Lettland og hið nýja lénsskipulag Evrópu

 

 Í myndböndunum hér fyrir ofan er rætt  við Michael Hudson. Í fyrra myndbandinu ræðir hann um hið gríðarlega alvarlega ástand í Lettlandi en í því seinna um ástandið á Íslandi. Hudson hallmælir sænskum afskiptum í Lettlandi og nefnir þetta nýtt lénsskipulag (neofeudalism). 

Í skilgreiningu á neofeudalism segir: "The concept is one in which government policies are instituted with the effect (deliberate or otherwise) of systematically increasing the weath gap between the rich and the poor while increasing the power of the rich and decreasing the power of the poor ."

Sú áþján sem núna er lögð á  almenning í  Lettlandi er ógnvænleg og óréttlát og Norðurlöndum og öðrum Evrópuþjóðum til skammar. Vonandi bera Íslendingar gæfu til að vera sömu talsmenn og bandamenn Lettlands núna eins og þeir voru í janúar 1991 þegar  leit út fyrir að Sovétstjórnvöld myndu bæla niður sjálfstæðisbaráttu Eystrasaltsríkjanna með innrásarher.

  Rifjum upp brot úr þeirri sögu, söguna af því hvers vegna Jón Baldvin þáverandi utanríkisráðherra Íslendinga varð nánast þjóðhetja í Litháen og  fleir Eystrasaltsríkjum : 

"Landsbergis, forseti Litháens, hafði hringt um miðja nótt og sagt Jóni Baldvini að ef hann meinaði nokkurn skapaðan hlut með því sem hann hefði verið að segja um rétt Eystrasaltsþjóðanna til sjálfstæðis yrði hann að mæta á staðinn. Sagði Landsbergis að það skipti máli að utanríkisráðherra NATO-ríkis sýndi samstöðu í verki. Mun Landsbergis hafa hringt í fleiri erlenda áhrifamenn til að biðja þá um að koma en Jón Baldvin var sá eini sem brást við. Afleiðingin er sú að í Vilníus, höfuðborg Litháens, er að finna götu sem ber nafn Íslands og torgið þar sem utanríkisráðuneytið eistneska stendur í Tallinn er líka nefnt eftir Íslandi."

Myndin er af því þegar Jón Baldvin og utanríkisráðherra Eistlands undirrituðu yfirlýsingu á blaðamannafundi í Tallinn. Skömmu seinna hófst skothríð.

Þá var yfirvofandi stríð í Lettlandi  en núna er líka yfirvofandi stríð. Núna aðeins 17 árum seinna er aftur neyðarástand í Lettlandi og það er ráðist inn í landið og Lettar eru hnepptir í skuldafangelsi.  Fyrir 17 árum voru óvinirnir rússnesk stjórnvöld. Núna eru óvinirnir sænskir bankamenn. Hudson segir okkur frá nöturlegri stöðu. 

Jón Baldvin firrtist við þegar Hudson sagði frá hve grátt leikin Eystrasaltslöndin eru  og segir í þessari grein  Hugleiðing í tilefni af Hudson: Viðbrögð við heimskreppu að Eystrasaltslöndin geti sjálfum sér um kennt, þau hafi farið eftir auðvaldsmódeli USA en ekki eftir norrænu velferðarmódeli þegar þau byggðu upp sitt samfélag.  En Jón Baldvin og þið hinir sem einu sinni voruð eldhugar og hugsjónamenn alþýðunnar og þeyttust um Ísland á rauðu ljósi og spurðum "Hver á Ísland?", hafið þið verið utan Norðurlandanna undarfarna áratugi? Hvar er þetta norræna velferðarsamfélag á Íslandi undanfarinna ára?  Ég lít yfir söguna og sviðið og ég sé ekkert annað en helsjúkt spilaborgarsamfélag þar sem völdin voru fengin í hendur örfárra manna sem stundum voru svo ófyrirleitnir að það líkist því helst að þeir hafi verið eins konar sækópatar, menn sem vita ekki og skynja ekki hvað samhygð með öðru fólki er. 

Það er komin tími til fyrir Norðurlönd að viðurkenna ábyrgð sína gagnvart ástandinu núna í Eystrasaltslöndum, Norðurlöndin hafa ausið inn lánsfé í þessi lönd og núna þegar allt leggst á hliðina í þessum löndum þá geta fyrirtæki þar ekki staðið í skilum.  Mikið eru um að norræn framleiðslufyrirtæki hafi flutt sig þangað, sennilega er mikið af því sem hér er selt undir vörumerki 66 Norður framleitt í Lettlandi. Hér er grein um ferð Samtaka Iðnaðarins árið 2004 til Lettlands lýsir öðruvísi aðstæðum er nú eru þar í landi. 

