Forsætisráðherra sem þegir, ráðherrar sem tala niður atvinnulíf

Rétt fyrir Hrunið riðaði  íslenska bankakerfið til falls en einmitt þá fóru forsætisráðherra og utanríkisráðherra um lönd og töluðu af sannfæringarkrafti um hve stöðugt íslenska bankakerfið væri - að því er virðist beinlínis til að róa erlenda fjárfesta sem áttu fé á Íslandi. Samt vissu þau manna best hvernig ástandið var en þau leyndu því bæði fyrir almenningi á Íslandi og erlendum fjárfestum og voru beinlínis að blöffa til að ekki yrði gert áhlaup á íslensku bankana. Í mörg misseri var forseti Íslands í slagtogi með útrásarvíkingum og fór með þeim í einkaþotum þeirra að hitta ráðamenn í fjarlægum löndum.

Það er því ekkert nýtt fyrir okkur að trúverðugleiki íslenskra ráðamanna sé enginn. Það var einmitt út af því sem við mættum laugardag eftir laugardag niður á Austurvelli allan síðasta vetur. 

Það tókst að koma þeirri vanhæfu ríkisstjórn sem þá sat frá völdum. Ástandið er þannig að eina vitræna og heiðarlega leiðin í stjórnmálum á Íslandi í dag er þjóðstjórn.  Það sem gerðist er að hér er núna samsteypustjórn Samfylkingar sem var einmitt í hrunstjórninni og Vinstri Grænna sem aldrei hafa verið í stjórn og kunna ekki að fara með völd.

Viðfangsefnin sem Ísland stendur frammi fyrir núna eru svo risavaxin og afleiðingarnar svo afdrifaríkar að það er mikilvægt að allir taki þátt í lausn þessa vanda og sem flest sjónarmið heyrist og sem flestar lausnir séu skoðaðar.  En hvernig er ástandið? Það er afar lítil samstaða í þessari ríkisstjórn og raunar virðast ráðherrar spila sóló um hvað þeir séu að gera.  Einnig virðast áherslur ráðherrana stórfurðulegar. 

Það er verr að sá ráðherra sem mesta framsýni hefur og skilning á hvað er að gerast bæði hér á Íslandi og í alþjóðasamfélaginu Ögmundur Jónasson hvarf úr ríkisstjórninni og virðist manni hún núna hanga á bláþræði og ráðherrarnir fara fram með ákaflega einkennilegum hætti.

Svo ég taki þrjú dæmi, þau Jón Bjarnason, Jóhönnu og Svandísi.

Jón Bjarnason landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra virðist ekki hafa áhuga á neinu öðru en hagsmunapoti fyrir þá sem búa utan þéttbýlis á Íslandi, hann hefur meira segja gengið svo langt að lýsa yfir að hann vilji að landsbyggðin borgi minni orkuskatta en þéttbýlið og núna hefur hann áhyggjur af stofnfjáreigendum í sparisjóðum í sínu kjördæmi. Hann gengur erinda sárafárra Íslendinga en það einkanlega atvinnurekendur útgerðarmenn og bændur og hefur ekki beitt sér í innköllun aflaheimilda sem þó var kosningamál Vinstri grænna.

Jóhanna forsætisráðherra og ríkisstjórn hennar  lagði fyrir okkur afarsamninga Icesave, í reynd þvíngun stórveldis í skjóli hryðjuverkalaga og hún talaði hvorki máli okkar við Nató né vill leita allra mögulegra annarra leiða. Það er furðulegt að Jóhanna skuli ekki vilja láta reyna með formlegum hætti á samstöðu Norðurlandaþjóða með Íslandi   og hrópa hátt í alþjóðasamfélaginu m.a. hjá Nató um hvernig komið er fram við íslenska þjóð núna. Þó Jóhanna sé alltumvefjandi og enginn efist um að hún vill slá skjaldborg um heimilin í landinu þá er hún ósýnilegur málsvari Íslands í alþjóðasamfélaginu og lætur þar sviðið eftir fyrir þann sem ætti nú að vera í felum - Hrunforsetinn Ólafur Ragnar tjáir sig í ýmsum alheimsmiðlum alveg eins og hann stjórni Íslandi og njóti trausts.

Núna um helgina  urðu skrýtnir stjórnarhættir Jóhönnu ljósir á tvennan hátt. Annars vegar var hvernig hún tók því að Framsóknarmenn tækju frumkvæði og færu til Noregs til að freista þess að fá stuðning Norðmanna  við Ísland. Jóhann sendi tölvupóst til norska forsætisráðherrans og spurði hvort hann vildi lána Íslandi 2000 milljarða án nokkurra trygginga og fékk svar sem vísaði í fyrri skuldbindingar Norðmanna.

Þetta er mjög einkennilegt, það er að koma ný stjórn í Noregi og vitað er að hluti þeirrar stjórnar er mjög vilhallur Íslendingum. Það hefði því verið eðlilegt að opinber beiðni kæmi frá Íslandi. Það er líka einkennilegt að það leki út skýrsla frá forsætisráðuneytinu sem segi að að veruleg hætta sé á að lánshæfi Íslands verði þannig að ríkisskuldabréf verði skilgreint sem junk bonds með þeim afleiðingum að sjóðir mega ekki eiga þau EF ekki verður búið að samþykkja Icesave fyrir 23. október. 

Þetta er alvarleg staða og það er því ákafleg undarlegt að forsætisráðherra skuli ekki beita sér meira á alþjóðavettvangi m.a. hjá Norðurlöndum og Nató og það er líka undarlegt að ekki skuli vera rætt að ef Ísland undirgengst samninga sem það klárlega ræður ekki við þá getur það ekki létt til annars en þjóðargjaldþrots og þess að hvort sem er skuldabréf ríkisins fari í ruslflokk.  Það er í sjálfu sér betra að horfast í augu við aðstæður núna strax frekar en vera í "postponed crisis" og lifa með gjalddaga Icesave samninga eins og öx yfir höfði sér.  Það er satt að segja enginn hvati til uppbyggingar á Íslandi ef við vitum að allt fer í rusl eftir 7 ár.

Síðasti ráðherran sem núna hegðar sér undarlega er   Svandís umhverfisráðherra  en málflutningur hennar þegar hún var að verja ákvörðun á sviði umhverfismála gagnvart orkufyrirtækjum var stórfurðulegur.  Vissulega á umhverfisráðherra að gæta að umhverfismálum og nota til þess þau lög og heimildir sem hann hefur. Það er vel að umhverfismál séu tekin alvarlega. En sá rökstuðningur sem ráðherrann notaði í opinberri umræðu - að blanda saman sinni sýn á fjármál eins orkufyrirtækis og svo ferli varðandi umhverfismat - er stórfurðulegur og ég efa að hann standist stjórnsýslulög.

Ég held að æstir andstæðingar virkjana séu svo uppteknir af málstað sínum að þeir sjá ekki hve stórfurðulegt þetta er. En ef hér hefði verið t.d. verið  fyrirtæki sem rekur fiskeldi sem hefði verið að basla við að koma upp fleiri fiskkörum  eftir Hrunið og fá einhvern til að fjármagna uppbyggingu en þurft að fá  leyfi eða stimplun frá umhverfisráðherra. Ráðherrann hefði  ekki veitt stimpilinn vegna þess að það þurfti að athuga mengunarmálin betur og það tæki tíma en svo komið í fjölmiðla og gjammað um að umrætt  fiskeldisfyrirtæki væri svo skuldsett og komið að fótum fram að það væri glórulaus vitleysa hjá því að fá meiri lán og setja upp ennþá eitt fiskikarið, það myndi rúlla allt á hausinn. Ég hugsa að það myndi alla vega ekki gera fjármögnun til uppbyggingar auðveldari hjá fiskeldisfyrirtækinu sem ég tek sem dæmi. 

