Hvað er lýðræði? Vilja skyrslettar lýðræði?

Það verður að koma yfirlýsing frá Vinstri grænum sem fullvissar okkur hin um að þau hafi ekki staðið fyrir þessari fólskulegu árás á kosningaskrifstofur annarra flokka. Ég segi fyrir mig, ég hef unnið eins og ég get að þvi að byggja hér upp nýtt samfélag og fá fólk til að skoða lausnir sem eru líklega til að virka. En mér finnst stórkostleg lítilsvirðing við okkar starf, sama í hvaða flokki sem við erum ef ribbaldalýður æðir inn á flokkskrifstofur og hræðir fólk og vinnur skemmdarverk. Eftir því sem ég heyri þá voru skemmdarverkin ekki mikil en það er verra ef almenningur er hræddur svo mikið að fólk þorir ekki að koma inn á kosningaskrifstofur. Hvað næst? Verður þetta eins og í sumum löndum að fólk þorir ekki að nýta kosningarétt sinn vegna þess að það er hrætt um að ráðist  verði á það á kjörstað? Vill fólk hafa sams konar stjórnarfar hérna og í Afganistan?

Ég vil ekki taka þátt í kosningabaráttu sem gengur út á að sletta einhverjum óhróðri og slori í andstæðinga. Ég vil taka þátt í málefnalegri og heiðarlegri umræðu þar sem við virðum andstæðinga og vitum að þeir hafa styrkleika á öðrum sviðum en við og það er best að við leggjum krafta okkar saman í púkk. 

Það eru erfiðir tímar framundan á Íslandi. En ég vil að fólk takist á við þá tíma með sömu lífsgleði og trú á lausnir og bjartari tíð framundan eins og við Framsóknarmenn heyjum okkar kosningabaráttu. Núna erum við í maður á mann baráttu og tökum þátt í ótal samræðum hvað og hvenær sem er. Hér er Björn að samfæra nokkra vegfarendur í Kringlunni.

Hér er Vigdís Hauksdóttir að útskýra skuldaleiðréttingatillögu Framsóknarflokksins í Kringlunni í dag

Ungir fjölskyldufeður flykktust að upplýsingaborðinu hjá okkur Framsóknarmönnum enda höfða efnahagstillögur okkar ekki síst til barnafólks, við reynum að útskýra að Framsóknarflokkurinn tekur stöðu með fjölskyldunum og atvinnufyrirtækjunum en ekki stöðu með lánardrottnunum eins og hinir flokkarnir. Börnin höfðu nú meiri áhuga á blöðrunum en efnahagstillögum okkar og Framsóknarkaffinu.

Hér eru tveir hressir sem komu að heimsækja okkur. Ungi maðurinn til vinstri á 20 ára afmæli í dag. Ég óska honum innilega til hamingju með afmælið og vona að íslensk þjóð beri gæfu til að kjósa yfir sig þannig stjórn að hann og annað ungt fólk á Íslandi geti búið hér við góð lífskjör.

Hér ræðir Björn við tvo unga menn. Þeir skynja vel þá alvarlegu stöðu sem Ísland er í núna og vita vel að Framsóknarflokkurinn er með skynsamlegustu stefnuna.

„Þetta var bara innrás“

Allt að gerast í Framsókn

Það er allt á fullu núna í Framsókn og ótrúlegur kraftur. Ég hef ekki tekið þátt í kosningabaráttu áður þannig að ég hafi verið svona ofarlega á lista. Þess vegna fylgist ég sérstaklega vel með og það er með ólíkindum hve mikill kraftur er í kosningabaráttu Framsóknar og hve margir leggja þar hönd á plóg. Dagurinn byrjar með fundum kl. 8 á morgnana, það voru um 20 manns á fundinum í morgun. Svo eru frambjóðendur í efstu sætum út um alla borg, þau eru á vinnustaðafundum og svo á fjölmiðlum og á fundum félagasamtaka. Ég fór í hádeginu í dag með Vigdísi Hauksdóttur á vinnustaðafund hjá Skeljungi,  Vigdís er þvílíkt glæsilegur fulltrúi okkar, hún flutti glimrandi framsögu og svo fékk hún margar virkilega beittar spurningar frá fólki í matsalnum og hún svaraði öllu afbragðsvel, hún svaraði málefnalega og af þekkingu þess sem veit hvað hann er að tala um og sem ætlar ekki að blekkja fólk. Það komst vel til skila að Framsóknarflokkurinn tekur stöðu með heimilum í landinu, Framsóknarflokkurinn tekur ekki stöðu með fjármagnseigendum og skilur þar á milli Framsóknarflokksins og hinna flokkanna.

Það er óhemjukraftur í Vigdísi Hauksdóttur sem er í 1. sæti í Reykjavík suður fyrir okkur Framsóknarmenn og enginn hefur lagt eins mikið undir í þessari kosningabaráttu fyrir hugsjónir sínar. Vigdísi var sagt upp hjá Alþýðusambandi Íslands (já þið lásuð rétt... einu stærsta stéttarfélagi landsins) þegar við Framsóknarmenn kusum hana til að leiða lista okkar. Við höfum ekki núna þingmann í þessu kjördæmi þannig að það er allt að vinna. En það er borgaraleg skylda en ekki brottrekstrarsök að taka þátt í að bæta stjórnarfarið á Íslandi.

