Samkeppni um nafn á nýju ríkisstjórnina, taktu þátt!

Hér kemur samkeppni um nafn á ríkisstjórninni, samkeppnin fer fram á twitter. hmmmm.... virkar ekki á moggablogginu... virðist ekki leyfa javascript

Ég færði samkeppnina þá yfir á annað blogg, wordpress blogg sem leyfir mér að setja inn þetta.

Samkeppni um nafn á nýju ríkisstjórninni

Til að taka þátt verður fólk að vera notendur á twitter og vera skráð þar inn og vera fylgjandi minn á twitter að ég held. Ég er salvor á twitter.  Ég gat stillt þessa samkeppni þannig að þátttakendur geta valið greitt atkvæði um innkomnar tillögur, alla vega held ég það. Þetta virðist ansi sniðugt. 

Ég sá þetta sniðuga samkeppnakerfi hjá twitter ofurnotandanum Pirillo. Hann er sniðugur í svona tæknilausnum þó hann sé nú enginn femínisti. Hér er samkeppni sem hann er með núna, ég tók þátt í henni.

Ríkisstjórn í burðarliðnum

Bretar prófa þanþol Íslendinga - breytum því í slöngvivað

Össur iðnaðarráðherra segir það ekki í þágu íslenskra hagsmuna að slíta stjórnmálasambandi við Breta en Sigmundur Davíð formaður okkar Framsóknarmanna vill hugleiða það.  Ég hef ekki mikla trú á að Össur hafi það innsæi að hann skynji hvað best er fyrir Íslendinga til langframa. Það held ég að Sigmundur Davíð skynji hins vegar manna best. Við skulum ekki gleyma því að Össur var ráðherra í þeirri ríkisstjórn sem hrökklaðist frá, þið munið þessari vanhæfu og hann bakkaði þannig upp ferðalög Geirs Haarde og Ingibjargar Sólrúnar um heiminn þegar þau fóru gagngert til að blekkja umheiminn um að allt væri á góðu róli með íslensku bankanna, á tímum þar sem við vitum núna að þau vissu að staðan var virkilega slæm.

Ég skrifaði nú sérstakt blogg Össur fyrir tveimur árum það sem ég krufði spásagnarhæfi Össurar á framtíðina og er skemmst frá því að segja að hún er ekki mjög mikil, hann klikkaði illilega í því að gæta íslenskra hagsmuna undanfarin ár, ár þar sem hann og fyrrum samflokksmaður hans Ólafur forseti  hefðu átt að vera okkur vegaljós.  Það er aumt til þess að vita að þessir tveir fyrrum ritstjórar Þjóðviljans hafi báðir dinglað með sem gagnrýnislaus handbendi þeirra sem nú hafa selt okkur í skuldaánauð.... Ef út í það er farið... hverjir hafa selt okkur í ánauð? Voru það ekki vanhæf stjórnvöld sem sváfu á verðinum og leyndu ástandinu fyrir þegnum sínum?  Er ástæða til að þeir sem það gerðu hafi þá innsýn að þeir geti leyst okkur úr ánauðinni?

Reyndar er líka ansi undarlegt hvernig þessi Icesave samninganefnd er skipuð, af hverju er hún leidd af Svavari Gestssyni? Hvaða reynslu eða hæfni hefur hann til þeirra starfa? Mér er alveg fyrirmunað að sjá það.  Vissulega var hann líka eins og Össur og Ólafur Ragnar ritstjóri Þjóðviljans um skeið en hefur reynslan ekki sýnt að það er svo sannarlega ekki trygging fyrir að fólk hafi skynsemi að leiðarljósi og hugsi um hagsmuni almennings en ekki auðjöfra og fjárglæframanna.

Stjórn Gordons Brown hefur komið þannig fram við Íslendinga að það er ekkert í stöðunni annað en hugleiða að slíta stjórnmálasambandi við þá þjóð. Það er auðvitað mikilvægt að hóta því og láta það berast til bresku pressunnar,  það er mikilvægt að sjónarmið Íslendinga fái einhverja umfjöllun þar. 

En það má velta fyrir sér hvers vegna aðfarir Breta eru svona stórfurðulegar. Er eitthvað sem við almenningur  vitum ekki um Icesave? Er ríkisstjórnin að leyna einhverju fyrir okkur? En þessi uppákoma þar sem Gordon Brown er að reyna að klína lélegum vinnubrögðum breska fjármálaeftirlitsins á Íslendinga og gera breskan banka í breskri lögsögu að einhverju sem Íslendingar eru ábyrgir fyrir er stórskrýtin. Það ásamt hryðjuverkalögunum er alveg ærið tilefni til að slíta stjórnmálasambandi við Breta.

Ég held að það verði að fara mjög vandlega yfir öll íslensk mál og athuga hvort við getum ekki ef með þarf slitið stjórnmálasambandi við Breta. Þar er mikilvægast að athuga hvaða kostir eru í stöðunni að selja fisk annað en á Bretlandsmarkað. 

