Óðal feðranna

Daginn sem Alþingi Íslendinga samþykkti Icesave samninginn lauk ég við að mála eldhúsið. Daganna sem umræðurnar stóðu hæst á Alþingi  þá málaði ég bæði eldhúsið og baðið og vaskahúsið niðri í kjallara.  

Kvikmyndin Óðal feðranna frá 1978 endar á því að  söguhetjan er að mála húsið sitt, söguhetjan sem er stökk í sveitinni sinni eftir að móðir hans hefur selt  frá þeim afnotarétt  til óralangs tíma á því eina sem einhvers virði var í eigu þeirra og kaupfélagið  í plássinu er komið á nýja kennitölu og  sú inneign sem þau áttu þar er horfin.  Hvers vegna endar Óðal feðranna svona ?  Jú, myndmálið segir að sá sem málar húsið sitt er ekki á förum, hann hefur ákveðið að vera.

Það er mannsaldur eða um þrjátíu ár frá því að myndin um Óðal feðranna  kom út, kvikmyndin sem sagði söguna af þeim sem urðu eftir í sveitinni og sagði söguna af átthagafjötrum. Söguna sem var sögð gegnum sjónarhorn þeirra sem búa í borgum og fyrir þá sem búa í borgum.

Ég velti fyrir mér hvernig sagan verður sögð af þeim fjötrum sem núna leggjast yfir íslenska þjóð. Einhvers konar nútíma herleiðing þar sem við erum orðin skattland erlendra stórvelda sem hingað kemur til að innheimta skatta sem reyndar eru núna kallaðir skuldir.

En núna er reynt að fá okkur til að kyssa og blessa fjötrana og láta allar bjargir okkar af hendi eins og það sé verið að gera okkur greiða og stjórnmálamenn, bankamenn og fjölmiðlamenn vefja þetta inn í orð  eins og til að fela fyrir okkur hvað er að gerast. Tala um að það sé ekki verið að selja auðlindir þó þær séu framseldar í tvo mannsaldra til erlendra gullgrafara og skúffufyrirtækja.

Af hverju eigum við að hegða okkur eins heimskulega og móðirin í Óðali feðranna? Af hverju eigum við að sætta okkur við dularfulla og óskiljanlega fjármálagjörninga sem fyrst og fremst hafa gróðahagsmuni einkaaðila að leiðarljósi?

Hagfræðingurinn Stiglits segir í Fréttablaðinu í dag:

"Erlend fjárfesting í virku fyrirtæki sé ekki í öllum tilfellum fjárfesting heldur fjármagnsflutningar. Stundum komi alls ekki peningar inn í landiði, heldur fái fyrirtækið féð jafnvel að láni innanlands. 

Fjárfestar vilji helst ekki að neitt sé gert opinskátt um slíka samninga og af augljósri ástæðu: Það  er verið að ræna landið."

Það er verið að ræna landið núna með samningum um sölu og framsal á orkuauðlindum Íslendinga. Það er skylda okkar fyrir hönd barna okkar og allra Íslendinga sem hér ætla sér að búa í framtíðinni að gæta hagsmuna almennings og breyta ekki orkuauðlindum Íslendinga í spilastokk fyrir næstu umferð í spilaborgarsamfélagi fjármálamanna.

 

 

 

Guðni bauð þjóðstjórn ári fyrir fall bankanna

1000 % hagnaður og samkeppnislög sem hindra samkeppni

Orkuveita Reykjavíkur má ekki eiga meira en 10 % í HS orku vegna orkulaga. Þess vegna reynir OR núna að selja hlut sinn og einn kaupandi hefur gert tilboð sem stjórnin hefur tekið. Það er hins vegar borgarráð og borgarstjórn sem hafa seinasta orðið. Út frá sjónarhóli OR og miðað við það að umhverfi orkulaga verið óbreytt þá brást stjórn OR hárrétt við þessi máli og gerði þar sem stjórninni bar og var falið að gera.

Í þessu máli þarf hins vegar að horfa lengra, horfa á hagsmuni Íslendinga til langs tíma og horfa til þess ástands sem hérna skapaðist og reyna líka að ana ekki beint aftur ofan í sama forað.

Það má líka benda á að hagsmunir íslenska orkukgeirans og Reykjavíkurborgar eru nátendir meira segja svo tengdir að Reykjavíkurborg stendur ennþá í ábyrgðum fyrir Landsvirkjun þá að búið sé að selja hluta borgarinnar. 

Það sem ég hef lesið um þetta fyrirtæki Magma Energy og stjórnarformann þess Ross J. Beaty  vekur verulega tortryggni mína og því meira sem ég les þeim mun meira staðfestist ég í þeim grun að hér sé rekstur einmitt af þeim toga sem ég vil hvorki  hafa á Íslandi  né annars staðar í heiminum og hér sé verið að fara úr öskunni í eldinn.

Forsaga Ross J. Beaty er í silfurnámuvinnslu. Menn ættu að kynna sér samfélagsleg áhrif þeirrar vinnslu og ekki síst mannréttindi þeirra sem starfa í námunum. Arðurinn að þeirri námavinnslu rennur ekki til nærsamfélagsins, arðurinn er fluttur út og dreift til þeirra sem standa að fjölþjóðlegum auðhringjum eins og Ross J. Beaty býr til.  Þetta fyrirtæki Magma energy er bara pappírsfyrirtæki til að skúffa ágóða til og frá. En gefum Ross J. Beaty orðið. Hann segir sjálfur:

For your shareholders, don't look for 10% returns, look for 1000% returns. Face it, the mining game is a highly risky business, and you should try ...to earn your investors massive returns in exchange for them taking the risk of investing in this sector." Sjá hér http://www.gold-speculator.com/people-interest/5156-ross-beaty.htm

Sem viðskiptafræðingur og hagfræðingur þá veit ég að það þarf að vara við öllum sem lofa eða stefna á 1000% ávöxtun. Það er ekkert sem bendir til að hér sé ábyrgt fyrirtæki á ferð og þetta fyrirtæki hefur enga reynslu í jarðvarma. Eina reynslan  sem Ross J. Beaty  virðist geta státað af er að búa til fyrirtæki sem draga mikinn arð til hluthafa sem eru ekki í sama landi og þær auðlindir sem hann hefur fjárfest í.

