Talfrelsi ?

Bloggarinn ötuli Stefán Friðrik er alveg að tapa áttum í  Guðbjargar Kolbeins einelti sínu. Nokkur af hans seinustu bloggum eru blóðmjólkun á því máli.

Sjá hérna:

Bloggvefurinn horfni og umdeildu ummælin

Guðbjörg Hildur lokar bloggsíðu sinni

Af hverju biðst Guðbjörg Hildur ekki afsökunar?

Ég hef alltaf talið Stefán Friðrik einfalda og hrekklausa sál og verið hlýtt til hans vegna þess að hann hefur ekki hingað til lagt sig niður við að rakka fólk niður. En af því ég held að Stefán hafi ekki skilið málið almennilega þá gerði ég hérna þrjár skýringarmyndir sem sennilega geta skýrt fyrir Stefán Friðrik ef hann skoðar þær vel um hvað málið snýst. Ég hugsa að Eyþór Arnalds fyrrum talfrelsisstjóri og ýmsir spangólandi varúlfar sem hafa gert sér mat úr orðum Guðbjargar hafi líka gott af að skoða þessar þrjár skýringarmyndir.

Það má svo benda þessum ágætu Sjálfstæðismönnum á að bera saman orðræðu um brandara sem ráðherrar Sjálfstæðisflokksins segja á tyllidögum (sjá söguna hérna Dvergakast og femínisk fyndni ) við orðræðu fjölmiðlafræðings sem greinir forsíðumynd í vörulista sem ætlað er að selja fermingardót. Hvort er meiri ástæða til að biðjast afsökunar á klámbröndurum ráðherra eða lýsingu og greiningu Guðbjargar Kolbeins á því sem hún sá út úr myndefni í auglýsingum? 

Ég vil þakka Guðbjörgu Kolbeins fyrir að hafa sýnt okkur hversu mikið  talfrelsi er á Íslandi. Ég vil líka lýsa aðdáun minni á hönnun á þessari forsíðu og biðja hönnuðinn sem hugsanlega er miður sín núna að horfa á þetta með jákvæðum augum. Það er góð mynd sem hefur áhrif og þessi forsíða hafði svo sannarlega áhrif.  Umræðan um myndina er vissulega leiðinleg fyrir fyrirsætuna og það er miður. En það er allt í lagi að fólk rýni í myndefni og segi hvað það sér út úr myndum. Þessi fáránlegu viðbrögð eru öllum til skammar sem tengja sig á einhvern hátt við málfrelsi og lýðræði. 

Mín fyrri blogg um þetta mál:

Dr. Gunni og dr. Guðbjörg, varúlfurinn Gummi og frú Kolbeins

Fermingarbæklingur Smáralindar og Bókamarkaðurinn

 

 

Fangi Bandaríkjamanna og Geirfinnur

Ég fletti upp wikipedia greininni um fangann Khalid Sheikh Mohammed mér finnst  játningar sem koma frá hrjáðum föngum úr Guantanamo  ekki eiga endilega á að taka sem það sannasta og réttasta hér á jörðu, þó ég taki nú ekki  undir með Hlyn þegar hann  stingur upp á því að við  fáum Khalid Sheikh til að játa á sig að vera höfuðpaurinn í Geirfinnsmálinu.  Khalid kom sennilega ekki nálægt því, hann var bara tíu ára gamall þegar Geirfinnur hvarf.

Sennilega er hann nú samt hryðjuverkamaður. Kannski ekki svona ofboðslega umsvifamikill eins og játningalistinn gefur til kynna. 