Annars er gaman að spá í að flestar þær innrásir og stríð sem við höfum átt í gegnum aldirnar hafa verið við Bretland og þeir hafa löngum ásælst auðlindir Íslendinga.  Við skulum rifja upp ensku öldina á Íslandi og þann tíma þegar Danir og Englendingar börðust, svo réðust Bretar á Ísland síðustu heimstyrjöld og ekki má gleyma þorskastríðunum sem við háðum með klippum og tveim varðskipum og unnum samt.  Nú er stríð og það er núna háð með einhvers konar særingum í heimi fjármála, særingum sem enginn skilur en sem valdameiri þjóðir túlka sér í hag. Það  er hins vegar svo að hugsanlega stendur veldi Bretlands og Bandaríkjanna á meiri brauðfótum en okkur órar fyrir.

En við þurfum alla vega önnur vopn en klippur á varðskipum í því stríði sem núna er hafið.

 

 

Íhugi slit á stjórnmálasambandi við Breta

Leiklistarskóla - Leiklist fyrir alla - ekki bara elítulist

Sennilega er núna að hefjast mikill blómatími íslenskrar menningar. Það er þannig að á svona umrótstímum eins og núna er þá er akurinn frjósamur fyrir alls konar list og sköpun, það losnar um gamlar hugmyndir, það verður gerjun á öllum sviðum. Sennilega mun sú gerjun koma fram í leikhúslífi þjóðarinnar sem og í annarri list. En því miður er það svo að margt í aðgangi að listsköpun og  listsýningum á Íslandi er niðurnjörvað í kerfi sem hæfir einhverri elítu, elítu sem er löngu flúin úr þessu landi og var kannski aldrei til hérna.

Það er ólíklegt að auðmenn með ítök í bönkum styðji hér við alla menningarviðburði og ég hugsa að orðið "kostun" verði bara á næstunni eitthvað til að brosa að. En menning kostar og sum menningarstarfsemi eins og symphonía og þjóðleikhús og ríkisútvarp er dýr og það eru fáir sem njóta. Það er enginn ástæða til annars en að endurskoða hvernig skattfé er varið í að greiða niður menningu. 

Ég hlusta lítið á útvarpið á RÚV, ég fer sárasjaldan í Þjóðleikhúsið og ég fer aldrei á Symphoníutónleika. Samt er ég nokkuð viss um að þetta eru allt fyrirbæri sem skipta miklu máli fyrir íslenska menningu.  Mest af kostnaðinum við þessar stofnanir er innlendur launakosnaður, laun fólks sem vinnur í menningu og listum á Íslandi og auðgar hér samfélagið okkar með að búa hérna og taka þátt í samfélaginu, þetta er ekki fólk sem kemur hingað sem gestir í  jöklaleikhús.  En það er sanngjörn krafa okkar sem eigum að borga fyrir þessar menningarstofnanir þó við nýtum þær ekki að þessu fé sé vel varið á sjáanlegan og gagnsæan hátt fyrir íslenskt samfélag. Helst að þessar stofnanir allar aðlagi sig á einhvern hátt þeim aðstæðum sem núna eru og nái til fleiri hópa, ekki bara með því að "hagræða" þannig að allur kostnaður er skorinn niður, ekkert nýtt fólk ráðið inn, aðeins sýnt þrautreynd innflutt þýdd stykki eða leikverk sem hafa verið sýnt hundrað sinnum áður.  Málið er að þessar menningarstofnanir eru líka mikilvægar út af fólkinu sem starfar við þær og fær tækifæri við að starfa við þær.  Þannig er kannski mikilvægast núna að virkja sem flesta í að semja og setja upp leikverk, ekki eingöngu fólk sem er fastráðið hjá Þjóðleikhúsinu. 

Það er líka engin ástæða til að hafa sköpun svona njörvaða milli listforma, annað hvort svið eða sjónvarp eða kvikmynd.

Ef ég væri menntamálaráðherra þá væri það eitt það fyrsta sem ég myndi gera í menningarmálum að setja hérna á stofn öflugri leiklistarskóla í tengslum við þjóðleikhúsið - ekki bara svona leiklistarskóla sem tekur örfáa inn á hverju ári. Það er mjög undarleg, reyndar stórbilað og algjör peningasóun að hafa hlutina eins og þeir eru núna - það eru margir Íslendingar sem ekki komust að í leiklistarnámi hérna heima núna í leiklistarnámi erlendis og íslenska ríkið eyðir afar dýrmætum gjaldeyri bæði í framfærslu og skólagjöld fyrir þannig nemendur. Þetta er afar óskynsamlegt, stór leiklistarskóli sem tæki við fleiri nemendum myndi veita fleirum vinnu við tilsögn nemenda. Það er skrýtið að fólk sem langar í leiklistarnám hefur afar litla möguleika hérlendis. Það er víðáttuvitlaust að stefna þeim erlendis eins og nú er.

 

Auglýst eftir þjóðleikhússtjóra

Áfram Ögmundur og Össur, áfram kaffi og kleinur hjá Jóhönnu og Steingrími!

Ég er nokkuð ánægð með ríkisstjórnina svona í lok helgar.

Þau eru kannski ekki eins miklar gufur og ég var farin að halda. Mér finnst flott að þau komi sér upp verkaskiptingu, Ögmundur herji á Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og hans stefnu, Össur taki fyrir Gordon Brown (bara engin næturblogg, það gæti spillt fyrir) og hans erindreka og hefji slaginn í breska sendiráðinu hérna. Svo er nú allt í áttina að Jóhanna og Steingrímur tala við skrílinn. Ég kann vel við svona kaffi og kleinur viðhorf hjá stjórnvöldum, ég kann vel við stjórnvöld sem átta sig á því að fólkið í landinu er ekki helstu andstæðingarnir.

