Undarlegt fréttaval Moggans

Ég er ein af þeim sem er ennþá áskrifandi að prentuðu útgáfu af Morgunblaðinu. Það er eins konar styrkur til góðgerðarmála frá minni hálfu, ég vil leggja mitt til að tryggja sem frjálsasta og óháðasta fjölmiðlun á Íslandi, vil tryggja að sjónarhorn í fjölmiðlum sé ekki eingöngu sjónarhorn þeirra sem eiga fyrir allar arðskapandi eigur á Íslandi og halda úti málgagni til að tryggja að svo verði um aldur og ævi. Þegar saga Hrunsins á Íslandi verður skráð þá er ómögulegt annað en tengja þá sögu við fjölmiðlun á Íslandi, fjölmiðlar og opinber umfjöllun voru kerfisbundið notuð til að dásama þá sem við vitum að voru ósvífnir og óheiðarlegir óþokkar  og dásama viðskiptalíf og rekstur sem byggðist á blekkingum og svikamyllum.

En ég veit satt að segja ekki hvort ég eigi að halda áfram að styrkja rekstur Morgunblaðsins öllu lengur og halda áfram að vera áskrifandi sem borgar fyrir áskrift.  Til hvers?  Ég les sjaldnast prentuðu útgáfuna og það sem ég les bæði í prentuðu útgáfunni og á mbl.is núna er óbærilega litað af einhverju sem ég get ekki séð annað en sé samsafn af örvæntingarfullum plottum gjaldþrota og ærulausra fjárglæframanna sem eru að reyna að gera sér mat úr einhverju sem þeir grafa eftir í  í rústum íslensks athafnalífs.

Fréttamiðlun á mbl.is hefur snarversnað síðan blaðið komst  í núverandi eigu og það er augsýnilegt að það er ekki sá tilgangur með útgáfunni að vera gagnrýnisrödd og umræðuvettvangur, tilgangur með útgáfunni virðist að hagræða sannleikanum þannig að það samræmist sjónarmiðum þeirra sem höndla og möndla bak við tjöldin, tilgangur virðist vera að búa til tjöld sem þeir geta skýlst í og búa til sviðslýsingu þannig að það sem er gert bak við tjöldin virðist vera helgileikur píslarvotta í þjónustu samfélagsins þó allir hugsandi og upplýstir menn sjái að það er brunaútsala og eignauppstokkun sem eingöngu miðar að því að flytja sem mest verðmæti Íslendinga  í skjóli myrkraðra tjalda beint til þeirra annað hvort beint eða sem umsýslulaun fyrir að vera handbendi erlendra stórfyrirtækja og gullgrafarafjárfesta.

Hvers konar fréttamat er það að setja inn lítt dulbúið plögg grein fyrir  stefnu Sjálfstæðismanna í veitumálum einmitt á sama tíma og verið er að selja frjá borginni hluta í orkufyrirtæki til erlendra aðila, ekki bara það heldur er verið einmitt í dag að höggva gat í virkisvegg og sá virkisveggur verður því einskis virði lengur.

Morgunblaðið þegir þunnu hljóði yfir því sem er mál málanna í dag, sölu á hlut OR í HS Orku til Magma Energy og reynir ekki einu sinni að grafast fyrir um allt það undarlega sem virðist vera að gerast varðandi orkumál á Suðurnesjum heldur tekur þátt í að flytja fréttir sem eru plögg fyrir stjórnmálastefnu sem velflestir Íslendingar eru ósammála, stefnu sem hefur leitt af sér stórkostlegt hrun á Íslandi, stefnu skefjalausrar og eftirlitslausrar einkavæðingar og einkavinavæðingar og tengslavæðingar þar sem bræður og feðgar einhverra ættbálka skipta með sér og hrifsa til sín yfirráðum yfir öllum arðskapandi eigum á Íslandi, í dag til að selja þessi yfirráð úr landi. 

Orðið kranafréttamennska er notuð um óvandaða fréttamennsku og ég held að það sé ágætt að halda sig við pípulagnir varðandi samlíkingu á hvernig fréttamennsku Morgunblaðið stundar núna. 

Milljarðatap Gagnaveitunnar

Frá Jöklabréfum til Jöklafyrirtækja - frá útrás til innrásar

Það er óþægileg en ekki óbærileg sviðsmynd  að sjá fyrir sér þá framtíð að  stór hluti af Suðurnesjum verði í eigu og umsjón alþjóðlegra fyrirtækja þar sem ofsagróði skýst til og frá og pumpast upp í pappírsyfirtækjum og þarna verði orkufyrirtæki og álbræðslur í eigu erlendra aðila. Í sjálfu sér er þetta ekki verra en ástandið var þegar stór hluti af Suðurnesjum voru hernaðarsvæði og þar bjuggu mörg þúsund hermenn. Erlent fjármagn er ekkert verra en loftbólufjármagn íslenskra útrásarvíkinga sem hér stýrðu stjórnmálamönnum, fjölmiðlum, bönkum og atvinnulífi og forseta. En það er gríðarlega mikilvægt að missa ekki ákvörðunarvald yfir íslenskum auðlindum og að almannahagsmunir ráði hvernig þær eru nýttar.  

Það má hins vegar spyrja hvers virði sjálfstæði Íslendinga er þegar svo er komið. Fyrir Hrunið köstuðu nokkrir óprúttnir aðilar milli sínum fjöreggjum íslensku þjóðarinnar og þeir gerðu það studdir af regluveldi og lagaumhverfi sem markaðssinnaðir stjórnmálamenn höfðu komið á og á meðan horfðu þeir sömu stjórnmálamenn með velþóknun á þetta gerast og og klöppuðu og forsetinn klappaði mest allra og lofsöng þessa nútíma skraddara og þau nýju föt keisarans sem þeir saumuðu. 

En það er óbærilegt að fylgjast nú með því sjónarspili sem núna er sett upp í því augnamiði að blekkja almenning og láta fólk sættast á að samfélagslegar atvinnuskapandi og arðskapandi eigur séu hrifsaðar út úr höndum okkar og greitt fyrir það með smápeningum og kúlulánum. Það er ekki nóg með að Íslendingar  séu undir ofurvaldi þeirra sem beita þvingunum og hryðjuverkalögum gerðir að skuldaþrælum út af skuldum einhverra loftbólunetbanka á erlendri grundu sem  bjó til peninga og dældi inn í fataleppa og prentsjoppur í Bretlandi heldur eru við núna rænd um hábjartan dag og vald yfir auðlindum þjóðarinnar teknar einhvers konar fjárhagslegu eignarnámi að mér virðist með sams konar aðferðum og viðskipti voru stunduð fyrir Hrunið.

Allt stefnir í að Magna Energy eignist HS orku í gegnum það að kaupa upp Geysir Green Energy og kaupa þannig upp hlut þess í HS Orku og svo kaupa hluti sem falboðnir eru af Orkuveitu Reykjavíkur. En það eru smápeningar sem þetta fyrirtæki ætlar að borga fyrir þann hlut, ekki nema helming af því sem kostar að virkja og miklu lægra en OR keypti hlutinn á og afborganir eru á mjög lágum vöxtum og einungis lítill hluti er greiddur út. Restin á kúluláni sem er með veði  hlutnum sem verið er að selja. Það er auk þess ekki hið volduga kanadíska móðurfélag (þetta með nokkra samninga og 8 megawatta raforkuframleiðslu) sem ætlar að selja heldur er það sænskt skúffufyrirtæki en það er eingöngu stofnað til að brjóta sér leið bakdyramegin  inn á íslenskan orkumarkað því íslensk lög taka fram að aðilar utan Evrópska efnahagssvæðisins megi ekki eiga íslensk orkufyrirtæki. Hvers virði eru lög? Eru þau bara einhvers virði sem réttlæting til að selja núna hlut OR í HS Orku  af því að samkeppnislög banna OR að eiga meira en 10% í öðru orkufyrirtæki? Eru þau bara einhvers virði þegar kemur að því að tryggja erlend yfirráð yfir orkuauðlindum Íslendinga? Eru íslensk samkeppnislög tæki til að tryggja fákeppni og nánast einokun á orkusviði í framtíðinni? Eru íslensk samkeppnislög bara mikilvæg til að hjálpa því sem í fyrra var kallað útrás en var í raun innrás til að verða aftur sama innrás?