Forstjóri OR og stjórnarformaður hafa reyndar skrifað bréf og segja m.a.:

Við þessar aðstæður kýs ráðherra í ríkisstjórn Íslands að ráðast fram á sviðið og lýsa því yfir að Orkuveita Reykjavíkur sé ekki fær um að ráðast í þessar framkvæmdir. Það er ótækt að búa við það að fulltrúi ríkisstjórnarinnar leitist við að draga úr fjárhagslegum trúverðugleika þessa fyrirtækis í almannaeigu. Í ljósi skuldbindinga ríkisvaldsins gagnvart Helguvíkurverkefninu, verður að líta svo á að ráðherrann sé að þjóna sérskoðunum sínum á kostnað Orkuveitu Reykjavíkur, eigenda hennar og alls almennings í landinu.

Fyrir Hrunið höfðum við ráðherra sem töluðu upp gengi krónunnar og veldi bankanna þó engin innistæða væri fyrir því.

En í dag er ástandið þannig að við höfum ráðherra sem þegja í hel eða tala niður allt sem getur orðið okkur til bjargar. Við höfum forsætisráðherra sem þegir á meðan íslensk þjóð er hneppt í skuldaánauð og við  höfum ráðherra sem tala eingöngu fyrir og við lítinn hluta Íslendinga og við höfum  ráðherra sem einsetja sér að  tala sem mest niður íslenskt atvinnulíf.

Segja ráðherra skaða OR

Er stofnfjáreigendabjörgun að hefjast?

Vissulega er vandi stofnfjáreigenda í Húnaþingi mikill. Svo virðist sem venjulegt fjölskyldufólk í Húnaþingi hafi árið 2007 verið gabbað til að kaupa stofnfjárbréf í sparisjóði fyrir peninga sem fólkið átti ekki en tók að láni frá Landsbankanum í erlendri mynt.  Þetta er ekki bundið við Húnaþing,ég hef líka heyrt að það sama hafa gerst annars staðar í Norðvesturkjördæmi. 

Þetta er hroðalegt og ég spyr, hvar voru þingmenn kjördæmisins þá? Hvers vegna stóðu þeir ekki sína vakt og aðvöruðu almenning í Húnaþingi og víðar við svona rugli? Þetta var mjög mikil áhætta árið 2007, það sér hver maður að lán í erlendum gjaldeyri til peningalegra fjárfestinga eru mikil áhætta fyrir fólk sem ekki hefur tekjur sínar í erlendum gjaldeyri og í þessu tilviki var fólkið að fjárfesta í óefnislegum eignum sem hvorki tengdust atvinnu þeirra né húsnæði. 

Það verður að horfa á þessar skuldir sem slíkar. Þetta eru spilaskuldir þeirra sem létu blekkjast til að leggja fé í bankarekstur. Því miður er útlit fyrir að öll fjárfesting fólksins í sparisjóðinum sé verðlaus en það sem er verra er að skuldir fólksins hafa aukist gríðarlega vegna kerfishrunsins og gengisfalls krónunnar. 

Vandi margra fjölskyldna, fyrirtækja og einstaklinga vegna Hrunsins er gríðarlegur. Það er í raun eina skynsamlega tillagan að leiðrétta eða endurstilla kerfið einhvern veginn t.d. með 20 % niðurfellingu skulda alveg burtséð frá því hvaða skuldir þetta eru, hvort það eru húsnæðisskuldir eða skuldir vegna stofnfjárkaupa.  Slík aðgerð myndi bæta stöðu þeirra sem keyptu stofnfjárbréf og verða til þess að þeir fá ekki á sig margfalt högg, það er nóg að fá höggið vegna þess að fjárfestingin er einskis virði  þó ekki bætist ofan á  högg vegna þess að íslenska krónan fellur og gengistryggt lán hækkar.

En það eru margir á Íslandi sem ætti að bjarga fremur en þeir sem keyptu stofnfé í sparisjóðum og töpuðu fé á því.  Sumir hafa farið mjög illa vegna þess að þeir hafa misst vinnu og framtíðarvon um vinnu, eignir þeirra orðið verðlausar, lán þeirra vegna húsnæðis og fyrir fjölskyldur rokið upp og atvinnutæki og fyrirtæki hafa engin verkefni. Það er þar sem björgunarstarfið á að fara fram. Það þarf að hjálpa venjulegu fólki sem var þannig statt í lífinu að það skuldaði mikið  í húsnæði sem er til búsetu fjölskyldu og það þarf að aðstoða lífvænleg fyrirtæki sem tóku lán til reksturs en ekki þá sem tóku lán til að fjárfesta í einhverjum sparisjóði.  Í flestum tilvikum er það ungt fólk með ung börn sem nýbúið var að fjárfesta í húsnæði sem verst er statt.

Það er óþolandi kjördæmispot þingmanna eins og Jóns Bjarnasonar og Einars K. Guðfinnssonar að horfa eingöngu á hag fólks í þeirra kjördæmi og virðast núna hafa þyngri áhyggjur af stofnfjáreigendum sem búsettir eru í þeirra kjördæmi heldur en öllum þeim þúsundum fjölskyldna sem ekki lengur neina fyrirvinnu, eiga ekki lengur neinar eignir og vita ekki hvort eða hvenær þær verða bornar út úr húsnæði sínu?

Einu sinni var byggðastefna á Íslandi fólgin í því að passa að landsbyggðin tæmdist ekki af fólki. Núna er byggðastefna fólgin í því að reyna að halda Íslandi í byggð.

Það er þannig að flest fólkið býr hérna á Stór-Reykjavíkursvæðinu og í kringum Akureyri. Sennilega eru um 90 % af fólki í innan við einnar klukkustundar fjarlægð frá þessum tveimur atvinnusvæðum. Það er á þessum stöðum sem kreppan hefur skollið harkalegast á fólki.  

Einar K. Guðfinnsson segir það óhjákvæmilegt að grípa til aðgerða til að koma í veg fyrir algjört hrun í byggðum þar sem mikill skuldabaggi vegna stofnfjáraukningar í sparisjóðum blasir við, á Einar við það að hann vilji fella niður eða hygla skuldsettum stofnfjáreigendum fremur en öðrum?

Vill Jón Bjarnason sem nú er ráðherra allra landsmanna í sitjandi ríkisstjórn einnig fara þá leið að hygla sérstaklega skuldsettum  stofnfjáreigendum frekar en öðrum?