Fyrir mig í 4. sæti þá er kosningabaráttan tóm gleði, mér finnst mikilvægt að taka þátt í að byggja upp Ísland og breyta stjórnarfari hérna. Ég tek þátt í kosningabaráttu núna af sömu ástæðum og ég mætti á Austurvöll á nánast hverjum laugardegi í marga mánuði og af sömu ástæðu og ég barði sleif á pott á Austurvelli í janúar síðastliðnum með svo miklum krafti að sleifin hrökk seinast í sundur.  En það sleifarlag og sá taktur sem barinn var inn í íslensku þjóðarsálina þá af þúsundum manna mun lengi óma með okkur en af því hann er ekki færður í orð þá getur verið að við gleymum of fljótt hvað gerðist, gleymum of fljótt hvernig ástandið var og hvernig við erum ennþá á brún hengiflugsins.

Það er nú tóm gleði í orðsins fyllstu merkingu að taka þátt í kosningabaráttu okkar Framsóknarmanna, ég hef staðið í Kringlunni að kynna stefnuskrá okkar og gefa litlum börnum blöðrur og foreldrum þeirra kröftuga blöndu af Framsóknarkaffi. Svo hlakka ég mikið til kvennakvöldsins sem verður á miðvikudaginn. Það verða í ekta detox stíl því stjórnandinn verður Framsóknakonan framsýna hún Jónína Benediktsdóttir.  Hér er auglýsingin fyrir kvöldið

 

 Svo var ég í veislu með alþjóðlegu ívafi í kosningamiðstöð okkar í Borgartúni 28 í gær. Hérna er myndaalbúm frá veislunni. Þar komu veislugestir með alls konar gómsæta rétti. Einar Skúlason í 2. sæti hjá okkur reyndi að slá í gegn með íslenskri kjötsúpu og hún var vissulega gómsæt. En það verður að segjast eins og er að það voru svo margir og spennandi og ofboðslega góðir réttir að ég gleymdi bara að smakka á kjötsúpunni hans Einars. 

Einn rétturinn var einhvers konar kleinur, ég held frá Lithauen. Þær voru sætar og stökkar en líktust dáldið mikið þeim Framsóknarkleinum sem ég er alin upp við, þessum sem mamma mín bakaði fyrir framsóknarvistina í Kópavogi.

Það væri skemmtilegt að taka saman uppskriftir af Framsóknarkleinum frá ýmsum löndum. Hér er lítið vídeó sem ég tók í gær af sumum sem komu með rétti í veisluna.  Ég er mjög undrandi yfir að það skuli ekki fleiri taka þátt í stjórnmálum, þetta er mestanpartinn tóm gleði og skemmtilegheit. Sérstaklega ef maður vinnur að hugsjónum sem maður trúir á.

Núna eftir vinnu ætla ég að fara í Kringluna og standa vaktina með Vigdísi Hauksdóttur og kynna kosningastefnuskrána. Svo í kvöld kl. 19 ætla ég að fara á  fund Panorama Ísland og verður Einar Skúlason þar líka en hann þarf svo að fara líka á fund hjá Samtökunum 78.  Í hádeginu kíkti ég í kosningamiðstöðina hjá okkur eftir vinnustaðafundinn og spjallaði við foreldra ungs langveiks barns sem litu þar við.  Það eru forréttindi að taka þátt í stjórnmálabaráttu og vinna með fjölda fólks og hlusta á fólk.

Ræddu um að sprengja stjórnina

Eigendur Morgunblaðsins stýra umræðunni rétt fyrir kosningar

Hér í gamla daga þá breyttist Morgunblaðið alltaf nokkrum dögum fyrir kosningar í áróðursmaskínu fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Reyndast breyttust öll fyrirtæki Reykjavíkur í maskínur í þeirri vél og skipum var stefnt að landi svo stýrimenn og skipstjórar Eimskipafélagsins gætu farið á atkvæðaveiðar.  Morgunblaðið fylltist af  lofgreinum  um afreksverk Sjálfstæðismanna og landföðurlega ímynd þeirra vakandi yfir hverju barni og Geir Hallgrímsson var stjarnan og fyrst kom svarta byltingin í Reykjavík þar sem Geir lofaði okkur malbikuðum götum, svo kom græna byltingin sem lofaði okkur útivistarsvæðum sem Sjálfstæðisflokkurinn skilgreindi sem umferðareyjar og slétt slegin tún og svo kom leiftursóknin. Leiftursóknin gegn verðbólgu sem reyndar var ein háðulegasta útreið Sjálfstæðismanna rétt fyrir kosningar og átakanlegt dæmi um að þar á bæ höfðu menn hvorki  innsæi í efnahagsmál né íslensku þjóðarsálina. Leiftursóknin varð hið mesta flopp og var jafnan kallað  leiftursóknin gegn lífskjörum meðal gárunganna.

