Hátíðisdagur mannréttinda í dag - opinn fundur Mannréttindaráðs

Í morgun fór ég á morgunverðarfund hjá Mannréttindaráði Reykjavíkurborgar. Þetta var fundur sem er opinn öllum borgarbúum og vel til fundið að hafa hann sérstakan hátíðafund því einmitt í dag  er 60 ára afmæli mannréttindayfirlýsingar Sameinuðu þjóðanna. Mannréttindaskrifstofa Íslands verður svo með athöfn síðar í dag og Amnesty með tónleika í kvöld.

Þetta var mjög skemmtilegur og fræðandi fundur, siðfræðingarnir Vilhjálmur Árnason og Salvör Nordal fluttu erindi og svöruðu fyrirspurnum og Marta Guðjónsdóttir formaður Mannréttindaráðs stýrði fundinum og hún og  Anna Kristinsdóttir mannréttindastjóri sögðu frá starfi Mannréttindaskrifstofu og Mannréttindanefndar í Reykjavík. 

Ég er varaformaður Mannréttindaráðs og þó mér finnist alltaf mjög gaman og gefandi að vinna með ráðinu þá fannst mér þó þessi fundur sérlega skemmtilegur  því áherslan hjá okkur vanalega er meira á praktísk viðfangsefni sem snúa að mannréttindum íbúa í Reykjavík en í morgun var fjallað um mannréttindi út frá heimspekilegu og siðfræðilegu sjónarhorni. 

Ég er ekki búin að vera lengi í Mannréttindaráði, ég kom inn þegar síðustu stjórnarskipti voru í Reykjavík og Óskar Bergson fulltrúi okkar Framsóknarmanna og Hanna  Birna mynduðu meirihluta. Ég hafði því enga reynslu af nefndastarfi í borginni en nú sit ég í tveimur nefndum, Mannréttindaráði og barnaverndarnefnd. Þó að hver höndin sé upp á móti annarri í þjóðmálunum á Íslandi í dag þá virðist mér að það sé allt öðru vísi unnið núna í Reykjavíkurborg. Mér virðist þar unnið í sátt og heilindum af bæði meirihluta og minnihluta að mæta þessari nýju gjörbreyttu stöðu sem við erum í núna í Reykjavík.

Annars eru hér hugleiðingar mínar úr fyrirlestrum siðfræðinganna um mannréttindi. Vilhjálmur sagði að það reyndi oft mest á mannréttindi þegar úrhrök eiga í hlut.

Hér fór ég að hugsa um  að ef til vill ættum við að skoða núna hver við teljum mestu úrhrök samfélagsins og hvaða líf við teljum að þeim ætti að bjóðast. Hvernig mannréttindi viljum við að útrásarvíkingarnir hafi? Hvað með þá sem hafa framið viðurstyggileg brot og sitja fangaðir inn á Litla-Hrauni? Hvernig sjáum við mannréttindi þekktra barnaníðinga?  Finnst okkur það eðlilegt að veikir menn séu hundeltir í fjölmiðlum og af íbúum, finnst okkur að það megi réttlæta af því að viðkomandi hefur framið afbrot sem okkur finnast viðurstyggileg og þjáist af veiki sem okkur finnst viðbjóðsleg og  okkur grunar að viðkomandi gæti í framtíðinni framið önnur afbrot? Vissulega er það prófraun á okkur hvort við viljum að þessir aðilar njóti mannréttinda eða hvort við segjum - þeir gerðu þetta og þetta af sér, við skulum grilla þá á teini.

Vilhjálmur talaði um mannhelgi sem ímyndað rými - tjáningarrými  eða griðland þar sem einstaklingurinn hefur til umráða og stjórnvöld geta ekki seilst í. Hann talaði líka um mannréttindi sem gæðarétt - það verða að vera til staðar efnislegar forsendur, fólk verður að vita hvaða valkosti það hefur og mannréttindi eru réttur til afskiptaleysis en byggjast líka á efnislegum bjargráðum þ.e. að fólk geti séð fyrir sér. Hann talaði líka um rétt mannréttinda við skyldur m.a. um griðarétt í tengslum við taumhaldsskyldur annarra (tók dæmi um líknarmorð), réttur til lífs kallar á aðhlynningu, frelsisréttur kallar á menntun. Vilhjálmur nefndi að sjónarhorn frjálshyggju væri þannig að einstaklingurinn væri í varnaraðstöðu gagnvart ríkisvaldi m.a. horft á skattheimtu þannig. Sjónarhornið væri þannig ekki á samtryggingu og jöfnun í gegnum skattheimtu.

