þeirrrar stofnunar.

Það hefur ekkert komið fram í fréttum sem sannfærir mig um að þessi þotuleiga hafi verið skynsamleg og réttlætanleg og að svona ferðamáti sé það sem íslenskir ráðherrar eigi að nota í framtíðinni. Mér finnst mikilvægt að íslenskir ráðamenn minni sjálfa sig á  að íslensk þjóð er ekki nema rúmlega 300 þúsund manns og þeir hegði sér eftir því og api ekki upp siði sem tíðkast hjá einhverjum hundrað milljónaþjóðum þar sem fjarlægðin er óralöng milli ráðherra og almennings.

Í röksemdum er sagt: "Þá spöruðust um 5 vinnudagar alls sem reikna megi á u.þ.b. 200 þúsund krónur og dagpeningar upp á um 100 þúsund krónu". Það er frekar furðulegt að reikna vinnutap í 5 daga per hvern sem fór til að réttlæta einkaþotuleigu. Allir sem ég þekki sem pendla svona á milli Íslands og umheimsins nota hverja stund til að vinna, líka tímann sem þeir eru á ferðalögum í flugvélinni. Fólk er með fartölvur og síma með sér og það er víðast nettenging nema bara í háloftunum. Það tekur vissulega lengri tíma að taka tvö flug frekar en eitt en það er skrýtið á tímum upplýsingavæðingari ef það er talið jafngilda 5 vinnudögum. Það er eins og innbyggt í þetta sé sá skilningur að fólk vinni aldrei neitt nema það sé við eitthvað ákveðið skrifborð á ákveðinni skrifstofu.

Mér finnst líka afar óviðeigandi ef það verður línan í íslensku samfélagi að fjölmiðlum sé boðin frípláss með einkaþotum sem ráðherrar leigja. Hvernig eigum við að treysta því að fjölmiðill sem reiðir sig á þannig greiðasemi sé  fjórða valdið sem gagnrýni stjórnvöld og veiti þeim aðhald?

Það er jafnóviðeigandi að blaðamönnum sé skutlað á erlenda fundi á vegum ríkisstjórnarinnar og að forseta íslands sé skutlað milli landa í einkaþotum í boði viðskiptaaðila. Forsetaembættið er sameiningartákn. það hefur líka þróast í að vera einhvers konar málsvari og upplýsingagjafi um Ísland á erlendri grund. Með í ferð forsetans eru oft fulltrúar fyrirtækja sem vilja ná samningum við fjarlæg ríki. Það er ekkert að því og Ólafur Ragnar hefur staðið sig vel í að kynna íslenskt athafnalíf og koma á tengslum. Það er hins vegar nauðsynlegt að það séu ákveðnar siðareglur í þessu og það er ekki við hæfi að forsetinn ferðist um í boði ákveðinna íslenskra eða fjölþjóðlegra fjármálafyrirtækja.

Úr því ég er komin í þennan ham þá er best að gagnrýna líka  íslensk lögregluyfirvöld. Það kom fram í fréttum nýlega að lögreglumenn fengju fríkort í líkamsræktarstöð samkvæmt einhverjum samningi. Nú vil ég eins og aðrir Íslendingar að löggurnar okkar séu mössuð vöðvatröll og stundi líkamsrækt en er þetta í lagi? Samræmist þetta góðri stjórnsýslu að löggæslumenn þiggi sposlur og niðurgreiðslur frá ákveðnu fyrirtæki?

Svona er fréttin um þetta á vefsíðu Word Class

4.4.2008 10:32:00
LÖGGAN Í WORLD CLASS! 

 Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu og World Class hafa gert með sér samning sem hefur yfirskriftina Ókeypis í ræktina. Í honum felst aðgangur fyrir alla starfsmenn embættisins að líkamsræktarstöðvum World Class á höfuðborgarsvæðinu.

Starfsmenn LRH geta nú æft endurgjaldslaust í World Class að uppfylltu því skilyrði að þeir mæti minnst vikulega í ræktina. Þeir sem það ekki gera verða þá sjálfir að greiða fyrir líkamsræktina. Hér er um tilraunaverkefni að ræða en embættið leggur mikla áherslu á öfluga heilsustefnu sem hvetur starfsmenn til að huga að eigin heilsu og vellíðan. 