Ef svo er þá spyr ég þá Jón og Einar á því hvernig þeir ætla að réttlæta slíkar aðgerðir fyrir einstæðum atvinnulausum föður í Hafnarfirði sem nýhættur er að geta borgað af íbúð sínni og býr sig undir að flytja með börnin í herbergi til foreldra? Hvernig ætla þeir að réttlæta það fyrir einstæðri atvinnulausri móður í Breiðholti sem hefur misst íbúð sína? Hvernig ætla þeir að réttlæta það fyrir öllum þeim sem unnu í banka eða byggingavinnu og voru að koma sér upp húsnæði? Það fólk varð allt fyrir skelfilegu höggi, eiginlega svo miklu rothöggi að fólk er ennþá að jafna sig og er að safna kröftum til að gera það eina sem það sér í stöðunni sem í flestum tilvikum virðist vera að flytja úr landi til að skapa einhverja framtíð fyrir börnin sín. Hvernig ætla Jón og Einar að réttlæta að hjálpa þeim sem keyptu stofnfé sparisjóða í Húnaþingi fyrir öllum þeim þúsundum Reykvíkinga sem núna hafa enga möguleika en að leita til Félagsmálastofnunar eftir fjárhagsaðstoð vegna þess að þeir hafa ekki einu sinni rétt á atvinnuleysisbótum?

Hvers vegna vilja stjórnmálamenn Norðvesturkjördæmis  sérstakar ráðstafanir til að bjarga fjárhag  þess fólks úr Húnaþingi sem fór afar ógætilega að ráði sínu þegar það tók lán til að kaupa hlut í bankastofnun frekar en þeim sem búa á Reykjavíkursvæðinu og  eru úrræðalausir og alslausir og hafa ekkert og eiga ekki einu sinni neitt sem hægt er að gera lögtak í. 

Ef úr verður að þessum hópi verði hyglað öðrum fremur þá bætist þetta í væntanlega langan lista af óréttlæti og óstjórn EFTIR Hrunið og kringum Hrunið  og  má  líka  skoða hérna kúlulánaniðurfellingar bankamanna og útborgun úr peningamarkaðssjóðum eftir Hrunið. 

Hörmuleg staða Húnvetninga

GoAnimate

Prófun á forriti til að búa til myndasýningar og teiknimyndir. Hægt er að taka myndir beint úr flickr myndasafni. Einnig hægt að setja inn eigin myndir og hljóð. GoAnimate.com: Föst í eigin sögu eftir salvor

GoAnimate.com: réttardagur eftir salvor

Geta stjórnmálamenn sparað?

Framlög til stórmynda, afþreyingarkvikmynda sem kosta tugi eða hundruð milljóna í framleiðslu og sem sýnd eru í kvikmyndahúsum fyrir aðgangseyri eru eitt það fyrsta sem ætti að skera niður hjá þjóð sem er í svo mikilli fjárhagsnauð að  veruleg hætta er á að landsmenn kikni undan skattanauð og ríkissjóður geti ekki staðið við skuldbindingar sínar.

Það eru bara tvær aðferðir í fjármálum til að glíma við þá stöðu sem uppi er núna. Önnur aðferðin er að hækka skatta og álögur á landsmenn og auka þannig tekjur ríkissjóðs,  hin aðferðin er sú að draga úr útgjöldum ríkissjóðs. Besta leiðin verður einhver skynsamleg blanda af þessu.  

Það er nauðsynlegt að hækka skatta en það má ekki hækka þá það mikið að það lami allt athafnalíf.  Allra vitlausasta stjórnsýslan núna er að hækka og hækka skatta en hegða sér eins og ríkisvaldið sé fyrst og fremst að færa til fjármuni, að skattpína almenning til að borga fáránleg lúxusverkefni íslenskrar yfirstéttar.  En ríkisstjórnin sem núna situr kann hvorki að hækka skatta né lækka útgjöld. 

Það var bara í gær sem ég las að Jón Bjarnason sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra vildi að væntanlegir orkuskattar legðust ekki á fólk út á landi. Þannig virðist ráðherrann ekki hafa haft fyrir að kynna sé lög um skatta sem segja að ekki megi mismuna við skattheimtu, það má ekki leggja skatt á óvini sína og sleppa vinum sínum.  Núna í dag les ég að menntamálaráðherra sé strax að lúffa fyrir lobbíisma kvikmyndagerðarmanna.

Kvikmyndagerð er merkileg listgrein en hún er geysilega dýr og það er vandséð hvernig hægt er að réttlæta að  setja fé í gerð höfundarréttarvarinna stórmynda, dægurefnis sem sýnt er í kvikmyndahúsum Jóns í Skífunni og hans nóta þegar hægt er að stuðla að listsköpun sem kostar miklu minni peninga.  Stórmyndir til sýninga í kvikmyndahúsum, stórmyndir þar sem menn eins og Hrafn Gunnlaugsson eða Lars Trier safna saman fúlgum fjár til að búa til mynd þar sem þeir einir ráða öllu  eru líka miðill gærdagsins og á eins miklum fallanda fæti og ritstýrðu dagblöðin.  Það er hins vegar ekki þannig að  listsköpun í kvikmyndamiðlinum sé á fallanda fæti, það hefur aldrei verið eins mikil gróska og gerjun en hún er ekki í  formúlugerðum stórmyndum sem eru söluvara í kvikmyndahúsum, gerjunin er í örsmáum kvikmyndum sem mælast í sekúndum eða nokkrum mínútum og kosta lítið í vinnslu og sem er dreift á Netinu og eru stundum efniviður í aðrar myndir. Hið nýja listforn eru þannig myndir sem er blandað og endurblandað og dreift í miðlum eins og youtube og kaltura. Í fyrstu var þessi stafræna miðlun aðeins dreifileið fyrir efni sem var búið til fyrir sýningar í sjónvarpi eða á breiðtjöldum kvikmyndahúsa  og stundum var það efni ólöglega afritað.  Núna er fólk hins vegar að sjá að þessi miðlun er ný listgrein og mikil gróska er í listsköpun í svona endurblandaðri örmiðlun.  

Það er svona listsköpun sem er listsköpun þeirra sem eiga svo til engin verkfæri. Alveg eins og listsköpun Íslendinga fyrr á öldum var list orðsins sem þurfti ekki aðra miðlunar og varðveisluleið en kálfskinn og blek og mannlega rödd þá ætti við þær aðstæður sem við erum í núna að hlú að nýjum listgreinum sem eru þess eðlis að þær kosta ekki mikið og aðgöngumiðinn til að taka þátt er ekki nokkrir tugir milljóna eins og er með kvikmyndir. 

Það reynir núna á hvort ríkisstjórn hins gjaldþrota Íslands er ríkisstjórn yfirstéttar sem hegðar sér eins og yfirstéttin hegðaði sér árið 2007 og styrkir listgreinar þar sem aðeins fáir geta tekið þátt í. Það eru vissulega margir sem horfa á vinsælar kvikmyndir en er það rétt meðferð á skattfé að taka fé frá almenningi með skattgreiðslum og nota það til að niðurgreiða dægurkvikmyndir í íslenskum kvikmyndahúsum? 

Ég vil hérna reyndar segja frá því að ég reyni eins og ég get að benda fólki á listgrein og sögugerð sem mér finnst  sjálfri alveg upplögð  sögugerð kreppunnar. Það er kallað "stop motion animation" og er nú listform þar sem þarf ekkert nema stafræna myndavél og þá hluti sem hendi eru næst.

Ég er að taka saman vef með efni sem ég hef búið til um  stop motion animation og verkfæri til slíkrar sögugerðar. Vefurinn er í smíðum en ef einhver vill kynna sér þetta þá eru nokkur kennslumyndbönd frá mér hérna:

http://vefir.hi.is/salvor/leirkallamyndir/

Það er mikill hofmóður hjá mér að bera saman amatör leirkallamyndir og styrki til kvikmynda fagmanna eins og kvikmyndina Rokland eða Brúðgumann. En það er miklu ferskari listgrein að búa til örstuttar myndir sem blandast myndum annarra heldur en halda áfram að framleiða höfundarréttarvarðar stórmyndir til sýninga í kvikmyndahúsum.