Hann ræddi um forsendur samræðusamfélags, samræðan mætti ekki vera þannig að sumir gætu ekki tekið þátt af því þeir væru niðurlægðir. Siðfræðingarnir ræddu báðir um hlutverk tungumálsins hvernig það er notað í umræðunni. Salvör líkti mannréttindum við tromp á hendi (hmmm... spilamennsku og lottókassasamfélagið íslenska er svo gegnsýrt í umræðuna að myndlíkingar siðfræðinga koma úr spilamennsku - það er áhugavert að skoða hvernig þessi myndlíking hefur áhrif á umræðuna), hún talaði líka um hvernig réttindi kallast á við skyldur og útskýrði neikvæð réttindi eða griðaréttindi en það eru t.d. kröfur á aðra að láta okkur afskiptalaus. Hún fór líka yfir grundvallarréttindi sem væru forsenda þess að við gætum notið annarra mannréttinda - við yrðu að hafa rétt til líkamlegs öryggis, lágmarks lífsviðurværi og sum frelsisréttindi. Salvör nefndi skyldur sem kallast á við réttindi s.a. skylda til að vernda fólk við réttindabrotum, skylda til að aðstoað þá sem brotið er á. Hún ræddi um mannréttindi sem hugsjón eða kröfu um hegðun og hún ræddi um tjáningarfrelsi - bæði frelsi til að afla upplýsinga og frelsi til að birta upplýsingar. Salvör ræddi einnig um þöggun og rök fyrir tjáningarfrelsi. Hún tók sem dæmi tvö svið klám og kynþáttahatursumræðu og varpaði fram spurningum um hvernig og hvort ritskoðun og höft á slíkri umræðu væru höft á tjáningarfrelsi.

Hér er svo til upprifjunar Mannréttindayfirlýsing Sameinuðu þjóðanna. Allir ættu að lesa hana vel því hún er eins og stjórnarskrá okkar í samfélagi þjóðanna.

Mannréttindayfirlýsing Sameinuðu þjóðanna

Samþykkt á Allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna hinn 10. desember 1948.

Mannréttindayfirlýsingin er ekki þjóðréttarsamningur og því ekki bindandi að lögum fyrir aðildarríki Sameinuðu þjóðanna. Sumir fræðimenn telja þó Mannréttindayfirlýsingu Sameinuðu þjóðanna bindandi að þjóðarétti því svo títt hafi verið til hennar vísað af leiðtogum þjóða heimsins að hún hafi öðlast vægi réttarvenju.

Inngangsorð

Það ber að viðurkenna, að hver maður sé jafnborinn til virðingar og réttinda, er eigi verði af honum tekin, og er þetta undirstaða frelsis, réttlætis og friðar í heiminum.

Hafi mannréttindi verið fyrir borð borin og lítilsvirt, hefur slíkt í för með sér siðlausar athafnir, er ofboðið hafa samvisku mannkynsins, enda hefur því verið yfir lýst, að æðsta markmið almennings um heim allan sé að skapa veröld, þar sem menn fái notið málfrelsis, trúfrelsis og óttaleysis um einkalíf og afkomu.

Mannréttindi á að vernda með lögum. Að öðrum kosti hljóta menn að grípa til þess örþrifaráðs að rísa upp gegn kúgun og ofbeldi.

Það er mikilsvert að efla vinsamleg samskipti þjóða í milli.

Í stofnskrá sinni hafa Sameinuðu þjóðirnar lýst yfir trú sinni á grundvallaratriði mannréttinda, á göfgi og gildi mannsins og jafnrétti karla og kvenna, enda munu þær beita sér fyrir félagslegum framförum og betri lífsafkomu með auknu frelsi manna.

