Byggðamál, náttúruvernd

Einn af nýjum þingmönnum okkar Framsóknarmanna er Bjarni Harðarsson. Ég óska honum til hamingju með þingsætið. Það er alltaf gaman að lesa skarpa greiningu Bjarna á þjóðmálunum, ég held að hann skrifi mest í Sunnlenska fréttablaðið en sem betur fer er hann líka moggabloggari og vonandi fáum við að fylgjast með þjóðmálaskrifum hans hér á blogginu. Bjarni ætlar að leggja áherslu m.a. á byggðamál, umhverfismál og að við höldum fullveldi okkar. Varðandi byggðamálin þá er svo sannarlega af nógu að taka.

Ísland er borgríki, ætli það sé ekki yfir 80 % af fólkinu sem býr í innan 100 km radíus frá höfuðborgarsvæðinu. En Ísland er líka geysivíðfeðmt land þar sem er sérstæð og viðkvæm náttúra - ekki bara í sveitum og á láglendi heldur á hálendinu og við strendur og í úthöfunum. Vonandi verður hafsvæðið í Breiðafirði þjóðgarður eftir einhver ár.

Ég held að brýn byggðamál séu að auka hreyfanleika og átta sig á að samfélagið er að breytast og störfin þurfa ekki að vera staðsett á ákveðnum stað og fólk getur átt heimili á tveimur stöðum og það er alveg raunhæft að vera búsettur á einum stað á Íslandi og stunda vinnu í fyrirtæki sem staðsett er allt annars staðar. Ég þekki sjálf nokkra aðila sem vinna hjá erlendum fyrirtækjum sem eru með aðsetur í London eða Kaupmannahöfn og taka flugvélarnar út á morgnana og koma svo heim um kvöldið með flugvél svipað eins og við áður tókum strætó í vinnuna. Það er orðið fjölþjóðlegt umhverfi sem margir Íslendingar vinna í og það er vel hægt að stunda vinnu í einu landi en búa í öðru því margt sem áður þurfti að gera á ákveðnum stað er vel hægt að vinna í útibúum eða í fjarvinnslustöðvum á heimilum.

Það eru ekki góð byggðamál að búa til byggðakerfi sem er eins og átthagafjötrar og flytja störf til staða sem eru að fara í eyði - bara í þeim tilgangi að reyna að viðhalda byggðinni. Það verður bara gálgafrestur. Það ættu allir stjórnmálamenn að kynna sér hvernig reynt var að halda við byggð í Flatey í Breiðafirði og láta það verða sér víti til varnaðar. Það eru sumir staðir á Íslandi sem eru þannig að  búseta þar er ekki raunhæf nema hluta úr ári en er það endilega markmið í sjálfu sér að búa til eða viðhalda heilsársbyggð alls staðar.

það er raunhæf byggðastefna að reyna að fá störf - ekki síst opinber störf þannig að þau séu ekki bundin við búsetu á ákveðnum stað heldur geti fólk sem hefur aðgang að góðu netsambandi stundað þau störf hvar sem er.

Það er líka raunhæf byggðastefna að reyna að auka þekkingu og færni í samfélaginu og aðgengi að þekkingu og námi - bæði með háskóla- og þekkingarsetrum  og því að íbúar hafi greiða möguleika á því að tengjast við þekkingarsetur annars staðar á Íslandi og erlendis í gegnum tæknimiðla. 

Bjarni Harðarson: „Fundum fyrir heilmiklum meðbyr"

Eftirmálar Steingríms vegna skrípó

Ég var steinhissa þegar ég heyrði í Steingrími í Vinstri Grænum áðan í Rúv umræðum stjórnmálaforingja. Hann bauð Jóni Sigurðssyni upp á það að biðja sig afsökunar á  einhverju sem honum fannst mjög móðgandi, eitthvað grín um hann. Hann sagði við Jón að það yrði eftirmálalaust af sinni hálfu ef Jón bæðist afsökunar.  Jón Sigurðsson vissi ekkert hvaðan á sig stóð veðrið og ekki vissi ég það heldur en er búin að brosa með sjálfri mér um hvernig þessir eftirmálar Steingríms væru ef Jón bæðist nú ekki afsökunar. Við Framsóknarmenn skjálfum nú og nötrum af hræðslu við Steingrím  Ég er búin að vera að kemba Netið og leita að þessu sem Steingrímur var svona hörundssár út af og eina sem ég fann er þetta klipp Stoppmerki á kind.is.