Það er hægt að réttlæta alla hluti en fyrir gott og óspillt samfélag þá skiptir gríðarlega miklu máli að starfstéttir  stjórnsýslu, forseti og lögregla og fjölmiðlar hafi skýrar siðareglur og vinnureglur og tryggi sem best að engin hagsmunatengsl geti haft áhrif á störf þeirra og að ráðherrar loki sig ekki af í heimi munaðar. 

Þotuleigan var 4,2 milljónir

Árni og 17 þingmenn með vefmyndavélar

 
Það er góð hugmynd að setja upp vefmyndavél við eða í tófugreni til að fylgjast með lifnaðarháttum heimskautarefsins. Ég hugsa nú samt að birtuskilyrði séu slæm.

Það er sniðugt að setja upp netmyndavélar þar sem er iðandi dýralíf eða hreyfing á náttúrunni og þar sem fólk kemst ekki um án þess að trufla,  t.d. í fuglabjargi yfir varptímann, í selalátrum og neðansjávar. Það væri gaman að fylgjast með rjúpum í gegnum svona vefmyndavélar. Ég held að svoleiðis myndavélar hjálpi fólki að átta sig á því hvernig náttúran breytist t.d. eftir árstíðum og veðri og sýni  lífshætti dýra. Í næsta eldgosi á Íslandi þá verður sniðugt að koma upp vefmyndavélum svo við getum séð í beinni hvað er að gerast.

Sett hefur verið fram  á Alþingi tillagar þar sem   Árni og 17 aðrir þingmenn vilja kaupa vefmyndavélar fyrir 225 milljónir.

Reyndar finnst mér hluti af þessari tillögu þurfa athugunar við t.d. þetta:

Eftirtaldir staðir eru taldir koma til greina fyrir netsstöðvar: “Gullfoss, Þingvellir, Geysir, Lónsöræfi, Landmannalaugar, Eldey, Bláa lónið, Vatnajökull, Þjórsá, Þórsmörk, Akureyri, Vestmannaeyjar, Stykkishólmur, Árnastofnun, fiskvinnsluhús, bryggjustemning, hvalaskoðun, Skógafoss. Þetta eru aðeins nokkur dæmi um netstöðvar í netmyndasafni Íslands, andliti Íslands.” 

Sumir af þeim stöðum sem þarna eru taldir upp eru ekkert myndrænir í vídeó. En þetta er góð hugmynd þó mér finnist dáldið skrýtið af hverju þetta þarf að vera svona dýrt. 

Ég held að það sé ekki skynsamlegt að fara út í einhverja miðstýrða aðgerð á þessu sviði. Það er miklu sniðugra að styrkja ýmis konar stofnanir og félög á sviði menningar- og náttúru til að halda úti svona vefmyndavélum og svo að setja upp vefsíðu eða vefsetur  sem tengir þessar sjálfstæðu útsendingar  saman. Á sviðum þar sem svona gífurlega hröð framþróun er eins og í vefmyndavélum og beinum útsendingum þá skiptir mestu máli að þeir sem gera tilraunir með svona útsendingar geti nýtt þá þekkingu á sínu þekkingarsviði. Tækjabúnaður verður mjög fljótt úreldur. Reyndar finnst mér upplagt að náttúrustofur hafi umsjón með og/eða veiti upplýsingar um beinar útsendingar úr netmyndavélum í sínum landshluta. 

Það má kannski segja að náttúrugripasafn þar sem eru uppstoppuð bjarndýr og fuglar sé kannski ekki mest spennandi á 21. öldinni.  Það er hægt að setja upp náttúrusafn á vefnum þar sem er gluggi inn í ýmislegt sem tengist náttúru svæðisins og þar getur verið fræðsluefni í texta og myndum og myndböndum en líka gluggi inn í ýmis konar beinar útsendingar.