Þetta er nýlendustefna og leið til að Ísland verði áhrifalaus og bláfátækt sker þar sem svona fyrirtæki soga burt allan ágóða af auðlindum og fleyta honum til hluthafa sinna erlendis.

Það er á ábyrgð allra Íslendinga að flana ekki að neinu í svona málum. Hér er verið að stíga stærra skref en að selja hlut út úr orkufyrirtæki á Íslandi, hér er verið að stíga það skref að hleypa erlendum pappírsfyrirtækjum með nákvæmlega sömu vinnubrögð og fyrirtæki útrásarvíkinganna að íslenskum orkuauðlindum.

 Það má reyndar líka velta fyrir sér hve stóran hluta samkeppnislög spila í þessu máli. Karl skrifar ágæta athugasemd á bloggið hennar Láru Hönnu, hér er hluti hennar:

 

Það getur ekki verið tilgangur samkeppnislaga að stuðla að stórskaða þeirra fyrirtækja sem fá á sig úrskurð um ógildingu fjármálagjörninga. Þannig þyrfti e.t.v. ekki annað en að opna á það í lögunum að veita megi frest til að fullnusta úrskurð, bjóði markaðsaðstæður ekki upp á ásættanlega lausn mála með beinni sölu á markaði. Á meðan sá frestur gildir má hugsa sér að fylgst sé nánar með starfsemi viðkomandi fyrirtækis af samkeppnisyfirvöldum en alla jafna. Auðvitað er alveg (eða hefði alveg verið) hægt að leysa þetta mál. Eðlilegast hefði sennilega verið að kaupin af Hafnarfjarðarbæ hefðu gengið til baka.

En miklu alvarlegra mál er að þetta snýst í raun ekki um samkeppni, heldur er hér í mínum huga mikill og alvarlegur skortur á samkeppni í uppsiglingu. Þegar Magma ákveður að hækka skuli gjaldskrá HS Orku um 30-70, nú eða 130%, þá stöndum við neytendurnir berskjaldaðir og eigum ekki lengur tryggan aðgang að varmanum í jörðinni og rafmagninu í leiðslunum (sbr. regnvatnið í Bólivíu og rafmagnið í Soweto í Suður-Afríku). Nú er það ekki svo að við getum t.d. þá ákveðið sem neytendur að skipta þá bara við annað fyrirtæki

 

Senuþjófur ... aftur... eftir 25 ár..

 Það var einu sinni svona svipað ástand og núna í íslensku samfélagi. Það var fyrir aldarfjórðung eða árið 1984. Þá var allt brjálað og nánast borgarastyrjöld milli opinberra starfsmanna og íslenska ríkisins. Þetta var ekkert venjulegt verkfall. Einn af stórum viðburðum þá  var 12 þúsund manna mótmælafundur á Austurvelli í verkfalli BSRB og prentara 1984. Hannes bróðir stal senunni þá eins og núna því það náðist óborganlegt myndskot af honum þar sem hann gægðist fyrir hornið á Dómkirkjunni og fylgdist með fundinum. Hann ætlaði þá ekkert að taka þátt í mótmælunum, sennilega bara verið að fylgjast með hvernig frjálshyggjan og kenningar Friedmans legðust í fólk.  Á  þessum tíma geysaði óðaverðbólga (reyndar man ég ekki eftir öðru en óðaverðbólgu á öllum uppvexti mínum) og launavísitalan tekin úr sambandi. Þá risu upp alþýðuhetjur eins og Ögmundur  nokkur Jónasson en hann fór fyrir  Sigtúnshópnum en svo hét aktívistahreyfing sem þá var stofnum af  þeim sem þá misstu allt sitt í verðbólgubáli en ástandið var þannig þá að laun voru óbreytt en verðlag hækkaði gríðarlega og öll lán voru vísitölubundin svo  lánabyrðin meiri en verðmæti eignanna.  

Þarna fyrir 25 árum voru vísitölubundin lán notuð eins og skattur á almenning á Íslandi, svo hár skattur að margir voru að kikna. Reyndar fluttist margt ungt fólk þá úr landi, það var ekki atvinnuleysi en kaupið var fast en verðlag hækkaði og hækkaði og lánin voru bundin við verðlag. Núna aldafjórðung seinna þá er alþjóðavæðingin í algleymingi og núna er sökinni  aftur varpað á örmiðilinn íslensku krónuna og gjaldeyrismál notuð til upptöku á eignum fólks. Það var eignaupptaka fyrir 25 árum og það er eignaupptaka aftur núna. 

Það er áhugavert að skoða hagsögu og atvinnusögu og hugmyndasögu  Íslands þennan  aldafjórðung milli þessara funda - Icesave mótmælastaða bloggara á Austurvelli og svo stóra verkfallsfundarins 1984. 

Mér finnst nú frekar leim að Hannes hafi ekki mátt vera með í dag, var þetta ekki auglýst sem mótmæli bloggara og nægir ekki að vera bloggari og vera á móti Icesave? Annars hef ég tvisvar lent í því að mótmælendur  geri aðsúg að mér og það  var nú í annað skiptið  eitthvað út af því að ég er systir Hannesar, ég skrifaði pistil um það hérna  Skríllinn mun eiga síðasta orðið  

hitt skiptið var vegna þess að ég er vinkona Ellu Siggu sem var bankastjóri Landsbankann um hríð eftir Hrunið. Mér fannst þetta í bæði skiptin mjög óþægilegt, ég var reyndar mjög hissa, hvernig geta þeir sem eru að berjast fyrir sama málstað og maður sjálfur lagt sig niður við að ráðast á mann fyrir að eiga bróður sem því er í nöp við eða vini sem tengjast íslensku bönkunum. Það er ekki oft sem fólk á Íslandi verður fyrir aðkasti og hrópum á almannafæri fyrir að vera ákveðinn einstaklingur, ég veit að bróðir minn verður fyrir aðkasti nánast alltaf þegar hann er niðri í bæ núna. 