Getur það virkilega verið þetta sem Steingrímur á við? Getur það virkilega verið  foringi flokksins sem hefur í mörg ár hamast á Framsókn og gefið út alls konar níðmerki um Framsókn svona eins og "Zero Framsókn", "Aldrei kaus ég Framsókn", "Gefum Framsókn frí" sé svo hörundssár að hann sé virkilega að gera þetta að umtalsefni. Mér finnst þetta dáldið broslegt, Steingrímur er greinilega viðkvæm sál bak við sína hrjúfu skel og það er sjálfsagt að passa eftirleiðis að spæla hann ekki of mikið.

En sem dæmi um þá umræðu sem við Framsóknarmenn þurfum að þola á bloggi eftir bloggi þá er orðræða eins og þessi  en hér er dæmi um eina setningu sem er langt í frá eindæmi um það sem kemur frá fylgjendum Steingríms sem þar að auki hafa gengið svo langt að þeir hafa skemmt kosningaskilti hjá Framsóknarframbjóðendum:

"Ef Framsóknarófétið í dauðahryglu sinni verður áfram við kjötkatlana í boði Sjálfstæðisflokksins verður haldið áfram að misþyrma landinu með stóriðju og virkjunum."

Það er bara hlægilegt að fólk haldi að það geti leyft sér hvaða orðræðu og viðmót við andstæðinga sem er bara vegna þess að það er ekki á sama máli. Ég hef ekki tekið eftir öðru en Framsóknarmenn hafi lagt sig fram um að vera málefnalegir og kurteisir og undirbúnir í allri sinni kosningabaráttu og þar hefur Jón Sigurðsson verið fremstur í flokki. Hann hefur alltaf borið af andstæðingum - bæði vegna þess að hann talar af þekkingu og og hófsemi og  virðingu fyrir fólki.

Það gera því miður ekki allir fylgjendur vinstri grænna. Ég hef nú ekki tekið neitt sérstaklega nærri mér þessi "Aldrei kaus ég Framsókn" barmmerki en ég hef undrast hvers vegna í ósköpunum fólk leggðist svona lágt í kosningabaráttu.  

Annars var Sveinn Hjörtur virkilega leiður út af framkomu Steingríms við sig eftir umræðurnar í sjónvarpssal. Sjá þetta blogg

Formaður Vinstri Grænna missir stjórn á sér við mig!

Mér finnst það nú alveg fyrirgefanlegt þó að stjórnmálaforingjar korteri fyrir kosningar séu ekki alveg í góðu jafnvægi og við eigum bara að fyrirgefa það. Það mæðir mikið á því fólki sem er í eldlínunni. 

 

Konur í úthverfum og konur í litlum plássum

það gengur hægt að jafna kynjahlutfallið á þingi. Það er þó eitt kjördæmi sem lýsir eins og ljós í myrkri og það er Suð vestur kjördæmi, þar er kynjahlutfall þingmanna jafnt og Vinstri grænir standa sig flokka best í kynjahlutfalli. Það er agalegt að sjá hvað NV og S kjördæmi eru mikil karlaveldi, þar er 1 kona af 19 þingmönnum. Það er áhugavert að skoða þessi kjördæmi sérstaklega og hvað veldur - þetta eru kjördæmi hinna litlu plássa. Eiga konur enga möguleika í litlum plássum eins og  Bolungarvík, Súðavík, Selfossi, Vestmannaeyjum og Þorlákshöfn?