Það birtust líka í Morgunblaðinu rétt fyrir kosningar stundum neikvæðar auglýsingar, ég held að það séu fyrstu dæmin um slíkt þegar aðför var gerð að Alfreð Þorsteinssyni Framsóknarmanni sem byggði upp Orkkuveitu Reykjavíkur sem öflugt fyrirtæki í eigu borgarbúa. Það væri fróðlegt ef einhver nennti að rifja upp auglýsingarnar sem birtust rétt fyrir kjördag í fyrsta skipti sem Reykjavíkurlistinn bauð fram á sínum tíma. 

Núna síðustu daganna fyrir kosningar tekur Morgunblaðið einnig þátt í kosningunum og tekur afstöðu og en breytist núna ekki  í áróðursvél Sjálfstæðisflokksins heldur frekar svona yfirhilmingarvél þar sem mjög greinilega er forðast amk á mbl.is að hafa einhverjar pólitískar fréttir - einfaldlega vegna þess að öll umræða núna um stjórnmál er Sjálfstæðismönnum mjög í óhag. Núna í dag birtast líka nafnlausar neikvæðar auglýsingar í Morgunblaðinu. Þeim auglýsingum virðist beint gegn Samfylkingunni fyrst og fremst, þær eru í litum Samfylkingarinnar. Orðalagið er eins og runnið undan rifjum harðlínu Sjálfstæðismanna.

Þær litlu fréttir sem koma á mbl.is um stjórnmálin eru meira segja þannig að það er bannað að blogga við þær. Til dæmis er frétt um málgefni Péturs Blöndals þannig, sjá hérna Pétur Blöndal var ræðukóngur Alþingis (tók núna eftir því að það er búið að opna fyrir möguleika til að blogga við þá frétt, svo var ekki í morgun)

Jafnvel svona jákvæð frétt um að Pétur væri að vinna vinnuna sína gæti orðið til þess að einhverjir moggabloggarar rifjuðu upp fjölmiðlaumræðu um Pétur sem er góði hirðirinn í íslenskum fjármálum, maðurinn sem stofnaði Kaupþing og maðurinn sem prédikaði að hér og þar væri fé án hirðis sem þyrfti að raka saman og "láta ávaxta sig". Kannski við ættum nú að rifja upp gamla tíma og gamla slagorðið frá Silla og Valda en það var "Á ávöxtunum skuluð þið þekkja þá". Já við njótum aldeilis ávaxtanna af þeirri stefnu sem Pétur Blöndal  atti okkur út í og sem bróðir minn prédikaði líka yfir öllum landslýð.

Hvers vegna ómaði þessi stefna svona hátt? Við vorum mörg sem vissum alveg að þetta var röng leið og margir reyndu að koma boðum til almennings um það. En það tókst ekki. Boðskapurinn sem Pétur Blöndal bar fram og boðskapurinn sem bróðir minn bar fram passaði vel við hagsmuni fjársterkra aðila og passaði einstaklega vel fyrir þá fjármagnseigendur sem hafa ráðið hinni opinberu umræðu og fjölmiðlun á Íslandi eins langt og ég man.

Margir binda vonir við vefrými og umræðu á Netinu og halda að hún lúti einhverjum öðrum lögmálum, að þar fái fólk að tjá sig og allar raddir hljómi eins. Þannig er það nú ekki, þeir sem hafa yfirráð yfir þeim vefrýmum sem við tjáum okkur í  ráða umræðunni og ráða hvaða raddir þeir magna upp. Morgunblaðið er í eigu Sjálfstæðismanna eins og það hefur alltaf verið. Núna er umræðan líka í þágu Sjálfstæðisflokksins. Núna rétt fyrir kosningar eftir mesta og æðisgengnasta hrun sem verið hefur í vestrænu lýðræðislandi þá notar netútgáfa Morgunblaðsins þá taktík að deyfa umræðu, flytja ekkifréttir um atburði sem koma okkur ekki við og passa að ekkert kastljós falli á Sjálfstæðisflokkinn og engin krufning fari fram á verkum hans undanfarin ár. Þetta kallast þöggun.

Það er vel skiljanlegt og siðlegt að netmiðill sem og aðrir fjölmiðlar geri sitt til að efla siðlega og ábyrga umræðu í fjölmiðlum og umræðan undanfarna mánuði um suma Sjálfstæðismenn hefur gengið út fyrir allan þjófabálk, það hafa verið persónugerðir í einstökum mönnum  orsakir Hrunsins og þeir útmálaðir sem landráðamenn og glæpamenn. Sérstaklega hafa árásir á Guðlaug Þór síðustu daga verið hatrammar og ómanneskulegar og þær árásir hafa verið að miklu leyti órökstuddar dylgjur og rógburður. Við þurfum að hlífa stjórnmálamönnum við þannig umræðu því annars fáum við ekkert af góðu fólki til að taka þátt í stjórnmálum. En við þurfum ekki að hlífa stjórnmálamönnum við að gangast við orðum sínum og gjörðum og við ættum núna að geta rifjað upp stjórnmálasögu undanfarinna ára og séð hana öðruvísi.