Heimslögregla kapítalismans

Meiri ástæða til að berja sleifar við breska sendiráðið en Alþingi

Ég sá að boðað var til mótmæla kl. 13 í dag við Alþingi af "hópi fólks sem stóð framarlega í búsáhaldabyltingunni".  Vissulega verður að grípa strax til aðgerða til að heimurinn hrynji ekki yfir íslensk heimili og atvinnufyrirtæki. En það er miklu mikilvægara að koma boðum til Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og bresku ríkisstjórnarinnar um hvernig ástandið hérna er heldur en ríkisstjórnarinnar. Því miður er íslenska ríkisstjórnin sennilega alveg valdalaus núna, viljalaust verkfæri í höndum Alþjóðagjaldeyrissjóðsins og hefur engan talsmann í alþjóðasamfélaginu, þetta er gufuleg ríkisstjórn og lúpuleg. Gordon Brown er kannski lítill kall eins og Steingrímur segir en er ekki Steingrímur og restin af ríkisstjórninni eins og samankýttur átján barna faðir í Álfheimum ef ekki verður brugðist við þessu.  Það var vissulega vanhæf ríkisstjórn sem fór frá völdum en er hvernig umskiptingur er þessi sem nú segist vera að fæðast?

Reykjavík lítur núna út víða eins og rústasvæði,  bara þegar ég horfi  út um gluggann heima hjá mér í Sigtúni þá sé ég eina rústina, þar sem gróðurhúsin í Sigtúni voru mölvuð niður og einhver byggingarverktakinn ætlaði að byggja háhýsi í anda tvíburaturnanna við Grand Hótel. Núna er rústasvæðið hér við Sigtún að fyllast smán saman af rusli og niðurníddum bíldruslum.

Það er reyndar góð viðskiptahugmynd að gera út á svaðilfaratúrisma til Íslands, í staðinn fyrir að láta túrista flengjast milli flúða í jökulfljótum þá getum við búið til upplifunariðnað hér í Reykjavík sem er svona eins og draugaganga eða horrorsjóv og auglýst óvissuferðir sem gera út á hræða fólk undir slógönum eins og  "Ruins of Reykjavik" og "The Crash Tour of Reykjavik".

Hmmm... kannski ekki svo góð hugmynd, vissulega er hægt að búa til virkilega hræðilegar ferðir um Reykjavík en ástandið er því miður verra víða annars staðar í heiminum, eitthvað sem fjármálasérfræðingar kalla í viðræðum Cataclysmic bear market 

En þó að það þurfi aðgerðir strax á Íslandi þá hugsa ég að íslenska ríkisstjórnin sé kramin á milli tveggja afla núna og sé valdalausari en hún vill vera láta. Þannig er að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn mun væntanlega ekki afgreiða lán nema stimpla einhvern aðgerðapakka sem því miður er ekki aðgerðarpakki til hjálpar íslenskum heimilum og íslenskum atvinnufyrirtæki heldur frekar aðgerðapakki sem miðar að því að minnka tap fjármagnseigenda og leika sama hlutverk og sá sjóður hefur gert hingað til í sjokkkapítalistakerfi heimsins. 

Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og Alþjóðabankinn eru ekki í þjónustu Íslendinga, þetta eru  stofnanir sem eru í þjónustu þess kerfis sem nú hefur fallið yfir okkur og það eru þeir sterkustu í því kerfi sem ráða förinni. Svo langt gengur þetta að Gordon Brown forsætisráðherra Bretlands  vasast blóðugur upp að öxlum á rústasvæðum Íslands til að pína einhverja meiri peninga út úr Íslendingum, peninga sem eru eins mikið til hérna og kjarnorkuvopn í Írak.

Hetjur dagsins í dag eru þeir sem skera upp herör gegn breskum stjórnvöldum og gegn því að Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn kremji okkur hér undir fargi sem við getum ekki risið undir. Magnús sendi bréf til bresks þingmanns og hvetur Íslendinga til að skrifa þeim manni. Eins og svo oft í undanförnum mánuðum þá er kommentakerfið hjá Agli besta heimildin um hvað er að gerast í íslensku samfélagi, ég afrita bréfið frá Magnúsi hérna og hvet sem flesta til að mótmæla sem harkalegast (merktir með appelsínugulum borðum náttúrulega) alls staðar þar sem komast má að Alþjóðagjaldeyrissjóðnum og bresku ríkisstjórninni til að tala máli Íslendinga. Ekki gerir ríkisstjórnin það:

"Ég var rétt í þessu að senda tölvupóst á þingmanninn sem bar upp fyrirspurnina í House of Commons. Þingmaðurinn heitir Graham Brady (vefsíða: http://www.grahambradymp.co.uk/ ). Sendið honum endilega tölvupóst og bendið honum á ósannsöglina sem forsætisráðherrann bar á borð fyrir hann sem svar við spurningunni góðu um “cancer charity fund” sem Kaupthing Singer & Friedlander tapaði og bresk yfirvöld neita að bæta. Tölvupóstfangið er: [e-mail]

“Dear Mr.Graham Brady:

I am an Icelandic citizen and like so many citizens from both my country and the UK, I am absolutely appalled by the havoc irresponsible bankers have wrought on our societies. I am also extremely bothered by the lack of regulatory supervision by the Icelandic banking regulatory authorities that helped create our crisis.I am writing you today to bring a serious matter to your attention. The campaign to recover the funds for the cancer charity at Christie’s has all my support as news of great financial loss by various charities, research funds and universities that did business with Landsbanki’s IceSave and Kaupthing Singer & Friedlander has saddened me.