Hlutfall kvenna er best meðal þingmanna í úthverfakjördæminu sem umlykur höfuðborgarsvæðið, Kraganum. Þó ekki sé mikil lagskipting eftir hverfum á Íslandi þá er tilhneigingin samt sú sama og í grannlöndum okkar að í úthverfunum býr miðstéttin,  fremur velmegandi fjölskyldufólk. Einhleypingar og fjölskyldur þar sem ekki eru börn eru sennilega líklegri til að búa nær miðbænum. Það kemur ekki á óvart að það er einmitt í þessum úthverfum þar sem flestir eru að ala upp börnin sín s.s. Mosfellsbæ, Kópavogi, Hafnarfirði, Garðabæ og Seltjarnarnesi þar konur eru máttugastar og helmingur þingmannna. 

Það er lagskipting á Íslandi og konur í sumum einangruðum þorpssamfélögum á Íslandi eiga mjög erfitt með að brjótast til valda og fá tækifæri til að stýra samfélaginu til jafns við karla. Ég vona að þingkonur í öllum flokkum og öllum kjördæmum og allir femínistar á þingi taki þátt í að breyta íslensku samfélagi þannig að raddir kvenna fái að hljóma og konur fái sömu möguleika til að koma að stjórn þessa lands og karlar.

Ég greindi kynjahlutfallið meðal þingmanna eftir kjördæmum og flokkum í síðasta bloggi, sjá hérna: 

Kraginn og Vinstri Grænir unnu þessar kosningar

 

Tuttugu konur á Alþingi

Kraginn og Vinstri Grænir unnu þessar kosningar

Það er bara eitt kjördæmi sem er sigurvegari þessarra kosninga í kynjahlutfalli og það er Suð-Vestur kjördæmið eða Kraginn og ég vil óska öllum íbúum þessa kjördæmis til hamingju með að vera eina kjördæmið þar sem jafn margar konur og karlar komust á þing. Þetta kjördæmi er til fyrirmyndar. Það er líka eina kjördæmið þar sem tveir kvenráðherrar voru í kjöri, þær Þorgerður Katrín menntamálaráðherra og Siv heilbrigðisráðherra.  

Kjördæmi 

Vesta ástandið í kynjahlutfalli er í  Norð Vestur kjördæmi, þar komst engin kona að er níu karlmenn. Næstversta ástandið er í Suðurkjördæmi, þar komst ein kona inn en níu karlmenn.

Nánar konur eftir kjördæmum

RN  11  þar af 4 konur (Katrín Jak, Jóhanna, Guðfinna, Steinunn)
RS 11 þar af 5 konur (Ingibjörg Sólrún, Kolbrún, Ásta Möller, Ásta Ragnheiður, Álfheiður)
SV 12  þar af 6 konur (Þorgerður, Katrín Júl, Þórunn, Ragnheiður Elín, Siv, Ragnheiður Rík.)
NV 9 allt karlmenn
NA 10 þar af 4 konur (Valgerður, Arnbjörg, Þuríður, Ólöf)
S 10  þar af 1 kona  (Björk)

Flokkar

Sá flokkur sem vann kosningarnar út frá kynjasjónarmiði er Vinstri Grænir, þar er hlutfallið eins jafnt og það getur verið  4 konur af 9 þingmönnum en versta ástandið er hjá Frjálslyndum en þar eru engar konur. Kynjahlutfallið er nokkuð jafnt hjá Framsókn, Sjálfstæðisflokki og Samfylkingu eða um þriðjungur þingmanna.

Framsókn 2 konur af 7
Samfylking  6 konur  af 18
Sjálfstæðisflokkur 8 konur af 25
VG 4 konur af 9    
 F  4 karlar  engar konur

Ég óska Vinstri Grænum innilega til hamingju með þetta fína kynjahlutfall hjá þingmönnum. það er í samræmi við stefnu flokksins varðandi kvenfrelsi. Það er greinilega unnið vel að kynjamálum í þeirri hreyfingu. 

 

 

 

Ríkisstjórnin hélt velli með minnsta mun

Til hamningju Siv!