Orkufyrirtæki í erlendri eigu verður í einokunaraðstöðu í framtíðinni á Íslandi. Það er einföld ástæða fyrir því. Orkufyrirtæki í opinberri eigu eru allt annað rekstrarform og þau munu ekki koma að virkjunum sem hafa einhverja áhættu í för með sér og þau munu stíga mun varlega til jarðar en gullgrafarar sem leita að 1000% gróða sem þeir geta hrifsað strax til sín. Þau munu ekki heldur lofa fjárfestum ofurgróða ef þau þurfa að taka erlend lán og geta þannig ekki keppt við þá sem gera út á spilaborgarhagkerfi heimsins, þau munu auk þess vinna hægar og eignatengl þeirra eru ljósari og gagnsærri en einkafyrirtækja. Þannig mun t.d. ekki Río Tinto verða raunverulegur eigandi OR eða Landsvirkjunar en það er raunveruleg hætta að slíkt gerist varðandi  virkjanafyrirtæki sem selja til álvera, þau geta með tímanum og án þess að við tökum eftir komist í eigu álfyrirtækjanna í gegnum fyrirtækjanet. Þetta með áhættureksturinn er það sama og með olíuauðlindir Norðmanna, Það er engin ástæða til að virkja neitt á Íslandi sem hefur einhverja áhættu, það er ekki verjandi að fara út í neina virkjun á Íslandi nema sýnt sé að hún sé mjög ábatasöm og þannig hefur það verið með þær virkjanir sem þegar hefur verið ráðist í á Íslandi. Það er m.a. út af umhverfissjónarmiðum afar mikilvægt að ekki sé spillt náttúru með virkjunum sem einhver tvísýna er á að séu arðbærar. Orkufyrirtækjum sem stjórnar er af Íslendingum og þar sem almenningur á Íslandi á fulltrúa eru miklu líklegri til að taka mið af langtímahagsmunum Íslendinga og langtímaumhverfissjónarmiðum.

Magna Energy er kanadískt fyrirtæki með frægan stjórnarformann, svona gróðakóng silfurnámanna. En Magma Energy í Kanada er  gullgrafarafyrirtæki  sem stefnir að ofsagróða en framleiðir svo að segja ekki neitt, framleiðir ekki neitt nema 8 megawött en hefur verið að tryggja sér samninga um virkjanaréttindi í nokkrum löndum t.d. Perú og Argentínu og gengið býsna vel því jarðvarmaveitur eru í tísku en fjárfestar telja að græn orka sé gróðalind ekki síst vegna þess að  orkuframleiðsla  heimsins vex minna en orkuþörf og orkuskortur fyrirsjáanlegur og viðurlög við mengun verða strangari.  Þar að auki hefur tækni við jarðvarmaveitur fleygt fram í heiminum og hægt að virkja með þannig virkjunum á svæðum sem ekki var kleift áður.

Það er raunar ekki Magma Energy í Kanada sem framleiðir 8 Megawött, það er kanadíska móðurfélagið, félagið sem er að kaupa á Íslandi framleiðir ekki neitt, er eingöngu skúffufyrirtæki stofnað til að fara á svig við íslensk lög.

Ég er að reyna að átta mig á hvort hagsmunaaðilar tengdir Framsóknarflokknum spili eitthvað hlutverk í því sem nú er að gerast í viðskiptum í orkumálum á Íslandi. Allir sem taka þátt í stjórnmálastarfi eigi að skoða sinn heimaakur og ég skoða sérstaklega Framsóknarflokkinn enda vil ég vinna að því að minn flokkur leiði sem mest uppbyggingu og breytt vinnubrögð á Íslandi núna eftir Hrunið.  Það gengur ekki að sökkva Íslendingum aftur ofan í sama dýpið, það eina sem dugar er að byggja hér upp þjóðfélag samhjálpar og samvinnu og hverfa frá blindri gróðahyggju og einkavæðingu og viðskiptalífi spilaborgarfjárglæfra.  Mér virðist tengsl aðila tengdum Framsókn vera þannig að Finnur Ingólfsson fyrrum iðnaðarráðherra  á fyrirtækið Fikt ehf og það fyrirtæki á ásamt Helga S. Gumundssyni fyrrum stjórnarmanni í Seðlabankanum fyrirtækið Landvar og það fyrirtæki á í VGK Invest. Mannvit verkfræðistofa á líka hlut í VGK invest og í gegnum það félag  hlut í GGE. Landvar ehf (Helgi Guðmundsson og Finnur) og Þeta ehf. (Kristinn Hallgrímsson)  eru félög sem munu eiga  helmingshlut í VGK Invest , mig minnir að Landvar eigi meirihlutann af því .

Er VGK Invest þessi félög og VGK hönnun? Ég get nú reyndar ekki fundið annað en fyrirtækið Mannvit sé öflug og trúverðug verkfræðistofa, raunar eina vísbendingin  um að alvörufærni sé á bak við þá sem standa að GGE. (heimild  Mannvit á hlut í GGE í gegn um VGK-Invest)

En það virðist  blekkingarleikur í gangi og sömu vinnubrögð og voru fyrir Hrun. Spagettikássa skúffufyrirtækja og látið sem fyrirtækin séu rekin af trúverðugum og öflugum aðilum þegar þau eru það ekki. VGK Invest er bara skúffufyrirtæki en það er látið eins og það sé verkfræðistofa. Hér er dæmi:

 Mannvit sem er stærsta verkfræðistofa landsins  er kynnt á vefsíðu Geysir Green energy (www.geysirgreenenergy.com)   sem eigandi hlutsins sem VGK-Invest á.

Sjá vefslóðina http://www.geysirgreenenergy.com/about/shareholders/

Þar stendur að Mannvit Engineering ( VGK Invest) eigi 7 % af Geysir Green Energy og ef smellt er á nafnið þá er tenging í http://www.mannvit.com

Samt kemur fram í grein í DV 11. júlí 2009 og haft eftir Sigurði Arnalds stjórnanda hjá Mannvit orðrétt:

Mannvit á hlut með öðrum í allmörgum öðrum fyrirtækjum. Þau fyrirtæki eru að sjálfsögðu ekki Mannvit hf. Eitt þeirra er eignarhaldsfélagið VGK-Invest, sem á 6,8% hlut í Geysi Green Energy. Mannvit á þannig óbeinan hlut í því ágæta félagi.

Er þetta ekki sömu klækjabrögðin og voru þegar REI var kynnt eins og sama fyrirtæki og Orkuveita Reykjavíkur beinlínis til að slá ryki og blekkja erlenda fjárfesta?

Mér sýnist að það sé verið að  blekkja erlenda fjárfesta alveg eins og íslenskan almenning.

Það  er erfitt að finna út hver á hvað  því skúffufyrirtækin virðast spretta upp og hverfa á augabragði en það sárgrætilegasta við fjármálagjörninga sem voru framdir fyrir hrun er að í flestum tilvikum var um einhvers konar skuldsettar yfirtökur að ræða og það voru bankar eða fyrirtæki sem áttu hvort annað og voru  með einhvers konar blöff í gangi sem keyptu hluti í arðvænlegum íslenskum fyrirtækjum. Þannig býst ég við að hlutir í HS Orku hafi verið keyptir og það er íhugunar- og rannsóknarefni hve mikil raunveruleg verðmæti komu inn í t.d. GGE og hve mikið voru skuldir sem núna lenda á íslensku þjóðinni gegnum gjaldþrota fyrirtæki og verðlaus hlutabréf í eigu gjaldþrota banka sem lánuðu gegn veði í þessum bréfum. 