 

 

Hvíta gullið í Mexíkó

Kona frá landamæraborginni Ciudad Juarez er nú stödd á Íslandi. Hún talar um kvennamorðin í borginni og hennar kenning er að morðin séu innvígsluaðferðir gengja.  Juarez er eini staðurinn sem ég hef komið til í Mexíkó og ég ferðaðist þá einmitt um fátækrabyggðirnar í hlíðunum þar sem flestar hinar myrtu bjuggu. Það var að mig minnir árið 1996.  Ég rifjaði upp þessa ferð í bloggpistli  28.11.03  og læt hann hér fylgja með:

Ég hef bara farið á einn stað í Mexíkó. Það er í landamæraborgina Ciudad Juarez og þar var ég bara í tvo daga. Ég hefði viljað vera þar lengur og rölta um hlíðar sem einu sinni voru beitarlönd fyrir stórar nautgripahjarðir. Hlíðar sem voru þaktar kofum og hreysum, þetta voru íbúahverfi í þessari borg en þarna var ekkert rafmagn og ekkert vatn, ég held að vatnið hafi komið í vatnsbílum. Vegarslóðar liðuðust um hlíðarnar eins og kimar í völundarhúsi, það voru engar vegamerkingar, engin merki um áhrif frá miðstýrðu borgarskipulagi, þessi byggð virtist reist utan við lög og rétt.

Ég hef oft komið í slömm í erlendum borgum þó sjaldan hafi þau verið fátæklegri. En þetta hverfi hreif mig - mér fannst hreysin vera dulbúnar hallir og það var eitthvað við landslagið - andstæður og fegurð - það var útsýni yfir Rio Grande ána og og yfir í Texas þar sem stjarnan stóra blikar öll kvöld. Þessi stjarna hefur logað frá 1940 og þekur heila fjallshlíð, hún var fyrst vörumerki rafveitunnar í El Placo en er núna orðið tákn borgarinnar og síðustu árin hefur hún blikað á hverju kvöldi, ekki bara um jólaleytið. En séð frá fátækrabyggðum í hlíðum Ciudad Juarez er stjarnan vonarstjarna. Eða villuljós.

Sitt hvorum megin við ána Río Grande standa borgirnar El Plaso og Ciudad Juarez. Önnur er í USA og hin er í Mexíkó. Ég veit ekki við hverju ég hafði búist þegar við fórum yfir ána. Alla vega ekki þessu. Ekki svona örtröð, svona óendanlegri bílalest, bílarnir voru líka skrýtnir, margir ævagamlir og illa útlítandi, svona eins og skröltandi brotajárnshaugar. Og svo margir bílarnir voru fullir af fólki. Réttara sagt fullir af karlmönnum í vinnugöllum. Einhvers konar farandverkamenn á leið til USA. Svo voru öll uppljómuðu vegaskiltin sem blöstu við þegar komið var yfir í Mexíkó. Mörg voru að auglýsa lyf og pillur það stóð alla vega víðast hvar Drugstore.

Svo síðdegis fylltust göturnar af verksmiðjustarfsfólki á heimleið. Mér sýndist það vera mest ungar stúlkur og ég tók eftir að þær voru í einföldum klæðnaði en með litskrúðug hárskraut og eyrnalokka og hálsfestar. Á mörgum gatnamótum í Ciudad Juarez voru Indjánar stundum voru það konur með fléttu á baki og barnahóp í togi sem fetuðu milli bílanna með tusku undna í vatni og buðust til að þurrka af framrúðunni fyrir smáaura. Ég skil ekki alveg hver er kallaður indjáni og hver ekki á þessum slóðum, ég held helst að þeir sem eru fátækir og nýkomnir úr sveitinni á mölina séu kallaðir indjánar. Þeir sem hafa staðfest sig í borginni og klæða sig og klippa hár sitt að sið borgarbúa eru ekki indjánar.

Það er einhver gullgrafarablær yfir Ciudad Juarez. Það sogast fólk að þessari borg og þessum landamærum í leit að betri framtíð og auðteknum gróða. En það er ekki málmurinn gull og þar er ekki jarðefnið olía sem er verðmætin og varningurinn. Þarna er hlið inn í vestrænt neyslusamfélag og skiptimyntin er vinna verkafólks. En í landamæraborginni Ciudad Juarez er dauðalínan. Það var grein um ástandið í Ciudad Juarez í Morgunblaðinu í dag (28.11.03). Þar hafa 263 konur verið myrtar frá því í janúar 1993.