Þetta er nú áhugavert út frá mannréttindum og fordómum. Finnst okkur í lagi að það sé ráðist á fólk, hrópað að því ókvæðisorð og því sé ógnað og árás sé gerð á heimili þeirra bara vegna þess að við teljum það hafa haft skoðanir sem hugsanlega steyptu íslensku þjóðinni í hyldýpi eða hafi stundað viðskiptahætti sem okkur finnast núna ógeðfelldir en voru lofsungin af öllum fyrir nokkrum misserum.

Það  eru breyttir tímar núna,   Bjarni frændi er alveg að slá í gegn í dag en Hannes er hæddur og hrakinn. Reyndar er Bjarni að slá í gegn í orðsins fyllstu merkingu, hann er að sprengja hljóðhimnur allra sem vinna við Alþingi með sínum gongslátti. 

 

 

Aðsúgur að Hannesi Hólmsteini

Sól í Laxárdal

Núna er ég stödd á Halldórsstöðum í Laxárdal og sólin skín í heiði. Ég ætla í Dimmuborgir í dag og reyna að hugsa ekki of mikið um hina dapurlegu stöðu fólksins á Íslandi. Ég næ Internetsambandi hérna þó ég sé langt inn í dal og les nýjustu fréttir og uppljóstranir úr sukkfenjaskógi íslenska fjármálaundursins. Það var merkilegt að heyra af lögbanni á RÚV og heyra Rúv auglýsa wikivefinn wikileaks margoft í sínum fréttatíma og núna les ég greiningu í mbl.is um wikileaks. Svona er máttur íslenskra fjölmiðla í að uppljóstra um hvað gerðist, fréttirnar koma ekki frá íslenskum rannsóknarblaðamönnum, fréttirnar koma að utan úr almennum wikisamvinnuvef.  Ég hef ekki mikla trú hvorki á íslenskum stjórnmálum né íslenskum blaðamönnum. Ég held að valdaþræðir séu of samtvinnaðir og í höndum svo fárra að jafnvel þó núna séu völdin sundurslitnir spottar og ein flækja þá sé sú spottahrúga eins og net sem fangar og reyrir niður alla sem reyna að synda niður og sjá til botns í spillingafeninu. En hér í Laxárdalnum er fallegt.

Hér sem ég tók áðan af þeim sem þurfa að borga Icesave skuldirnar.

 

Leyniþjónusta fólksins

Akkurat núna

Akkúrat núna hef ég enga orku til að æsa mig vegna Icesave. Ég horfi út um stofugluggann hjá mér, ég horfi á lögreglubíl hér beint fyrir utan húsið og rústasvæðið frá gömlu gróðurhúsunum í Sigtúni og hóteltvíburaturninn í baksýn.  Rétt áðan voru líka tvo lögreglumótorhjól hérna í innkeyrslunni og liðsafnaður í garðinum.  Það er mikill æsingur og það eru hér margir lögreglumenn og margir sem ég þekki ekki og búa ekki hérna. Mér finnst eins og hérna í götunni hafi verið gerð skyndiárás, árás í því stríði sem núna geisar á Vesturlöndum, í stríði  þar sem barist er með fjármálasjónhverfingum og hinir sigruðu eru fjötraðir niður með skuldum, í stríði þar sem fótum er kippt undan fjölskyldum  í einu vettfangi og lífsafkoma fólks og framtíðarvonir leystar upp. Í þessu stríði hafa margir flosnað upp úr heimkynnum sínum og ekki náð að festa rætur á nýjum stað. Örvænting, vonleysi og rótleysi í íslensku samfélagi eru ekki mælanleg stærð, ekki tala sem hægt er að birta með tveimur aukastöfum í hverri viku eins og tölur um atvinnuleysisprósentur. En sá sem horfir út um gluggann heima hjá sér og horfir á umheiminn líða framhjá og horfist í augu við ástandið skynjar hversu heldjúpar sprungur eru núna í íslensku samfélagi.

Núna finnst mér mínar áhyggjur  lítilfjörlegar. Ég ætlaði að skrifa blogg um áhyggjur mínar af ferðalögum dætra minna á hálendi Íslands og fyrirhuguðu ferðalagi sambýlismannsins á hásléttur Afganistan.

Akkúrat núna eru dætur mínar á gangi á hálendinu, þær hafa verið á göngu í nokkra daga milli Landmannalauga og Þórsmerkur, ef til vill eru þær núna að vaða Þröngá, ána sem er einn helsti farartálminn á Laugarveginum. Hún er straumhörð og mórauð jökulsá þar sem ekki sést til botns. Þær eru á eigin vegum þrjár saman, dætur mínar og dóttir systur minnar. Þær eiga að koma niður í Þórsmörk í dag en ég fæ væntanlega ekki fréttir af ferðalagi þeirra fyrr en þær koma til byggða. Ég nestaði þær með GPS tæki með Íslandskorti svona til að koma í veg fyrir að þær villtust í þoku upp á hálendinu. En núna sé ég að ég hefði átt að gera betur, ég hefði líka átt að láta þær fá kaðal, svona líflínu fyrir fólk sem veður jökulfljót. Vonandi hafa þær beðið eftir öðrum hópum þegar þær komu að Þröngá áður en þær fóru yfir. Ég held nú reyndar að áin sé ekkert hyldjúp, bara upp í mið læri en hún er straumhörð og mórauð. 

Um það leyti sem dæturnar koma af fjöllum er áformað að  Magnús fari til Kandahar í Afganistan. Hann fer þangað í sex mánuði sem starfsmaður Rauða krossins en hann er búinn að vera um tíma á  veraldarvakt íslenska Rauða krossins, það er viðbragðslisti þeirra sem fara með litlum fyrirvara á átakasvæði í heiminum. 

Icesave-ábyrgð úr ríkisstjórn

Steypueiningar, húsbrot og bankarán og átakið "reclaim the land" hefst

Fyrir rúmum áratug eða   1. febrúar 1998 eða sama dag og Morgunblaðið opnaði sinn fréttavef mbl.is þá gaf ég út mitt fyrsta veftímarit. Útgáfan var svolítið endaslepp enda var þetta grín og paródía á moggavefmiðilinn og hét minn miðill Gula Pressan - Skammtímarit og má ennþá finna það eintak á vefnum.