Kosningaloforð Sjálfstæðismanna fyrir síðustu kosningar "Traust efnahagsstjórn - þegar öllu er á botninn hvolft" eru átakanlegt núna. Það er líka átakanlegt að lesa núna gamlan DV en þar er Pétur Blöndal að halda því fram að illa stadd fólk  á Íslandi svindli á kerfinu. Núna löngu seinna þá held ég að það hafi verið Pétur Blöndal og skoðanabræður hans í stjórnmálum og lífsskoðun sem svindlaði á kerfinu. Eða öllu heldur bjuggu til svindkerfi til að svindla á okkur öllum.

p.s.
Ákvað að stunda sjálfsritskoðun á þessu bloggi og tók út tengingu í gamla forsíðu í DV. Ég sé að það var mjög lágkúruleg skrif hjá mér, ég vil ekki taka þátt í umræðu á þessum nótum. Ég held að við sem bloggum oft um stjórnmál ættum núna síðustu daga fyrir kosningar öll að passa að vanda skrif okkar og vega ekki of nærri fólki. 

 

 

 

 

Einar og kjötsúpan

Einar Skúlason fyrrverandi framkvæmdastjóri Alþjóðahússins, sem skipar 2. sætið á lista Framsóknarflokksins í Reykjavíkurkjördæmi suður, segist ætla að bjóða upp á bestu kjötsúpu í heimi í alþjóðaveislu á sunnudaginn 19. apríl kl. 16 í Borgartúni 28. Jafnframt verður hægt að gæða sér á fjölbreyttum réttum frá mismunandi heimshornum, ásamt íslenskum kökum og kruðerí.

Í alþjóðaveislunni verður hægt að kynnast af eigin raun hinu gríðarlega fjölbreytta alþjóðasamfélagi sem er við lýði á Íslandi auk þess sem tækifæri gefst til að kynna sér stefnu Framsóknarflokksins í málefnum innflytjenda. Framsóknarflokkurinn hefur verið í fararbroddi í málefnum innflytjenda en flokkurinn hafði m.a. forgöngu um stefnumótun ríkisstjórnarinnar í málefnum innflytjenda í byrjun árs 2007, gerði fyrsta þjónustusamning félagsmálaráðuneytis við Alþjóðahúsið, hafði forgöngu að taka reglubundið á móti hópum flóttamanna eftir langt hlé og vill nú taka sérstaklega á réttindum minnihlutahópa með því að innleiða tilskipanir ESB um bann við mismunun.

Myndin hér fyrir ofan er af Einari að bjóða upp á kjötsúpu í Esjugöngu Framsóknarflokksins um páskana. Einar er búinn að nota hvert tækifæri til að æfa sig í kjötsúpuelduninni. Við fylgjumst spennt með hvernig Einari gengur í dag, hver gerir bestu kjötsúpu í heimi???

Kosningarnar kosta miklu meira en 200 milljónir

 

Framkvæmd Alþingiskosninganna er áætluð 200 milljónir fyrir ríkissjóð. En síðan kosta kosningarnar alla flokkana og framboðin mikla vinnu og mikið fé. Auglýsingum rignir inn á öll heimili í landinu og sem betur fer hafa fjórflokkarnir komið sér saman um auglýsingaþak, annars væri ennþá meira um auglýsingar. Það er samt verra að núna er farnar að sjást neikvæðar auglýsingar sem ég átta mig ekki á hvernig standa að baki en virðast reyndar vera beint gegn Samfylkingunni.

Það er samt fólkið sjálft sem er dýrmætasta auðlindin í kosningabaráttu flokkanna og það eru margar vinnustundir sem fólkið leggur á sig núna. Fáir hafa lagt eins mikið undir í kosningabaráttunni eins og hún Vigdís Hauksdóttir sem er í 1. sæti fyrir okkur Framsóknarmenn í Reykjavík suður.  Vigdís vinnur núna 25 tíma á sólarhring að því að kynna framboð okkar og ræða við kjósendur. Vigdís hefur lagt allt undir, hún starfaði hjá ASÍ áður en hún var valin til að leiða lista hjá okkur með meira en 50 % atkvæða en svo undarlegt sem það nú hljómar þá var henni sagt upp hjá ASÍ þegar hún tók sæti á lista Framsóknarflokksins. En Vigdís er hugsjónamanneskja og keppnismaður

En það er líka gaman, við Framsóknarmenn stóðum vaktina í Kringlunni í gær og notuðum líka tækifærið að heilsa upp á hina flokkanna. Það var hins vegar mesta fjörið og stemingin hjá okkur. 

Hér eru myndir af því þegar við heimsóttum hina flokkana

Kosningar kosta 200 milljónir

Óvissuferðin 25 apríl - Ætlar þú að mæta?

 Það er líf og fjör á kosningaskrifstofu okkar Framsóknarmanna í Borgartúni 28. Þar er fundað í hverju horni, spjallað um pólitíkina og hvaða leiðir eru bestar til að rétta við atvinnulíf og hag fjölskyldnanna í landinu. Aldrei hefur verið eins mikið þörf á því að allar raddir heyrist, allir leggi sitt til málanna. Aldrei hefur verið meiri ástæða til að efla lýðræði og þjóðfélagsumræðu á Íslandi. 