Það verður að segjast eins og er að saga GGE er ekki saga upplýstrar og trúverðugrar umræðu og hún er ekki dæmi um heiðarlega samkeppnisiðju og fullkomið markaðshagkerfi.  Svona tilraun til samkeppnisreksturs er skrípaleikur, má ég þá frekar biðja um ríkisrekstur stjórnað af  aðilum sem eru trúir sínu samfélagi en hafa ekki gleymt því að þeir eru þjónar fólksins en hafa ekki fengið upp í hendurnar til einkaafnota spilafé til að taka þátt í matadorleik peningahagkerfis. Það er sárgrætilegt hvernig fé úr samvinnufélögum brann upp í ýmsum skrýtnum fjármálagjörningum.

En til að reyna að glöggva mig á hver á hvað þá er þetta yfirlit yfir  GGE og hluta af sögu þess.  Bjarni Ármannsson (þessi sem er í fréttum   núna því hann telur óábyrgt að borga kúlulánin sín) og Hannes Smárason útrásarvíkingur koma þar mikið við sögu.

 

Í stuttu máli er saga GGE þessi, það er stofnað í byrjun árs 2007 af FL Group, Glitnir og VGK hönnun og er tilgangur félagsins að fjárfesta í verkefnum tengdum sjálfbærri orku víðs vegar um heiminn, sérstaklega jarðvarma. Þá var Hannes Smárason forstjóri FL GRoup og Bjarni Ármannsson forstjóri Glitnis. GGE réði Ásgeir Margeirsson fyrrverandi framkvæmdastjóra OR sem forstjóra.

Það er augljóst að GGE hafði einhverja "hidden agenda" og var beinlínis stofnað til að hrifsa til sín orkufyrirtæki sem yrðu einkavædd, já svona eins og endurtekin bankaeinkavæðingin. Það er áhugavert að fyrrum stjórnarformaður OR Guðlaugur Þór þingmaður Sjálfstæðismanna var talsmaður einkavæðingar orkufyrirtækja eins og raunar Illugi Gunnarsson (Sjóður 9 ) og það má í þessu sambandi skoða hve duglegur Guðlaugur var að hala inn fé í Sjálfstæðisflokkinn (sem flokkurinn hefur nú skilað og sýnt að hann ætlar að breyta um vinnubrögð, takk fyrir það Sjálfstæðismenn!)og það er sorglega  grunsamlegt og þarfnast nánari rannsóknar hve tímasetning á stofnun GGE var því að sá stofnaðili sem átti leiðandi hlut í félaginu þ.e. Fl Group gaf gríðarmikið fé inn í Sjálfstæðisflokkinn fyrir orðastað stjórnmálamanns sem var stjórnarformaður Orkuveitu Reykvíkinga. Í frétt frá stofnun GGE segir: "Geysir Green Energy mun einbeita sér að tækifærum í nýtingu jarðvarma, fjárfestingum í þróun og byggingu jarðvarmaorkuvera, annast yfirtöku á jarðvarmaorkuverum í eigu orkufyrirtækja og taka þátt í einkavæðingu orkufyrirtækja þar sem tækifæri gefast."

Fl GRoup átti leiðandi hlut í GGE.  Upphaflegt stofnfé var 100 milljónir dollara eða um 7 milljarðar á þáverandi gengi. Það er nú reyndar ekki augljóst hver á hvað í þessu félagi enda virðist það augljóst að margt var gert til að slá ryki í augu fjárfesta og/eða kröfuhafa t.d. varðandi Fl Group, það var í erlendri pressu látið eins og þetta væri miklu meira en það er.

Það sprakk allt upp í loft í Reykjavík út af REI málinu og þar verð ég að hrósa sexmenningunum í Sjálfstæðisflokknum og fulltrúum Vinstri grænna og Samfylkingar í OR fyrir að hafa stoppað þá vitleysu alla. 

Það er  raunalegt  hvernig Össur sem þá var iðnaðarráðherra og Ólafur Ragnar forseti dingluðu með í þeim dansi, ég hef nú átt erfitt með að taka mark á þeim síðan  þó ég virði þá báða sem heiðarlega og gáfaða stjórnmálamenn. 

3. október 2007 var sagt frá því í fréttum að orkufyrirtækin REI (útrásararmur OR) og GGE hefðu sameinast og hlutaféð væri 40 milljarðar, OR ætti 35% hlut, FL Group 27% og Atorka 20%. Bjarni Ármannsson yrði stjórnarformaður og Guðmundur Þóroddsson forstjóri.  Guðmundur fullyrti þá í að heildareignir væru 60 milljarðar og milljarðatugir í gróða í vændum.

Í fréttum var sagt frá að 500 milljóna króna hlutur Bjarna Ármannssonar, stjórnarformanns REI, hefði tvöfaldast að verðmæti á þremur vikum. Verðmætaaukningin væri hálfur milljarður króna og 5. október var vitnað í Bjarna sem þá taldi  að REI væri  metið á 65 milljarða króna en það hefði verið talið 18 milljarða króna virði tæpum mánuði áður. 

Þetta er reyndar blekkingaleikur sem við vitum núna að útrásarvíkingarnir notuðu oft og iðulega, þeir seldu fram og til baka fyrirtækin og bréfin rokkuðu upp úr öllu valdi, ekki síst ef hægt var að láta þetta fara í gegnum banka sem var í höndum þessara sömu aðila. Svo byggðist íslenska fjármálaundrið einfaldlega á carry-trade.

Þess má reyndar geta að hlutur OR í Hitaveitu Suðurnesja (Nú HS Orku) átti að yfirfærast til Rei og svo átti REI að sameinast GGE.  GGE átti 32% í Hitaveitu Suðurnesja og OR 16 %.

Össur iðnaðarráðherra féll hins vegar marflatur fyrir blekkingum útrásarvíkinga - nú eða það sem er verra - kannski spilaði hann með í blekkingunni til að blekkja umheiminn um hvernig ástandið væri á íslensku fjármálalífi - á sama hátt og forsætisráðherra og utanríkisráðherra þeystu um lönd til að sannfæra umheiminn um að allt væri í lagi með íslensku bankana einmitt þegar þeir römbuðu á heljarþröm og rétt áður en þeir steyptust niður í hyldýpið og tóku okkur með sér. Össur tjáði sig margoft um hvað það væri mikil  „viðskiptaleg snilld“ að búa svona til peninga úr engu.  Þetta var m.a. haft eftir Össuri:

Aðspurður hvort hann teldi að rétt að borgin ætti fyrirtæki eins og REI sagðist Össur ekki hafa neinar hugmyndalegar efasemdir um það. „Ég tel það hafa verið viðskiptalega snilld að koma þessum óefnislegu verðmætum, þekkingunni og reynslunni innan Orkuveitunnar, með þessum hætti í verðmæti," segir Össur.... „Það er búið að leggja fram af hálfu borgarinnar 4,6 milljarða, hluturinn virðist vera 23 milljarða virði (Sjá Vísir - Viðskiptaleg snilld að koma þekkingu Orkuveitunnar í verðmæti )

Í útvarpsfréttum snemma í október 2007 sagði Össur Skarphéðinsson, iðnaðarráðherra  að sér þætti mikil „viðskiptaleg snilld“ ef tækist að búa til 14–15 milljarða verðmæti „nánast úr loftinu“ fyrir okkur skattborgara í Reykjavík með hinu nýja REI. Össur óskaði þess, að Reykjavíkurborg tækist að „realísera“ þessi verðmæti. Hún gæti hugsanlega notað þau til að lækka orkuverð.(Sjá bjorn.is 16.3.2008)

 

Á nokkrum dögum í október 2007 poppuðust bréfin upp úr öllu og forsetinn og útrásarvíkingarnir voru á ferð og flugi að selja hugmyndina. Bjarni Ármannsson og Hannes Smárason fóru á fund í London og ég gat ekki betur séð á efni sem ég skoðaði á enskum vefsíðum en það væri verið að slá ryki í augu væntanlegra erlendra fjárfesta, það var látið eins og verið væri að kaupa sjálfa Orkuveitu Reykjavíkur og það var á ýmsum stöðum rætt um reynslu hennar sem frumkvöðuls í jarðvarmaorku. Á fundinum í London sögðu þeir Bjarni og Hannes Smárason, forstjóri FL Group, að eignir REI yrðu á bilinu 180 til 300 milljarðar króna, þegar félagið færi á markað árið 2009. Í fréttum hljóðvarps ríkisins kl. 18.00 7. október 2007 sagði: „Á þriðjudaginn [2. október] flaug Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, til Kína í boði Glitnis. Þar var forsetinn að plögga jarðvarmaútrás/innrás á Íslandi. 