Sá sparnaður sem núna virðist boðaður af stjórnvöldum virðist ekki hafa neina stefnu, það virðist vera svo mikil hræðsla stjórnmálamanna við þrýstihópa að þeir geta ekki gert það sem þeir eru kosnir til, þeir geta ekki breytt kerfinu, þeir geta ekki lagað sig að hinum nýju aðstæðum.

Þær aðstæður sem við erum í núna krefjast verulega breyttrar nálgunar, líka varðandi styrki til menningarmála. Það verður að styrkja við menningarmál sem líkleg eru til að hafa sem mest margfeldisáhrif, virkja sem flesta, eru ódýr og nota nýja og ódýra miðla og eru tilraunastarfsemi.  Þannig eru ekki stórmyndir gærdagsins, ég vil ekki móðga alla hina frábæru listamenn kvikmyndanna  en ég get samt ekki sagt annað en kvikmyndaformið sem gengur út á sögu sem hópur fólks kemur svo að horfa á breiðtjaldi með popp og kók er steinrunnið og gelt. Það átti sinn blómatíma en hann er liðinn.

Það er reyndar miklu meiri ástæða til að styrkja nýsköpun í leikhúsum heldur en kvikmyndagerð. Það er þó engin ástæða til að styrkja sömu gömlu leikverkin, leikverkin sem leikhúsin setja á svið vegna þess að þau selja og trekkja að. En það er ástæða til að styrkja tilraunaleikhús, styrkja handritagerð til slíkra verka og það skynsamlegasta við þessar aðstæður sem við erum í núna er að stofna leiklistarskóla hérlendis sem fleiri geta farið í en þessi skrýtni og forneskjulegi leiklistarskóli sem Þjóðleikhúsið rekur og tekur ekki inn nema örfáa nemendur á ári. Það er fáránlegt að fjöldi Íslendinga sé í leiklistarnámi erlendis af því þeir komast ekki inn í leiklistarskóla hérlendis. 

Það er miklu sniðugra við þær aðstæður sem við erum í núna að nota peninga til að mennta ungt fólk í leiklist hérlendis  og styrkja tilraunaleikhús og ódýrar örmyndir heldur en að dæla peningum í stórmyndir.  Það að styrkja stórmyndir (þ.e. kvikmyndir í kvikmyndahúsalengd) er styrkur til útvalinnar elítu miðlað sérstaklega til leikstjóra. Það að styrkja leiklistarskóla er styrkur til ungs fólks til náms og til þess að vera listamenn í framtíðinni. 

Það er eitthvað að áherslum á Íslandi í menningarmálum ef stjórnmálamenn dæla peningum í skrauthýsi við sjóinn í kreppumusterið Tónlistar- og ráðstefnuhúsið og dæla svo peningum í sjóinn með því að styrkja  venjulegar afþreyingarmyndir. 

 

Vill endurskoða fjárveitingar til kvikmyndagerðar

Skandallinn eftir Hrunið - útgreiðslan úr peningamarkaðssjóðum

Það er langt í land að undið verði ofan af hinu að því virðist gerspillta íslenska fjármálakerfi sem féll með bauki og bramli  fyrir ári síðan.  En spillingin og óráðsían endaði ekki með "Guð blessi Ísland" ræðu Geirs. Ég get ekki betur séð en það hafi verið vítaverð meðferð á almannafé og afar mikil mismunun milli þegna þegar stjórnvöld ákváðu eftir hrunið að hygla sérstaklega þeim sem áttu hlutdeildarskírteini í peningamarkaðssjóðum.

Ég fæ ekki betur séð en þarna hafi stjórnvöld farið ránshendi um þær eignir sem til voru inn í gjaldþrota bönkum og skúffað peningum til að eigin geðþótta, hugsanlega af pólitískum ástæðum til að leyna því hve illa þessum peningamarkaðssjóðum var stjórnað, hugsanlega til að bjarga fé stórra innlendra aðila svo sem fé sveitarfélaga og lífeyrissjóða, aðila sem eru fagfjárfestar og sem átti að vera fullkunnugt um að inneign í peningamarkaðssjóðum sem lofa hárri ávöxtun er ekki sama og inneign inn á bankareikningi.

Þessi ráðstöfun á útgreiðslu á fé úr peningamarkaðssjóðum er  illa verjanleg  fyrir Íslendingum sem velflestir töpuðu fé á einhvern hátt sem þeir fengu ekki bætt, sumir af því að hlutabréf urðu verðlaus, sumir af því að vísitölutryggð lán eða myntkörfulán ruku upp, sumir af því að fasteignir og atvinnutæki urðu verðlaus eða atvinna þeirra hvarf. Þaðan af síður er þessi útgreiðsla úr peningamarkaðssjóðum úr gjaldþrota bönkum, þessi ríkisniðurgreiðsla á tapi til eigenda innstæðna í peningamarkaðssjóðum skiljanleg eða verjanleg fyrir erlenda kröfuhafa en samkvæmt neyðarlögunum voru ekki einu sinni bankainnistæður þeirra bættar, það var miðað við kennitölu.

Það er vel verjanlegt og augljós neyðarráðstöfun að tryggja bankainnistæður, það hefði allt lagst á hliðinni samstundis ef það hefði ekki verið gert og bankakerfið orðið fullkomlega óstarfshæft en það sama gilti ekki um peninga í áhættusjóðum þó þeir séu í umsjá banka. Það er mikill munur  áhættusjóðum sem kaupa hlutabréf fyrirtækja og peningum sem eru í veltu fyrirtækja og einstaklinga inn á bankareikningum.

Það er mér engan veginn ljóst sem borgara á Íslandi hvers vegna það var nauðsynlegt að greiða strax út úr peningamarkaðssjóðum og nota fé sem ennþá var í bönkunum og hefði t.d. komið sér ágætlega til að afskrifa húsnæðislán sem bankar veittu og skuldarar geta ekki staðið undir skuli hafa verið tekið traustataki til að greiða út fé í áhættusjóðum. Þeir sem áttu fé inni í peningamarkaðssjóðum eru í hópi kröfuhafa bankanna og þeim var hyglað umfram öðrum á þennan hátt og hér er ekki um að ræða eðlilega bankastarfsemi, hér er um að ræða áhættusama fjárfestingarsjóði sem fjárfestu í fyrirtækjum í eigu eigenda bankanna.  Einum stærsta af þessum sjóði Sjóði 9 var stýrt af þingmanni Sjálfstæðisflokksins Illuga Gunnarssyni og það er bæði óeðlilegt hvernig bréf voru keypt á að því er virðist fáránlegu yfirverði út úr Sjóði 9 þegar alveg var ljóst í hvað stefndi hjá fyrirtækjum eigenda bankanna og hve mikil áhersla var lögð á útborgun úr þessum sjóðum. 

Núna er hins vegar ekki verið að skoða hvað ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar gerði eftir Hrunið, núna er skandallinn þegar stjórnendur og eigendur þessara peningamarkaðssjóða voru í örvæntingu að reyna að breiða yfir hver staðan væri og hugsanlega reyna að bjarga einhverju korter fyrir Hrun. Það er agalegt ef rétt er að hér komi endurskoðunarfyrirtækin  KPMG og PriceWaterhouseCooper (PWC)við sögu og séu verkfæri í svona svikamyllum, fyrirtækin sem eigendur bankanna áttu eru að verða gjaldþrota þá eru keypt af þeim bréf í peningamarkaðssjóðum sem eiga þessi fyrirtæki sem eru að verða gjaldþrota og allir heilvita menn (líka endurskoðendur) sáu í hvað stefndi.