Það er líka mjög spennandi að fylgjast með ferðum dýra, þegar settur hefur verið upp sendir og GPS staðsetningartæki á þau. Þannig hafa skólakrakkar á Íslandi og í mörgum öðrum löndum fylgst fylgst með ferðum margæsa um heiminn, sjá bloggið mitt  Fugl dagsins er margæs

Eitt sérstakt áhugamál mitt varðandi vefmyndavélar og vídeóvélar er að geta einhvern tíma í náinni framtíð fjarstýrt svona myndatöku í lofti. Ég hef reyndar hvergi séð það en mig langar mjög mikið til að geta sent ódýrar og næstum einnota myndavélar og tökuvélar upp í loftbelg (þarf ekki að vera nema heliumblaðra) eða flugdreka og látið senda mér loftmyndir, loftmyndir sem eru teknar eru miklu lægra en flugvélar fljúga, kannski bara úr 50 metra hæð. 

Hmmm... væri ekki sniðugt að festa örlitlar einnota myndavélar við fugla. Kannski þyrftu bréfdúfur að eiga eitthvað kombakk í þessu efni, væri ekki hægt að þjálfa þær til að bera með sér litlar myndavélar og fljúga yfir íslenskar óbyggðir. Bréfdúfur koma til baka, þær rata heim, sennilega nota þær segulsvið jarðar. Þær fylgja líka vegum. Ef netumhverfið væri þannig á Íslandi að alls staðar væri hægt að senda beint út á vefnum og það væri hægt að fá örlitlar en samt nákvæmar vefmyndavélar, væri þá ekki hægt að nota bréfdúfur við vegaeftirlit t.d. varðandi vegi á hálendinu?

Grein um bréfdúfur á wikipedia  Homing pigeon

Vilja sjónvarpa úr tófugreni

Hægt að setja vídeó inn í Flickr

Núna er hægt að setja vídeó (þó ekki nema 1 mínútu) inn eins og myndir í Flickr. Það gildir reyndar eingöngu fyrir þá sem borga fyrir áskrift (pro accounts). Þetta er eitthvað sem margir hafa beðið eftir. Flickr er tímamótavefþjónusta, sennilega núna stærsti og aðgengilegast myndabanki á vefnum. Ég skráði mig á Flickr daginn sem sú þjónusta opnaði og er núna með mörg þúsund myndir í geymslu þar. Vídeó getur maður geymt eins og myndir og sett í myndasöfn og merkt á sama hátt. Hér er fyrsta vídeóið sem ég hlóð þar inn, þetta er af Salvöru Sól og er tekið í janúar 2008.

 

Þessi nýja þjónusta opnaði í gær. Ég held reyndar að enn um sinn keppi þetta ekki við Youtube vegna þess að það er allt of lítið að geta bara hlaðið inn 1 mínútu vídeómyndum. Youtube er líka ókeypis. En Flickr er eftirlætismyndakerfi flestra sem hlaða inn miklu af ljósmyndum, ekki síst atvinnufólks.

Ferming Tinnu

Tinna fermdist núna á sunnudaginn. Hún spilaði á saxófón í fermingarveislunni, ég tók þetta vídeó af því:

Hér er mynd af frænkunum Kristínu Helgu (18), Tinnu (13) og Signýju(15)

Magnús og Kristín Helga

Tinna að spila í fermingarveislunni, Hallgrímur pabbi Tinnu lengst til hægri

Barbapapahús

Tugþúsundir af sumarhúsum hafa sprottið upp á Íslandi undanfarin ár. Þau eru svo lík hvort öðru að það er stundum erfitt að rata um sumarbústaðabyggðir. Þetta eru oftast tréhús sem borin er á viðarolía og með veröld eða palli í sólarátt. Að innan eru sumarhúsin oftast viðarklædd með viðargólfum.  Þetta eru falleg hús og mikið í þau borið en sumarbústaðastíllinn á Íslandi í dag er svo einsleitur að það er þreytandi fyrir augun, að innan er allt þetta mikla timbur og svo að utan eru þetta timburhús í timburlitum, falleg hús sem myndu fara vel í grónum skógi en eru sums staðar ennþá eins og óvelkomnir nýbúar, eins og furulundurinn á Þingvöllum og lúpínubreiðurnar í Skaftafelli.