Eftir fall Sovétríkjanna þá tóku Norðurlöndin Eystrasaltsríkin í nokkurs konar fóstur og usu yfir þau lánsfé.  Norrænir stjórnmálamenn lögðu kapp á að byggja upp bandalag við Eystrasaltsríkin, það eru verulegir hernaðarlegir og stjórnmálalegir hagsmunir auk þess sem ríkin eru svipuð. Á ferðum mínum í Eystrasaltslöndum þá hef ég fundið að það  var norrænt velferðarsamfélag sem var fyrirmynd Eystrasaltslandanna og á tímum Ráðstjórnarríkjanna þá var Finnland fyrirheitna landið  hjá fólki í Eistlandi því finnska er líkt mál og eistneska og fólk þar gat horft á finnska sjónvarpið. Það var mikil aðdáun og velvilji á norrænni menningu og norrænu samfélagi í þessum löndum

Það er ekki að sjá að það sé mikið skjól fyrir Lettland í Evrópubandalaginu núna. Það næðir um almenning í Lettlandi og það næðir raunar um almenning í öllum löndum Evrópu og í USA. En á meðan þá sjáum við stjórnmálamenn í örvæntingu vera að bjarga kerfi sem löngu er hrunið og þeir eru ekki að bjarga almenningi. Þeir eru að bjarga skuldakröfum. Þeir eru að ganga erinda lánardrottna í kerfi sem er hrunið og eina skynsamlega og réttláta leiðin er að semja upp á nýtt um allar kröfur.

Lettland og Ísland eru að mörgu leyti í sömu stöðu núna.

Á Íslandi er svo óburðug ríkisstjórn núna að hún megnar ekki að tala máli almennings á Íslands á alþjóðavettvangi.

"Við þurfum að sættast við alþjóðasamfélagið" segja ráðherrar í ríkisstjórn Jóhönnu. En sjá þeir ekki að sú sátt sem þeir hafa í huga er sátt við lánardrottna örfárra íslenskra bankaeigenda, sátt við skuldheimtumenn sem búa núna  til kröfur á íslenskan almenning með sömu göldrum og þeir bjuggu til loftbólupeninga í trylltu og spilltu fjármálakerfi.  

Við vöknuðum einn daginn upp og var sagt að við værum stórskuldug, við skulduðum ævintýralega háar upphæðir í útlöndum. 

Ég skil vel að ég sé ábyrg fyrir þeim lánum sem ég tek til minna eigin framkvæmda og ég skil líka vel að íslensk þjóð sé ábyrg fyrir þeim lánum sem eru tekin til uppbyggingar á Íslandi. Þess vegna verður að huga vel að þeim lánum og alls ekki taka lán til atvinnuframkvæmda nema hagkvæmniútreikningar sýni að  rekstur sé svo arðbær að  auðvelt verði að greiða upp lánin. Þess vegna ætti ekki að taka lán til samneyslu  nema  líklegt sé  á að skatttekjur framtíðarinnar dugi  til að greiða þau lán.  Ég viðurkenni líka að við sem þjóð séum ábyrg fyrir fé sem  hingað kom í gegnum útrásarvíkinga og sett var í uppbyggingu á Íslandi, jafnvel þó það hafi verið afar fáránleg uppbygging í verslunarkringlum og mörg þúsund tómum íbúðum. En ég viðurkenni allls, alls ekki að almenningur á Íslandi sé ábyrgur fyrir fé sem tekið var að láni í Bretlandi og notað í einhver fjárglæfraævintýri þar í landi m.a. til að kaupa upp breskar verslunarkeðjur og fyrirtæki. Þaðan af síður viðurkenni ég ábyrgð mína á glæpsamlegri og siðspilltri hegðun fjármagnshöndlara sem fluttu fé frá Bretlandi í skattaskjól í aflandseyjum og skálkaskjól hér og þar um  heiminn.

Það eru landráð hjá íslenskum ráðamönnum að skrifa upp á lán sem þröngvað er upp á íslenska þjóð, lán sem vafi leikur á að Íslendingum beri að greiða og lán sem engin möguleiki virðist vera á að borga til baka. 

Ísland á dagskrá eftir viku

Athugasemdir

[Jón Svan Sigurðsson, 22.10.2009 kl. 11:26]

Sæl Salvör.
Ég verð að segja að mér leið verulega ílla eftir að hafa lesið þennan pistil. Það er vegna þess að hvert einasta orð sem þú skrifar er satt og það er sárt að horfa uppá hvernig er komið fyrir þessari þjóð. Og það er sárt að horfa uppá framkomu stjórnvalda gagnvart þjóð sinni. Takk fyrir frábær skrif.  

[Sigurður Kristjánsson (IP-tala skráð) 22.10.2009 kl. 13:25]

Verð að segja að ég er sammála þér að mörgu leyti. Þó efast ég um að það heyrðist hósti né stuna frá okkur Íslendingum ef íslenskir ríkisborgarar ættu Icesave reikningana, gleymum því ekki að ríkisstjórnin sem fór frá í vetur var búin að borga 200 milljarða eða eitthvað í þá áttina inn í peningamarkaðssjóði bankanna og slík aðgerð er líkleg til þess að styðja við ábyrgð okkar á Icesave út frá jafnræðisreglu og svo framvegis. Ég hef heyrt skýringu á því hvers vegna Landsbankinn var svona lengi að koma sér að því að ganga frá því að Icesave reikningarnir yrðu í lögsögu viðkomandi landa. Hún er sú að það hafi verið svo slakar reglu hér á landi um greiðslur til tryggingasjóðs innistæðueigenda að það hafi verið mun ódýrara fyrir bankann að hafa reikningana í íslenskri lögsögu en breskri eða hollenskri, í þeim löndum virðist hafa þurft að greiða meira til slíkra sjóða en hér, þá var það náttúrlega útlátaminna fyrir Landsbankann að draga lappirnar og vera ekkert að koma þessu  margumþvældu reikningum í aðra lögsögu. Hins vegar er þetta leiðindamál, ekki vil ég endilega draga úr því.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 23.10.2009 kl. 01:13]

Sammála Salvör.

kv.Guðrún María.