Aðildarríkin hafa bundist samtökum um að efla almenna virðingu fyrir og gæslu hinna mikilsverðustu mannréttinda í samráði við Sameinuðu þjóðirnar.

Til þess að slík samtök megi sem best takast, er það ákaflega mikilvægt, að almennur skilningur verði vakinn á eðli slíkra réttinda og frjálsræðis.

Fyrir því hefur allsherjarþing Sameinuðu þjóðanna fallist á mannréttindayfirlýsingu þá, sem hér með er birt öllum þjóðum og ríkjum til fyrirmyndar. Skulu einstaklingar og yfirvöld jafnan hafa yfirlýsingu þessa í huga og kappkosta með fræðslu og uppeldi að efla virðingu fyrir réttindum þeim og frjálsræði, sem hér er að stefnt. Ber og hverjum einum að stuðla að þeim framförum, innan ríkis og ríkja í milli, er að markmiðum yfirlýsingarinnar stefna, tryggja almenna og virka viðurkenningu á grundvallaratriðum hennar og sjá um, að þau verði í heiðri höfð, bæði meðal þjóða aðildarríkjanna sjálfra og meðal þjóða á landsvæðum þeim, er hlíta lögsögu aðildarríkja.


1. grein

Hver maður er borinn frjáls og jafn öðrum að virðingu og réttindum. Menn eru gæddir vitsmunum og samvisku, og ber þeim að breyta bróðurlega hverjum við annan.

2. grein

1.Hver maður skal eiga kröfu á réttindum þeim og því frjálsræði, sem fólgin eru í yfirlýsingu þessari, og skal þar engan greinarmun gera vegna kynþáttar, litarháttar, kynferðis, tungu, trúar, stjórnmálaskoðana eða annarra skoðana, þjóðernis, uppruna, eigna, ætternis eða annarra aðstæðna.

2.Eigi má heldur gera greinarmun á mönnum fyrir sakir stjórnskipulags lands þeirra eða landsvæðis, þjóðréttarstöðu þess eða lögsögu yfir því, hvort sem landið er sjálfstætt ríki, umráðasvæði, sjálfstjórnarlaust eða á annan hátt háð takmörkunum á fullveldi sínu.

3. grein

Allir menn eiga rétt til lífs, frelsis og mannhelgi.

4. grein

Engan mann skal hneppa í þrældóm né nauðungarvinnu. Þrælahald og þrælaverslun, hverju nafni sem nefnist, skulu bönnuð.

5. grein

Enginn maður skal sæta pyndingum, grimmilegri, ómannlegri eða vanvirðandi meðferð eða refsingu.

6. grein

Allir menn skulu, hvar í heimi sem er, eiga kröfu á að vera viðurkenndir aðilar að lögum.

7. grein

Allir menn skulu jafnir fyrir lögunum og eiga rétt á jafnri vernd þeirra, án manngreinarálits. Ber öllum mönnum réttur til verndar gegn hvers konar misrétti, sem í bága brýtur við yfirlýsingu þessa, svo og gagnvart hvers konar áróðri til þess að skapa slíkt misrétti.

8. grein

Nú sætir einhver maður meðferð, er brýtur í bága við grundvallarréttindi þau, sem tryggð eru í stjórnarskrá og lögum, og skal hann þá eiga athvarf hjá dómstólum landsins til þess að fá hlut sinn réttan.

9. grein

Ekki má eftir geðþótta taka menn fasta, hneppa þá í fangelsi eða varðhald né gera þá útlæga.

10. grein

Nú leikur vafi á um réttindi þegns og skyldur, eða hann er borinn sökum um glæpsamlegt athæfi, og skal hann þá njóta fulls jafnréttis við aðra menn um réttláta opinbera rannsókn fyrir óháðum og óhlutdrægum dómstóli.

11. grein

1.Hvern þann mann, sem borinn er sökum fyrir refsivert athæfi, skal telja saklausan, uns sök hans er sönnuð lögfullri sönnun fyrir opinberum dómstóli, enda hafi tryggilega verið búið um vörn sakbornings.