Það leit ekki vel út með fyrstu tölur í nótt. Allir þrír ráðherrar Framsóknarflokksins hérna á höfuðborgarsvæðinu voru úti. Svo duttu þau út og inn Jón Sigurðsson formaður Framsóknarflokksins og Siv og það var hryllilegt spennutímabil að hugsa til þess að hér á höfuðborgarsvæðinu þá gæti sú staða komið upp að 6-7 % kjósenda hefðu engan fulltrúa á þingi. Eitt það seinasta sem ég heyrði áður en ég fór að sofa var viðtal við Björn Inga þar sem hann talaði um tap flokksins í SV kjördæmi. En núna þegar leikslokin eru komin þá er staðan þannig að Siv er kjördæmakjörin og það vantaði aðeins 11 atkvæði til að Samúel Örn annar maður á lista í hennar kjördæmi kæmist inn. Menn skildu fara varlega í að vanmeta Siv og styrk hennar og baráttuvilja og hæfileika hennar til að virkja fólk með sér. 

Það hefur verið gífurleg barátta í Framsóknarflokknum undanfarin misseri og það hefur verið hart sótt að Siv. Hún hefur staðið af sér þá storma. Það er mjög dapurlegt að Jón Sigurðsson og Jónína Bjartmarz náðu ekki kjöri og varðandi Jónínu þá hefur það eflaust skipt miklu máli það óhemjuleiðinlega mál sem tengdist hraðafgreiðslu alsherjarnefndar á ríkisborgararétti  til konu í fjölskyldu Jónínu - afgreiðslu sem Jónína kom ekki að á neinn hátt og verður að skrifast á ábyrgð þeirra sem komu að þeirri afgreiðslu þ.e. þingmannanna Bjarna Benediktssonar,  Guðjóns  Ólafs Jónssonar og Guðrúnar Ögmundsdóttur. Það hefði verið reiðarslag fyrir konur og jafnréttisstarf í Framsóknarflokknum ef bæði Siv og Jónína hefðu dottið út af þingi. Kosningabaráttan núna var mjög karllæg og ímynd Framsóknarflokksins var persónugerð í Jóni Sigurðssyni. Ég veit að þetta stakk mig, sérstaklega vegna þess að ég ein helsta ástæða fyrir því að ég hef dregist að Framsóknarflokknum er að ég hef skynjað að þetta er flokkur sem gefur konum tækifæri til að vaxa upp og verða foringjar og jafnréttissjónarmið Framsóknar voru mjög áberandi. Ég er líka stolt af því hvernig þetta hefur verið á síðasta kjörtímabili, þrjár konur hafa gegnt ráðherrastarfi í Framsóknarflokknum. Mér fannst í kosningabaráttu Siv vera úti í kuldanum og vísvitandi lítil áhersla á hana í kosningabaráttunni amk í sjónvarpsauglýsingum og fjölmiðlum. Siv og Jón Sigurðsson tókust um formennsku í Framsóknarflokknum síðasta sumar og Jón vann og hann var valinn af fyrrum formanni flokksins og naut liðstyrks hans.  Það voru öfl í Framsóknarflokknum sem vildu bola bæði Siv og Guðna út en þau öfl hafa ekki haft erindi sem erfiði. Jón Sigurðsson hefur hins vegar staðið sig feikivel í erfiðri stöðu og ég vona að hann nái nú að snúa sér að innra starfi flokksins. Það er í molum þar sem ég þekki til í Reykjavík Norður. Það er margt gott í Framsóknarflokknum og það verður að byrja strax á að líta á fylgistapið í kosningum og þá stöðu að sennilega verður Framsókn utan stjórnar á næsta kjörtímabili sem tækifæri til að byggja upp innviði flokksins. Ég bind vonir við að þeir þingmenn sem hlutu kosningu muni undir forustu Jóns Sigurðssonar gera það.