It was nevertheless quite disturbing to witness the UK Prime Minister’s response to your question in the House of Commons where he implied that the UK regulatory authorities were not responsible in the Christie case. Mr. Brown said: “The fact is we are not the regulatory authority.” This is false.

Christie’s business was with Kaupthing Singer & Friedlander, a bank that was under UK regulatory authority and was regulated by the FSA. This is
clearly stated in the Treasury Committee report dated 04/04/09:

“Kaupthing Singer & Friedlander was a subsidiary of Kaupthing Bank hf, and
was therefore regulated by the FSA, and covered by the UK depositor
protection scheme, the Financial Services Compensation Scheme (FSCS).”
(From Treasury Committee - Fifth Report:

http://www.publications.parliament.uk/pa/cm200809/cmselect/cmtreasy/402/40202.htm ).

It is a serious matter if the PM deliberately lies to the House of Commons about this basic fact. In his reply to your excellent question he is shuns responsibility and blames the Icelandic authorities for harming a Charity that is by law protected by the UK authorities. This particular case has nothing to do with Iceland, the Icelandic government, the Icelandic people or the IMF.

I sincerely hope that you will address this issue again with the PM in the House of Commons.

The entire population of Iceland is suffering greatly because of reckless bankers, as are other citizens in the world. We are ashamed of the people who caused our collapse and directly affected us and UK citizens, businesses and government bodies.

We are nevertheless not to blame for the Christie travesty. Prime Minister Brown will need to be confronted and take responsibility in the tragic Christy case.

Sincerely,
(Name)
Citizen of Iceland”

 

Bretar að semja við IMF

Íslensk stjórnvöld skulda okkur skýringar - Ræður Gordon Brown okkar stöðu?

Hvaða möguleika hefur Ísland með sína lítt veraldarvönu ráðherra og forsætisráðherra sem treystir sér ekki til að tala máli Íslands á Nató fundum og víðar? Hvaða möguleika hefur Ísland gagnvart spinndoktorum í þjónustu breska fjármálaheimsveldisins sem lætur andlit  kröfuhafa heimsins vera spítalasjóðir og veik börn sem ekki fá mein bóta sinna? Þegar við hér á þessu skeri (já, nú er ég hætt að tala um Ísland sem eyju, nú er það sker) mitt í Atlantshafinu vitum að andlit erlendra kröfuhafa er ekki veiklulegt andlits helsjúks barns, nei andlit breskra kröfuhafa er andlit Philips Greens

Íslensk stjórnvöld skulda okkur skýringar. Ræður Gordon Brown og breskir hagsmunir eins og þeir birtast í spinni sem ver fjármagnseigendur heimsins hvernig við semjum við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og Evrópusambandið?

Er ekki alveg eins gott að skoða aðra möguleika ef svo er?

Tekið af öðru bloggi:

 

"Brown lenti í mikilli orrahríð í fyrirspurnartímanum en þingmenn sóttu hart að honum varðandi Christie spítalann í Manchester sem tapaði sex milljónum punda við fall íslensku bankanna. Brown var sakaður um að standa í vegi fyrir því að spítalinn gæti endurheimt fé sitt. Ráðherrann sagðist deila áhyggjum þingmanna en benti á að margir aðrir hefðu orðið fyrir tjóni og að nauðsynlegt væri að líta á málin í heild sinni.

„Mikilvægast er að íslensk stjórnvöld borgi," sagði Brown. „Þess vegna erum við í viðræðum við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn og önnur yfirvöld um hversu hratt Ísland mun borga til baka af því tjóni sem landið er ábyrgt fyrir."

Sjá: http://www.visir.is/article/20090507/VIDSKIPTI06/392138847

3100 milljarða skuldir

Lestölvur í les-skrifmenningu

Nýja tölvan frá Amazon vekur eftirtekt, ég hugsa að hún verði vinsæl ef hún verður nógu ódýr og nógu auðvelt að hlaða hana af upplýsingaefni. Það getur verið að einhvers konar svona græja verði eitthvað sem allir verða með í neðanjarðalestunum, alveg eins og núna eru margir með ipod og aðra mp3 spilara.  Nýlega las ég aftur tölvupóst sem ég hafði sent til nemenda minna heima á Íslandi þegar ég skrapp á ráðstefnu til Kaliforníu á miðju kennslumisserinu fyrir meira en tuttugu árum. Ég var á www ráðstefnu í Santa Clara að mig minnir árið 1994  og ég var að segja nemendum mínum frá hvað allt væri skrýtið, hugsa sér að ég sá vefslóð þar (url) á skilti við þjóðveginn í Kísildalnum, mér fannst það stórfurðulegt, á þeim tíma vissu afar fáir á Íslandi hvað vefslóð var og ekkert sem bendi til að það yrði partur af menningu almennings eftir nokkur ár að slá inn vefslóðir.