2.Engan skal telja sekan til refsingar, nema verknaður sá eða aðgerðarleysi, sem hann er borinn, varði refsingu að landslögum eða þjóðarétti á þeim tíma, er máli skiptir. Eigi má heldur dæma hann til þyngri refsingar en þeirrar, sem að lögum var leyfð, þegar
verknaðurinn var framinn.

12. grein

Eigi má eftir geðþótta raska heimilisfriði nokkurs manns, hnýsast í einkamál hans eða bréf, vanvirða hann eða spilla mannorði hans. Ber hverjum manni lagavernd gagnvart slíkum afskiptum eða árásum.

13. grein

1.Frjálsir skulu menn vera ferða sinna og dvalar innan landamæra hvers ríkis.

2.Rétt skal mönnum vera að fara af landi burt, hvort sem er af sínu landi eða öðru, og eiga afturkvæmt til heimalands síns.

14. grein

1.Rétt skal mönnum vera að leita og njóta griðlands erlendis gegn ofsóknum.

2.Enginn má þó skírskota til slíkra réttinda, sem lögsóttur er með réttu fyrir ópólitísk afbrot eða atferli, er brýtur í bága við markmið og grundvallarreglur Sameinuðu þjóðanna.

15. grein

1.Allir menn hafa rétt til ríkisfangs.

2.Engan mann má eftir geðþótta svipta ríkisfangi né rétti til þess að skipta um ríkisfang.

16. grein

1.Konum og körlum, sem hafa aldur til þess að lögum, skal heimilt að stofna til hjúskapar og fjölskyldu, án tillits til kynþáttar, þjóðernis eða trúarbragða. Þau skulu njóta jafnréttis um stofnun og slit hjúskapar, svo og í hjónabandinu.

2.Eigi má hjúskap binda, nema bæði hjónaefnin samþykki fúsum vilja.

3.Fjölskyldan er í eðli sínu frumeining þjóðfélagsins, og ber þjóðfélagi og ríki að vernda hana.

17. grein

1.Hverjum manni skal heimilt að eiga eignir, einum sér eða í félagi við aðra.

2.Engan má eftir geðþótta svipta eign sinni.

18. grein

Allir menn skulu frjálsir hugsana sinna, sannfæringar og trúar. Í þessu felst frjálsræði til að skipta um trú eða játningu og enn fremur til að láta í ljós trú sína eða játningu, einir sér eða í félagi við aðra, opinberlega eða einslega, með kennslu, tilbeiðslu, guðsþjónustum og helgihaldi.

19. grein

Hver maður skal vera frjáls skoðana sinna og að því að láta þær í ljós. Felur slíkt frjálsræði í sér réttindi til þess að leita, taka við og dreifa vitneskju og hugmyndum með hverjum hætti sem vera skal og án tillits til landamæra.

20. grein

1.Hverjum manni skal frjálst að eiga þátt í friðsamlegum fundahöldum og félagsskap.

2.Engan mann má neyða til að vera í félagi.

21. grein

1.Hverjum manni er heimilt að taka þátt í stjórn lands síns, beinlínis eða með því að kjósa til þess fulltrúa frjálsum kosningum.

2.Hver maður á jafnan rétt til þess að gegna opinberum störfum í landi sínu.

3.Vilji þjóðarinnar skal vera grundvöllur að valdi ríkisstjórnar. Skal hann látinn í ljós með reglubundnum, óháðum og almennum kosningum, enda sé kosningarréttur jafn og leynileg atkvæðagreiðsla viðhöfð eða jafngildi hennar að frjálsræði.

22. grein

Hver þjóðfélagsþegn skal fyrir atbeina hins opinbera eða alþjóðasamtaka og í samræmi við skipulag og efnahag hvers ríkis eiga kröfu á félagslegu öryggi og þeim efnahagslegum, félagslegum og menningarlegum réttindum, sem honum eru nauðsynleg til þess að virðing hans og þroski fái notið sín.

23. grein

1.Hver maður á rétt á atvinnu að frjálsu vali, á réttlátum og hagkvæmum vinnuskilyrðum og á vernd gegn atvinnuleysi.

2.Hverjum manni ber sama greiðsla fyrir sama verk, án manngreinarálits.