Við fáum margar skemmtilegar heimsóknir á á kosningaskrifstofuna og þar er alltaf heitt á könnunni og einhver til að ræða um pólitík við. Í gærkvöldi þegar við vorum að tygja okkur heim þá fengum við skemmtilega og óvænta heimsókn. Það var stór hópur fólks sem var í óvissuferð og einn áfangastaður í þeirri óvissuferð var kosningaskrifstofa Framsóknarflokksins.

Í kosningunum 25. apríl verður hins vegar stærsta óvissuferð íslensks almennings. Þá verður kosin sú stjórn sem á að vinna Ísland upp úr Hruninu og koma í veg fyrir að hér verði bresti á landflótti og gríðarlegt atvinnuleysi og hér kikni fólk undan drápsklyfjum skulda einhverra netbanka og fjárglæframanna sem fengu að skuldsetja íslenska alþýðu án þess að við vissum neitt um það.

Líf og fjör á kosningaskrifstofunni:

Takk fyrir, búið

Tjaldborgin um heimilin, saga um þurrkklefa

Þegar ég var barn og unglingur rak faðir minn lítið innflutningsfyrirtæki. Hann flutti inn ýmsar vörur fyrir iðnfyrirtæki. þegar kreppan í kringum 1968 skall á þá hafði hann selt trésmiðju á Íslandi þurrklefa til að þurrka við. Trésmiðjan varð gjaldþrota áður en þurrkklefinn var afhentur. Faðir minn varð líka gjaldþrota eða gerði einhvers konar nauðasamninga og sat uppi með þurrklefann sem þá var kominn á hafnarbakkann á Íslandi og hann hafði leyst út úr tolli. Margir vinir hans urðu líka gjaldþrota um sama leyti, ég held að þá hafi tíðkast einhvers konar ábyrgðir þannig margir urðu gjaldþrota vegna þess að þeir höfðu skrifað upp á lán hjá öðrum sem voru gjaldfellt. Þetta varð því eins konar keðjuverkun, ef einn stóð ekki í skilum þá dró hann marga með sér niður.

Ég man að um þetta leyti þá var oft hringt dyrabjöllunni heima hjá okkur í blokkinni á Laugarnesvegi 100  og oft var það Haukur Mortens og hann heilsaði alltaf svo fallega, sagði "Sæl Salvör mín" og lét falla einhver  hlýleg orð.  Mér fannst svolítið gaman að þekkja þennan ástsælasta söngvara landsins en ástæðan var sú að  Haukur var þá stefnuvottur og fór með tilkynningar heim til fólks að því væri stefnt vegna vanskila. Stundum komu menn heim og litu í kringum sig eftir því hvort eitthvað væri til á heimilinu til að taka veð í.

Faðir minn fór að vinna verkamannavinnu og móðir mín sem kennari. Ég man að móðir mín sagði að fjárhagsaðstæður þeirra um það leyti sem þau seldu blokkaríbúðina til að grynnka á skuldum að skuldirnar væru svo miklar að tekjur þeirra beggja samanlagðar á mánuði nægðu ekki fyrir þeim dráttarvöxtum sem þau urðu þá að greiða á mánuði. Þau voru þá með fjögur börn, yngsta nokkura ára gamalt. Þetta var vonlaus staða og við vissum það börnin.

Þau seldu íbúðina til að grynnka á skuldum, það tók langan tíma því þá var nánast enginn húsnæðismarkaður. Þau keyptu svo húsnæði í byggingu í Kópavogi og við fluttum í töluvert þrengra og verra húsnæði en við höfðum búið í áður. Það var reyndar ekki annað en fokheld hæð og útgrafinn kjallari. Í kjallaranu hafði verið komið upp íbúðarrými  með klósetti og bráðabirgðaeldhúsinnréttingu sem var reyndar bara vaskur og einn skápur og það var ekki einu sinni sturta. 

Við fluttum inn í kjallarann og foreldrar mínir gátu í mörg ár ekki gert neitt nema borga niður það húsnæði en verðbólgan vann með þeim og gerði lánin að engu og svo fengum við eldri börnin og síðar faðir minn og yngri bróðir vinnu við virkjanaframkvæmdir  á hálendinu, ég vann tvo sumur upp í Þórisós og faðir minn og yngri bróðir unnu í steypustöðinni við Sigöldu.  Faðir minn fór í skóla, hann lærði trésmíði. Smán saman urðu fjárráð þeirra betri og þau gátu haldið áfram að byggja húsið. Þau kláruðu það svo um það leyti sem við fluttum að heiman eldri börnin. 

Þessi kafli í fjölskyldusögu minni rifjaðist upp fyrir mér þegar ég horfði á   á umfjöllunina Ekki einu sinni búið að slá tjaldborg utan um heimilin í landinu

Ég óska engum börnum að búa við þá angist sem svona vonlaust staða foreldra kallar yfir heimili en ég veit að því miður er staða margra ungra foreldra núna eins og staða foreldra minna var. Foreldrarnir hafa misst vinnu sína og atvinnutekjur eru litlar eða engar en skuldirnar æða áfram og húsnæði hrynur í verði og er óseljanlegt. Ég veit að núna mun enginn geta klórað sig út úr stöðunni á sama hátt og foreldrar mínir því nú eru öll lán gengistryggð eða verðtryggð. Eina sem bjargaði foreldrum mínum var að lánin þeirra urðu smán saman að engu úr af verðbólgu sem þá var mikil.  Það má segja að skuldir þeirra hafi verið afskrifaðar, verðbólgan sá um það.  