Siv var kjördæmakjörin á endanum

Spennandi kosninganótt

Ég vaknaði í morgun við sjónvarpið. Þá hafði eitthvað mikið gerst, Jón Sigurðsson dottið út og Samúel Örn kominn inn sem annar maður í SV kjördæmi, Lára Stefánsdóttir dottið út og Ellert Scram og Kristinn Gunnarsson komnir inn. Svo komu lokatölur og þá datt Samúel út aftur og það munar bara 11 atkvæðum. En staðan er þannig fyrir Framsóknarflokkinn að hann hlýtur hörmulega útreið í Reykjavíkurkjördæmum, það er ekki hægt annað en horfast í augu við það. Það er auðvitað reiðarslag að formaður flokksins Jón Sigurðsson hafi ekki náð kjöri. Ég held að Jón Sigurðsson njóti trausts allra Framsóknarmanna og raunar traust allra sem til hans þekkja. Það er hins vegar ekki hægt að byggja upp kjörfylgi og breyta vinnubrögðum og innra starfi í stjórnmálaflokki og sætta sjónarmið á svo skömmum tíma og hann hefur haft frá því hann var kjörinn formaður.

24 nýir þingmenn

Framsókn vinnur alltaf

Núna er stóra stundin runnin upp. Kosningadagur. Úrslitaskoðanakönnunin. Það hefur gengið á með éljum undanfarnar vikur, fylgi við stjórnmálahreyfingar feykist til og frá og fennir af og til í skafla. En skaflarnir eru síbreytilegir og bráðna í leysingum eða fjúka út í veður og vind í næsta éli og enginn veit hvað varð af sumum stórum sköflum sem hér voru í vor. Hvar er fylgi við Íslandshreyfinguna? Hvar varð um fyrrum gríðarlegt fylgi sem Vinstri Grænir mæltust með? Ef til vill eru það lögmál að í byrjun kosningabaráttunnar þá séu andstæður skerptar og fólk fylkist á andstæða póla en leiti svo inn á miðlu eftir því sem nær dregur kosningum. Ef til vill segir fólk í skoðanakönnunum  frá þeim skoðunum sem það vildi hafa og sem eru mest í tísku en kýs svo frekar praktískt og sérstaklega með sjónarmið þess hóps sem það tilheyrir. Það er reyndar reiðarslag fyrir ríkisstjórnina ef hún tapar meirihlutanum, hvernig er hægt að klúðra málum meira en hafa allt kjörtímabilið verið í bullandi góðæri og uppgangi og enginn djúpur málefnaágreiningur milli stjórnar og stjórnarandstöðu en tapa samt kosningum? Þetta má bera saman við hvers vegna Bush sigraði í kosningum í Bandaríkjunum seinast. Stjórnmálaskýrendur þar telja að ástæðan fyrir að Bush sigraði var langt í frá að fólki þætti hann góður forseti, þeir telja að hann hafði ekki haft neinn séns á endurkjöri nema af því að þjóðin var í stríði - reyndar stríði sem einmitt forsetinn atti þeim út í. En fólk metur aðstæður og vill ekki skipta um forseta á stríðstíma og það er mjög sennilegt að Íslendingar meti aðstæður þannig að hér sé uppgangur og góðæri og hagvöxtur og það sé enginn ástæða til að skipta um stefnu snögglega, sérstaklega held ég að fólk hræðist Vinstri græna þar. Erum við þó öll umhverfisverndarsinnar og að ég held öll sammála um að umhverfismál verða að fá meiri forgang.

En þegar ég segi í titlinum að Framsókn vinni alltaf þá á ég ekki við að Framsókn vinni ennþá einn sigurinn á skoðanakönnunum. Það gerum við eflaust en það er ekki mesti sigurinn. Aðstæður eru nefnilega þannig að ef Framsókn kemur vel út og verður áfram í ríkisstjórn þá er það hið besta mál, þá getur Framsóknarflokkurinn unnið áfram að góðum stefnumálum sínum. Það má reyndar líka hugleiða að Framsókn er næst miðjunni í íslenskum stjórnmálum og það verður ekki mynduð nein tveggja flokka vinstri stjórn með Samfylkingunni og Vinstri Grænum. Það verður engin vinstri stjórn ef Kaffibandalagið verður að veruleika, það er blanda á verulega vonda samsetningu, tveir félagshyggjuflokkar og svo einn últra hægri sinnaður flokkur þar sem fyrir þessar kosningar menn sem gera út á útlendingahatur náðu yfirráðum hér á höfuðborgarsvæðinu og hröktu margt gott fólk úr flokknum. Framsókn er flokkur félagshyggju, umburðarlyndis og fjölbreytileika, þar er fólk af erlendu bergi brotið boðið velkomið. Framsókn er ekki flokkur blindrar einstakling- og gróðahyggju heldur flokkur sem byggir á þjóðlegum gildum og samvinnuhugsjón. Það má færa mörg rök fyrir því að Framsóknarflokkurinn standi nær Vinstri Grænum og Samfylkingunni en aðrir flokkar og sennilegast að í þrigjja flokka stjórn þessara flokka verði ekki  djúpstæður málefnaágreiningur.