Núna eru farin að sjást sumarhús sem eru meira í þeim gámastíl sem einkennir nútíma byggingarlist.  Það er flott ég vona að fjölbreytni í byggingum aukist með fleiri gámalaga sumarhúsum, húsum úr einingum sem eru settar saman eins og fólk vill.

En það er skrýtið að ekki séu meiri tilraunir í gangi með byggingarstíl sumarhúsa í landi eins og okkar þar sem náttúran er svona sérstök  og allt öðru vísi en annars staðar. Það er mismunandi frístundamenning eftir samfélögum, á meðan margir Norðmenn fara í fjallakofann sinn þá fara Danir í sumarhúsin sín við ströndina. Sumarhúsin á Íslandi eru líka í mismunandi umhverfi, sum eru við sjó og sum eru á hrauni og sum eru á sandi og sum eru innan um klettaborgir. Fæst eru þau staðsett í háum skógi, á mörgum stöðum eru þau í  kjarrlendi, í  íslenskum 30-50 sentimetra háum skógi.

Sumarhúsin falla oft ekki nógu vel að landslaginu og þau eru ekki nógu vel hönnuð til að standast íslenskan veðurofsa á berangri og ýmislegt annað t.d. eiga skemmdarvargar mjög auðvelt með að brjótast inn í mörg velglerjuð sumarhús. Og þau eru ekki nógu vistvæn.

Hér eru hugmyndir um öðruvísi hús, hús sem ef til vill henta sem sumarhús á Íslandi: Ten innovative green houses.

Ég er mjög hrifin af einni lausn þarna, Project Biodome en það eru hús sem minna mig mikið á húsin hans barbapapa. Ég las upp til agna sögurnar um barbapapa fyrir eldri dóttur mína fyrir næstum þrjátíu árum. Það voru þá nýstárlegar bækur og fyrstu barnabækurnar á íslensku sem fjölluðu beinlínis um umhverfisvernd. 

 

Bera ekki á túnin í vor

Ingibjörg Sólrún vill lækka tolla á pasta, kjúklingum og svínakjöti  vegna þess að hún telur að  svimandi tollar  haldi uppi verði á lambakjöti, sem njóti hárrar tollverndar, framleiðslustyrkja, búi við útflutningsskyldu og sé markaðssett á erlendri grundu fyrir ríkissfé.

Ég er ekki alveg að fatta í hvað öll þessi niðurgreiðsla í lambakjöti fer. Það er eins og hún sé hvorki að nýtast bændum né neytendum. Það er alla vega arfavitlaust og reyndar ósiðlegt að framleiða hérna á Íslandi kjöt sem er niðurgreitt og selja það á miklu afsláttarverði í öðrum ríkjum. Það eru líka illa staddir bændur í þeim ríkjum, ég veit að bændur flosnuðu mjög margir upp í Eistlandi þegar Evrópusambandið fór að afsetja niðurgreidda ofgnóttina þar á spottprís og kippti þannig fótunum undan fátækum bændum.

Núna eru margir íslenskir fjárbændur að flosna upp. Ég þekki sjálf tvo bændur á fjárbúum í sitt hvorum landsfjórðungi  sem ekki munu bera á túnin í vor og eru núna að selja í áföngum þann litla framleiðslukvóta sem þeir höfðu. 

Ég held að það skiptu engu máli hvert verðið er á kjúklingum, svínakjöti og pasta þegar ástandið í búskapnum er orðið eins og það er núna hjá litlum fjárbúum. Búskapurinn hefur ekkert gefið  af sér árum saman og þá náttúrulega enginn möguleiki á neinni uppbyggingu og nauðsynlegu viðhaldi á vélum og tækjum og húsum.  Hækkanirnar sem nú ríða yfir verða því náðarhöggið á búskap sem hefur verið að deyja og dragast saman í mörg ár. 

Tollfríðindi skili sér í vasa almennings

Mávahlátur, klifur Uglu og draumur Gyðu

Ég horfði á bíómyndina Mávahlátur í sjónvarpinu í gær. Frábær mynd þar sem plottið minnti mig á lagið Goodbye Earl með  Dixie Chicks en það fjallar um örlög manns sem  er saknað... af fáum. Myndin Fried Green Tomatoes  er nú líka um sama þema. Gaman líka að fylgjast með þroskasögu stúlkubarnsins Öggu sem leikin er af Uglu.