Núna  er ástandið þannig á Íslandi að fólk stelur undirstöðum undan húsum hvert hjá öðru og allt er í eigu einhverra þrotabúa og örvinglað fólk brýtur sundur húsin sín og grefur bílana sína svo engum nýtist það sem hirt er af þeim upp í kröfur. Það er engum hlátur í hug á Íslandi í dag, við höfum öll á tilfinningunni að við höfum verið rænd.  Vanalega væri fyndið að fólk steli kjöllurum í heilu lagi, jarði bíla og mölvi hús. En til að létta lundina þá lími í hérna inn eina grínfréttina í vefmiðlinum mínum árið 1998, það er frétt um bankann sem var stolið í heilu lagi. Þetta er sönn saga, það var á þeim tíma núbúið að setja upp hraðbanka fyrir framan skrifstofuna mína og svo einn daginn þá var hann horfinn. Þjófarnir höfðu komið á sendiferðabíl og stálu bankanum. Í heilu lagi. Hann fannst svo seinna og ég man ekki einu sinni hvort peningarnir hafi glatast Ein einmitt þetta gerðist fyrir framan augun á okkur. Bönkunum var stolið, fjármálakerfi heillar þjóðar var stolið, ekki í vopnuðu ráni heldur með því að rífa upp bankann og aftengja hann og fara með bankakerfið á þeytingsreið út í hinn stóraheim alþjóðlegra fjárglæfra og þar var bönkunum breytt í peningafroðumargföldunaspeglasali sem virkuðu meðal einhverjir trúðu á það sem þeir sáu í speglunum. 

Núna síðustu daga hef ég verið að safna andlegum þrótti og hvíla mig á þessum hroðalegu aðstæðum í samfélaginu, ég hef plantað og ég hef sáð og umpottað og unnið í garðinum.  Núna eru svalirnar hjá mér undirlagðar í alls konar sáningum. Hér er mynd af hluta svalanna. Þarna má sjá rauðar lúpínur sem munu blómstra næsta sumar, kál og baselikum og svo mjög bústnar og bragglegar jurtir sem komu upp af fræi sem ég tíndi á götum  Kaupmannahafnar í fyrra. Ég hef eitthvað klikkað á merkingum, ég hefði bara merkt þetta "dönsk fræ" en ég h eld helst að þetta séu Stokkrósir, fræ af jurtum sem uxu nánast upp úr götunni.  En það verður spennandi að fylgjast með hvort ég hef á réttu að standa. Ef þetta eru stokkrósir þá eiga þær að blómstra næsta sumar.

 

Svo er ég komin út í alls konar skreytilist í þessari garðrækt minni, ég er í óða önn að koma mér upp búálfum og ýmsu glingri til að punta garðinn. Því meiri litadýrð, því meiri sundurgerð, því betra. Ég er nú ekki komin lengra en að fá mér sparibaukana frá Sparisjóðnum, sparibaukana Króna og Króni. Þetta verða svona kreppubúálfar, krónuálfar en þá keypti ég í Góða hirðinum fyrir 150 kall stykkið.

Það er skemmtilegt að sá fræum og rækta eitthvað þegar kreppan veður yfir og allt er að hrynja og deyja. Ég er líka komin í hljóðlátan umhverfisaktívisma og mér segir svo hugur um að ég muni halda áfram á þeirri braut en kannski ekkert   Ég er að æfa mig í svona "reclaim the land" hérna í Reykjavík og byrja á malbikinu hinu megin við götuna hjá mér. Þar er ég búin að planta blómrunna beint ofan á malbikið og gróðursetja fleiri jurtir. Hér er útsýnið frá svölunum hjá mér, það sést í borgareyðimörk og rústasvæði hinum megin við götuna og mér sýnist að núna sé verið að taka það undir einhvers konar athafnasvæði fyrir bíla og geymslusvæði fyrir rusl. Þarna má sjá geymda ferjubifreiðar túrista, þarna bíla núna raðir leigubifreiða og þarna eru geymdar stórar kerrrur og vörubílar og steypumót.  Ég setti appelsínugulan hring á myndina sem sýnir hvar ég gróðursetti runnann.

En ég horfi á svæðið hinum megin við götuna sem tæplega verður byggt á í bráð, svæðið þar sem gróðurhúsin stóðu áður, gróðurhúsin sem seldu draslið frá Kananum á Vellinum og voru svo mölvuð og hugsa um hvað gráupplagt er að nota svona svæði til að gera Reykjavík að fallegri og manneskjulegri stað, ég hugsa um hvað fólk er á rangri leið sem heldur að Hiltonhótela-grandhótela túrismi sé ferðamennska framtíðarinnar, svona túrismi sem ferjar hópa milli bláa lónsins og kreppumusterisins sem kallast líka "tónlistar- og ráðstefnuhús"

Ég held ekki að lóðarhafar rústasvæðanna skili lóðunum með góðu og ég held að við borgarar í Reykjavík verðum að sýna fulla hörku núna ef við ætlum ekki að láta borgina grotna niður í eitt stórt gettó. Það er full ástæða til að nota óhefðbundnar aðferðir til að ná borginni aftur úr klóm malbiks og fjárglæfra.

Hér eru tenglar um sveit í borg

City Farmer News

Reclaiming Vacant Land

Misskilningur í Úlfarsárdal

Svona getur farið fyrir Kárahnjúkavirkjun

Það er átakanlegt að lesa um húsið sem fyrrum eigandi reif á Álftanesi.  Það er ekki séríslenskt vandamál að fólk sé að missa húsin sín en það er hins vegar  sú blekking við lýði á Íslandi að hér sé velferðarkerfi þar sem hlúð er að öllum þjóðfélagsþegnum í neyð og hér séu slegnar skjaldborgir utan um heimilin.....sem er svolítið skrýtið því á hverjum degi heyri ég af fjölskyldum sem eru að flosna upp, eru ekki lengur sjálfs sín og flytja heim til ættingja til að spara eða reyna að flytja þröngt saman og leigja sínar íbúðir því fólk hefur ekki ráð á að búa lengur í þeim. En af því að allir gera það sama og margir flytja líka úr landi þá hrynur leigumarkaður og fólkið sem flutti úr íbúðum sínum til að eiga fyrir afborgunum verður að sætta sig við að borga á milli. Dáldið klemmd staða fólk verður skuldaþrælar, fjölskyldur á húsgangi og samt að borga með húsnæði sem reynt er að leigja út, mér sýnist þetta vera það sem stjórnvöld kalla skjaldborg um heimili. Ég er ennþá að átta mig á því í hverju þessi skjöldur er fólginn.