En ef svo skyldi fara að Framsókn verði ekki í næstu ríkistjórn þá er margt að vinna í þeirri stöðu fyrir Framsóknarflokkinn. Flokkurinn fær þá næði til að vinna að innri málum og skoða fyrir hvað hann stendur og hvað hann ætlar að standa fyrir og það er ekki eins og flokkurinn hafi ekki fengið að spreyta sig, hann hefur verið í ríkisstjórn mjög lengi og að margra mati haft miklu meiri völd en kjörfylgið segir til um og það er bara að taka því af venjulegri framsóknarhæversku að þurfa að sitja hjá eitt kjörtímabil og mæta svo með nýjum þrótti inn aftur.

Framsókn vinnur hvernig sem þessar kosningar fara. Í ósigrum felast fyrirheit um sigra í framtíðinni og það er einkenni þeirra sem sigra þrátt fyrir mótlæti að kunna að læra af ósigrinum og breyta þeim í áfanga að sigri seinna. Það eru ekki miklar líkur á því að kosningarnar í ár verði sigur kvenna í Framsóknarflokknum, núna eru þrjár konur ráðherrar Framsóknarflokksing og helmingur þingmanna flokksins eru konur. Á liðnu kjörtímabili hefur Framsóknarflokkurinn verið flokkur þar sem konur komist til æðstu metorða og þær hafa getað haft áhrif. Það hefur dregið marga að Framsóknarflokknum því  helmingur kjósenda er konur. 

 

 

Minningar þjóðar

Hver má hugsa hvað? Hver má tjá hugsun sína? Hvernig er sagan sögð? Af hverjum?Hvaða minnismerki um fortíðina er hampað og  fá að standa? Sagan er sameiginlegar minningar þjóðar, ættbálks eða þjóðfélags en hún er líka samsetningur sem þjónar hagsmunum þeirra sem eru við völd, með því að segja söguna eins og hetjusögu af núverandi valdhöfum og halda á lofti þeirri hugmyndafræði sem þeir nota til að réttlæta völd sín.

Ekkert er eins gott til að minna fólk á atburði og yfirburði valdhafa eins og stórar byggingar eða minnismerki og einhverjir staðir og atburðir þar sem kveikt eru hughrif og minningar um hetjudáðir og göfuglyndi valdhafa. Nýir valdahafar reyna að afmá það sem minnir á fyrri valdhafa sem þeim eru ekki þóknanlegir og reyna að láta afrek þeirra  falla í gleymsku en halda á lofti ódæðisverkum þeirra. Stundum er sagan endurrituð og reynt að uppræta eldri hugmyndir með því að brjóta niður byggingar og taka niður stytturnar og setja upp nýja minnisvarða og með því að eyðileggja og brjóta niður allt sem minnir á það sem valdhöfum er ekki þóknanlegt. En útrýmingarherferð gegn hugsunum getur alveg endað í útrýmingarherferð á manneskjum.

Það er miklu, miklu áhrifaríkara að ferðast um þá staði sem atburðir gerðust og hlusta þar á frásögn um atburði heldur en lesa um atburði í bók. Í gær fór ég í  gönguferð um söguslóðir hér í Berlin.