Meirihlutasamstarf Framsóknar og Sjálfstæðisflokks klofnaði út af þessu REI máli og nýr meirihluti var myndaður  12. október.   Hinn 1. nóvember 2007  hafnaði borgarráð samruna REI og GGE og ógilti bæði samrunann og tuttugu ára þjónustusaming REI við Orkuveitu Reykjavíkur. Hinn 2. nóvember ógilti stjórn OR  einróma samruna REI og GGE. Hannes Smárason forstjóri FL Group hótaði skaðabótamáli en engin skaðabótakrafa barst.

Forseti Íslands Ólafur Ragnar og Guðmundur Þóroddsson, forstjóri REI voru heiðraðir af  Bill Clinton  fyrir að lofa 8 til 9 milljörðum  fimm árum til fjárfestinga í fátæka afríkuríkinu Djíbúti.  Hvað varð af þeirri fjárfestingu, hver lofaði henni og er staðið við hana?

Í fyrrasumar var tilkynnt um 15 milljóna dollara hlutafjáraukningu bandaríska fyrirtækisins Wolfensohn & Co í Geysi Green Energy (GGE). Peningarnir hafa hins vegar ekki skilað sér oÓlafur Jóhann Ólafsson er  genginn úr stjórn félagsins.

Svo gerist það í febrúar 2008 að þa FL Group leggur 18,4 % hlut inn í Glacier Renewable Energy Fund sem verður einn af glitnis sjóðum . Atorka jók hlut sinn í GGE í 43,8% (i gegnum dótturfélagið Atorka Renewable Energy Fund) og VKG Invest  er komið með 10,8%. VKG Invest virðist svo verða að VGK Invest (Mannvit Engineering) og eiga 9 %  (heimild um sögu GGE m.a. í grein Björns Bjarnasonar Hið misheppnaða snilldarbragð - enn um samruna REI og Geysir Green )

Þetta blogg er frekar sundurlaus samantekt á sögu GGE og hvernig valdaþræðir og hagsmunir tengjast því. Það er gríðarleg hætta einmitt núna þegar við erum í klemmdri stöðu að taka ákvarðanir sem skerða möguleika Reykvíkinga og annarra landsmanna í framtíðinni.  Þetta blogg er líka aðvörun til Íslendinga  og  ákall til stjórnmálamanna, sérstaklega hinna ágætu borgarfulltrúa Reykjavíkur sem núna eru hverjum öðrum betri og vinna af trúmennsku fyrir borgina (Óskar er náttúrulega bestur enda er hann jarðbundinn og skynsamur Framsóknarmaður sem ég reyni mikið að sannfæra um að þessi sala sé ekki svo sniðug:-)  um að fylgjast með því sem er að gerast og stoppa aftur svona vitleysu og spilaborgarblekkingarleik.

Sala á öllum hlut HS orku til einkaaðila í dularfullum skúffum og með kúluláni er ekkert að gera fyrir atvinnusköpun í Reykjavík en til langs tíma þá geta skrýtnir gjörningar í orkumálum eyðilagt möguleika borgarbúa og fólks hér í þéttbýlinu á suðvesturhorninu. Loforð eru loforð og stundum eru loforð líka loftbólur og þegar látið er í veðri vaka að Magna energy muni koma hér með mikið fé til virkjunarframkvæmda þá mun það ekki gerast nema ástandið breytist í heiminum.  Og ef ástandið breytist í heiminum þannig að stóru fyrirtækin fara að byggja stóriðjuver aftur þá mun svo sannarlega verða eftirspurn eftir orkuverum á Íslandi og/eða hægt að fá fé til framkvæmda. Það getur líka verið að lögum verði breytt, það eru skrýtin samkeppnislög sem virka þveröfugt við það sem þau áttu að gera, samkeppnislög sem ala á spillingu og einokun og brjóta skúffufyrirtækjum leið inn í íslensk orkufyrirtæki.  Það er verið að tryggja samninga núna, þetta er sami leikur og þegar aðilar tryggðu sér aðstöðu fyrir olíuhreinsunarstöð í Arnarfirði. Það hefur sennilega aldrei verið á teikniborðinu hjá því fyrirtæki að reisa þar olíuhreinsunarstöð heldur er aðalmálið að fá samninginn í heldur og bíða svo þangað til auðlindin þ.e. aðstaðan verður mikilsvirði og hægt að koma í verð.

Þetta er sama og spákaupmennirnir sem núna reyna að tryggja sér yfirráð yfir vatni vitandi það sem allir ættu að vita að vatn hækkar í verði. Þeir ætla ekki að reisa vatnsverksmiðjur, aðalatriðið er að hafa samninga til langs tíma um vatnssölu. Það eru svona viðskiptahættir sem draga að sér skúrka, svona eins og Iceland Glacier Products í Snæfellsbær

Núna spretta upp fyrirtæki með jökla í nafninu eins og Glaciers Partners Corp og Capacent Glacier og Glacier Renewable Energy Fund en það er ekki víst að það séu neinir raunverulegir jöklar bak við þau nöfn og hvað þá rennandi vatn.

 

 

 

 

Samruni Geysis Green og HS Orku samþykktur

Óðal feðranna

Daginn sem Alþingi Íslendinga samþykkti Icesave samninginn lauk ég við að mála eldhúsið. Daganna sem umræðurnar stóðu hæst á Alþingi  þá málaði ég bæði eldhúsið og baðið og vaskahúsið niðri í kjallara.  

Kvikmyndin Óðal feðranna frá 1978 endar á því að  söguhetjan er að mála húsið sitt, söguhetjan sem er stökk í sveitinni sinni eftir að móðir hans hefur selt  frá þeim afnotarétt  til óralangs tíma á því eina sem einhvers virði var í eigu þeirra og kaupfélagið  í plássinu er komið á nýja kennitölu og  sú inneign sem þau áttu þar er horfin.  Hvers vegna endar Óðal feðranna svona ?  Jú, myndmálið segir að sá sem málar húsið sitt er ekki á förum, hann hefur ákveðið að vera.

Það er mannsaldur eða um þrjátíu ár frá því að myndin um Óðal feðranna  kom út, kvikmyndin sem sagði söguna af þeim sem urðu eftir í sveitinni og sagði söguna af átthagafjötrum. Söguna sem var sögð gegnum sjónarhorn þeirra sem búa í borgum og fyrir þá sem búa í borgum.

Ég velti fyrir mér hvernig sagan verður sögð af þeim fjötrum sem núna leggjast yfir íslenska þjóð. Einhvers konar nútíma herleiðing þar sem við erum orðin skattland erlendra stórvelda sem hingað kemur til að innheimta skatta sem reyndar eru núna kallaðir skuldir.

En núna er reynt að fá okkur til að kyssa og blessa fjötrana og láta allar bjargir okkar af hendi eins og það sé verið að gera okkur greiða og stjórnmálamenn, bankamenn og fjölmiðlamenn vefja þetta inn í orð  eins og til að fela fyrir okkur hvað er að gerast. Tala um að það sé ekki verið að selja auðlindir þó þær séu framseldar í tvo mannsaldra til erlendra gullgrafara og skúffufyrirtækja.