Í bréfinu frá 1994 þá var ég að segja nemendum mínum frá fyrirlestri sem ég fór á um framtíðarþróun, þar talaði fyrirlesarinn um að dagblöð yrðu þannig að fólk væri bara með eins konar skjái sem það myndi hlaði niður blaðinu á hverjum degi og svo myndu fréttirnar vera þannig að maður kannski smellti á mynd í blaðinu og þá færi allt af stað, poppaði upp mynd og kvikmynd byrjaði að spila. Þetta þótti mér þá ótrúleg og fjarlæg framtíðarsýn en mér virðist nú flest hafa komið fram.  Núna finnst okkur alveg sjálfsagt að fréttirnar hjá Morgunblaðinu á mbl.is séu sumar  líka með vídeó sem byrjar að spila þegar við smellum á það og það er ýmis konar flash efni með fréttum sem poppar upp byrjar að hreyfast eða færir okkur annað.  Svo er fólk byrjað að lesa Moggann í símanum sínum.  Smán saman fækkar þeim sem lesa moggann á trjákvoðuformi, fólk les Moggann á Netinu með ýmis konar tækni. 

Ef svona lesvélar heppnast vel þá kemur þetta í staðinn fyrir prentútgáfu og leysir mikil vandamál. Það kostar mikið að dreifa og vinna allan þennan pappír, það eru margir liðir sem sparast þó að stofnkostnaðurinn sé töluverður við svona vél og kannski einhvers konar búnað til að hlaða þær af efni. 

En ég velti fyrir mér  hvað mikið gagn er að lesvél í menningu sem er ekki lengur lesmenning, menningu sem er ekki lengur prentmenning, menningu sem er les og skrif menning (read-write culture)þar sem boðskiptin eru ekki bara í eina átt, þú vilt ekki vera lokaður inn í einni grein eða einni bók, þú vilt geta tengt efnið við annað efni, flett upp þvers og kruss t.d. smellt á orð í bók og þá poppar upp orðabók sem útskýrir það hugtak betur eða fréttir tengjast við allar aðrar fréttir sem hafa verið skrifaðar. Mér sýnist þetta nýja verkfæri vera verkfæri menningar sem er að hverfa, menningar hins óvirka fjölda sem les og les.

Það stuðar mig líka verulega að þessi nýja tækni virðist vera miðuð við námsefni fyrir skólanemendur, ekki síst háskólastúdenta alveg eins og dagblöð..  Ég er mikill baráttumaður fyrir opnu námsefni (OER), námsefni með opnu höfundarleyfi, námsefni sem líka getur verið efniviður í önnur verk. Ég get ekki séð að svona gamaldags lesvélatækni auki útbreiðslu á slíku efni eða stuðli að framþróun í heimi þar sem nám fer fram í samfélögum og með sífelldri endurblöndun.

Ég les svona skrif:

"Students will be able to save significant money on books for their education. Online schools can rent the Kindles to students and provide the online marketplace (in cooperation with Amazon) to sell the textbooks for a cut of the price. Plus, textbook companies will save on printing costs and everyone will save money on not having to ship heavy textbooks.

There’s serious money to be made here by everyone. It will be interesting to see which online schools will move first and how quickly the textbook industry will catch on."

Þegar ég les svona skrif þá verð ég bara leið og skil varla hvað fólk er að fara, hvers vegna er verið að fjárfesta í tækni sem augsýnilega þjónar menningu sem er á fallanda fæti. Þetta lestæki er eins og að fá ofboðslega fína og ódýra og þægilega prentara. Ég man að árið 1986 var ég að flytja erindi um "skrifborðsútgáfu" (desk top publishing), þá þótti það ofboðslega merkilegt að einstaklingar gátu búið til sín rit sjálfir og þurftu ekki á mörgum starfsstéttum í prentsmiðjum að halda t.d. fólki í umbroti eða setningu.

Ég reyndar notfærði mér á sínum tíma svoleiðis tækni, ég var sjálf með umsvifamikla bæklingaútgáfu á þessum árum, ég gaf t.d. út hefti um töflureikna sem seldist í meira en 10 þúsund eintökum.  Núna er ég hins vegar orðin fremur andsnúin prentmenningu. Það er mjög sniðugt  og gott að hafa öfluga prentara og prentvélar en við erum á tímum þar sem sífellt minni þörf er á að prenta út og frekar fáir vilja lesa prentað efni ef þeim býðst að fá það á stafrænu formi.

Hér er skýringarmynd yfir verðmyndun á námsefni í USA:

 

 Þessi  skýringarmynd sýnir að höfundur fær ekki nema 10% því sem nemandinn greiðir. Þetta er mjög áhugavert en mínir nemendur þurfa ekki að hafa miklar áhyggjur, ég hef þá stefnu núna að notast bara við ókeypis efni, efni sem er á Netinu með CC leyfi eða í opnum aðgangi og forrit sem eru "open source" eða sem háskólar hafa sérstaklega gert saming um ódýran eða ókeypis aðgang fyrir nemendur.