Ég vona að þessi grein í Morgunblaðinu sé merki um að augu heimsins muni einhvern tíma opnast fyrir ástandinu í gullgrafarabæjum nútímans eins og Ciudad Juarez. Ég vona að fólk átti sig á að mannfallið og aftökurnar eru ekki mestar í skotbardögum þar sem bófagengi og góðu kúrekarnir plaffa hvern annan niður. Í þessari landamæraborg eru konur kyrktar og limlestar í svo stórum stíl að borgin hefur verið nefnd Ciudad Juarez: The Serial Killer´s Playground eða leikvangur raðmorðingja. Það er gífurlega víðfeðm leit að morðingjanum og löggæslumenn í borginni eru ásakaðir um spillingu og vanhæfni. En kannski er morðinginn ekki einn maður heldur margir og kannski eru morðin afleiðing af ástandi og spennu og viðhorfum á þessum stað. Um ástandið má lesa í þessari grein:
NPR : Curruption at the Gates (September, 2002).

Háskóli háloftanna

Það er örugglega gott svæði fyrir  fræðasetur að vera nálægt alþjóðaflugvelli og í einhvers konar kallfæri við  erlend fræðasamfélög  og atvinnulíf. Það skiptir  miklu fyrir háskóla að vera í góðu netsambandi en það skiptir líka máli að vera staðsettur um þjóðbraut þvera. Það er ekkert verra að hafa háskólarekstur á alþjóðaflugvelli, þá má byrja kennslustundirnar og fyrirlestrana í flugvélum. Það hefur augljóslega mikinn kost fyrir allar alþjóðlegar ráðstefnur að vera svona rétt hjá flugvelli. það er ekkert nýtt að það geti verið lyftistöng fyrir háskóla og listalíf þegar einhverjar stórar stjórnsýslueiningar flytja eða eru lagðar niður. Ég stundaði nám í háskólanum í Iowa City í USA en sá háskóli fékk einmitt allar opinberar byggingar stjórnsýslunnar þegar fylkisstjórnin var flutt frá Iowa City til Des Moines.

Það er áhugavert að spá í hvaða staðir eru helstu háskólasvæði og hátæknisvæði heimsins og hvað er það sem veldur. Það er vel þekkt hvernig Kísildalurinn óx upp í Kaliforníu sem einhvers konar frjóangar út frá samfélaginu í Stanford háskóla.  Núna vilja mörg pláss fá til sín háskóla eða háskólasetur, það hefur sýnt sig hversu mikið það gerir fyrir samfélagið. Allir Akureyringar sem ég hef talað við eru sammála um að háskólinn þar sé lyftistöng fyrir samfélagið.

Annars er gaman að spá í útþenslu Háskóla Íslands, núna eru umræður í þinginu um sameiningu HÍ og KHÍ sem verður mjög sennilega að veruleika á næsta ári. Þá verður nú víst lítið hægt að tala um Melaklepp eða háskólann á Melunum því hann verður líka í Stakkahlíðinni og Þverholtinu og stóreflis byggingar verða þá undir HÍ á Laugarvatni.   

Viljayfirlýsing um háskólarekstur á Keflavíkurflugvelli

Ástandið í Bolungarvík

Ég hef fylgst með Vestfjörðum alveg frá því systir mín flutti þangað þá nýútskrifuð úr Kennaraháskólanum. Hún réði sig sem skólastjóra í Holt í Önundarfirði, þar var þá lítill sveitaskóli fyrir bændasamfélagið í firðinum. Svo kynntist hún Jóa sem bjó hinu megin við Breiðadalsheiðina á bóndabæ inn í Syðri Dal í Bolungarvík. Þetta var áður en göngin komu og tilhugalíf þeirra var svaðilfarir yfir heiðina á snjósleðum þegar ekki var fært.  Sem var nú ansi oft... held ég alltaf nema á sérstökum mokstursdögum og þá voru snjómoksturstæki alltaf á ferðinni því annars lokaðist vegurinn strax aftur. Ég man hvað mér fannst ógnvekjandi að fara  Breiðadalsheiði í fyrsta sinn - lærði að marga metra há  ísbrúnin sem var höggvin þarna út  var kölluð stálið. Það er hvergi eins og í vestfirskri náttúru og vetrarveðrum sem manni verður ljóst smæð mannsins og hve leikurinn er ójafn - leikur mannsins við náttúruna.