Af hverju eigum við að hegða okkur eins heimskulega og móðirin í Óðali feðranna? Af hverju eigum við að sætta okkur við dularfulla og óskiljanlega fjármálagjörninga sem fyrst og fremst hafa gróðahagsmuni einkaaðila að leiðarljósi?

Hagfræðingurinn Stiglits segir í Fréttablaðinu í dag:

"Erlend fjárfesting í virku fyrirtæki sé ekki í öllum tilfellum fjárfesting heldur fjármagnsflutningar. Stundum komi alls ekki peningar inn í landiði, heldur fái fyrirtækið féð jafnvel að láni innanlands. 

Fjárfestar vilji helst ekki að neitt sé gert opinskátt um slíka samninga og af augljósri ástæðu: Það  er verið að ræna landið."

Það er verið að ræna landið núna með samningum um sölu og framsal á orkuauðlindum Íslendinga. Það er skylda okkar fyrir hönd barna okkar og allra Íslendinga sem hér ætla sér að búa í framtíðinni að gæta hagsmuna almennings og breyta ekki orkuauðlindum Íslendinga í spilastokk fyrir næstu umferð í spilaborgarsamfélagi fjármálamanna.

 

 

 

Guðni bauð þjóðstjórn ári fyrir fall bankanna

1000 % hagnaður og samkeppnislög sem hindra samkeppni

Orkuveita Reykjavíkur má ekki eiga meira en 10 % í HS orku vegna orkulaga. Þess vegna reynir OR núna að selja hlut sinn og einn kaupandi hefur gert tilboð sem stjórnin hefur tekið. Það er hins vegar borgarráð og borgarstjórn sem hafa seinasta orðið. Út frá sjónarhóli OR og miðað við það að umhverfi orkulaga verið óbreytt þá brást stjórn OR hárrétt við þessi máli og gerði þar sem stjórninni bar og var falið að gera.

Í þessu máli þarf hins vegar að horfa lengra, horfa á hagsmuni Íslendinga til langs tíma og horfa til þess ástands sem hérna skapaðist og reyna líka að ana ekki beint aftur ofan í sama forað.

Það má líka benda á að hagsmunir íslenska orkukgeirans og Reykjavíkurborgar eru nátendir meira segja svo tengdir að Reykjavíkurborg stendur ennþá í ábyrgðum fyrir Landsvirkjun þá að búið sé að selja hluta borgarinnar. 

Það sem ég hef lesið um þetta fyrirtæki Magma Energy og stjórnarformann þess Ross J. Beaty  vekur verulega tortryggni mína og því meira sem ég les þeim mun meira staðfestist ég í þeim grun að hér sé rekstur einmitt af þeim toga sem ég vil hvorki  hafa á Íslandi  né annars staðar í heiminum og hér sé verið að fara úr öskunni í eldinn.

Forsaga Ross J. Beaty er í silfurnámuvinnslu. Menn ættu að kynna sér samfélagsleg áhrif þeirrar vinnslu og ekki síst mannréttindi þeirra sem starfa í námunum. Arðurinn að þeirri námavinnslu rennur ekki til nærsamfélagsins, arðurinn er fluttur út og dreift til þeirra sem standa að fjölþjóðlegum auðhringjum eins og Ross J. Beaty býr til.  Þetta fyrirtæki Magma energy er bara pappírsfyrirtæki til að skúffa ágóða til og frá. En gefum Ross J. Beaty orðið. Hann segir sjálfur:

For your shareholders, don't look for 10% returns, look for 1000% returns. Face it, the mining game is a highly risky business, and you should try ...to earn your investors massive returns in exchange for them taking the risk of investing in this sector." Sjá hér http://www.gold-speculator.com/people-interest/5156-ross-beaty.htm

Sem viðskiptafræðingur og hagfræðingur þá veit ég að það þarf að vara við öllum sem lofa eða stefna á 1000% ávöxtun. Það er ekkert sem bendir til að hér sé ábyrgt fyrirtæki á ferð og þetta fyrirtæki hefur enga reynslu í jarðvarma. Eina reynslan  sem Ross J. Beaty  virðist geta státað af er að búa til fyrirtæki sem draga mikinn arð til hluthafa sem eru ekki í sama landi og þær auðlindir sem hann hefur fjárfest í.

Þetta er nýlendustefna og leið til að Ísland verði áhrifalaus og bláfátækt sker þar sem svona fyrirtæki soga burt allan ágóða af auðlindum og fleyta honum til hluthafa sinna erlendis.

Það er á ábyrgð allra Íslendinga að flana ekki að neinu í svona málum. Hér er verið að stíga stærra skref en að selja hlut út úr orkufyrirtæki á Íslandi, hér er verið að stíga það skref að hleypa erlendum pappírsfyrirtækjum með nákvæmlega sömu vinnubrögð og fyrirtæki útrásarvíkinganna að íslenskum orkuauðlindum.

 Það má reyndar líka velta fyrir sér hve stóran hluta samkeppnislög spila í þessu máli. Karl skrifar ágæta athugasemd á bloggið hennar Láru Hönnu, hér er hluti hennar:

 

Það getur ekki verið tilgangur samkeppnislaga að stuðla að stórskaða þeirra fyrirtækja sem fá á sig úrskurð um ógildingu fjármálagjörninga. Þannig þyrfti e.t.v. ekki annað en að opna á það í lögunum að veita megi frest til að fullnusta úrskurð, bjóði markaðsaðstæður ekki upp á ásættanlega lausn mála með beinni sölu á markaði. Á meðan sá frestur gildir má hugsa sér að fylgst sé nánar með starfsemi viðkomandi fyrirtækis af samkeppnisyfirvöldum en alla jafna. Auðvitað er alveg (eða hefði alveg verið) hægt að leysa þetta mál. Eðlilegast hefði sennilega verið að kaupin af Hafnarfjarðarbæ hefðu gengið til baka.

En miklu alvarlegra mál er að þetta snýst í raun ekki um samkeppni, heldur er hér í mínum huga mikill og alvarlegur skortur á samkeppni í uppsiglingu. Þegar Magma ákveður að hækka skuli gjaldskrá HS Orku um 30-70, nú eða 130%, þá stöndum við neytendurnir berskjaldaðir og eigum ekki lengur tryggan aðgang að varmanum í jörðinni og rafmagninu í leiðslunum (sbr. regnvatnið í Bólivíu og rafmagnið í Soweto í Suður-Afríku). Nú er það ekki svo að við getum t.d. þá ákveðið sem neytendur að skipta þá bara við annað fyrirtæki

 

Senuþjófur ... aftur... eftir 25 ár..

 Það var einu sinni svona svipað ástand og núna í íslensku samfélagi. Það var fyrir aldarfjórðung eða árið 1984. Þá var allt brjálað og nánast borgarastyrjöld milli opinberra starfsmanna og íslenska ríkisins. Þetta var ekkert venjulegt verkfall. Einn af stórum viðburðum þá  var 12 þúsund manna mótmælafundur á Austurvelli í verkfalli BSRB og prentara 1984. Hannes bróðir stal senunni þá eins og núna því það náðist óborganlegt myndskot af honum þar sem hann gægðist fyrir hornið á Dómkirkjunni og fylgdist með fundinum. Hann ætlaði þá ekkert að taka þátt í mótmælunum, sennilega bara verið að fylgjast með hvernig frjálshyggjan og kenningar Friedmans legðust í fólk.  Á  þessum tíma geysaði óðaverðbólga (reyndar man ég ekki eftir öðru en óðaverðbólgu á öllum uppvexti mínum) og launavísitalan tekin úr sambandi. Þá risu upp alþýðuhetjur eins og Ögmundur  nokkur Jónasson en hann fór fyrir  Sigtúnshópnum en svo hét aktívistahreyfing sem þá var stofnum af  þeim sem þá misstu allt sitt í verðbólgubáli en ástandið var þannig þá að laun voru óbreytt en verðlag hækkaði gríðarlega og öll lán voru vísitölubundin svo  lánabyrðin meiri en verðmæti eignanna.  