Þegar ég var með mína eigin bókaútgáfu, ég gaf út amk þrjár bækur eftir mig og græddi á tá og fingri þá passaði ég vel að

1) hafa verðið svo lágt til nemenda að það borgaði sig ekki að ljósrita
2) að hafa prentupplagið sem stærst
3) að framleiða beint upp í pantanir þ.e. liggja aldrei með neinn lager
4) sjá sjálf um alla dreifingu og allt nema prentun og sölu í bókabúðum
5) Að búa til bækur sem uppfylltu þörf og mikil eftirspurn væri eftir. 

Ég seldi alveg rosalega mikið af bæði bókum um töflureikninn Multiplan og gagnasafnskerfið dBase III, ég held að langflestir sem voru í framhaldsskólum og einhvers konar viðskiptanámi í háskólum á Íslandi á þessum árum hafi notað þessar bækur á þessum árum. Reyndar er ég nokkuð viss um að þær voru vinsælar vegna þess að margir komust yfir þessi forrit (þetta var fyrir Microsoft office væðinguna) á ...hmmm... hvernig á ég að orða það.... óformlegan hátt og án þess að hafa greitt mánaðarkaup fyrir sem þá var verð á þessum forritapökkum.

Reyndar get ég núna líka upplýst að ég sjálf átti aldrei lögleg afrit af þessum forritum þó ég skrifaði um þau kennslubækur með handbókum og reyndar átti aldrei handbækur til að styðjast við heldur, man eftir því hvað ég var þakklát honum Baldri í Versló sem lánaði mér Multiplan handbók sem fylgdi með forritinu.  Ég græddi ágætlega á þessari einkaútgáfu minni en ég man eftir að ef ég hefði látið bókaforlag gefa bækurnar út miðað við þá samninga sem þá tíðkuðust þá hefði ég fengið miklu minna og bækurnar verið miklu dýrari fyrir nemendur. Mig minnir að ég hafi selt bækurnar á þreföldu prentkostnaðarverði en venjuleg útgáfa hafi þá selt bækur á tíföldu prentkostnaðarverði. 

Núna er ég hins vegar orðin mjög fráhverf þessu hefðbundna markaðsmódeli sem samfélag okkar byggir á. Ég hef undanfarin ár  gefið allt mitt efni og reynt að hafa það í opnum aðgangi á Netinu og  nú síðustu ár með CC höfundarleyfi. Það efni sem ég bý til núna er ekki lengur hefðbundið námsefni, ekki texti eða eitthvað sem setja má á blað, ég bý miklu meira til ýmis konar margmiðlunarefni og síðast en ekki síst ýmis konar tengingarefni. Allt reyni ég að hafa aðgengilegt á vefnum. 

Ég verð alltaf byltingarsinnaðri í sambandi við námsefni, ég hef bæði afneitað hefðbundnum höfundarrétti og ég hef líka afneitað skrifum sem merkt eru einum höfundi. Ég held að mest af því sem ég geri núna sé höfundarlaust og efni sem allir geta hrært í og breytt. Dæmi um slíkt efni eru ýmis konar samvinnuskrif m.a. í íslensku wikipedia. 

Það eru margir hneykslaðir á því að ég skuli prédika ókeypis menningu og ókeypis og takmarkalaust aðgengi að þekkingu, ekki bara aðgengi til að geta lesið efni í einhvers konar textavélum eða á prenti eða skoðað á skjá heldur líka aðgengi til að nota efni í eigin verk. En málið er bara að þetta peningahagkerfi og eignaréttarhagkerfi sem við erum í núna er ekkert að virka, það er að mörgu leyti einn helsti fjötur í framþróun og dreifingu þekkingar.

Það er samt þannig að einhver hvati verður að vera til að búa til námsefni, einhver verður að borga námsefnishöfundum. Það er raunar ákveðið módel frá open source samfélögum sem vel er líklegt að nýtist við námsefni, það er ef til vill mikilvægara að byggja upp samfélög þar sem safnað er saman efni og ákveðið kerfi um hvernig efni er notað áfram. Líka samfélög þar sem ekki er svona gríðarlegt gap og hyldýpi milli höfundar og lesandi, milli sérfræðings og byrjanda, milli þess sem hefur verkfærin og má gera og milli þess sem bara má horfa.

 

Ný útgáfa af lestölvu

Steingrímur og konan undir jökli

Það einblína allir á ferðamannaiðnað sem eitthvað sem bjarga á okkur út úr ógöngum kreppunnar, alla vega eitthvað sem er í blússandi uppgangi. Þannig er staðan ekki bara á Íslandi, ég les grein eftir grein á Netinu þar sem fólk ætlar sjálft að herða sínar sultarólar í sinni heimabyggð og fara að stunda sjálfsþurftarbúskap og gera svo út á alla túristana sem það telur að muni hegða sér eins og túristar fyrri ára hafa gert. En það er heimskreppa og eins og það sé ekki nóg þá æðir plága yfir heiminn, plága sem byrjaði sem Inflúensufaraldur í Mexíkó en enginn veit hversu hættuleg verður. Það er því engin líkindi til að ferðamenn heimsins hegði sér eins og þeir gerðu í fyrra og hitteðfyrra og haldi áfram að kaupa lúxus eins og dýrar sumarleyfisferðir og fara á fjölmennar ráðstefnur. Það hlýtur að verða samdráttur í þannig ferðum. 