Ég hafði aldrei komið til Vestfjarða fyrr en ég heimsótti systur mína í Holt og ég man eftir að mér fannst í fyrstu allt varðandi Vestfirði fyrst og fremst hrikalegt og lífsbaráttan þar hrikalega hörð. Brjálaður veðurofsi, byggðin strjál og víða að fara í eyði, samgöngur  erfiðar og fólkið að flytjast burt. Ég man í fyrsta skipti þegar ég kom til Flateyrar,  við ókum eftir strandgötunni og þetta var rétt eftir ofsaveður af sjó og sums staðar höfðu rúður sem vísuðu að sjónum brotnað og sums staðar var nelgdar spýtur fyrir gluggana til að mæta hamförunum. Þetta var líka rétt eftir brunann í frystihúsinu og hluti af þorpinu var brunarúst. Það var samt einhver villta vestursbragur þarna og falleg húsalínan með gömlum tréhúsum.  Síðan þá hef ég oft komið til Vestfjarða og hrífst alltaf meira og meira af náttúru og mannlífi þar, þetta er byggðalag sem er engu öðru líkt á Íslandi, þetta er heimskautaland okkar og hvergi eru fjöllin tignarlegri og brattari. 

Frá því ég kom fyrst til Vestfjarða fyrir um fimmtán árum þá hefur margt breyst. Bjarta hliðin er að samgöngumál hafa batnað og munu batna með  vegabótum og göngum í Bolungarvík. Vestfirðingar hafa líka eins og aðrir landsmenn  fengið betra samband og aðgengi að þjónustu gegnum Internetið. Dökku hliðarnar eru margar. Þyngstu raunirnar eru sjóflóðin, snjóflóðið á Flateyri og Súðavík. En Vestfirðir er sjómannasamfélag og sums staðar eru búsetuskilyrðin orðin þannig að það annað hvort fiskast ekki eða aflaheimildir eru ekki lengur í byggðalaginu. Það eru margir mælikvarðar sem hægt er að nota um hvernig ástandið er - ein er sú að fylgjast með hvort fólk flytur á svæðið, hvernig aldursamsetning er, hvert er atvinnuleysið,  hvað mörg hús standa tóm og hvort fólk flytur í burtu. 

Það er sama hvaða mælikvarða maður notar - ef maður skoðar ástandið á Bolungarvík þá er ljóst að það byggðalag er í kreppu.  Ég held ekki að það muni breytast þó það komi betri akvegur. Ég held heldur ekki að það muni breytast við meiri möguleika á menntun og háskólasetur. Ég held að fólk noti alveg eins betri samgöngur til að keyra í burtu frá stöðum þar sem allt er að hverfa og ég held að fólk noti alveg eins meiri menntun til að drífa sig í burtu.  Til langs tíma verður ekki spornað við þeirri þróun að dagar fiskimannasamfélagsins eru horfnir eða að hverfa í plássum eins og Bolungarvík. Það er eins gott að horfast strax í augu við það.  Og velta fyrir sér hvað kemur í staðinn.

Ríkisstjórn samþykkir að skipa nefnd vegna ástands atvinnumála á Vestfjörðum

Sögur úr Hafnarfirði

Á forsíðu Mbl. í dag er sakbending Ásu, roskinnar móður og Konráðs, miðaldra  sonar hennar   úr Hafnarfirði sem harma örlög fjölskyldu sinnar og kalla nafngreinda menn til saka fyrir að hafa sent soninn til vistunar á Breiðavík fyrir mörgum áratugum. 

Orðalag greinarinnar er með sama hætti og þær greinar sem að undanförnu hafa birst um sama mál t.d. "hún er ómyrk í máli og hefur ekkert fyrirgefið", inngrip barnaverndarnefndar er kallað "aftaka fjölskyldu" og móðirin Ása kallar til saka marga aðila og segir:

Mér er mjög kalt til þeirra sem tóku drenginn og höfðu afskipti af mínu heimili þá og síðar. Ég man einkum eftir Val Ásmundssyni, Sveini Guðbjartssyni, Huldu Sigurðardótur og séra Braga Benedikssyni. Þetta fólk og raunar fleiri aðilar, sýndi mér valdníðslu að tilefnislausu....Það ruddist inn á heimili mitt, stjakaði við mér og lét eins og ég væri varla til, virti mig ekki frekar en gólfið sem það gekk á."