Þetta eru t.d.  fyrirtækin Milestone, Baugi, Exista, Stoðum/FL Group, Samson, Atorku og Landic Property.  

Við vitum að eigendur þessara fyrirtækja gátu keypt upp fjölmiðla og fjölmiðlaumfjöllun. Við vitum að þeir gátu keypt upp banka og okkur grunar að þeir gætu keypt liðsinni sumra stjórnmálamanna og stjórnmálaflokka. En við héldum að alþjóðleg endurskoðunarfyrirtæki væru eitthvað meira en bara vörumerki, við héldum að  KPMG og PriceWaterhouseCooper (PWC) væru tengdir einhvers konar vönduðum vinnubrögðum við endurskoðun.

Hér er það sem ég hef skrifað áður um þessa peningamarkaðssjóði

Illugi Gunnarsson og Sjóður 9

Það er frjóðlegt að lesa núna aftur réttlætingu Illuga Gunnarssonar á því að einkabankinn Glitnir keypti út úr peningasjóðnum Sjóður 9 rétt fyrir Hrunið bréf fyrirtækja sem stóðu á brauðfótum  úr sjóðnum. Okkur grunar og sá grunur okkar hefur styrkst að hér sé samsæri margra aðila til að bjarga og skjóta undan verðmætum stórra aðila sem áttu hagsmuna að gæta í Sjóði 9.

En Illhugi segir sjálfur um þetta:

Vegna fyrirsjánlegs vanda Stoða ehf. seldi sjóðurinn út eignir sínar í því félagi til Glitnis sem þá var einkabanki. Við þetta lækkaði gengi sjóðsins um 7,0% og eftir þá gengislækkun var sjóðurinn opinn í þrjá viðskiptadaga og fjöldi sjóðsfélaga innleysti eignir sínar á þeim tíma. Í heildina lækkaði gengi sjóðsins um 20,8% frá 26. september og til útgreiðsludags sem var 30. október.

Peningamarkaðssjóðir þurfa að geta greitt út um leið og sjóðsfélagarir æskja þess. Þrátt fyrir ítrekaðar tilraunir var engin leið var að finna kaupendur að skuldabréfum Stoða á markaðinum. Með kaupunum var Glitnir að bregðast við vana sjóðsins og viðskiptavina sinna sem áttu hlutdeildarskírteini og vildu innleysa. Bankinn var líka að nýta sér viðskiptatækifæri sem fólst í því að kaupa eignir á afslætti.

Utanaðkomandi endurskoðendastofa var fengin til að meta verðmæti skuldabréfanna sem sjóðurinn átti. Það mat ásamt mati sjóðsins sjálfs á eignunum leiddi til þess að Glitnir banki bauðst til að kaupa bréfin á 30% afslætti miðað við upphaflegt verðmæti.

Takið eftir síðustu málsgreininni.
Þar er vitnað í tvö möt.
Á þeim mötum eru göt.

Of hátt mat á virði bréfa í peningamarkaðssjóðum

Íslendingar hland í pissuskál í Times - og útskúfað af systurflokki Samfylkingar í Noregi

Það er ekki sérstaklega flott mynd af íslensku þjóðinni sem birtist í breska stórblaðinu Times. Táknmynd af íslensku þjóðinni í dag er pissuskálar á karlaklósetti og þjóð sem hefur verið sturtað niður eins og hlandi. 

Það er ekki  sama tilfinningin og við höfum hér á Íslandi en ef til vill gengur þessi kúk og piss myndfréttamennska betur í breska lesendur en alvarleg frásögn af því sem gerðist og er að gerast á Íslandi og hvernig Shock kapitalismi í sinni óhugnanlegustu mynd er praktíseraður hérna með Alþjóða gjaldeyrissjóðinn í gervi handrukkara voldugra Evrópuþjóða sem nú segja að við skuldum lán sem við viljum ekki taka og viljum ekki borga. Við viljum EKKI taka ábyrgð á löskuðu og brotnu bankaumgerðarkerfi Evrópu og við viljum fá að nýta þann rétt sem við héldum að við hefðum, við héldum að ágreining af þessu tagi mætti leysa fyrir dómstólum. 

En það er líka fjallað um Ísland í norskum netmiðlum í dag og það hriktir í norsku ríkisstjórninni. Hér er ein fyrirsögnin:

 Það er einhver Evrópuundirtónn í hvernig systurflokkur Samfylkingarinnar í Noregi bregst við aðstæðum Íslendinga, hvernig efnahagslegur talsmaður þess flokks er hvorki að gæta hagsmuna Norðmanna né Íslendinga heldur Evrópusambandsins. Marianne Aasen er mikill Evrópusinni og hún segir þetta um Íslendinga:

ABC Nyheter): Dermed blir Senterpartiets finanspolitiske talsmann avvist av sine rødgrønne regjeringskolleger. Ap-representant Marianne Aasen sier det er uaktuelt å ta snarveier for å hjelpe på Islands økonomiske krise.

- Det får Lundteigen og Senterpartiet mene, men vi er uenig med det. SV er uenig med det. Han kommer ikke noen vei med dette forslaget, slår Aasen fast.

Som ABC Nyheter skrev torsdag, har Lundteigen lovet sitt søsterparti på Island et lån på opptill 100 milliarder norske kroner for å avhjelpe konsekvensene.

- På vegne av Senterpartiet sa jeg til Thórallsson at vi er villige til å gi et betydelig lån opp til 100 milliarder norske kroner, til 4 prosent rente og fem års avdragsfrihet.

Initiativet ligger dermed hos den islandske regjeringen, som må signalisere om de ønsker et slikt lån, sa Lundteigen.

Men forslaget skaper splid internt, og vekker oppsikt både i det SV-styrte finansdepartementet og i Arbeiderpartiets rekker.

- Skal ikke betale for høyreeksperiment

SV-leder og finansminister Kristin Halvorsen står hardt på at lån til Island skal gis gjennom det internasjonale valutafondet, IMF.

Betingelsene for et slikt lån er imidlertid omstridte på Island, og inneholder blant en garanti om at islendingene erstatter tapene nederlandske og britiske kunder har hatt i den konkursrammede banken Icesave.

Finansdepartementet er for travelt opptatt til å kommentere saken i dag, men viser til tidligere uttalelser om at verken Island eller Norge er tjent med direkte avtale mellom Norge og Island.

Marianne Aasen sier Island nå må gjennom en hestekur, og at det ikke fins noen snarvei ut av finanskrisen.

- Det er uaktuelt å gjøre dette på egenhånd. Norske skattebetalere skal ikke betale for eksperimentet for det som høyresida på Island har stått for. Det har vært et liberalistisk høyrevridd prosjekt. At vi skal betale det, er ikke riktig. Når et land har krise er det da IMF og internasjonale organisasjoner som skal tre i kraft, sier Aasen.

- EU krever det samme

Aasens partifelle Svein Roald Hansen er nettopp kommet tilbake fra et besøk på den kriserammede øya. Han sier islendingene nå trenger to år for å komme seg gjennom krisa.