Það vinnur margt með Íslandi núna sem ferðamannalandi. Náttúran og áhugi á norðlægum slóðum, fólk vill flýta sér að sjá jöklana áður en þeir hverfa. Svo er ekki amalegt að fyrir túrista með evrur og dollara er allt orðið miklu, miklu ódýrara hérna þannig að hér er hægt að velta sér upp úr lúxus og láta innfædda stjana við sig, það þarf ekki að borga þeim hátt kaup fyrir það.  Það líka vinnur með ferðamennsku á Íslandi að orkuverð hefur lækkað og þá væntanlega eldsneyti á flugvélar og þar með  kosnaðurinn við að ferja fólk til landsins.

Það er mjög sennilegt að framtíð Íslands sé björt sem ferðamannalands fyrir náttúrutúrista og ég hugsa og reyndar vona að túristar flykkist til Reykjavíkur, ekki út af villtu næturlífi, drykkjulátum og nektarstöðum og spilavítum heldur út af því að hér er heimskautaborg með sérstæða menningu og tengsl við þá undarlegu og stórbrotnu náttúru sem er hér allt í kringum okkur, borg þar sem dýrasta djásnið er ekki tóm tunna eins og geymarnir í Öskjuhlíðinni og ekki gjáfægt og glerjað líkhús kreppunnar eins  og tónlistarhúsið  heldur fjallið Esjan sem gnæfir við himinn. Ég vona að ferðamenn sem koma til Reykjavíkur meti það betur að geta tekið strætó upp að fjallrótum Esjunnar, fjallsins sem er inn í borginni, geta lagt á brattann og  horft af fjallinu á Reykjavík og náttúruna í kring, meti það betur en sitja í tónlistarhúsinu sem var byggt fyrir blóðpeninga og hlusta á tilbúna niðinn í Perlunni sem er engin perla, bara minnismerki um  kúlusukk í kúlulánasamfélagi.

Aðstæður sem eru í heiminum núna munu hins vegar ekki vinna með ferðamennsku þar sem seldar eru dýrar svaðilfarir á norðurslóðir. Ég hef ekki séð neinar tölur og upplýsingar um hvernig íslenska ferðasumarið kemur undan kreppuvetri nema að  fréttaskot þar sem fréttamenn hafa eftir hótelum í Reykjavík að bókanir séu góðar fyrir sumarið.  Svo var nýlega rétt fyrir kosningar stutt viðtal í kvöldfréttum Rúv við eina konu sem rekur hótel eða einhvers konar ferðamennsku innan Vatnajökulsþjóðgarðar, sú kona sagðist ekki hafa orðið vör við neina kreppu, allt í blússandi uppgangi hjá þeim þarna undir jökli.  Svo vildi til að Steingrímur hinn úrræðagóði sjáandi sem núna stýrir fjármálum Íslands var í kosningaþætti RÚV sama kvöld og hann er alltaf sannfærandi hann Steingrímur, hann vitnaði í konuna undir jökli sem sinn aðalheimildarmann um hin gríðarlegu sóknarfæri sem við ættum í ferðamennskunni, allt væri í svífandi uppgangi þar. Mér rann kalt vatn milli skinns og hörunds þegar ég hlustaði á fjármálaráðherrann, ég hugsaði með mér, hvernig fer fyrir þessari þjóð ef þeir sem víðast ættu að leita fanga um gögn og vísbendingar og þeir sem best ættu að spá um ástandið hefðu ekki fyrir því að leita annað en hlusta á fréttirnar á RÚV og taka augljóslega tilbúna frétt svona "góðu fréttina í enda fréttatímans" þessa frétt sem sett er eftir búið er að lesa upp allar hörmungafréttirnar og gjaldþrotafréttirnar. 

Hvað verður um Ísland með svoleiðis fjármálastjórn, fjármálastjórn sem lætur ekki svo lítið að rýna í þau gögn sem þó eru tiltæk víða? Er hægt að treysta svona efnahagsstjórn? Eða er þetta 2009 útgáfan af traustri efnahagsstjórn?

30% fækkun farþega á Keflavíkurflugvelli

Brandarafrétt

Þessi frétt um stuldinn á 40 tommu flatskjá sem stolið var úr sumarbústað fær mig til að brosa.  Ég vorkenni náttúrulega fólkinu sem stolið var frá en það er samt þannig að flatskjár er táknmynd um hversu mikið þú spilaðir með í spilaborginni sem hrundi. Tölvurnar í dag eru allar með flatskjám en einn samstarfsmaður minn stillir upp hjá sér forljótum stóreflis skjáhlunk sem tekur mestanpartinn af skrifborðinu hennar. Hún segir það sína þjófavörn. Ég held að sumarbústaðaeigendurnir gætu alveg lært af henni, 40 tommu flatskjár er ekki öflugasta þjófavörnin á Íslandi í dag.