Ég man að bankinn tók veð í þurrkklefanum sem velti föður mínum um koll og geymdi hann í mörg ár til tryggingar einhverju láni.  Svo var það lán greitt upp og þá fannst enginn kaupandi. Ég man samt að það var einhvers konar sigurstund fjölskyldunnar þegar við fengum umráð yfir þurrkklefanum. Þá vissum við að við höfðum unnið.

Það gagnaðist okkur hins vegar ekkert fjárhagslega að fá þurrklefann til umráða. Hann var þungur baggi á fjölskyldunni í mörg ár eftir það. Faðir minn leigði í mörg ár bílskúr út í bæ til að geyma þennan þurrkklefa, hann var víst ógnarverðmætur einu sinni. Svo var þurrklefinn fluttur frá einu geymsluhúsnæði til annars og annað hvort fleygði tækninni svo fram að hann varð úreltur eða eitthvað týndist úr honum út af volkinu.

Ég held að þessi þurrklefi hafi kostar ógnarmikið fé, mörg ársverk verkamanns þegar hann var fluttur til landsins. En honum var hent á hauganna eftir að fyrst hafði bankinn tekið hann sem veð fyrir láni og geymt hann í mörg ár og eftir að fjölskylda mín hafði kostað undir hann geymsluhúsnæði í mörg ár.

Margar þær lausnir sem lagðar eru fyrir fólkið í landinu núna eru eins og þurrklefinn. Felast í því að kyrrsetja verðmæti  og láta þau grotna niður. Eina raunhæfa leiðin er að fella niður  hluta af lánum og sjá um að athafnalíf sé svo blómlegt hérna að fólk hafi vinnu.

Ég hugsa oft um að það hefði verið betra á sínum tíma að gefa einhverjum strax þennan þurrkklefa, strax á þeim tímapunkti sem bankinn tók hann yfir, ef til vill hefði hann þá nýst til að byggja upp atvinnu á Íslandi. En sagan varð öðruvísi. Verðmætin í þurrklefanum urðu að engu með því að taka hann ekki í notkun og ekki nóg með það, það kostaði mikið að skemma hann og láta hann grotna niður árum saman. Þau verðmæti sem eru fólgin í tækjum til framleiðslu eru einmitt eingöngu fólgin í þeim ef við nýtum þau við einhverja framleiðslu eða iðju.

Mikill munur á íbúðaverði

Frá undirmálslánum í USA til húsnæðislána á Íslandi

Heimskreppan sem nú skellur yfir  allar þjóðir er bylgja sem hófst með undirmálslánum í Bandaríkjunum. Þetta voru lán sem voru veitt til íbúðarhúsnæðis án eðlilegrar varfærni banka sé gætt, það var lánað fyrir öllu og greiðslubyrði af lánum var hærri en fólk réð við. Ef húsnæðisverð fer hækkandi þá gæti svoleiðis kerfi gengið því þótt fólk hafi fengið 100% lán og geti vart ráðið við afborganir þá getur það samt hagnast ef húsnæðisverð hækkar. Hins vegar ef húsnæðisverð lækkar og fólk á ekkert nema lán þá er illt í efni. Þá fer fólk að skulda meira en það á í húsnæðinu og það kemur að því að fólk rís ekki undir afborgunum. Það er alveg nauðsynlegt í slíku kerfi að gera einhverjar ráðstafanir til að fólk flosni ekki upp, það er enginn sem græðir á því, húsnæðið skulduga er verðlaust og húsnæðisverð hrapar niður úr öllu valdi og á nauðungaruppboðum fæst ekki hátt verð fyrir eignir.

 

Það sama er að gerast hér á Íslandi þannig að hér lækka laun á sama tíma og verðbólga æðir áfram, gengið erlendra mynta margfaldast og húsnæðismarkaður hrynur.  Bilið milli þess sem húseigendur skulda í eign og hvað eignin myndi seljast á verður sífellt minna, er raunar orðið svo lítið að líklegt er að eigið fé sé neikvætt í íbúðarhúsnæði sem er með nýlegum lánum. Það er í svoleiðis aðstæðum sem Framsóknarflokkurinn setur fram skýra stefnu um að skuldir verði afskrifaðar um amk 20 %. 

Hér eru vídeó sem útskýra þessar tillögur:

 

Húsnæði lækkar í verði

Spillingamál og þátttökulýðræði

Svo virðist vera að umræða um meinta spillingu og mútuþægni Sjálfstæðisflokksins hafi engin áhrif á fylgi Sjálfstæðisflokksins.  Þetta mál hefur hins vegar verið á forsíðum  fjölmiðla dag eftir dag og netumræðan hefur lagst í alls konar pælingar og samsæriskenningar um hvers vegna þessi hafi styrkt þennan.