Ása segir líka "Það sem þetta barnaverndarfólk gerði drengnum mér og fjölskyldunni mun ég aldrei fyrirgefa - ekki heldur hinum megin.

Ég finn til með móðurinni og ég held að málefni fjölskyldu hennar hafi ekki verið leyst á farsælan hátt og það hafi verið valtað yfir hana vegna þess að hún var fátæk einstæð móðir sem gat ekki barist nógu mikið á móti.

En hver er réttur þeirra aðila sem vinna á vegum barnaverndaryfirvalda? Eg held að flest eða öll mál sem komast til barnaverndaryfirvalda séu viðkvæm og heitar tilfinningar og barnaverndaryfirvöld séu alltaf ásökuð af málsaðilum - annað hvort fyrir afskipti sín eða fyrir afskiptaleysi sitt. Barnaverndaryfirvöld eru bundin trúnaði og aldrei er í fjölmiðlum veittar upplýsingar um einstök mál jafnvel þótt aðilar að málinu (oftast foreldrar sem eru að missa forræði yfir börnum) segi sögu sína í örvæntingu augljóslega til að fegra sinn hlut og margt bendi til að sagan sem þar birtist sé röng.

En nú er ný lína - margir nafngreindir aðilar sem hafa unnið að barnaverndarmálum og starfi með börnum og ungmennum í erfiðum aðstæðum eru núna nafngreindir í hverri blaðagreininni á fætur annarri og bornar á þá þungar sakir um glæpsamlegt athæfi fyrir mörgum áratugum,  ofbeldi og svik og yfirhilmingar með kynferðisofbeldi.  Það er engu lagi líkt hvernig núna er í fjölmiðlum   farið með  þann hóp sem hefur undanfarna áratugi  unnið að þessum málum og mér finnst nú verði að spyrna á móti. Það er eitthvað verulega gloppótt í íslensku réttarkerfi og íslensku samfélagi ef svona umræða getur endalaust haldið áfram - einhliða frá sjónarhóli þeirra aðila sem mega tala.

En sumt í þessari frásögn lýsir vel félagslegum veruleika á Íslandi eins og þetta brot úr frásögn sonarins:

Það er eins og með stéttaskiptinguna í Hafnarfirði. Hún var undarleg, svona þegar litið er til baka. Ein fjölskylda sem átti banka átti allan bæinn. Það þurfti að vera réttum megin í öllu mögulegu til að eiga séns. Vera í FH en ekki Haukum, manni var haldið niðri eins og mögulegt var, til að viðhalda stéttaskiptingunni......Og mér finnst undarnlegt til þess að hugsa að meðan barnaverndarnefndin var önnum kafin við að skipta sér af heimili okkar, þar sem hvorki var drykkjuskapur, ofbeldi né kynferðisleg misbeiting, þá gerði þessi sama nefnd ekkert til að hjálpa Thelmu Ásdísardóttur og systrum hennar, sem fjöldi fólks vissi að voru misnotaðar og höfðu reynt að gera aðvart þar um.

Ef mál þessara tveggja barna eru skoðuð  - annars vegar afskipti af stráknum Konráð sem hnuplaði úr búðum og hins vegar afskiptaleysi af þægu stelpunni Thelmu  þá er ef til vill skýringin að hluta sú að barnaverndaryfirvöld voru meira á vaktinni fyrir  uppvexti þeirra barna einstæðra mæðra  sem virtu ekki hin helgu vé einkaeignaréttarins heldur en uppvexti þeirra barna sem voru kúguð og misnotuð á heimilum þar sem báðir foreldrar voru. 