- Hvis Island skal få den hjelp de trenger samlet sett, så må de oppfylle sine internasjonale forpliktelser. Det er ingen løsning om Norge gir dem et lite pusterom. Det er å skyve problemene foran seg, sier Hansen til ABC Nyheter.

Han viser også til at Island uansett må møte IMF-kravene, dersom de skal ha håp om medlemskap.

- Island har søkt EU om medlemskap. Det vil ikke bli aktuelt dersom de ikke har kommet til en forståelse med Storbritannia og Nederland om hva som ligger i forpliktelsene, sier Hansen, som også er tidligere leder av Europabevegelsen.

Heilli þjóð sturtað niður

Jóhanna, Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn og norski Framsóknarflokkurinn

Jóhanna forsætisráðherra er góð kona og ég efast ekki eitt augnablik um að hún reyni eins og hún getur að  lyfta bjarginu sem hefur verið hent  á Ísland. En þegar hún talar um Icesave samninga og að "við viljum vera í samfélagi þjóðanna"  þá efast ég um hæfi hennar. Málið er að Icesave eins og það birtist okkur er ekki samningar, Icesave er þvingun. Þvingun stórra og voldugra grannþjóða sem settu Ísland undir hryðjuverkalög, Icesave er PR stunt óhæfs og grimms þjóðarleiðtoga Breta sem er alveg tilbúinn að fórna litlu eyríki í Atlantshafi til að geta leynt því lengur fyrir heiminum á hvers konar brauðfótum hans eigin veldi er og hve stutt er í upplausnarástand í hans heimabyggð.

Jóhanna talar ekki fyrir máli Íslands á alþjóðavettvangi - eiginlega þvert á móti þá hefur maður á tilfinningunni að hún sé eins og margir aðrir Samfylkingarmenn með ofurtrú á Evrópusambandinu og Evrunni og haldi að innganga í sambandið og upptaka Evru lækni öll mein. Hún sé blind á að það séu engar líkur á því að við uppfyllum skilyrði um upptöku Evru í bráð og lengd og afar, afar litlar líkur til að við fáum sérstök vildarkjör þar, ekki síst vegna þess að aðilar í Eystrasaltslöndunum munu fylgjast grannt með og bera kjör sem öðrum bjóðast saman við sín.

Það er alls óvíst hvernig þjóðir Efnahagsbandalagsins koma undan fjármálahörmungum heimsins. Þjóðir hafa skjól hver af annarri og af gagnkvæmum samningum en á móti kemur að það eru miklu miklu færri leiðir sem ríkin hafa til að stýra staðbundnu atvinnulífi ef hagkerfið er orðið alþjóðavætt og stjórnun úr höndum innlendra aðila.

Við skulum ekki gleyma því að einmitt krónan og gengisskráning hennar er núna í miðri kreppunni öflugt hagstjórnartæki, hagstjórnartæki sem væri ekki í boði  ef hér væri evra. Það breytir því ekki að krónan er örmynt sem passar ekki við það viðskiptaumhverfi sem við búum við núna og þessi örmynt varð til þess að hérna mynduðust aukabólur vegna gengismunaviðskipta (carry trade) og það verður viðfangsefni hagfræðinga í framtíðinni að finna út úr hversu miklu máli þær bólur skiptu fyrir íslenska hrunið.  

Það getur vel verið að það sé ofmetið hversu mikinn þátt gengismunaviðskipti og örmyntin króna áttu í hruni íslenska fjármálakerfisins, hugsanlega hlaut þetta að gerast fyrr eða síðar vegna eðli markaðarins og mun gerast síðar í stærri hagkerfum. Það er sennilega líka núna vanmetið hve mikið skjól er akkúrat núna af íslensku krónunni og þeim gjaldeyrishömlum sem hægt er að setja með henni.

En á meðan Jóhanna og hennar ríkisstjórn einblínir til Evrópusambandsins sem þó hefur ekki reynst okkur neitt vel né sýnt að það sé fýsilegur kostur. Það kann að  vera fýsilegt að ganga til liðs við Evrópusambandið í fyllingu tímans en það er óðagot að skoða ekki alla möguleika Íslands í þeirri stöðu sem við erum í núna. Það er frelsi að hafa val. Og það er hlutverk þjóðarleiðtoga að koma auga á hvaða kostir okkur bjóðast og flana ekki að neinu. Við höfum allt of lengi haft ríkisstjórn sem anar blint út í foraðið og það er kominn tími til að breyta því. Framsóknarmenn hafa lagt nótt við dag að finna lausnir og koma á samböndum sem gætu hjálpað Íslendingum við þá stöðu sem við erum í núna.

Þannig hafa lausnir Framsóknarmanna varðandi skuldamál heimilanna sífellt meiri og meiri hljómgrunn, lausnir sem eru einfaldar og einfaldleiki þeirra fellst í því að viðurkenna það sem allir vita og það er að fjármálakerfið klikkaði og það þýðir ekkert að láta eins og það hafi ekki gerst.

Það þarf að endurræsa það og það verður ekki gert nema færa hlutina í alla vega þá stöðu sem þeir voru í þegar kerfið sprakk. Þetta getum við kallað leiðréttingu lána eða 20 % skuldaleiðréttingu eða eða leiðréttingu gegn forsendubresti eða það sem okkur sýnist.

Framsóknarmenn hafa þannig komið með langskynsamlegustu leiðina varðandi skuldir einstaklinga og heimila en þeir hafa líka verið önnum kafnir að finna lausnir og aðra valkosti varðandi skuldbindingar íslenska ríkisins og hafna því að ríkið Ísland sé sligað af skuldabyrði sem landið ræður ekki við. Það er engin skynsemi í því. og það eru engir samningar heldur örþrifaráð að gangast undir þá skilmála um Icesave sem ríkisstjórnin hefur sett á borð. 

Höskuldur þingmaður Framsóknarflokksins hefur undanfarið verið í Noregi að tala við ráðamenn þar og þá sérstaklega Framsóknarflokkinn þar sem heitir Senterpartiet. Það verður að segjast eins og er að Framsóknarmenn í Noregi reynast okkur betur en ráðamenn AGS eða stórveldanna Bretlands og Hollands.

Hér er frétt úr norsku pressunni um ferð Höskuldar til norska Framsóknarflokksins:

 

Greinin er þessi:

Senterpartiet tilbyr Island 100 milliarder i lån

Mens SV-leder Kristin Halvorsen sverger til IMF-lån på meget omstridte vilkår til Island, tilbyr Senterpartiet islendingene et lån på opptil 100 milliarder kroner - hvis sosialistene går med på det.

Nyheter

Tekst: Thomas VermesTorsdag, 01.10.09 kl. 00:22

Senterpartiets finanspolitiske talsmann Per Olaf Lundteigen drar Islands politiske og økonomiske drama hjem hit, etter to møter i Oslo med sin islandske partikollega Höskuldur Thórhallsson før helga.

Like etter at ett av den rødgrønne islandske regjeringsmedlemmene trakk seg onsdag, bekrefter Lundteigen overfor ABC Nyheter at Senterpartiet i Norge har lovet sitt søsterparti Fremskrittspartiet på Island et lån på opptil 100 milliarder norske kroner.

Gunstig lån framfor IMF

- På vegne av Senterpartiet sa jeg til Thórallsson at vi er villige til å gi et betydelig lån opp til 100 milliarder norske kroner, til 4 prosent rente og fem års avdragsfrihet. Initiativet ligger dermed hos den islandske regjeringen, som må signalisere om de ønsker et slikt lån, sier Lundteigen.