3.Allir menn, sem vinnu stunda, skulu bera úr býtum réttlátt og hagstætt endurgjald, er tryggi þeim og fjölskyldum þeirra mannsæmandi lífskjör. Þeim ber og önnur félagsleg vernd, ef
þörf krefur.

4.Hver maður má stofna til stéttarsamtaka og ganga í þau til verndar hagsmunum sínum.

24. grein

Hverjum manni ber réttur til hvíldar og tómstunda, og telst þar til hæfileg takmörkun vinnutíma og reglubundið orlof að óskertum launum.

25. grein

1.Hver maður á kröfu til lífskjara, sem nauðsynleg eru til verndar heilsu og vellíðan hans sjálfs og fjölskyldu hans. Telst þar til matur, klæðnaður, húsnæði, læknishjálp og nauðsynleg félagshjálp, svo og réttindi til öryggis gegn atvinnuleysi, veikindum, örorku, fyrirvinnumissi, elli eða öðrum áföllum, sem skorti valda og hann getur ekki við gert.

2.Mæðrum og börnum ber sérstök vernd og aðstoð. Öll börn, skilgetin sem óskilgetin, skulu njóta sömu félagsverndar.

26. grein

1.Hver maður á rétt til menntunar. Skal hún veitt ókeypis, að minnsta kosti barnafræðsla og undirstöðumenntun. Börn skulu vera skólaskyld. Iðnaðar- og verknám skal öllum standa til boða og æðri menntun vera öllum jafnfrjáls, þeim er hæfileika hafa til að njóta hennar.

2.Menntun skal beina í þá átt að þroska persónuleika einstaklinganna og innræta þeim virðingu fyrir mannréttindum og mannhelgi. Hún skal miða að því að efla skilning, umburðarlyndi og vináttu meðal allra þjóða, kynþátta og trúarflokka og að efla starf Sameinuðu þjóðanna í þágu friðarins.

3.Foreldrar skulu fremur öðrum ráða, hverrar menntunar börn þeirra skuli njóta.

27. grein

1.Hverjum manni ber réttur til þess að taka frjálsan þátt í menningarlífi þjóðfélagsins, njóta lista, eiga þátt í framförum á sviði vísinda og verða aðnjótandi þeirra gæða, er af þeim leiðir.

2.Hver maður skal njóta lögverndar þeirra hagsmuna, í andlegum og efnalegum skilningi, er leiðir af vísindaverki, ritverki eða listaverki, sem hann er höfundur að, hverju nafni sem nefnist.

28. grein

Hverjum manni ber réttur til þess þjóðfélags- og milliþjóðaskipulags, er virði og framkvæmi að fullu mannréttindi þau, sem í yfirlýsingu þessari eru upp talin.

29. grein

1.Hver maður hefur skyldur við þjóðfélagið, enda getur það eitt tryggt fullan og frjálsan persónuþroska einstaklingsins.

2.Þjóðfélagsþegnar skulu um réttindi og frjálsræði háðir þeim takmörkunum einum, sem settar eru með lögum í því skyni að tryggja viðurkenningu á og virðingu fyrir frelsi og réttindum annarra og til þess að fullnægja réttlátum kröfum um siðgæði, reglu og velferð almennings í lýðfrjálsu þjóðfélagi.

3.Þessi mannréttindi má aldrei framkvæma svo, að í bága fari við markmið og grundvallarreglur Sameinuðu þjóðanna.

30. grein

Ekkert atriði þessarar yfirlýsingar má túlka á þann veg, að nokkru ríki, flokki manna eða einstaklingi sé heimilt að aðhafast nokkuð það, er stefni að því að gera að engu nokkur þeirra mannréttinda, sem hér hafa verið upp talin

 

 

Athugasemdir

[Sigurður Þórðarson, 10.12.2008 kl. 14:38]

 Til hamingju með daginn!

Þetta eru allt áhugaverð mál sem þú skrifar um.  Mannréttindi eiga að vera algild, segja menn, en stjórnvöld margra landa t.d. Íslands þykjast þurfa að beita sértækum leiðum til að brjóta mannréttindi (sbr. úrskurð mannréttindanefndarinnar). Þó góður vilji sé hjá ykkur eigið þið ekki annars kost en að beina sjónum í aðrar áttir, þar sem pólitískir samherjar eiga hlut að máli. En takk samt fyrir allt hitt og margar áleitnar spurningar. 