Listamenn og skáld geta skrifað svona sögur og sungið svona söngva án þess að augljós ofbeldisboðskapur verkanna stuði. Ég held að það sé vegna þess að þetta eru verk sem flutt eru í rými ofbeldisins, í rými vestrænnnar afrþreyingarmenningar þar sem blóðslóðin í sakamálasögum er rauði þráðurinn sem bindur saman sundurbútuð konulíkin.

Draumur Gyðu - fyrir fimm árum

 

Við héldum upp á fimm ára afmæli Femínistafélagsins þann 1. apríl. það var náttúrulega einn femínískur gjörningur, Ugla og fleiri femínistar  klifruðu í skjóli nætur upp á  héraðsdóm Reykjavíkur og komu fyrir bleiku skilti með áletruninni "Gerum við inni fyrst". hér eru myndirnar mínar frá afmælishátíðahöldunum.

Fyrir fimm árum var Femínistafélag Íslands stofnað, félag þar sem við öll sem vorum orðin leið á að búa við kynbundið ófrelsi, kúgun og ójafnrétti lögðum saman krafta okkar í lýðræðislegu félagi sem aldrei hefur stutt undir neins konar ofbeldi.

En það ætlaði allt um koll að keyra í Netheimum út af einni ræðu á framhaldstofnfundi félagins og við sættum miklum ofsóknum. Það var ræðan sem Gyða hélt sem stuðaði, ræða sem kölluð er Draumur Gyðu. en í þeirri ræðu er lýst draumi um að konur helli sápu í bjór ferðamanns sem talar ljótt, tali við atvinnurekanda til að krefjast hærri launa, já og límdu miða á bíl nauðgara með áletruninni "Svona gerum við ekki". Það var broslegt fyrir fimm árum að lesa skrif Andra Óttarssonar sem nú stýrir Sjálfstæðisflokknum, ég hélt reyndar fyrst að skrif hans væru grín. Hann skrifaði heilan greinaflokk og varaði við femínistahættunni miklu. En núna fimm árum seinna er sprenghlægilegt að lesa skrifa Andra. Hér eru greinarnar hans ef fleirum langar til að hlæja með mér:

 Í skjóli feminisma I

Í skjóli feminisma II

Ég hef nú í gegnum tíðinni haft gaman af því að rifja upp skrif Andra honum til athlægis, hér er það sem ég skrifaði um þau á blogg fyrir fimm árum:

Þar er ennþá meira varað við femínistum og þeir bendlaðir á sama hátt og í vísun á batman.is við hreyfingu sem vill vernda hreinleika hins aríska kynstofns. Greinarhöfundur segir:
"Það er rétt að vara Félag íslenskra feminista við þessari braut. Eins öfugsnúið og það hljómar þá er félagið þegar komið í sömu spor og Félag íslenskra þjóðernissinna"
Svo varar greinarhöfundur við að umræðan sé farin að hafa áhrif:
"Umræðan á sér öll stað á vettvangi félagsins þ.e. á fundum og póstlista þess. Í ofanálag hefur umræðan greinilega áhrif...". Nú, það var alltaf tilgangurinn að hafa áhrif, ég skil eiginlega ekki í því að það sé vont í sjálfu sér:-)

Svo get ég barasta ekki skilið eftirfarandi setningu úr greininni öðru vísi en við höfum hvorki félagafrelsi né tjáningarfrelsi úr því við erum svona vond: "...Hópar og félög sem hvetja til lögbrota njóta hvorki verndar félagafrelsis né tjáningarfrelsis stjórnarskrár."

Svo segir greinarhöfundur líka:"...þá geta feministar ekki heldur hvatt til skemmdarverka, ofbeldis, innrásar inn í einkalíf sakaðra manna eða logið upp á menn sakir." Kannast einhver við að femínistar hafi gert eitthvað af þessu??? Í greininni er heilmikið fjallað um stjórn félagsins og því haldið fram að hún hafi leyft félagsmönnum að boða lögbrot á póstlista félagsins. Ég er í stjórn félagsins og ég barasta skil þetta ekki... Hefur einhver í stjórninni hvatt til lögbrota? Eða hefur stjórnin eða einhverjir í nafni félagsins gert eitthvað sem er ólöglegt?

