Guðrún Halldórs opnar dyr

Ég fór á laugardaginn í Vinabæ en þar var fagnað útkomu á bók um ævi Guðrúnar Halldórsdóttur sem var lengi skólastjóri Námsflokka Reykjavíkur. Guðrúnu hef ég þekkt frá því ég byrjaði að kenna, hún kom oft í heimsókn í Ármúlaskóla því hún var vinkona margra  kennara þar, þau höfðu unnið  saman í Lindagötuskólanum.  Svo kynntist ég Guðrúnu betur í Kvennalistanum. Ég fór með Guðrúnu í vinnustaðaheimsókn í þvottahús ríkisspítalanna fyrir einar kosningar. Allir þekktu Guðrúnu og tóku henni eins og vini og velgjörðarmanni og glöddust yfir komu okkar og sýndu okkur vinnuferlið. Guðrún flutti  stutta  tölu í matsalnum, ég man að hún talaði um ólæsi, hún talaði um námsörðugleika og hún sagði frá fólki sem alltaf hefði týnt gleraugunum sínum þegar til stæði að lesa eitthvað.

Guðrún var alla sína tíð með púlsinn á því hvar þörfin var mest og hverjir þyrftu mest á menntun að halda. Einu sinni voru það konur í láglaunastörfum og atvinnulausar konur en seinustu árin hafa það verið útlendingar sem koma til landsins til að vinna láglaunastörf og störf þar sem ekki þarf að tala málið. Guðrún er ein af mestu kvenskörungum á Íslandi. 

Myndin er af Guðrúnu þegar hún áritaði bók sína og Myako Þórðarson  sem er prestur heyrnalausra. Myako er ættuð frá  Japan.