Han bekrefter at partiet har gjenoppnevnt ham til finanspolitisk talsmann på Stortinget også i perioden vi nå går inn i.

Lundteigen bekrefter dermed en artikkel på nettstedet islandsk.no om dette oppsiktsvekkende utspillet - som kan vekke rødgrønn splid både i Norge og på Island.

Kristin Halvorsen krever Icesave-avtale

I den norske regjeringen har SV-leder og finansminister Kristin Halvorsen stått knallhardt på at lån til Island skal gis gjennom Det internasjonale valutafondet IMF, på betingelser som er svært omstridt på Island:

At islendingene bøyer seg og skattebetalerne påtar seg ansvaret for å erstatte milliardinnskuddene til nederlandske og britiske kunder av den konkursammede, private islandske banken Icesave.

Den islandske regjeringen bestående av sosialdemokratene og SVs søsterparti De venstregrønne har inngått avtale med Nederland og Storbritannia om at de vil det. Men betingelsene vekker stor strid og er ennå ikke blitt vedtatt i Alltinget.

Og nå går altså den venstregrønne helseministeren ut av regjeringen fordi han mener regjeringen er på kollisjonskurs med det islandske folket.

- Alternativ til IMF

I denne situasjonen går altså regjeringspartiet Senterpartiet i Norge inn en intensjonsavtale med sitt søsterparti som er i opposisjon på Island.

- Helseministeren går nå ut av regjeringen fordi han ikke er enig i regjeringens takling av Icesave-saken. Flere i de Venstregrønne er enige med ham. Det kan endre det parlamentariske gunnlaget grunnlaget for regjeringen, sier Lundteigen.

- Går islendingene til rettssak for å prøve om Icesave-kravene er berettiget, blir utbetalingene fra IMF frosset. Dermed vil Island ha behov for en alternativ finansiering, konstaterer Sp-talsmannen.

- Men finansminister Kristin Halvorsen har vært helt avvisende til å gi Island noe lån før de har innfridd Icesave-kravene?

- Jeg uttaler meg som finanspolitisk talsmann for Senterpartiet, sier Lundteigen til det.

Opprørt Thórallsson

Også ABC Nyheter møtte det islandske Fremskrittspartiets finanspolitiske talsmann Höskuldur Thórallsson under hans oslobesøk. Vi fikk da høre en svært bitter politiker:

- Min mening er at hvis britene og nederlenderne sier at islandske skattebetalere skal betale alle disse summene til erstatning for deres tap på Icesave-konkursen: Hvorfor ikke la en rett avgjøre?

ABC Nyheter har tidligere skrevet om islandsk bitterhet over at også den norske regjeringen vil nekte Island retten til å ta opp striden for en domstol.

- Vi ble veldig skuffet da vi oppdaget at det ble laget en forbindelse også mellom Icesave og nordiske lån, sier Thórallsson til ABC Nyheter.

- Og Norge burde ikke være med på at IMF skal være pengeinnkrevere for Nederland og Storbritannia! sier han.

 

Ekki sanngirni að við borgum, en...

Ljós loga í stjórnarráðinu

Þegar ég ók fram hjá stjórnarráðinu fyrr í kvöld loguðu þar ljós í öllum gluggum. Það er frekar óvanalegt en þetta er kannski ástandi sem gerist á mikjálsmessu á hverju ári. Akkurat 30. september fyrir ári síðan þá stakk fyrrverandi forsætisráðherra og þáverandi seðlabankastjóri og núverandi morgunblaðsritstjóri upp á því að hér yrði mynduð þjóðstjórn. 

Í fréttum les ég að núna sé fundað hjá vinstri grænum fram á nótt og að núna sé unnið að einhverjum nýju Icesave samningi.  

Þetta er búinn að vera pólitískur dagur í lífí mínu. Ég var á fundum í dag með formönnum og varaformönnum ráða í Reykjavíkurborg  og þeim fundi stýrðu Hanna Birna borgarstjóri og Óskar Bergsson forseti borgarstjórnar af mikilli röggsemi. Ég sannfærðist enn betur um að þau sem núna koma að því að stýra Reykjavíkurborg við feiknaerfiðar aðstæður eru allt hugsjónafólk sem reynir að gera sitt besta. Mér sýnist samstarf Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks í borginni vera farsælt og hafa tryggt festu í stjórn borgarinnar, festu sem sárlega skorti í borgarstjórnartíð Ólafs Magnússonar.

Eftir þann fund  fór ég upp á Hverfisgötu til að fagna með Framsóknarkonum í Reykjavík sem voru einmitt í kvöld að endurvekja kvenfélagið sem áhrifaafl í Framsóknarflokknum. Þar voru þingkonur okkar Vigdís og Eygló og formaður flokksins Sigmundur Davíð kom líka  og sagði okkur fréttir af atburðarás dagsins. Atburðarás sem er ekki eingöngu bundin við Ísland því aðstæður Íslands og hugsanlegt lán til Íslands mun hafa verið rætt í norsku ríkisstjórninni í dag eða af nokkrum ráðherrum hennar og átti Sigmundur Davíð von á því að heyra frá Norðmönnum seinna í kvöld.

Það mun hafa verið þannig að Höskuldur og Sigmundur Davíð fóru í stjórnarráðið þegar þeir fréttu að þar væri þannig ástand að Ögmundur væri líklega að segja af sér. Þeir fóru til að ræða um hugsanlega möguleika á láni frá Noregi . En þegar þeir loksins fengu viðtal við Ögmund þá var hann búinn að segja af sér. Það er reyndar athyglisvert hvað Steingrímur og fleiri hafa lítinn áhuga á að skoða möguleika á norsku láni sem ekki er skilyrt AGS fyrirgreiðslu. 

Það er ekki ennþá ljóst hvernig þetta mál fer en ekki er þó líklegt að mikil ró verði yfir þinginu næstu daga. Það getur verið að núverandi stjórn hafi misst þingmeirihluta vegna þess að hún sé klofin í Icesave afstöðu sinni. 

Ef svo fer þá vona ég að þingmenn hlusti á manninn sem sagði einmitt fyrir ári síðan að ef einhvern tíma væri ástæða til að hafa þjóðstjórn þá væri það núna. Og þetta núna er ennþá núna, ári seinna.

Svo ætla ég alls ekki að hætta að blogga á moggablogginu. Ég held að nýi moggaritstjórinn og fyrrverandi forsætisráðherra, borgarstjóri og seðlabankastjóri sé kannski ekki heppilegasti kandidatinn í ritstjórastólinn en ég er hrifin af því að hann var maðurinn sem stakk upp á því sem var það eina skynsamlega fyrir ári síðan og er það eina skynsamlega í dag. Það er þjóðstjórn.

Og ég tek undir orð hans "Við borgum ekki skuldir óreiðumanna".

Þingflokkur VG á fundi

Norskir hagsmunir

Núna hangir ríkisstjórn Íslands á bláþræði og við bíðum eftir hvað kemur út úr fundi ríkisstjórnarinnar sem boðaður er seinna í dag. Við höfum spurnir af því að núna standi yfir þingflokksfundur VG og ef ég tók rétt eftir þá munu Ögmundur og Jón Bjarnason hafa farið af þeim fundi.