Greinarhöfundur segir um stjórn félagsins "Hún hefur opinberlega tekið undir grófar aðgerðir gegn fjölmiðlunum vegna kláms sem jaðra við að vera ólögmætar". Ég veit ekki hvort hér er verið að vitna í Kastljósviðtalið við Katrínu eða þau kurteislegu bréf sem einstakir félagsmenn sendu til stjórnmálaflokka og Vísa þar sem þeir aðilar voru upplýstir um að þeir auglýstu á vefsetrum sem vísuðu á gróft og ósiðlegt efni sem niðurlægði konur. Ég vil hér með þakka þessum aðilum sem drógu auglýsingar til baka úr þessum miðlum fyrir að hafa brugðist svona fljótt við. Ég vil líka þakka þeim fjölmiðlum sem hafa fylgst með umræðunni hérna og í kjölfarið orðið meðvitaðri um orðnotkun varðandi konur.

Orðalagið "..jaðrar við að vera ólöglegt" er afar óljóst og vissi ég ekki áður að það og þessar vísanir í félagafrelsi og stjórnarskrá væri notað með þessum hætti af lögfræðingum. Þessi seinni grein endar svo með því að greinarhöfundur skilgreinir hvað eru "hinir alvöru femínistar".

Það kemur manni í gott skap að lesa þessar greinar á www.deiglan.com með greininni "Hinar hættulegu öfgar" sem birtist 2. maí á www.murinn.is
http://www.murinn.is/eldra_b.asp?nr=858&gerd=Frettir&arg=4 og kannski skoða myndirnar frá 1. maí skrúðgöngunni okkar http://www.feministinn.is/fyrstimai og horfa á þetta hættulega öfgalið:)

Umfjöllunin á Múrnum er greinilega háðsádeila á þá sem nú hafa skorið upp herör gegn femínistum. Ég er ekki jafn viss um að greinarnar á Deiglunni séu grín, það kemur alla vega ekki nógu skýrt fram.

 Núna fimm árum seinna þá er draumur Gyðu líka draumur minn.

 Friðarboðskapur stuðar meira en söngvar um ofbeldi

Það er fróðlegt að lesa um afdrif Dixie Chicks. Það voru ekki lög eins og Goodbye Earl sem stuðuðu, lög þar sem ofbeldi er upphafið og vegsamað  heldur var það  friðarboðskapur og ummæli eins hljómsveitarmeðlims um Íraksstríðið, gagnrýni á bandaríkjaforseta og  sem stuðaði svo að þessi sönghópur var úti í kuldanum í mörg ár.  Hún sagði á hljómleikum:  Just so you know, we’re on the good side with y’all. We do not want this war, this violence, and we’re ashamed that the President of the United States is from Texas. 

En Dixie Chicks eru nú ekkert tibúnar til að beygja sig í duftið og láta af samfæringu sinni. Þær syngja um það í laginu Not ready to make nice.  

Fótnótufræðingar, gæsalappalið, allsherjartilvísanir, rittaka og átölur

Nú hefur Háskóli Íslands tekið á máli bróður míns og háskólarektor ritað honum bréf þar sem hún átelur vinnubrögð hans og segir þau hafa rýrt traust skólans. Þetta bréf er samt ekki áminning skv. stjórnsýslulögum heldur átala sem ég held að hafi ekkert lagalegt gildi. Það er mitt mat að HÍ bregðist rétt og skynsamlega við þessi máli og taki af mildi á yfirsjón starfsmanns  sem hefur verið dæmdur í Hæstarétti fyrir brot á höfundarrétti. Stjórn HÍ er stjórnvald og ber að hlýða landslögum og þeim túlkunum á lögum sem felast í  Hæstaréttardómum.  