En í USA þá er enginn blekkingarleikur um norrænt velferðarkerfi og skjaldborgir í gangi, eina leiðin sem stjórnvöld þar í landi hafa er að fara í stríð til að dreifa athyglinni frá innanlandsvandamálum eins og uppflosnun og atvinnuleysi og örvæntingu. 

Í USA vita þær fjölskyldur sem ekki geta staðið í skilum og ekki geta fengið lán hjá ættingjum og vinum að það er bara ein leið og hún er sú að senda bankanum sem lánaði lyklana í pósti og fara. Þetta er kallað JINGLE MAIL  eða hringlandi lyklar og er mjög algengt.  En það er líka mjög algengt að þeir sem þurfa að yfirgefa hús sín eyðileggi sem mest, stífli leiðslur og niðurföll og skilji allt eftir í drasli.  Bankarnir gera ráð fyrir þessu og raunar hafa sumir þann hátt að þeir borga fyrrum eigendum ákveðna upphæð ef húsið er ekki skemmt og leiðslur í lagi. 

Hér er vídeó sem lýsir ástandinu og aðkomunni í mörgum gjaldþrota heimilum í Suður Californiu sem fólk hefur yfirgefið. Þeir sem þurfa að tæma húsin eru í sömu aðstæðum og svo fá einhverjir vinnu við að mála grasið grænt með sérstökum úðurum því yfirgefið hús þýðir yfirgefinn garður og sölnað gras. 

Sjá einnig þessa grein um húsnæðisástandið í Suður- Calíforníu og gjaldþrotin þar.

Ástandið í USA er sérstaklega slæmt í Californíu, fólk hrekst á vergang úr húsum sínum og bankarnir eiga heilu borgarhverfin og geta engum selt mannlausu húsin með lituðu grænu grasi.  En ofan á þetta bætist að fylkið Kalífornía er að verða gjaldþrota en þar er fylkisstjórinn Arnold Schwarzenegger sem gerði garðinn frægan sem Tortímandinn."

 Húsið sem var rifið á Álftanesi ætti að vekja okkur til vitundar um hve tortímandi aðstæður geta skapast þegar  þjóðir eða landssvæði eða fylki geta ekki staðið við fjárhagslegar skuldbindingar. Ríki geta ekki flutt heim til pabba og mömmu eða annarra ættingja, ríki hafa engan bakstuðning, ríki eru sjálf stoðin fyrir samfélagið. En þegar ríkið leysist í sundur vegna þess að það getur ekki staðið við skuldbindingar sínar og þegar lánadrottnar reyna að ganga að eignum ríkisins þá getur það sama gerst og með húsið á Álftanesi. Það getur verið að þegnar sem áður voru löghlýðnir og töldu að samfélagsleg verðmæti væru í allra þágu fyllist örvæntingu þess sem er eins og hermaður á undanhaldi, sá sem hefur engu að tapa, sá sem vill ekki að nein verðmæti fari í hendur þeirra sem koma með innrásarher og brenna frekar uppskeruna á ökrunum en hún fari í óvinahendur.

Það er mjög mikilvægt að fólk átti sig strax á hve brothætt ástandið er í heiminum, átti sig á að niðurfelling skulda og uppstokkun fjárhagslegra verðmæta á einstaklinga, fjölskyldur og þjóðir er nauðsynleg í kerfi þar sem kerfishrun hefur orðið, nauðsynleg til að forða því að allt annað og alvarlegra hrun verði, hrun sem er ekki fjárhagslegs eðlis heldur hrun samfélags þar sem ekkert heldur því lengur saman og ekkert heldur því lengur uppi.

Bankinn fékk ekki lyklana

Miðbæjarkonungsdæmin

 

Í frétt á   Visir.is eru  nafngreindir þeir  sem hafa verið settir í gæsluvarðhald .  Það er innflutningur á fíkniefnum og peningaþvætti sem þeim er gefið að sök. 

Ég sá á bloggi að einn sem ber sama nafn og sá sem nú hefur verið handtekinn  hafi á sínum tíma verið í vinnu hjá hinum athafnasömum miðbæjarkóngum að sannfæra fólk um að selja sér hús á Hverfisgötunni og við Laugarveg. Það getur nú ekki verið sami maðurinn, aldurinn passar ekki en þetta vakti áhuga minn á því að pæla sérstaklega í húsauppkaupunum í miðbænum.

Hér er mynd úr Sirkus um uppkaup eigna.

Björgólfsfeðgar reyndu í gegnum ýmis fyrirtæki að kaupa upp húseignir í miðbæ Reykjavíkur. Ég er ekki viss um að tilgangur þess sé ennþá alveg kominn upp á yfirborðið, það virðast hafa verið búið til ýmis fyrirtæki til að kaupa upp húseignir sem þeir voru ekki beint skrifaðir fyrir en keyptu svo t.d. voru  félögin Rauðsvík ehf og Vatn og land ehf keypt af  Björgólfsfeðgum árið 2007 og voru þau félög áður skráð á Þorstein Steingrímsson fasteignasala en hann er (eða var) m.a. skráður fyrir Heilsuverndarstöðinni í Reykjavík og keypti mikið upp af fasteignum í miðbænum. (Sjá Björgólfsfeðgar leggja undir sig miðbæinn). Þannig virðist hafa verið planað í langan tíma að safna eignum á ákveðnum svæðum. Það getur vel verið að Björgólfsfeðgar hafi safnað þessum eignum í tilgangi sem er ekki ljós ennþá og þeir séu að vinna fyrir einhverja aðra á sama hátt og aðrir hafa verið að vinna í þeirra þágu í aðskildum félögum við að kaupa upp eignir og sannfæra fólk um að selja.