Þarna fyrir 25 árum voru vísitölubundin lán notuð eins og skattur á almenning á Íslandi, svo hár skattur að margir voru að kikna. Reyndar fluttist margt ungt fólk þá úr landi, það var ekki atvinnuleysi en kaupið var fast en verðlag hækkaði og hækkaði og lánin voru bundin við verðlag. Núna aldafjórðung seinna þá er alþjóðavæðingin í algleymingi og núna er sökinni  aftur varpað á örmiðilinn íslensku krónuna og gjaldeyrismál notuð til upptöku á eignum fólks. Það var eignaupptaka fyrir 25 árum og það er eignaupptaka aftur núna. 

Það er áhugavert að skoða hagsögu og atvinnusögu og hugmyndasögu  Íslands þennan  aldafjórðung milli þessara funda - Icesave mótmælastaða bloggara á Austurvelli og svo stóra verkfallsfundarins 1984. 

Mér finnst nú frekar leim að Hannes hafi ekki mátt vera með í dag, var þetta ekki auglýst sem mótmæli bloggara og nægir ekki að vera bloggari og vera á móti Icesave? Annars hef ég tvisvar lent í því að mótmælendur  geri aðsúg að mér og það  var nú í annað skiptið  eitthvað út af því að ég er systir Hannesar, ég skrifaði pistil um það hérna  Skríllinn mun eiga síðasta orðið  

hitt skiptið var vegna þess að ég er vinkona Ellu Siggu sem var bankastjóri Landsbankann um hríð eftir Hrunið. Mér fannst þetta í bæði skiptin mjög óþægilegt, ég var reyndar mjög hissa, hvernig geta þeir sem eru að berjast fyrir sama málstað og maður sjálfur lagt sig niður við að ráðast á mann fyrir að eiga bróður sem því er í nöp við eða vini sem tengjast íslensku bönkunum. Það er ekki oft sem fólk á Íslandi verður fyrir aðkasti og hrópum á almannafæri fyrir að vera ákveðinn einstaklingur, ég veit að bróðir minn verður fyrir aðkasti nánast alltaf þegar hann er niðri í bæ núna. 

Þetta er nú áhugavert út frá mannréttindum og fordómum. Finnst okkur í lagi að það sé ráðist á fólk, hrópað að því ókvæðisorð og því sé ógnað og árás sé gerð á heimili þeirra bara vegna þess að við teljum það hafa haft skoðanir sem hugsanlega steyptu íslensku þjóðinni í hyldýpi eða hafi stundað viðskiptahætti sem okkur finnast núna ógeðfelldir en voru lofsungin af öllum fyrir nokkrum misserum.

Það  eru breyttir tímar núna,   Bjarni frændi er alveg að slá í gegn í dag en Hannes er hæddur og hrakinn. Reyndar er Bjarni að slá í gegn í orðsins fyllstu merkingu, hann er að sprengja hljóðhimnur allra sem vinna við Alþingi með sínum gongslátti. 

 

 

Aðsúgur að Hannesi Hólmsteini

Sól í Laxárdal

Núna er ég stödd á Halldórsstöðum í Laxárdal og sólin skín í heiði. Ég ætla í Dimmuborgir í dag og reyna að hugsa ekki of mikið um hina dapurlegu stöðu fólksins á Íslandi. Ég næ Internetsambandi hérna þó ég sé langt inn í dal og les nýjustu fréttir og uppljóstranir úr sukkfenjaskógi íslenska fjármálaundursins. Það var merkilegt að heyra af lögbanni á RÚV og heyra Rúv auglýsa wikivefinn wikileaks margoft í sínum fréttatíma og núna les ég greiningu í mbl.is um wikileaks. Svona er máttur íslenskra fjölmiðla í að uppljóstra um hvað gerðist, fréttirnar koma ekki frá íslenskum rannsóknarblaðamönnum, fréttirnar koma að utan úr almennum wikisamvinnuvef.  Ég hef ekki mikla trú hvorki á íslenskum stjórnmálum né íslenskum blaðamönnum. Ég held að valdaþræðir séu of samtvinnaðir og í höndum svo fárra að jafnvel þó núna séu völdin sundurslitnir spottar og ein flækja þá sé sú spottahrúga eins og net sem fangar og reyrir niður alla sem reyna að synda niður og sjá til botns í spillingafeninu. En hér í Laxárdalnum er fallegt.

Hér sem ég tók áðan af þeim sem þurfa að borga Icesave skuldirnar.

 

Leyniþjónusta fólksins

Akkurat núna

Akkúrat núna hef ég enga orku til að æsa mig vegna Icesave. Ég horfi út um stofugluggann hjá mér, ég horfi á lögreglubíl hér beint fyrir utan húsið og rústasvæðið frá gömlu gróðurhúsunum í Sigtúni og hóteltvíburaturninn í baksýn.  Rétt áðan voru líka tvo lögreglumótorhjól hérna í innkeyrslunni og liðsafnaður í garðinum.  Það er mikill æsingur og það eru hér margir lögreglumenn og margir sem ég þekki ekki og búa ekki hérna. Mér finnst eins og hérna í götunni hafi verið gerð skyndiárás, árás í því stríði sem núna geisar á Vesturlöndum, í stríði  þar sem barist er með fjármálasjónhverfingum og hinir sigruðu eru fjötraðir niður með skuldum, í stríði þar sem fótum er kippt undan fjölskyldum  í einu vettfangi og lífsafkoma fólks og framtíðarvonir leystar upp. Í þessu stríði hafa margir flosnað upp úr heimkynnum sínum og ekki náð að festa rætur á nýjum stað. Örvænting, vonleysi og rótleysi í íslensku samfélagi eru ekki mælanleg stærð, ekki tala sem hægt er að birta með tveimur aukastöfum í hverri viku eins og tölur um atvinnuleysisprósentur. En sá sem horfir út um gluggann heima hjá sér og horfir á umheiminn líða framhjá og horfist í augu við ástandið skynjar hversu heldjúpar sprungur eru núna í íslensku samfélagi.

Núna finnst mér mínar áhyggjur  lítilfjörlegar. Ég ætlaði að skrifa blogg um áhyggjur mínar af ferðalögum dætra minna á hálendi Íslands og fyrirhuguðu ferðalagi sambýlismannsins á hásléttur Afganistan.

Akkúrat núna eru dætur mínar á gangi á hálendinu, þær hafa verið á göngu í nokkra daga milli Landmannalauga og Þórsmerkur, ef til vill eru þær núna að vaða Þröngá, ána sem er einn helsti farartálminn á Laugarveginum. Hún er straumhörð og mórauð jökulsá þar sem ekki sést til botns. Þær eru á eigin vegum þrjár saman, dætur mínar og dóttir systur minnar. Þær eiga að koma niður í Þórsmörk í dag en ég fæ væntanlega ekki fréttir af ferðalagi þeirra fyrr en þær koma til byggða. Ég nestaði þær með GPS tæki með Íslandskorti svona til að koma í veg fyrir að þær villtust í þoku upp á hálendinu. En núna sé ég að ég hefði átt að gera betur, ég hefði líka átt að láta þær fá kaðal, svona líflínu fyrir fólk sem veður jökulfljót. Vonandi hafa þær beðið eftir öðrum hópum þegar þær komu að Þröngá áður en þær fóru yfir. Ég held nú reyndar að áin sé ekkert hyldjúp, bara upp í mið læri en hún er straumhörð og mórauð. 