Bókabrennan í Berlín

Þann 10. maí árið 1933 brenndu Nazistar 25 þúsund bækur á Óperutorginu fyrir framan Humboldt háskólann  eftir "óþýska" höfunda sem þeim geðjaðist ekki að. Þar sem Nazistar héldu bókabrennu er minnismerki með áletruðum orðum skáldsins Heine frá 1820 þar sem hann segir að bókabrennur sé forleikur - ef maður byrji á að  brenna bækur muni maður enda með að brenna fólk. 

Hér eru byggingarkranar fyrir utan Lýðræðishöllina og það lítur út fyrir að húsið sé í byggingu. En það er ekki þannig, það er verið að rífa það og búa til nýja sögu. Lýðræðishöllin í Austur Berlin (Palast der Republik) verður rifin, hún er samt frekar nýtt hús og var fallegt hús klætt bronsplötum í sovétskum arkítektúr.  Núna er sovétskur arkitektúr ekki í tísku í ríkjunum í ríkjum Austur-Evrópu. Það stendur til að endurbyggja konungshöllina á þessum stað.

Þetta mun vera hitamál og hefur vakið umræðu um hvaða minnisvarðar um fortíðina fá að vera til.

Ég skoðaði marga minnisvarða í gær. Ég skoðaði Brandenburgarhliðið þar sem stríðsmenn gengu í gegnum þegar þeir höfðu sigrað Berlín og ég gekk um minnismerkið um Helförina, það minnti mig á völundarhús og skálana í útrýmingarbúðunum. Ég gekk líka á bílastæðinu sem er fyrir ofan neðanjarðarbyrgið þar sem Hitler varði síðustu dögum sínum.  Hér eru myndir sem ég tók.

 

 

 

 

Kúlusukk, Orkuveituhúsið og stefna Sjálfstæðisflokksins í orkumálum

Perlan í Reykjavík var svo dýr í byggingu að gárungarnir uppnefndu húsið og kölluðu Kúlusukk. Nýja orkuveituhúsið (ég hef aldrei verið svo fræg að koma inn í það hús) hneyklar víst marga með íburði. Bæði þessi hús eru byggð af stöndugu orkufyrirtæki sem malar gull fyrir Reykvíkinga. Það er líka í eigu Reykvíkinga og gróðinn af fyrirtækinu er notaður í þágu Reykvíkinga og þó við getum hneykslast á íburði í þessum húsakynnum þá skulum við samt hafa í huga að ef þessi orkufyrirtæki hefðu verið í einkaeigu þá værum við kannski núna að hneykslast á því að gróðinn af þeim hefði verið notaður til að kaupa lúxusíbúðir á Manhattan eða spilavíti í Mónakó.

Fyrirtæki í opinberri eigu geta vel verið vel rekin og það er okkar kjósenda og borgara í þessu landi að fylgjast með eigum okkar í orkufyrirtækjunum og reyna með öllum ráðum að tryggja að farið sé þar vel með  eigur almennings.

Það tryggir alls ekki að fyrirtæki séu vel rekin að þau séu í einkaeigu. Það má reyndar leiða líkur að því að það sé betra á tímum mikils umróts í viðskiptaumhverfi að hafa fyrirtæki sem samanstanda af sjálfstæðum litlum einingum sem geta brugðist fljótt við aðstæðum - við markaðinum.  Það getur stórt fyrirtæki í eigu ríkis eða sveitarfélaga ekki, sérstaklega ekki ef það er fyrirtæki sem tekur tillit til annarra hluta og hefur víðari samfélagssýn en einkafyrirtæki sem hugsar bara um hagnað næsta árs. Þannig getur einkafyrirtæki í sjávarútvegi selt kvótann frá byggðalaginu bara vegna þess að verðið er hátt eitt árið en það gæti bæjarútgerð í eigu sveitarfélags aldrei gert, það væri eins og að skjóta sjálfan sig í fótinn. 