Ég veit ekki hvernig fólk var sannfært um að það ætti að selja Björgólfum sitt húsnæði, sennilega og vonandi í gegnum hátt verð en   húsið á Vatnsstíg sem hústökufólkið tók yfir var einu sinni í eigu fyrirtækis þeirra Vatns og lands ehf  en mun núna vera í eigu ÁF hús ehf sem er eignarhaldsfélag í eigu Ágústs Friðgeirssonar sem mun vera bróðir Ásgeirs Friðgeirssonar sem var talsmaður og upplýsingafulltrúa Björgólfsfeðga. (Sjá hér  Réttur hvers?)

Hugsanlega eiga Björgólfsfeðgar eða fyrirtæki í fyrirtækjaflækjum þeirra eða einstaklingar sem sérstaklega hefur verið falið að vera skráðir fyrir eignum ennþá  hluta af þeim húsum sem þeir keyptu upp. Björgólfsfeðgar áttu  Samson properties ehf, Crosshill BV, Rauðsvík ehf, Samson Partners-Properties 1 ehf, Sherman Properties Finance SA, Vatn og land ehf, Ópera fjárfestingar ehf og ótal mörg önnur fyrirtæki.

Hér er mynd úr DV af eignum sem Engilbert tengist:

Annars átta ég mig ekkert á því  hver á eða átti hvaða hús í bænum, það eru fyrirtæki eins og Land og vatn sem virðast hafa átt eða eiga sum sömu hús við Laugaveg og Hverfisgötu og fyrirtæki tengd Engilbert  Runólfssyni eins og Stafna á milli, Frakkastígur, Eignasmári, Hverfisgata 59 sjá bls. 10 5. jan 2006 í þessu DV blaði.

Ég veit ekki til þess að það séu tengsl milli Engilberts Runólfssonar og Björgólfsfeðga nema þeir eru báðir nefndir sem eins konar miðbæjarkóngar sem kaupi upp hús í miðbænum.

Það gerðist margt hræðilegt í hinum niðurníddu húsum við Hverfisgötu þegar dópistar dvöldu þar. Það var framið morð á Hverfisgötu 58.

Það er því miður þannig ástand núna að mörg hús eru ekki í notkun og standa auð. Stundum hafa eigendur gefið einhverjum húsin bara til að losna við þau. 

Hér eru nokkrar greinar um miðbæjarkonungsdæmin:

KÓNGAR MIÐBÆJARINS

Engilbert Runólfsson Miðbæjarkóngur með dóma fyrir dóp, fjársvik ...

Fjöldi ungs fólks svipti sig lífi fyrir jól, segir lögregla

Silfur Egils » Skuggaprýði

Í gæsluvarðhald vegna fíkniefnamáls

Hver á fiskinn í sjónum, Ólafur ÓIafsson eða íslenska þjóðin?

Ólafur á Ker, Ker á Eglu, Egla á Kjalar (eða var það öfugt? eða var það bæði?), Kjalar á HbGranda og HbGrandi er að stofninum til gamla bæjarútgerð okkar Reykvíkinga og stærsta sjávarútvegsfyrirtæki á landinu og á gríðarlegar aflaheimildir. Stærsta eign Eglu er krafa á Kjalar.

 

Það hefði verið alveg ágætt fyrir Reykvíkinga að eiga bæjarútgerð núna, ágætt að eiga kvóta fyrir byggðalagið hérna og ágætt að geta stýrt því þannig að fiskur væri seldur eða nánast gefinn til efnalítilla fjölskyldna á Íslandi. Þannig var farið að í öðrum kreppum og því stýrði Jónas frá Hriflu ef ég man rétt.

 Núna sýnist mér að búið sé að samþykkja nauðasamninga upp á 15% af kröfum í Eglu einmitt af því að eignir í Kjalari (þ.e. stærsti hluthafi í HBgranda) muni þá glatast. Ég fæ ekki betur séð en einhver sé með þessu að fá yfirráðarétt yfir stórum hluta fiskveiðikvóta Íslendinga fyrir slikk. Er það Ólafur Ólafsson? Eru það ríkisbankarnir?

Ég er alveg sátt við að ríkisbankarnir eigi hlutann í Kjalari en ég er mjög ósátt við ef eitthvað möndl og baktjaldamakk er með þessi gríðarlegu verðmæti, verðmæti sem eru verðmæti okkar Reykvíkinga, þetta er kvóti sem er tilkominn vegna veiða fyrirtækis sem er að stofni til gamla bæjarútgerðin okkar, fyrirtæki sem var selt vegna þessarar einkavæðingartísku.

Er til of mikils mælst að þeir sem standa að þessum nauðasamningum og það hljóta að vera íslensku bankarnir upplýsi almenning í Reykjavík um hver muni eftir þessa nauðasamninga ráða yfir hlutnum í HBGranda?

Er til of mikils mælst að almenningur á Íslandi fái upplýsingar um hvað felst í gjaldeyrissamningi Kjalars við gamla Kaupþing?

Á meðan HbGrandi var á hlutabréfamarkaði þá keypti ég bréf í því fyrirtæki, ég vildi á þann hátt eiga skerf í sjávarauðlindum Íslands og reyna að hafa mín áhrif á hvernig máum væri stjórnað þar. Ég bauð mig fram í stjórn HBGranda í hitteðfyrra en hafði enga möguleika, litlir hluthafar hafa enga möguleika vegna þess að félög eins og Kjalar eiga meirihlutann. Það að HBGrandi hafi verið almenningshlutafélag var bara skrípaleikur. Það eru menn eins og Ólafur Ólafsson sem hafa átt bak við tjöldin í einhverri fyrirtækjaspagettikássu allan kvóta sjávarútvegsfyrirtækja eins og HbGranda. Það er ekkert í regluverki sem hindrar að þessar fyrirtækjaspagettikássur geti verið í eigu einhverra sem eiga sín skjól á Tortúlaeyjum og svipuðum stöðum. Ekkert nema vökult auga okkar almennings sem fylgjumst með fjármálaumhverfinu og heimtum að almenningur á Íslandi ráði fyrirtækjum eins og HBgranda.