Ása Hjálmarsdóttir segist aldrei munu fyrirgefa, ekki heldur „hinum megin“

Myndbrot frá baráttusamkomu

Hér er vídeóklipp frá baráttusamkomu Bríetar 8. mars. Ég kom ekki fyrr en ræðurnar voru búnar þannig að það er bara skemmtiatriðin. Ein aðalskemmtunin er náttúrulega að gera grín að bloggurum sem reyna að tala niður femínista.  Í þessu myndbroti sem er 7. mín. að lengd þá er fyrst trúbatorinn Ólöf og svo troða upp tvær karlkyns ráðskonur Femínistafélagsins með reynslusögur úr baráttunni og svo er ljóðaupplestur og fjöldasöngur. Myndin er nú mjög óskýr en hljóðið er í lagi. Litla digital vélin mín er ekki sérlega ljósnæm og svo varð ég að klippa þetta til í camtasia sem gerði myndina svona óskýra. Það er pirrandi að geta ekki klippt til vídeóið beint á vefnum. Ég held reyndar að bráðum muni Adobe bjóða upp á svoleiðis þjónustu og þá væntanlega í gegnum Photobucket.com sb. þessa fréttatilkynningu frá þeim í febrúar: "Today, Adobe and Photobucket announced a partnership to integrate Adobe web-based video remix and editing technology directly into the Photobucket user experience, giving 35 million Photobucket users direct, free access to world-class digital video editing tools."

Set hérna líka inn tilraun með sama vídeó á jumpcut.com

Dr. Gunni og dr. Guðbjörg, varúlfurinn Gummi og frú Kolbeins

Það er áhugavert að fylgjast með viðbrögðum við greiningu Guðbjargar Kolbeins á forsíðu á fermingarbæklingi Smáralindar. Árni Svanur gerði ágæta samantekt á umræðunni hérna : Bloggað um myndlestur  Málið snýst um að fræðimaður í fjölmiðlun túlkar mynd á forsíðu í auglýsingabæklingi sem sendur er inn á heimili á Íslandi. Hún túlkar myndina sem þekkta uppstillingu úr klámmyndagerð. Ég þekki ekki nógu mikið til klámmyndauppstillinga til að ég geti dæmt um það.

Það er hins vegar augljóst þeim sem vill sjá að myndin er sviðsett þannig að líkami stúlkunnar er til sýnis (það er nú verið að auglýsa föt svo það er nú ekkert að því) og uppstillingin snýst  ekki um að miðla valdi og hugrekki - uppstillingin er frekar dúkkuleg og gínuleg, stúlkan er sýnd eins og leikfang - Manni finnst þetta eins og uppstilling á líflausri barbiedúkku það sem útlimum er baðað út í loftið svona til sýnis en þessi uppstilling minnir ekkert á aktion manninn sem strákarnir leika sér með. Reyndar minnir uppstillingin og klæðnaðurinn mig á margar teikningar og uppstillingar úr manga teiknimyndasögunum japönsku. 

Það er áhugavert að sjá hvernig bæði blaðamenn á Fréttablaðinu og bloggarar eins og Eyþór Arnalds reyna að hæðast að Guðbjörgu með því að kalla hana frú og doktor. Það eru nú ekki venjulega skammarorð en það er alveg augljóslega gert í þessu samhengi  til að gera lítið úr Guðbjörgu og sérfræðiþekkingu hennar.  dr. Gunni sem ritar hinn snjalla pistil dagsins Fagra kvenveröld hefur verið  nefndur doktor síðan elstu menn muna. Það er áhugaverður hæðnistónn í þessari frétt: Frú Kolbeins klagar Smáralind fyrir klám  og það má lesa milli línanna að gagnrýni Guðbjargar sé einhvers konar pempíuskapur hjá "frú". Myndi pistillinn hafa verið "Herra Þorbjörn klagar Smáralind" ef karlkyns fjölmiðlafræðingur hefði birt pistil með greiningu sem blaðamanni féll ekki?