Við lifum á tíma þar sem ofurtrú er á fjármagni og óheftu frelsi til að flytja fé milli landa og þeir menn eru dásamaðir mest í fjölmiðlum sem hafa einhvern veginn búið til naglasúpu úr peningum sem þeir hræra saman og alltaf eru búnir til meiri og meiri peningar sem síðan eru teknir út í alls konar lúxuseinkaneyslu í fjarlægum löndum. Æstustu fylgjendur þessarar fjármagnstrúar eru í Sjálfstæðisflokknum og það er mikilvægt að við hin sem ennþá höfum eitthvað til að bera af heilbrigðri skynsemi reynum að hindra eins og við getum hræðilega glópsku Sjálfstæðisflokksins, glópsku sem lýsir sér hvað best í þessari heimskulegu ályktun frá síðasta landsfundi þeirra:  

Ályktun landsfundar Sjálfstæðisflokksins 2007 um umhverfismál og auðlindanýtingu

Landsfundur telur að skynsamleg og hagkvæm nýting náttúruauðlinda Íslands verði best tryggð með því að nýtingar- og afnotarétturinn sé í höndum einstaklinga. Ríkisvaldið hefur ekki öðru hlutverki að gegna á þessu sviði en því að fara með fullveldisrétt þjóðarinnar yfir auðlindunum, þ.á m. að setja skorður við nýtingu og afnotum í því augnamiði að tryggja að auðlindir Íslands verði til staðar fyrir komandi kynslóðir.

Íslensku orkufyrirtækin eru í dag leiðandi þekkingarfyrirtæki Landsfundur fagnar aðkomu einkaaðila að útrás orkufyrirtækjanna. Tímabært er að leysa úr læðingi krafta einkaframtaksins svo að íslensk sérþekking og hugvit fái notið sín til fulls í þeirri útrás. Landsfundur leggur til að skoðaðir verði kostir þess að færa eignarhald ríkisins á orkufyrirtækjum yfir til einkaaðila, sérstaklega með tilliti til samkeppnis- og jafnræðissjónarmiða.

 

Afturhvarf til nýlendutímans

Ég sé ekki mikinn mun á þjóðfélagi þar sem allar auðlindir og framleiðslueiningar eru í eigu auðmanna og auðhringja sem staðsettir eru í New York og London og öðrum stórborgum og á því að vera arðrænd dönsk nýlenda.

Það var hlutskipti Íslendinga í nokkrar aldir.

Græni kallinn í Berlín

Græni karlinn hérna í Berlín heitir Ampelmännchen og hann er líka tákn í stjórnmálum hérna eins og á Íslandi. Hann er tákn fyrir ostalgie en það er fortíðarþrá  eftir lífinu í gamla kommúnistaríkinu Austur Þýskalandi.  Ef til vill er græni kallinn í íslenskum stjórnmálum líka fortíðarþrá eftir þeim tíma þegar Samvinnuhreyfingin var öflugasta viðskiptablokk landsins og samvinnufélögin seldu ull og fisk fyrir olíu í vöruskiptum við Ráðstjórnarríkin og Framsóknarflokkurinn var bændaflokkur. Græni kallinn minnir á sáðmanninn í vörumerki Búnaðarbankans.

Það eru götuljós með grænni konu Ampelweibchen í nokkrum þýskum borgum.

Græni kallinn í Austur Þýskalandi var hannaður af umferðarsálfræðingi sem sagði að fólk myndi bregðast betur við táknum sem hefðu einhverja merkingu heldur ljósum í tilteknum lit. En merking er tvíræð. Á yfirborðinu virðist þetta vera mynd af kalli, rauðum kalli kyrrstæðum út með hendur og grænum kalli á röltinu. Ég vissi ekki af þessum umferðarmerkjum og sá þetta fyrst á Rósu Luxemburgarstrætinu hérna. Ég var undrandi og starði á stoppmerkið og hugsaði "Hvers vegna er mynd af krossi á stoppmerkinu? Hvernig gátu kristnir menn samþykkt það?" Svo þegar ég rýni í merkið með græna kallinum þá get ég ekki betur séð en það sé skírskotun í þekkt germanskt tákn, sólkrossinn eða swastikuna.