Hannes stóð sig vel í  Kastljósviðtalinu og ég er ekki í vafa um að hann hefur mikið lært af þessu máli. Hann gerði mistök sem fræðimaður, mistök em hann gengst fúslega við, Hann segir „Ég hefði átt að vanda mig betur" og  „Mistökin eru til að læra af þeim“

Það ekkert að því hvernig HÍ tekur á þessu máli og hvernig ætlunin er að bregðast við með því að setja starfsreglur en fram kemur í Mbl :  "Rektor hefur sett af stað vinnu innan skólans um setningu starfsreglna þar sem meðal annars verður tekið á þeim álitaefnum sem hafa komið upp í tengslum við mál dr. Hannesar til að fyrirbyggja að mál af þessu tagi komi upp aftur." 

En það sem mér finnst meiriháttar undarlegt er hvernig umfjöllun sumra fræðimanna og listamanna á Íslandi er um þetta mál og hve sýn þeirra er þröng og einsleit og hvernig þeir taka sér stöðu sem gæslumenn höfundarrétthafa og hliðverðir á því sviði hver má segja hvað um hvern á hvaða hátt. Ég héld að þessi hópar - fræðimenn og listamenn og allir þeir sem vinna við einhverja sköpun áttuðu sig betur á hve hroðaleg kyrkingartök höfundarréttarlög hafa á tjáningu, sköpun og dreifingu og notkunarmöguleikum á hugverkum. Ég er forviða yfir að menningarsetur eins og kistan.is skuli ekki hafa áhuga á því fjalla um þetta mál og önnur höfundarréttarmál út frá því sjónarhorni heldur einsetja sér að koma upp raddkór til að hæða og smána bróður minn. Sjá nánar grein mína Kistan.is - leikvangur fáránleikans

Ég var hissa á bloggi hjá Hlyni sem er starfandi listamaður, það er skrýtið að listamaður skrifi þetta rætna og viðbjóðslega blogg  Hannes Hólmsteinn rekinn frá Háskóla Íslands

Hlynur segir m.a.

Ef HÍ ætlar í alvöru að komast á blað meðal bestu háskóla í heimi er það augljóst að það verður að segja Hannesi Hólmsteini upp störfum. Maðurinn er dæmdur lögbrjótur fyrir ritstuld. Háskólarektor hlýtur að semja um starfslok við Hannes svo hann geti tekið pokann sinn.

Þessi söfnun fyrir aumingja Hannes er fullkominn brandari. Þrátt fyrir að vera aðal frjálshyggjugúrú landsins hefur hann alla ævi verið á ríkisspenanum. Var alltaf hjá Ríkisútvarpinu en ekki á Stöð 2 og er nú "prófessor" hjá ríkisháskólanum Háskóla íslands en ekki hjá einkaskólanum HR eða bara Bifröst. Maðurinn er er fullkomlega óhæfur kennari hvað þá meira.

Ég tjáði mig í athugasemdum við það blogg:

Ég veit ekki hvort þú ert starfandi myndlistamaður Hlynur eða hvort þú starfar við eitthvað annað í dag. En ég vil benda þér á að kynna þér hvernig staðan er í höfundamálum í dag, sérstaklega höfundarmálum sem tengjast hinu starfræna og nettengda rými sem sífellt fleiri listamenn kjósa sem efnivið og vettvang verka sinna. Höfundarréttarlög eru gjörsamlega á skjön við þann veruleika sem við búum við í dag og er mjög hamlandi fyrir alla sköpun og vinnu með efni.

Fyrir blómlegt og skapandi listalíf er lífsnauðsyn að ekki séu of miklar hömlur lagðar á tjáningu. Eitt tjáningarform nútímans og hluti af listsköpun er Remix og framleiðsla hluta er meira að færast í átt að  mods, hacks, diy hugsun er andstæðan við fjöldaframleiðslu, færiband og tilbúnar lausnir - hún er uppreisnarandi, remix eða hakkarahugsun þar sem ekki á endilega að nota hluti á þann hátt sem vanalegt er eða sem þeir eru framleiddir fyrir heldur tengja upp á nýtt, endurblanda og endurhanna.

Það er verulega mikið í húfi fyrir listamenn og alla sem vinna að einhvers konar sköpun að sem minnstar hömlur séu lagðar á tjáningarfrelsi - ekki bara tjáningarfrelsi til að enduróma  og endurtaka heldur líka tjáningarfrelsi til að raða orðum upp á nýtt og endurblanda og endurhanna efni frá öðrum.