 Það er dáldið fyndið að fylgjast með því hve sterk viðbrögð pistill Guðbjargar vakti hjá sumum en ég er nú samt hrædd að vera mikið á ferli á næstunni á fullu tungli því pistillinn vakti upp varúlfinn í Guðmundi Steingrímssyni sem er núna stjórnmálamaður í atkvæðaleit og engir eru nú alla jafna viðmótþýðari og blíðari. Ekki Guðmundur þó þegar kvenkyns fjölmiðlafræðingar dirfast að lesa annað út úr myndum en hann sér. Hann segir:

Þetta er yfirgengilegt kjaftæði. Kryppan skýst upp. Mér vaxa vígtennur. Klær. Hár. Þið sjáið mig spangólandi uppi á Vífilfelli ef þetta heldur svona áfram. Ég meika þetta ekki.

Úff... fegin er ég að búa ekki nálægt Vífilfelli.  Þessi viðbrögð minna mig á viðbrögðin sem voru á málefnin.com um árið þegar ég dirfðist að telja hversu margar myndir voru af konum og körlum í dagblöðunum. Það var ekki nóg með það að ég dirfðist að telja heldur birti ég líka niðurstöðuna. Það kallaði á gusu alls konar fúkkyrða frá karlkyns málverjum sem breyttust í varúlfa eins og Guðmundur bara af því að aðrir sáu heiminn öðru vísi en þeir.

En mín prédikun til heimsins á þessum merkisdegi 8. mars er sú sama og ég hef sagt aftur og aftur og á eftir að segja oft í framtíðinni. Verum umburðarlynd fyrir skoðunum og heimsýn sem er ekki sú sama og við höfum.  Fögnum fjölbreytileikanum en hann felst líka í því að fólk sem hefur ekki sömu skoðun og viðhorf og við sjálf á líka rétt á að við sýnum því virðingu og kurteisi og helst að við reynum að hlusta á það en breytumst ekki strax í öskrandi varúlfa.

Frú Salvör 

 

 

 

 

Álag á stjórnmálamenn og kosningaskjálfti

Félagsmálaráðherra fékk aðsvif í dag og varð að gera hlé á ræðu sinni. Hann var að mæla fyrir þingsályktunartillögu um jafnréttisáætlun til næstu fjögurra ára. Ég vona að Magnús jafni sig sem fyrst en þetta atvik ætti að minna okkur á hve gífurlegt álag er núna á stjórnmálamenn, sérstaklega stjórnmálamenn sem eru í forsvari fyrir málaflokka og verða bæði að höfða til kjósenda og verja gerðir síns ráðuneytis. Það hefur nædd mikið um félagsmálaráðuneyti síðustu mánuði. Ég er líka á því að starf stjórnmálamanna í eldlínunni hafi orðið mun erfiðara með tilkomu svo margra fjölmiðla og hinni nýju tísku í fjölmiðlun sem er eins konar sambland af gerð heimildarefnis, söguritun og sakbendingu  sem og því að núna er bloggmenning í algleymingi á Íslandi - þættir eins og kompás og kastljós keppast við að toppa hvern annan í blörruðum böllum og afhjúpunum og krónikan, mannlíf og dv reyna að skúbba í hverju blaði með nýju hneyksli og nýjum uppljóstrunum. Margir  þættir enda með einhverjum sem grætur sárt og harmar örlög sín  og upp hefst leit að sökudólgunum.  Öll þessi yfirgengilega fjölmiðlun grefur og grefur - grefur undan valdinu og býr til nýtt vald.

 

Ráðherra varð að gera hlé á ræðu sinni

Klámkvöld karlahóps 7. mars

Hvet fólk til að mæta á klámkvöld karlahóps Femínistafélags Íslands 7. mars kl. 20 um klám í kynjuðu umhverfi. 

Hvað er klám og hvað er erótík?

Þessi fína skilgreining er eftir Dionnu Russels: "Klám er efni sem tengir kynlíf og/eða kynfæri við misnotkun eða vanvirðingu á hátt sem virðist styðja, afsaka eða ýta undir þess konar hegðun. Erótík er hins vegar kynferðislega örvandi efni sem er laust við kynjamismunun, kynþáttarfordóma og fordóma gegn samkynhneigðum og sýnir virðingu fyrir öllum manneskjum og dýrum sem þar birtast."