Hér segir: Skuldir Eglu eru rúmir 8,3 milljarðar króna, á meðan áætlað verðmæti eigna félagsins nemur um 1,2 milljörðum króna, eða ca. 15% af skuldum.

Það sem ég er mest hrædd um er að í þessum nauðasamningum felist að Ólafur Ólafsson haldi áfram hlutnum í HBgranda. Það sem ég er líka hrædd um er að lánadrottnar Eglu séu erlendir aðilar sem Ólafur hefur fengið lán hjá til að kaupa hlutinn í HbGranda. 

Ég er að reyna átta mig á hlut Ólafs Ólafssonar í íslensku viðskiptalífi, Ólafur hefur alltaf verið talinn tengjast Framsóknarflokknum og mér finnst nauðsynlegt að það sá upp á borðum hvernig sú tenging hafi verið. Í öllum flokkum þarf að eiga sér stað opinská umræða og hreingerning. Ég hef heyrt þessa sögu með brotakenndum hætti og sumt af því ber ekki viðskiptaháttum ólafs vel söguna. Þannig virðist hann oftar er einu sinni hafa þóst vera eitthvað erlent fyrirtæki en það verið bara leppur.  Þannig mun hann hafa gengið undir nafninu  Hauck und Aufhäuser á sinni tíð og þóst vera virtur erlendur banki. Það var á þeim árum sem erlend fyrirtæki þóttu voða fín (áður en við uppgötvuðum að þau eru mestmegnis pósthólf á tortúlaeyjum) og það átti að einkavæða íslenska banka með því að því að erlendir aðilar væru með og legðu inn sína reynslu og sérfræðikunnáttu. 

Það eru þrír athafnamenn sem hafa verið bendlaðir við Framsóknarflokkinn. Þeir eru Ólafur Ólafsson, Sigurður Einarsson og Finnur Ingólfsson. Ólafur Ólafsson er sonur stjórnarformanns Sambandsins og Sigurður Einarsson er sonur  ráðherra Framsóknarsflokksins. Finnur Ingólfsson var ráðherra Framsóknarflokksins. Það er nokkuð ljóst að allir þessir menn fengu upphaflegan meðvind í athafnalífi vegna tengsla sinna við Framsóknarflokkinn og Sambandið. 

 

Ég safna hérna fyrir saman ýmsu sem ég finn á Netinu um viðskiptanet Ólafs Ólafssonar til að reyna að glöggva mig á því hver á hvað. það er nú ekki auðvelt.

Ólafur Ólafsson, einkavæðing bankanna og pólitísk spilling

Slóð Ólafs Ólafssonar um íslenskt athafnalíf er ekki beinlínis saga þar sem öll eignatengsl eru gagnsæ og upp á borðinu.  Hann er einn af þeim sem spiluðu með fjöregg Íslendinga og hann gerði það án þess að almenningur á Íslandi vissi hvað væri að gerast. Ég er reið öllum þeim sem hafa atvinnu af eða voru kosnir fulltrúar fólksins sem hefðu átt að fylgjast með fólki eins og honum en gerðu það ekki og vöruðu ekki við. 

 

(2006) Kjalar á meirihluta í Ker, Ker á Olíufélagið, Olíufélagið á stóran hluta í KEr

(2006) Kjalar á meirihluta 87 % í Ker. Helstu eignir Kers hf. eru Olíufélagið ehf. og stórir hlutir í Samskipum hf., SÍF hf. og Iceland Seafood International ehf. Þá á Ker 68% hlut í Eglu hf. sem er eignarhaldsfélag um 10,88% hlut í Kaupþing banka hf. Kjalar ehf., félag Ólafs Ólafssonar, á nærri 28% hlut í Eglu.
Jafnframt á Ker um 56% hlut í fasteignafélaginu Festingu ehf. sem varð til árið 2003, við skiptingu Kers, þegar fasteignir Olíufélagsins voru færðar yfir til Festingar og síðar sömuleiðis fasteignir Samskipa og eignir frá Sundi. Festing hefur nú keypt alla hluti Sunds ehf. og J&K eignarhaldsfélags ehf. í Festinu

 Kjalar á 90% í Samskipum og 33% í HB Granda. Þá átti hollenskt félag í eigu Eglu 40% hlut í Alfesca. Ólafur var (er kannski ennþá?) stjórnarformaður Samskipa og SÍF. Hann átti líka félagið Serafin shipping og mun það félag hafa orðið sjötti stærsti eigandi í Icelandic Group (átti Sjóvík sem sameinaðist Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna) og átti 6 %. Þessum eignarhlut var skipt niður á tvö félög Fordace Limited og Deeks Associates Ltd. væntanlega til að komast hjá tilkynningaskyldu í Kauphöll.

Eigendur Eglu eru Ker, sem er að hluta til í eigu Ólafs Ólafssonar og Kjalar, með 68 prósenta hlut, Kjalar með 28 prósenta hlut, sem einnig er í eigu Ólafs Ólafssonar og Grettir, með fjögur prósent. Stofnendur Eglu voru Ker, Vátryggingafélag Íslands og Hauck & Aufhaeuser

Ólafur Ólafsson átti Serafin Shipping

Ólafur Ólafsson reynir að verja vígin amx

Kjalar vill knýja fram skuldajöfnun
Kjalar krefst uppgjörs á gjaldeyris­samningi við Kaupþing

 

 

Egla á 15% upp í skuldir

Twitter var bannað í Kína og núna heimta Kínverjar njósnaforrit í allar tölvur

Erlendar fréttir á mbl.is eru þýddar að mestu leyti beint af BBC. Þannig er um þessa frétt um sprungnu twitter bóluna, hún er bein endursögn og stytting úr BBC grein. Það er út af fyrir sig ekkert slæmt, gott að fólk á Íslandi sem er ekki sleipt í ensku skuli hafa aðgang að hraðsoðnum þýddum fréttum á einföldu máli.