Í fljótu bragði sé ég bara eina lausn í sjónmáli á meðan samfélagið lagar sig að þessum nýja veruleika - það er að skapandi  fólk sniðgangi algjörlega og vinni ekki með efni sem ekki er með opnum höfundaleyfum. 

Það er skrýtið að listamenn og listavefir eins og kistan.is taki þátt í aðför að Hannesi með þessum hætti. Ég skrifaði blogg um það Kistan.is - leikvangur fáránleikans

 Hlynur svaraði í athugasemd.

Já, Salvör ég er starfandi myndlistarmaður og hef einmitt fjallað heilmikið um tjáningarfrelsið og einnig um réttindi listamanna, líka á eigin verkum.

 

Ég skoðaði þau verk sem Hlynur benti á, hann segir þar að fyrir sér vaki: "The work is intentionally provocative, and my hope is to encourage discussion about these themes."

Ég er ekki alveg viss um hvort Hlyni sé alvara með bloggi sínu um Hannes, hvort hann sé virkilega svona grunnur og blindur af heift eða hvort þetta blogg sé ef til vill listsköpun - svona til að stuða og reyna á þolmörk tjáningarfrelsins. Ég vona að það sé það síðara. Þess má reyndar geta að ég hélt á sínum tíma að 2500 innantómar tjáningar Stebbafr á málefnin.com sem voru allar með risamynd af Stebba sjálfum væru listrænn gjörningur sem mér þótti reyndar mjög smartur. En Stebbifr hefur nú fyrir flutt sig á moggabloggið og hefur að sumu leyti sama ritstíl þar, svona zombíaritstíl þannig að maður er ekki alltaf viss hvort hann er vélmenni sem endurskrifar fréttir eða maður. En megi þúsund blóm blómstra og  megi Stebbifr ná nýjum hæðum í sínum ritstíl. En vonandi verða ekki of margir sem tjá sig á einn hátt, vonandi verður okkur ekki öllum þröngvað í sama mót og vonandi verður ekki bara einn viðurkenndur tjáningarmáti.

Ég veit ekki hversu beitt  listsköpun Hlyns er varðandi tjáningarfrelsið, ég vona alla vega að einhvern tíma eigi listamenn á Íslandi  beittari verk varðandi tjáningarfrelsi en skrifa á veggi með rauðu bleki á tveimur tungumálum að Osama bin Laden sé terroristi.

Það er ekki nóg að maður verði að stúdera lög og lesa hæstaréttardóma til að fá botn í Hannesarmálin, það eru líka komin inn í íslenskuna alls konar ný orð, orð eins og fótnótufræðingar, gæsalappalið, allsherjartilvísandir og rittaka. Svo er líka núna með bréfi háskólarektors sem kallað er átala komið inn eitthvað nýtt mínuspunktakerfi í mat á störfum háskólakennara. 

Vonandi mun hatur á Hannesi og óbeit á þeim sem stýrðu íslensku samfélagi í kringum árþúsundamótin samkvæmt hugmyndafræði sem Hannes mótaði ekki blinda þeim fræðimönnum og listamönnum sýn á að það er virkilega mikið að varðandi höfundarréttarmál og það lagaumhverfi sem við búum við núna eru algjörlega á skjön við þá átt sem samfélagið stefnir inn í.

Hannesarmálið vekur mikla athygli á Íslandi. En önnur dómsmál íslensk vekja þó meiri athygli heimsbyggðarinnar á Netinu. Úrskurður í Istorrent-málin vekur vonargneista sum staðar erlendis , sjá hérna Iceland Rules Torrent Files Not Copyrighted

Því miður er alþjóðasamfélagið þó þannig að þeim samfélögum sem upp hafa vaxið á Netinu og þar sem hugverk varin eignarétti  flæða á milli eftir þeim nýju farvegum sem nettæknin hefur gert mögulega er kennt um allt, líka hryðjuverkaógnina, sjá hérna:Mukasey: piracy funding terror - Yahoo! News

Átelur vinnubrögð Hannesar