[Methúsalem Þórisson, 10.12.2008 kl. 18:07]

Ég tek undir hamingjuóskir með daginn. Takk fyrir að birta Mannréttindayfirlýsinguna hérna.  Þótt ekki sé farið mikið eftir henni er hún dýrmæt sem stefnuyfirlýsing og til leiðbeiningar við að skapa betra samfélag. Ein áhugaverð nálgun er að hugsa um mannréttindi út frá "úrhrökunum".  Svo er það rétturinn til fæðis og klæðis, menntunar og heilbrigði. 

[Einar Sigurbergur Arason, 11.12.2008 kl. 05:02]

Góður pistill og þakka þér fyrir hann, Salvör!

Vilhjálmur er alltaf vandaður siðfræðingur. Og þetta er þörf umræða, ætlum við virkilega að lifa í "auga fyrir auga, tönn fyrir tönn"? Þó ég haldi mikið upp á Biblíuna og vilji hafa hana sem vegvísi þá vil ég ekki þessa hefnigirni, hún leysir ekkert. Umræðan er eins og það eigi að stinga öllum auðmönnum í fangelsi, þeir hljóti að vera sekir, dæma fyrst og skoða seinna.

Ánægjulegt líka hvernig andinn í borgarstjórn hefur batnað. Eins og fólk var farið að halda að í borgarstjórn væru upp til hópa einstaklingar sem hefðu ekkert í þessa pólitík að gera, ekki síst borgarstjórnarflokkur Sjálfstæðismanna. Það hefur greinilega gert þeim gott að skipta um leiðtoga. Og neyðarástandið nú herðir góða menn og dregur fram það besta í þeim.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 11.12.2008 kl. 10:35]

Hvað ætla Íslendingar og Framsókn að gera við óskum þeirra sem eyðileggja vilja Mannréttindasáttmálann á "Durban II" ráðstefnunni í Genfarborg á næsta ári.

Kanada og Ísrael hafa sagt sig úr lögum við þá ráðstefnu.  Kanada telur hættu á ferð. Hvað telur litla Ísland?

Þú manst hvað margir voru myrtir áður en Mannréttindayfirlýsingin varð til og hvað varð helst til þess að sáttmálinn varð til. Þjóðir, sem afneita Helförinni, ráða ferðinni í Genf á næsta ári.

Halldór Ásgrímsson, heiðursfélagi í The International Raoul Wallenberg Foundation, myndi örugglega ekki sætta sig við það sem er að gerast.

Mér finnst persónulega of langt gengið, þegar forsvarsmenn mannréttindanefndar á Íslandi eru að velta fyrir sér mannréttindum kvalara og óyndismanna í skjóli Mannréttindasáttmálans. Þjóðarmorðingjar og aðrir morðingjar og aðrir ópólitískir glæpamenn svara fyrir þau lög sem þeir eru sóttir eftir. Þú virðist hafa gleymt 14. grein Mannréttindayfirlýsingarinnar. Gleymdu henni ekki.

Og svo eitt lítið dæmi um tvískinnung. 

2.Engan mann má neyða til að vera í félagi. Síðast þegar ég bjó á Íslandi, var mér skipað að vera í Félagi Íslenskra Fræða. Ég vildi vera í Félagi Náttúrfræðinga, sem vildu hafa mig í sínu félagi. Ég vann í rúm 3 ár og Menntamálaráðuneytið lét það viðgangast. Ég fékk ekki að vera í Félagi Náttúrufræðinga og neyddist því að standa utan félaga.

Í Félagi Íslenskra Fræða sitja margir af helstu "friðar- og mannréttinda"postulum Íslands. Þeir kunna bara ekki á 20. grein. Sú grein segir líka til um friðsamleg mótmæli. Menn telja að brotið hafi verið á sér þegar þeir voru stöðvaðir í ófriðlegri árás á Alþingishúsið.

Tvískinnungur er hættulegasta kennd þeirra réttlátu.