Um það leyti sem dæturnar koma af fjöllum er áformað að  Magnús fari til Kandahar í Afganistan. Hann fer þangað í sex mánuði sem starfsmaður Rauða krossins en hann er búinn að vera um tíma á  veraldarvakt íslenska Rauða krossins, það er viðbragðslisti þeirra sem fara með litlum fyrirvara á átakasvæði í heiminum. 

Icesave-ábyrgð úr ríkisstjórn

Steypueiningar, húsbrot og bankarán og átakið "reclaim the land" hefst

Fyrir rúmum áratug eða   1. febrúar 1998 eða sama dag og Morgunblaðið opnaði sinn fréttavef mbl.is þá gaf ég út mitt fyrsta veftímarit. Útgáfan var svolítið endaslepp enda var þetta grín og paródía á moggavefmiðilinn og hét minn miðill Gula Pressan - Skammtímarit og má ennþá finna það eintak á vefnum.

Núna  er ástandið þannig á Íslandi að fólk stelur undirstöðum undan húsum hvert hjá öðru og allt er í eigu einhverra þrotabúa og örvinglað fólk brýtur sundur húsin sín og grefur bílana sína svo engum nýtist það sem hirt er af þeim upp í kröfur. Það er engum hlátur í hug á Íslandi í dag, við höfum öll á tilfinningunni að við höfum verið rænd.  Vanalega væri fyndið að fólk steli kjöllurum í heilu lagi, jarði bíla og mölvi hús. En til að létta lundina þá lími í hérna inn eina grínfréttina í vefmiðlinum mínum árið 1998, það er frétt um bankann sem var stolið í heilu lagi. Þetta er sönn saga, það var á þeim tíma núbúið að setja upp hraðbanka fyrir framan skrifstofuna mína og svo einn daginn þá var hann horfinn. Þjófarnir höfðu komið á sendiferðabíl og stálu bankanum. Í heilu lagi. Hann fannst svo seinna og ég man ekki einu sinni hvort peningarnir hafi glatast Ein einmitt þetta gerðist fyrir framan augun á okkur. Bönkunum var stolið, fjármálakerfi heillar þjóðar var stolið, ekki í vopnuðu ráni heldur með því að rífa upp bankann og aftengja hann og fara með bankakerfið á þeytingsreið út í hinn stóraheim alþjóðlegra fjárglæfra og þar var bönkunum breytt í peningafroðumargföldunaspeglasali sem virkuðu meðal einhverjir trúðu á það sem þeir sáu í speglunum. 

Núna síðustu daga hef ég verið að safna andlegum þrótti og hvíla mig á þessum hroðalegu aðstæðum í samfélaginu, ég hef plantað og ég hef sáð og umpottað og unnið í garðinum.  Núna eru svalirnar hjá mér undirlagðar í alls konar sáningum. Hér er mynd af hluta svalanna. Þarna má sjá rauðar lúpínur sem munu blómstra næsta sumar, kál og baselikum og svo mjög bústnar og bragglegar jurtir sem komu upp af fræi sem ég tíndi á götum  Kaupmannahafnar í fyrra. Ég hef eitthvað klikkað á merkingum, ég hefði bara merkt þetta "dönsk fræ" en ég h eld helst að þetta séu Stokkrósir, fræ af jurtum sem uxu nánast upp úr götunni.  En það verður spennandi að fylgjast með hvort ég hef á réttu að standa. Ef þetta eru stokkrósir þá eiga þær að blómstra næsta sumar.

 

Svo er ég komin út í alls konar skreytilist í þessari garðrækt minni, ég er í óða önn að koma mér upp búálfum og ýmsu glingri til að punta garðinn. Því meiri litadýrð, því meiri sundurgerð, því betra. Ég er nú ekki komin lengra en að fá mér sparibaukana frá Sparisjóðnum, sparibaukana Króna og Króni. Þetta verða svona kreppubúálfar, krónuálfar en þá keypti ég í Góða hirðinum fyrir 150 kall stykkið.

Það er skemmtilegt að sá fræum og rækta eitthvað þegar kreppan veður yfir og allt er að hrynja og deyja. Ég er líka komin í hljóðlátan umhverfisaktívisma og mér segir svo hugur um að ég muni halda áfram á þeirri braut en kannski ekkert   Ég er að æfa mig í svona "reclaim the land" hérna í Reykjavík og byrja á malbikinu hinu megin við götuna hjá mér. Þar er ég búin að planta blómrunna beint ofan á malbikið og gróðursetja fleiri jurtir. Hér er útsýnið frá svölunum hjá mér, það sést í borgareyðimörk og rústasvæði hinum megin við götuna og mér sýnist að núna sé verið að taka það undir einhvers konar athafnasvæði fyrir bíla og geymslusvæði fyrir rusl. Þarna má sjá geymda ferjubifreiðar túrista, þarna bíla núna raðir leigubifreiða og þarna eru geymdar stórar kerrrur og vörubílar og steypumót.  Ég setti appelsínugulan hring á myndina sem sýnir hvar ég gróðursetti runnann.

En ég horfi á svæðið hinum megin við götuna sem tæplega verður byggt á í bráð, svæðið þar sem gróðurhúsin stóðu áður, gróðurhúsin sem seldu draslið frá Kananum á Vellinum og voru svo mölvuð og hugsa um hvað gráupplagt er að nota svona svæði til að gera Reykjavík að fallegri og manneskjulegri stað, ég hugsa um hvað fólk er á rangri leið sem heldur að Hiltonhótela-grandhótela túrismi sé ferðamennska framtíðarinnar, svona túrismi sem ferjar hópa milli bláa lónsins og kreppumusterisins sem kallast líka "tónlistar- og ráðstefnuhús"

Ég held ekki að lóðarhafar rústasvæðanna skili lóðunum með góðu og ég held að við borgarar í Reykjavík verðum að sýna fulla hörku núna ef við ætlum ekki að láta borgina grotna niður í eitt stórt gettó. Það er full ástæða til að nota óhefðbundnar aðferðir til að ná borginni aftur úr klóm malbiks og fjárglæfra.

Hér eru tenglar um sveit í borg

City Farmer News

Reclaiming Vacant Land

Misskilningur í Úlfarsárdal

Svona getur farið fyrir Kárahnjúkavirkjun

Það er átakanlegt að lesa um húsið sem fyrrum eigandi reif á Álftanesi.  Það er ekki séríslenskt vandamál að fólk sé að missa húsin sín en það er hins vegar  sú blekking við lýði á Íslandi að hér sé velferðarkerfi þar sem hlúð er að öllum þjóðfélagsþegnum í neyð og hér séu slegnar skjaldborgir utan um heimilin.....sem er svolítið skrýtið því á hverjum degi heyri ég af fjölskyldum sem eru að flosna upp, eru ekki lengur sjálfs sín og flytja heim til ættingja til að spara eða reyna að flytja þröngt saman og leigja sínar íbúðir því fólk hefur ekki ráð á að búa lengur í þeim. En af því að allir gera það sama og margir flytja líka úr landi þá hrynur leigumarkaður og fólkið sem flutti úr íbúðum sínum til að eiga fyrir afborgunum verður að sætta sig við að borga á milli. Dáldið klemmd staða fólk verður skuldaþrælar, fjölskyldur á húsgangi og samt að borga með húsnæði sem reynt er að leigja út, mér sýnist þetta vera það sem stjórnvöld kalla skjaldborg um heimili. Ég er ennþá að átta mig á því í hverju þessi skjöldur er fólginn.

En í USA þá er enginn blekkingarleikur um norrænt velferðarkerfi og skjaldborgir í gangi, eina leiðin sem stjórnvöld þar í landi hafa er að fara í stríð til að dreifa athyglinni frá innanlandsvandamálum eins og uppflosnun og atvinnuleysi og örvæntingu. 