Þessi umræða er komin út fyrir allan þjófabálk og hún snýr athygli frá því sem varðar okkur öll. Hún snýr athygli frá Hruninu mikla á Íslandi og lömuðu atvinnulífi og skelfingu losnum fjölskyldum sem sumar hverjar sjá engan kost núna í stöðunni annað en flytja  burt frá Íslandi og lausnum. Þessi umræða um spillingarmál Sjálfstæðisflokksins teppir íslensku þjóðarsálina þannig að ekki kemst að málefnaleg umræða á hvaða kostir eru í þeirri afar þröngu stöðu sem við erum í, hvaða lausnir koma til greina og hvernig á að byggja hér upp úr rústunum aftur blómlegt athafnalíf og þjóðlif.

Þessi umræða fyllir mig líka vonleysi um hvort eitthvað hafi breyst í lýðræðisátt á Íslandi. Alla vega virðist mér fjölmiðlarnir ekki sýna ábyrgð með því að breyta vettvangi stjórnmála á Íslandi í skrípaleik rétt fyrir kosningar og einhver konar eðjuslag. Það kastljós sem stjórnmálaflokkar fá í svona umræðu er afar skemmandi og mjög villandi. Það er eins og mælikvarðinn og viðmiðið sé að ganga út frá því að allir sem hafa tekið þátt í því að stýra Íslandi annað hvort í ríkisstjórn eða í borgarstjórn séu sjálfkrafa spilltir pukrarar sem hafi gengið það eitt til með stjórnmálaþátttöku sinni að skara eld að köku sinni og sinna og vera leiguþý peningamanna. Eins og mælikvarði stjórnmála sé að þetta sé spurning um að vera sem minnst spilltur og besta leiðin og eina leiðin til að sýna fram á hreinleika þinn sem stjórnmálamanns er að þú hafir  sem minnst komið að ákvörðunum.  

Mál Guðlaugs Þórs minnir mig að sumu leyti á það mál sem kom upp í kosningabaráttu Framsóknarflokksins fyrir síðustu kosningar og raunar eyðilagði þá kosningabaráttu alveg. Ég man vel þegar fjölmiðlar tóku það mál upp því að það kvöld var kvennakvöld í Framsóknarflokknum og efsti maður á lista í Reykjavík suður var Jónína Bjartmanz og hún ávarpaði okkur, þá nýkomin úr viðtali í fjölmiðlum og hún var greinilega mjög beygð og miður sín.  Næstu daga á eftir var sífellt hamrað á Jóhönnu í allri stjórmálaumræðu og hún sett upp sem einhvers konar spillingartákn.

Málið var þannig að erlend tengdadóttir Jónínu hafði fengið óvenju hraða meðferð varðandi veitingu ríkisborgararéttar. Jóhanna Bjartmanz kom ekkert að þeirri afgreiðslu. Það var alsherjarnefnd Alþingis sem sá um svona afgreiðslu. Það var Bjarni Benediktsson sem stýrði þeirri nefnd og með honum voru Guðrún Ögmundsdóttir og Guðjón Ólafur. Þessi afgreiðsla alsherjarnefndar á ríkisborgararétti var mjög umdeilanleg og eðlilegt að aðrir sem hafa beðið mjög lengi eftir ríkisborgararétti hafi furðar sig á henni og leitað réttar síns.  En í þessu máli þá var alveg ljóst að Jónína kom ekki að afgreiðslu málsins en samt var henni stillt upp af fjölmiðlum, þar á meðal ríkissjónvarpinu sem einhvers konar sakborningi. 

Það virtist ekki vera neinn vilji til þess hjá fjölmiðlamönnum að setja þetta mál fram málefnalega og vekja athygli á ýmsum geðþóttaákvörðunum stjórnvalda varðandi ríkisborgararétt m.a. til íþróttamanna sem lið vildu halda í. 

Það var ekkert kastljós þá á Bjarna Benediktssyni vegna þessa máls en hann var formaður þeirrar nefndar sem lagði til veitingu þessa ríkisborgararéttar.  

Þessi tvö mál eru lík að því leyti að kastljós fjölmiðla gerði þau að æsifrétt  í nokkra daga og bjó til sökudólga úr persónum sem voru í framlínu í kosningabaráttu þ.e. Guðlaugur Þór núna og Jónína Bjartmanz í kosningunum síðustu. Í hvoru tilvikinu þá virðist kastljósið hafa beinst að þeim sem raunverulega báru ábyrgðina þ.e. alsherjarnefnd Alþingis og forusta Sjálfstæðisflokksins og svo hefðu þessi mál átt að vera grunnur í umræðu um siðferði stjórnmálanna og styrkjamálið hefði átt að kveikja umræðu um hve alsiða er að stjórnmálabarátta sé kostuð og samantvinnuð við  hagsmunaaðila, eins konar lobbíismi fyrir ákveðna hópa eða aðila. Það geta verið fyrirtæki, það geta verið erlend ríki, það geta verið félagasamtök eða hagsmunagæsluaðilar ákveðinna stétta. 

Við þurfum að endurheimta stjórnmálin úr höndum þessarra aðila, við þurfum að búa til stjórnmál þar sem einstaklingarnir hafa áhrif, ekki stjórnmál þar sem einstaklingar eru eins og peð sem keypt eru upp og skákað fram og til baka af einhverjum huldum öflum með hulda hagsmuni.