[Salvör Kristjana Gissurardóttir, 11.12.2008 kl. 14:20]

Vilhjámur: Mannréttindi kvalara eru líka mannréttindi. Ég bið þig að lesa pistilinn sem ég skrifaði um dauða Saddam og hugleiða hvernig alþjóðlegar reglur um meðferð fanga voru brotnar á honum og svo þegar lík sona hans voru til sýnis. Sjá hérna Fanginn Saddam tekinn af lífi

Ég bið þig líka að gæta að því að sama ríki og fór svona með fangann Saddam og syni hans rak og rekur umfangsmikla fangabúðir þar sem mannréttindi fólks sem er grunað um hryðjuverk eru fótum troðin og pyntingum beitt. 

Í sögunni hefur þetta oft verið gert - þeir sem ætla að útrýma einhverjum öðrum hópum byrja á að afmennska þá og láta almenning kóa með og viðurkenna og taka undir mannréttindabrot. Þannig var aðför að gyðingum í Þýskalandi og þannig hefur aðför verið af mörgum hópum og einstaklingum í veraldarsögunni.

Ég hef verið aktívisti í áratugi og þá aðallega með kvenfrelsis- og femínistahreyfingum. Þó mér detti ekki í hug að verja orku minni og baráttuþreki til að berjast fyrir réttindum þeirra sem hafa beitt konur og börn ofbeldi og þá mikið af minni baráttu snúist um að fá fólk til að opna augun og sjá þetta ofbeldi en þagga það ekki niður og látast ekki taka eftir því og jafnvel breyta því í skemmtiefni  þá finnst mér mikilvægt að gæta að mannréttindum - líka þeirra sem ég hef ímugust á.

[Salvör Kristjana Gissurardóttir, 11.12.2008 kl. 14:23]

Einar: Það er ágætt fólk í borgarstjórn. Ég held samt að ástandið eins og það er núna kalli ekki endilega fram það besta í fólki, ég held að einmitt það sé á ábyrgð stjórnvalda að stuðla að því. Það gera stjórnvöld ekki ef þau leyna einhverju fyrir okkur og taka ekki tillit til almennings og leyfa almenningi að fylgjast með. Svoleiðis tilfinningu hefur maður gagnvart ríkisstjórninni. Hins vegar er allt öllur tilfinning gagnvart borgarstjórn núna, ég hef þá tilfinningu að þar sé meiri jöfnuður, samráð og opnari stjórnsýsla en áður og þó vandinn sé mikill þá eigi ekki að sópa honum undir teppið og láta eins og hann sé ekki til. 

[Salvör Kristjana Gissurardóttir, 11.12.2008 kl. 14:25]

Methúsalem: Það ættu einmitt allir að skoða mannréttindi út frá úrhökunum. Þá fyrst reynir virkilega á hvort við séum fylgjandi því að mannréttindi séu fyrir alla. Það er eins og þú segir ekki gott að það sé auga fyrir auga stefna. Þá verðum við að sömu skrímslum og við berjumst á móti.

[Salvör Kristjana Gissurardóttir, 11.12.2008 kl. 14:27]

Sigurður: Mannréttindi eru fótum troðin í dag og þegar ég fór yfir mannréttindasáttmálann þá fann ég ekkert atriði sem ég mundi ekki eftir að hafi verið brotið annað hvort hérlendis eða af öðrum þjóðum. En sáttmálinn er eins góður í dag og hann var fyrir 60 árum.

[Vilhjálmur Örn Vilhjálmsson, 11.12.2008 kl. 19:00]

Sjá svar mitt á http://postdoc.blog.is/blog/postdoc/entry/741748/

[Salvör Kristjana Gissurardóttir, 11.12.2008 kl. 19:31]

Vilhjálmur, Saddam var pólitískur fangi. Hann var líka grimmur harðstjóri sem framdi mörg ódæðisverk. En mannréttindi eru fyrir alla, líka óþokkana.

Það er mjög auðvelt að vilja og styðja mannréttindi þeirra sem eru eins og við, þeirra sem eru góðir og líkir okkur. En þá fyrst reynir raunverulega á okkur þegar kemur að því hvernig við komur fram við þá sem við teljum ódæðismenn.