Það er líka annað sem fær mig til að brosa. Það er gaman að búa í samfélagi þar sem nytjastuldur á einu sjónvarpstæki er tilefni fréttar. Það fær mig líka til að skælbrosa ennþá breiðar að hugsa um alla milljarðana og æruna sem var stolið frá mér og þér og öllum Íslendingum í þessum skrípaleik sem fjármálalíf undanfarinna missera var og hvernig það rán var aldrei nein fyrirsögn í netmiðlum, þvert á móti var það rán með vitund íslensku ríkisstjórnarinnar og klappað upp af forsetanum og lofsungið í fjölmiðlum sem voru í eigu þeirra sem frjálslegast gengu í sjóðinn, í eigu þeirra sem prentuðu peninga fyrir sjálfan sig og þeyttu þeim á milli sín svo þeir litu út fyrir að margfaldast.

Það fær mig líka til að brosa að  í hinni nýju vinstristjórn VG og Samfylkingar þá stígi á stokk hver á fætur öðrum sem dásamar það kerfi sem núna eftir að allt er farið ætlar að stela meira og meira þannig að meira fari frá þeim sem skulda til þeirra sem eiga skuldirnar. Það er svona öfugt Hróa hattar kerfi núna á Íslandi, það er stolið frá þeim fátæku og skuldugu og fært yfir til þeirra sem eiga peninga. 

En svo ég geti brosað meira þá horfi ég á nokkrar skrýtlur eftir þá frábæru skoplistamenn Halldór og Henrý Þór.Takk fyrir að létta okkur lífið og láta okkur brosa á þessum erfiðu tímum!

 

Fjörutíu tommu flatskjá stolið

Hafskip í skotlínu, árið sem ég vann hjá Björgólfi

Það má vart á milli sjá hvort var óheppilegri tímasetning á útgáfu af bókinni um Forseta Íslands núna fyrir jólin eða bókinni Hafskip í skotlínu, bókinni sem átti að fegra og rétta við hlut Björgólfs Guðmundssonar í Hafskipsmálinu.

Það má gjarnan rifja upp að á forsíðu Helgarpóstsins þann 22. maí 1986 var mynd af Björgólfi Guðmundssyni þar sem hann var leiddur inn í gæsluvarðhald og textinn með fréttinni er:

"Leynireikningar í Útvegsbankanum og erlendum bönkum, tugmilljóna fjársvik, fasteignir erlendis, bókhald og ársreikningar falsaðir, rannsóknarbeiðni ríkissaksóknara staðfesting á skrifum Helgarpóstsins - HP segir alla söguna um Hafskipsævintýrið.!

Ég komst nýlega að því að ég vann einu sinni hjá Björgólfi, ég hef skrifað sérstakt blogg um það og hvernig starfskjör mín voru  og ég man ekki eftir neinum kúlulánum eða kaupaukum þar, ég vann í  Dósagerðinni en það mun hafa verið eitt af fyrirtækjum Björgólfs á þeim tíma sjá minningabrot mitt hérna:

 Dósagerðin árið 1972

Það er sama hvað ég reyni, ég get ómögulega munað hvort að maðurinn sem kom í upphafi hverrar vaktar og skrifaði upp tölurnar á vélinni sem ég vann á hafi verið í teinóttum jakkafötum. Ég reyndar hugsa ekki, hugsa að það hafi ekki verið Björgólfur, ég hef alltaf heyrt að fólki hafi líkað vel við hann og hann sé alþýðlegur maður, ekki maður sem virðir verksmiðjustúlkur ekki viðlits.

Ég rifjaði upp þennan tíma sem ég vann hjá fyrirtæki Björgólfs þegar núna 6. febrúar  birti DV úttekt á manni að nafni Haukur Heiðar sem var deildarstjóri ábyrgðardeildar Landsbankans 1970 til 1977. Haukur Heiðar þessi mun hafa farið frjálslega með fé en notað aðrar aðferðir en þessar kúlulánablekkingar sem nú tíðkast og í staðinn fyrir eyjuna Tortula þá mun hann hafa notað bankareikninga í Sviss. Í DV greininni segir:

"Sem deildarstjóri ábyrgðardeildar Landsbankans hafði Haukur Heiðar um sjö ára skeið, frá 1970 til 1977, dregið að sér rúmar 50 milljónir króna með skjalafalsi. Í flestum tilfellum notaði Haukur Heiðar féð sem hann dró sér til þess að borga ábyrgðarskuldir fyrirtækja Björgólfs Guðmundssonar, Dósagerðarinnar og Bláskóga, eða kom fénu úr landi og inn á bankareikning í Sviss."

Mér virðist full ástæða til að kanna feril Björgólfs Guðmundssonar alveg frá því að hann fékk peninga til að borga ábyrðarskuldir sínar hjá Hauki Heiðar þangað til hann er kominn persónulega í ábyrgðir fyrir skuldbindingum við Landsbanka Íslands upp á 58 milljónir.

Það er litrík saga og spannar íslenska bankasögu og viðskiptasögu í fjörutíu ár.

Saga Björgólfs spannar líka skrýtna hluti, hluti eins og að hann setur upp áfengismeðferðarstöð og fer í útrás í að þurrka upp fólk (Veritas ævintýrið) og svo í að selja fólki áfengi í Rússlandi. 

 

Björgólfur ábyrgur fyrir 58 milljörðum