En besta leiðin til að búa til virkt þátttökulýðræði á Íslandi er að hér verði stjórnmálabarátta heiðarleg og málefnaleg umfjöllun þar sem menn virða andstæðinga sína og skoðanir og viðhorf þeirra sem eru í minnihluta og valdalausir, stjórnmál þar sem þeir sem fara með völdin hverju sinni gera það með hagsmuni heildarinnar í huga.

Annars fann ég áðan skemmtilega ályktun sem var samþykkt á aðalfundi Framsóknarfélags R

Ég skrifaði þetta um umfjöllun Rúv um ríkisborgararéttarmálið: 

Sjö mínútur af Kastljósi Helgi Seljan versus Jónína 

Rustalegt Kastljós hjá Helga Seljan - salvor.blog.is

 

 

Guðlaugur telur málið ekki skaða flokkinn

Hjörtu Samfylkingar og Framsóknar slá ekki í takt

Það er áhugavert að spá í hvernig fylgi stjórnmálaflokkar rokkar upp og niður.  Framsókn toppaði í janúar, flokksþingið þar sem var algjör endurnýjun á flokksforustu þótti tímamót og sýndi ferska vinda. Stjórnarflokkarnir í vanhæfu ríkistjórninni eru með sama fólkið nema bara oddvitarnir Ingibjörg Sólrún og Geir Haarde helltust úr lestinni vegna veikinda sinna.

Það er tvennt sem vekur athygli. Annars vegar virðist það ekki hamla Sjálfstæðisflokknum neitt að vera talinn mesta spillingarfen landsins og hafa klúðrað öllu og hvert hneyksismálið á fætur öðru komi upp sem rakið er til áhrifafólks í þeim flokki. Í öðru lagi virðist það ekki há Samfylkingunni neitt að hafa borið ábyrgð og verið gerandi í stjórninni sem stefndi okkur í hrunið og varaði okkur ekki við fyrr en allt var hrunið.

Það er skondið að stjörnur Samfylkingar eru núna t.d. Helgi Hjörvar sem blákalt hélt því fram í sjónvarpsþætti í gær að hann hefði bara verið 90 daga í stjórn, hann sem kom sem í þáttinn sem staðgengill forsætisráðherra sem hefur verið límdur við ráðherrastól síðan þessi vanhæfa ríkisstjórn var stofnuð, hún færði sig bara milli stóla.  Svo eru stjörnur Samfylkingarinnar Björgvin fyrrum bankamálaráðherra sem sagði af sér sem bankamálaráðherra þegar hann heyrði að fólk var farið að slá í potta og pönnur á Austurvelli og Sigríður Ingibjörg fyrrum stjórnarmaður í bankaráði Seðlabanka Íslands sem sagði af sér á meðan spjótin stóðu á Davíð seðlabankastjóra.

Bankaráðherra Samfylkingarinnar og seðlabankaráðsmaðurinn skutust upp sem skærar stjörnur á Samfylkingarhimninum núna í prófkjörum og næstum yfirskyggðu sól Helga Hjörvars. Annars vekur líka athygli í DV í dag hve gríðarlegur prófkjörskostnaður Helga Hjörvars er, það er alveg út úr kú miðað við aðra. Skrýtið að enginn í Samfylkingunni setji spurningamerki við það. Sérstaklega vegna þess að Helgi Hjörvar skrifaði rétt fyrir Hrunið langlokur miklar í blöðum  þar sem hann reyndi að selja íslenskum almenningi hugmyndina um að selja virkjanir og nýtingarrétt og búa til "sjóð handa komandi kynslóðum". Já takk, sjóð handa komandi kynslóðum. Sjóð sem settur væri saman  úr sams konar efni og hátæknispítalinn sem átti að byggja fyrir símaeinkavæðinguna og ofinn úr sama efni og nýju fötin keisarans og genabankapeningar Bubba kóngs.

En það er ströggl framundan hjá Framsókn og lítið fast í hendi. Gaman samt að klofningsframboðið út úr Framsókn sem nú hefur fengið listabókstafinn O virðist á fullri ferð. Leiðinlegt að hitt klofningsframboðið úr Framsókn þetta L-lista framboð skildi hætta við. Skynjuðu að sinn vitjunartími var ekki kominn og öllum sama um þetta Evrópumál. Engum meira sam um Evrópumálin en Samfylkingunni en af gömlum vana þá hrópa Samfylkingarmenn alltaf "Evra, evra" þegar þeir hittast. Þetta er nokkurs konar kveðja sem þeir kasta á fólk. Þjónar held ég engum öðrum tilgangi hjá þeim. Allir upplýstir og skynsamir Samfylkingarmenn vita að það er engin skyndilausn til á gjaldeyrisvanda þjóðarinnar, evruupptaka er eitthvað sem tæki mörg ár og það skiptir miklu máli hvernig Evrópubandalagið kemur undan þeim þunga vetri og gjörningaveðri sem kreppan í heiminum hefur skapað - um hversu eða allmennt hvort fýsilegt sé fyrir smáþjóð eins og Ísland að leita þar skjóls og bandamanna.

Gaman að sjá hvernig línur Framsóknar og Samfylkingar skerast í toppum og lægðum á þessu línuriti yfir fylgi flokkanna.

MMR: Fylgi VG eykst