Í USA vita þær fjölskyldur sem ekki geta staðið í skilum og ekki geta fengið lán hjá ættingjum og vinum að það er bara ein leið og hún er sú að senda bankanum sem lánaði lyklana í pósti og fara. Þetta er kallað JINGLE MAIL  eða hringlandi lyklar og er mjög algengt.  En það er líka mjög algengt að þeir sem þurfa að yfirgefa hús sín eyðileggi sem mest, stífli leiðslur og niðurföll og skilji allt eftir í drasli.  Bankarnir gera ráð fyrir þessu og raunar hafa sumir þann hátt að þeir borga fyrrum eigendum ákveðna upphæð ef húsið er ekki skemmt og leiðslur í lagi. 

Hér er vídeó sem lýsir ástandinu og aðkomunni í mörgum gjaldþrota heimilum í Suður Californiu sem fólk hefur yfirgefið. Þeir sem þurfa að tæma húsin eru í sömu aðstæðum og svo fá einhverjir vinnu við að mála grasið grænt með sérstökum úðurum því yfirgefið hús þýðir yfirgefinn garður og sölnað gras. 

Sjá einnig þessa grein um húsnæðisástandið í Suður- Calíforníu og gjaldþrotin þar.

Ástandið í USA er sérstaklega slæmt í Californíu, fólk hrekst á vergang úr húsum sínum og bankarnir eiga heilu borgarhverfin og geta engum selt mannlausu húsin með lituðu grænu grasi.  En ofan á þetta bætist að fylkið Kalífornía er að verða gjaldþrota en þar er fylkisstjórinn Arnold Schwarzenegger sem gerði garðinn frægan sem Tortímandinn."

 Húsið sem var rifið á Álftanesi ætti að vekja okkur til vitundar um hve tortímandi aðstæður geta skapast þegar  þjóðir eða landssvæði eða fylki geta ekki staðið við fjárhagslegar skuldbindingar. Ríki geta ekki flutt heim til pabba og mömmu eða annarra ættingja, ríki hafa engan bakstuðning, ríki eru sjálf stoðin fyrir samfélagið. En þegar ríkið leysist í sundur vegna þess að það getur ekki staðið við skuldbindingar sínar og þegar lánadrottnar reyna að ganga að eignum ríkisins þá getur það sama gerst og með húsið á Álftanesi. Það getur verið að þegnar sem áður voru löghlýðnir og töldu að samfélagsleg verðmæti væru í allra þágu fyllist örvæntingu þess sem er eins og hermaður á undanhaldi, sá sem hefur engu að tapa, sá sem vill ekki að nein verðmæti fari í hendur þeirra sem koma með innrásarher og brenna frekar uppskeruna á ökrunum en hún fari í óvinahendur.

Það er mjög mikilvægt að fólk átti sig strax á hve brothætt ástandið er í heiminum, átti sig á að niðurfelling skulda og uppstokkun fjárhagslegra verðmæta á einstaklinga, fjölskyldur og þjóðir er nauðsynleg í kerfi þar sem kerfishrun hefur orðið, nauðsynleg til að forða því að allt annað og alvarlegra hrun verði, hrun sem er ekki fjárhagslegs eðlis heldur hrun samfélags þar sem ekkert heldur því lengur saman og ekkert heldur því lengur uppi.

Bankinn fékk ekki lyklana

Miðbæjarkonungsdæmin

 

Í frétt á   Visir.is eru  nafngreindir þeir  sem hafa verið settir í gæsluvarðhald .  Það er innflutningur á fíkniefnum og peningaþvætti sem þeim er gefið að sök. 

Ég sá á bloggi að einn sem ber sama nafn og sá sem nú hefur verið handtekinn  hafi á sínum tíma verið í vinnu hjá hinum athafnasömum miðbæjarkóngum að sannfæra fólk um að selja sér hús á Hverfisgötunni og við Laugarveg. Það getur nú ekki verið sami maðurinn, aldurinn passar ekki en þetta vakti áhuga minn á því að pæla sérstaklega í húsauppkaupunum í miðbænum.

Hér er mynd úr Sirkus um uppkaup eigna.

Björgólfsfeðgar reyndu í gegnum ýmis fyrirtæki að kaupa upp húseignir í miðbæ Reykjavíkur. Ég er ekki viss um að tilgangur þess sé ennþá alveg kominn upp á yfirborðið, það virðast hafa verið búið til ýmis fyrirtæki til að kaupa upp húseignir sem þeir voru ekki beint skrifaðir fyrir en keyptu svo t.d. voru  félögin Rauðsvík ehf og Vatn og land ehf keypt af  Björgólfsfeðgum árið 2007 og voru þau félög áður skráð á Þorstein Steingrímsson fasteignasala en hann er (eða var) m.a. skráður fyrir Heilsuverndarstöðinni í Reykjavík og keypti mikið upp af fasteignum í miðbænum. (Sjá Björgólfsfeðgar leggja undir sig miðbæinn). Þannig virðist hafa verið planað í langan tíma að safna eignum á ákveðnum svæðum. Það getur vel verið að Björgólfsfeðgar hafi safnað þessum eignum í tilgangi sem er ekki ljós ennþá og þeir séu að vinna fyrir einhverja aðra á sama hátt og aðrir hafa verið að vinna í þeirra þágu í aðskildum félögum við að kaupa upp eignir og sannfæra fólk um að selja.

Ég veit ekki hvernig fólk var sannfært um að það ætti að selja Björgólfum sitt húsnæði, sennilega og vonandi í gegnum hátt verð en   húsið á Vatnsstíg sem hústökufólkið tók yfir var einu sinni í eigu fyrirtækis þeirra Vatns og lands ehf  en mun núna vera í eigu ÁF hús ehf sem er eignarhaldsfélag í eigu Ágústs Friðgeirssonar sem mun vera bróðir Ásgeirs Friðgeirssonar sem var talsmaður og upplýsingafulltrúa Björgólfsfeðga. (Sjá hér  Réttur hvers?)

Hugsanlega eiga Björgólfsfeðgar eða fyrirtæki í fyrirtækjaflækjum þeirra eða einstaklingar sem sérstaklega hefur verið falið að vera skráðir fyrir eignum ennþá  hluta af þeim húsum sem þeir keyptu upp. Björgólfsfeðgar áttu  Samson properties ehf, Crosshill BV, Rauðsvík ehf, Samson Partners-Properties 1 ehf, Sherman Properties Finance SA, Vatn og land ehf, Ópera fjárfestingar ehf og ótal mörg önnur fyrirtæki.

Hér er mynd úr DV af eignum sem Engilbert tengist:

Annars átta ég mig ekkert á því  hver á eða átti hvaða hús í bænum, það eru fyrirtæki eins og Land og vatn sem virðast hafa átt eða eiga sum sömu hús við Laugaveg og Hverfisgötu og fyrirtæki tengd Engilbert  Runólfssyni eins og Stafna á milli, Frakkastígur, Eignasmári, Hverfisgata 59 sjá bls. 10 5. jan 2006 í þessu DV blaði.

Ég veit ekki til þess að það séu tengsl milli Engilberts Runólfssonar og Björgólfsfeðga nema þeir eru báðir nefndir sem eins konar miðbæjarkóngar sem kaupi upp hús í miðbænum.

Það gerðist margt hræðilegt í hinum niðurníddu húsum við Hverfisgötu þegar dópistar dvöldu þar. Það var framið morð á Hverfisgötu 58.

Það er því miður þannig ástand núna að mörg hús eru ekki í notkun og standa auð. Stundum hafa eigendur gefið einhverjum húsin bara til að losna við þau. 

Hér eru nokkrar greinar um miðbæjarkonungsdæmin:

KÓNGAR MIÐBÆJARINS

Engilbert Runólfsson Miðbæjarkóngur með dóma fyrir dóp, fjársvik ...

Fjöldi ungs fólks svipti sig lífi fyrir jól, segir lögregla

Silfur Egils » Skuggaprýði

Í gæsluvarðhald vegna fíkniefnamáls