Núna eru hins vegar kosningar um garð gengnar í Noregi og vonandi átta Norðmenn sig á því hve mikið er í húfi að Ísland og Noregur verði  eins samstíga og hægt er  varðandi Evrópusambandið. Þetta er ekki eingöngu spurning um hvort ein þjóð gangi í efnahagsbandalag, þetta er spurning um Norðurslóðir sem verða á næstu árum eða áratugum mikið átakasvæði.

Það er eins og oft áður, Framsóknarmenn eru milligöngumenn um lausnir, í þessu tilfelli aðrar lausnir en að vera ofurseldir AGS lánum.

Vilja lána 2000 milljarða

Kostar 2 milljónir að kaupa formannsstól í SUS?

Um síðustu helgi kusu ungir Sjálfstæðismenn nýjan formann á SUS þingi á Ísafirði.  Það var Ólafur Örn Nielsen kosinn formaður með 52 % atkvæða. Hann hlaut 106 atkvæði og munaði 8 atkvæðum á honum og Fanney Birnu Jónsdóttur sem einnig var í framboði.

Það væri nú ekki í frásögur færandi að kosinn sé formaður á þingi ungliða stjórnmálaflokka ef allt hefði verið með felldu. Dagskrá þings SUS  virðist hafa verið spennandi og gaman í bland við alvarlega stjórnmálaumræðu og mun dagskráin hafa staðið frá föstudegi til sunnudags og síðasti liðurinn á sunnudegi var kosning formanns kl. 13.

Það sem er í frásögur færandi er Fokker flugvélin sem kom til Ísafjarðar á sunnudagsmorgni og sá farmur sem í henni var.  Í flugvélinni komu 50 stuðningsmenn Ólafs og þeir komu bara til að kjósa hann en ekki til að sitja þingið. Í þessari frétt á visir.is er talað um að kostnaður við flugið hafi verið 2 milljónir og það er alls óljóst hverjir greiddu þann kostnað.

Úrslit í formannskosningu  SUS  réðust af þessum flugfarmi. Svona smölun á  fólki sem engan áhuga hefur á stjórnmálastarfi upp í flugvélar og ferja það landshorna á milli bara til að kjósa ákveðinn mann er mikil vanvirða við lýðræði og heiðarlegt og málefnalegt stjórnmálastarf. Sá sem iðkar svona vinnubrögð sem ungliði í stjórnmálastarfi hefur engan skilning á  siðferði og heiðarleika í stjórnmálum. Sá sem iðkar svona vinnubrögð breytir stjórnmálum ungliða í afkáralegan skrípaleik.

Nýkjörinn  fokker formaður ungra Sjálfstæðismanna lætur hafa á eftir sér á vefnum sus.is:

„Sjaldan hefur verið mikilvægara að merkjum sjálfstæðisstefnunnar, frelsi einstaklingsins, og einstaklingsframtaksins verði haldið á lofti," sagði Ólafur Örn og hét því að leggja sig allan fram, ásamt öllu því góða fólki sem í gær tók sæti í stjórn SUS, við að afla flokknum þess stuðnings sem hann á skilið að hafa meðal ungs fólks.

Ég spyr: Er það svona sem formaðurinn ætlar að afla flokknum stuðnings meðal ungs fólks? Ætlar hann að borga undir það flug út um allar trissur? Ég spyr líka: Er það svona sem frelsi einstaklingsins og einstaklingsframtakið ljómar skærast - með því að dömpa niður flugförmum af keyptum atkvæðum í firði og annes á Íslandi?  

Næstsíðasti liður á dagskránni á þingi SUS var að formaður, varaformaður og formaður þingflokks Sjálfstæðisflokksins sátu fyrir svörum.  Hugsanlega hefur flugfarmurinn nennt að hlusta á þríeykið Bjarna Ben, Þorgerði Katrínu og Illuga en það er þó ekki víst, fólkið kom bara til að kjósa. En alla vega getur ekki verið annað en  Bjarni Ben. Þorgerður Katrín og Illugi hafi tekið eftir þessum flugumönnum og það kemur mér mjög á óvart að þau hafi ekki eitthvað gengið inn í þessi mál og reynt að hindra þennan hroðalega skandal.  Ef þau hafa ekki gert það, þá spyr ég hvort þeim finnist virkilega í lagi svona vinnubrögð? Er það svona sem Nýja Ísland Sjálfstæðisflokksins lýtur út. Er þetta fyrirboði þeirra vinnubragða sem munu verða ofan á í Sjálfstæðisflokknum, hvers konar frelsi er það sem Sjálfstæðisflokkurinn stendur fyrir? Er það frelsi til að selja allt og frelsi til að kaupa allt, jafnvel atkvæði?

hér eru blogg sem ég hef áður skrifað um unga Sjálfstæðismenn

Heimdallur og jafnréttismálin (2003)

 

Hér fylgir með dagskrá SUS þingsins sem flugfólkið nennti ekki að mæta á. Það kom bara til að kjósa.

Föstudagur 25.september

16.00 - 18.30 Afhending fundargagna og skráning á þingið.

16.00 - Ýmiskonar spennandi afþreying svo sem sjóstöng eða kajakferðir.

17.00 - Fundur Sjávarútvegsnefndar SUS í Edinborgarhúsinu. Halldór Halldórsson, bæjarstjóri Ísafjarðarbæjar, Einar K. Guðfinnsson, alþingismaður og Teitur Björn Einarsson, útvegsmaður, verða með framsögur og sitja í pallborði.

18.30 - Setning sambandsþings í Edinborgarhúsinu. Kosning þingforseta, fundarritara, kjörbréfa-nefndar og kjörnefndar. Skýrsla stjórnar fyrir liðið kjörtímabil. Endurskoðaðir reikningar lagðir fram til samþykktar.

20.00 - Æsispennandi óvissuferð um vestustu firði Íslands þar sem hægt veður að væta kverkarnar, snæða og skemmta sér konunglega. 500 krónur í rútuna.

Laugardagurinn 26. september

09.30 - Málefnanefndir hittast í menntaskólanum og gera lokabreytingar á ályktunum fyrir salinn. Skráning heldur áfram.

11.30 - Örnámskeið 1. Fara fram í menntaskólanum.

12.30 - Hádegisverður í Edinborgarhúsinu. Hádegistónleikar með Helgu Margréti Marzellíusardóttur, formanni Fylkis.

13.00 - Stjórnmálaályktun kynnt, umræður og afgreiðsla ályktana.

16.30 - Lagabreytingar.

17.00 - Örnámskeið 2 í menntaskólanum.

17.00 - Golfmótið Hægri sveiflan á Tungudalsvelli. Spilað eftir Texas Scramble-fyrirkomulagi. Nóg að mæta með golfsett til að vera með.

20.30 - Hátíðarkvöldverður og ball með Appolo í Edinborgarhúsinu. Hátíðargestur kvöldsins er Ásbjörn Óttarsson, alþingismaður.

Sunnudagurinn 27. september

10.00 - Umræður og afgreiðsla ályktana heldur áfram í Edinborgarhúsinu.

11.30 - Bröns. Framboðsfresti til aðalstjórnar lýkur.

12.00 - Forystan flamberuð - formaður, varaformaður og formaður þingflokks Sjálfstæðisflokksins sitja fyrir svörum.

13.00 - Kosning formanns. Kosning stjórnar og varastjórnar. Umræður og afgreiðsla ályktana heldur áfram ef þörf krefur. Kosning endurskoðenda og önnur mál.

Þingi slitið.