Það sem er verra er að val frétta á mbl.is  er ekki að velja það sem skiptir máli og fjalla um það sem skiptir máli upp á framtíð okkar á Íslandi og í heiminum  og vekja athygli á hættum og mannréttindabrotum heldur að styggja ekki umheiminn, sérstaklega hvað varðar  íslenska viðskiptahagsmuni og að flytja fréttir sem segja þá sögu sem viðtakandinn þ.e. lesandinn vill heyra.

Í fréttinni  um sprungnu twitterbóluna  er inntakið að fáir skrifi inn á twitter en margir séu notendur.  Allir sem lifa og hrærast í netheimum vita að það er mikil blekking í gangi um fjölda notenda á öllum félagsnetum. það eru miklu færri virkir en tölurnar yfir þá sem einhvern tíma hafa skráð sig. Það er mikill munur á fjölda virkra notenda og á þeim sem skrá sig á einhverja netþjónustu.  En það er vaxandi fjöldi sem notar twitter og notkunarmöguleikar svona örbloggs eru að sýna sig á fleiri og fleiri sviðum, ekki síst með öflugum leitarvélum sem leita í twitterstraumum.  Einnig að með verkfærum eins og twitter má tengjast ýmsum öðrum netverkfærum og senda boð milli kerfa og twitter er verkfæri sem hentar fyrir Internet þeirra sem eru nota símann fyrir sínar uppfærslur.

Það er hins vegar ekkert skrýtið að það séu aðeins örfáir sem setja inn efni. Þannig er það um flesta fréttamiðlun, það eru tiltölulega fáir sem setja inn fréttir á mbl.is en það eru margir lesendur. Hlutfallið þar er ábyggilega frekar mælt í 1/1000 heldur en 1/10.

Reyndar er mesta hættan sem vofir yfir Twitter ekki sú að nokkrir notendur setji inn mest af efninu og hafi flestu uppfærslurnar heldur það að "hype"-ið í kringum Twitter hefur orðið til að margir sem eru að selja vöru og þjónustu ánetjast þessu verkfæri og reyna að þrengja sér inn í félagsnet sem þar eru. Þannig getur twitter auðveldlega orðið eins og mörg önnur verkfæri sem maður hefur gefist upp á vegna þess að þau eru orðin mestanpartinn einhverjar dulbúnar auglýsingar og þeir sem skrá inn í félagsnetin eru ekki fólk heldur róbotar sem pósta undir mörgum nöfnum til að vekja athygli á einhverri vöru og þjónustu. Það þarf samt ekkert að kvíða því, ef twitter klikkar þá er bara að fara yfir í eitthvað annað örbloggskerfi sem auglýsendur hafa ekki ennþá tekið yfir og skafið innan úr.

Svo ég lýsi eigin reynslu af twitter þá er hún tvenns konar. Annars vegar sem notandi, þetta er ágæt leið til að bæði skrá minnispunkta fyrir sjálfan sig og til að koma míkrófréttum á framfæri, vekja athygli á slóð eða vídeó og það er einfalt að tengja facebook og twitter saman.

En þessi not mín af twitter til að pósta sjálf þar inn eru miklu veigaminni en þau not sem ég hef af twitter sem leitarvél. Þannig er að google er ekki nógu góð leitarvél fyrir það sem er að gerast hér og nú en http://search.twitter.com er mjög fín vél fyrir það. Hópar sem vilja koma einhverju áleiðis eru líka farnir að nota svona "hash tags" eins og að merkja twitter með #icesave ef maður væri að fjalla um icesave samning.  Svoleiðis notkun færist í vöxt og það var svoleiðis notkun sem kínversk stjórnvöld voru að reyna að koma í veg fyrir með því að banna twitter og fleiri tól.

En aftur að því sem átti að vera efni þessa bloggs. Ég ætla ekki að eyða fleiri orðum að innantómri aulafrétt  á mbl.is um að 10 % notenda á twitter séu með mest af efninu í vefmiðli þar sem ábyggilega minna en eitt prómill notenda hraðsýður fréttirnar sem þýddar eru frá bbc heldur að vekja athygli á frétt sem ekki er á mbl.is og það er ný  frétt um njósnaforrit sem kínversk stjórnvöld heimta nú að sé sett í allar nýjar pc tölvur. Þetta njósnaforrit á að nafninu til að vera til að koma í veg fyrir klám en í rauninni er forritið til þess eins að láta stjórnvöld í Kína geta stanslaust dælt inn í allar tölvur í landinu nýjasta listanum um hvaða vefsíður eru bannaðar. Þetta er hryllilegt, hvað heldur fólk að svona aðstaða stjórnvalda geti þýtt fyrir mannréttindi í landinu?

hér er grein um þetta

 China Requires Censorship Software on New PCs

Í greininni stendur:

BEIJING — China has issued a sweeping directive requiring all personal computers sold in the country to include sophisticated software that can filter out pornography and other “unhealthy information” from the Internet.

The software, which manufacturers must install on all new PCs starting July 1, would allow the government to regularly update computers with an ever-changing list of banned Web sites.

The rules, issued last month, ratchet up Internet restrictions that are already among the most stringent in the world. China regularly blocks Web sites that discuss the Dalai Lama, the 1989 crackdown on Tiananmen Square protesters, and the Falun Gong, the banned spiritual movement.

But free-speech advocates say they fear the new software could make it even more difficult for China’s 300 million Internet users to obtain uncensored news and information.

“This is a very bad thing,” said Charles Mok, chairman of the Hong Kong chapter of the Internet Society, an international advisory group on Internet standards. “It’s like downloading spyware onto your computer, but the government is the spy.”

Called Green Dam — a reference to slogans that describe a smut-free Internet as “green” — the software is designed to filter out sexually explicit images and words, according to the company that designed it. Computer experts, however, warn that once installed, the software could be directed to block all manner of content or allow the government to monitor Internet use and collect personal information.

Details of the new regulations, which were posted Monday on a government Web site, were first reported by The Wall Street Journal.

 Það  voru seldar 40 milljónir pc tölva í Kína í fyrra og búist er við að ennþá fleiri seljist í ár.

 

Er Twitter-bólan sprungin?