Græni herinn og herstöðvarandstæðingar í miðborgarmálum

Ég er svo fegin að ekki sé lengur herstöð á Íslandi og helstu stríðin og hneykslismálin séu þegar hershöfðingi og stofnandi Græna hersins hann Jakob Frímann er búinn að plotta sig inn í borgarapparatið. Fyrrum herstöðvarandstæðingar  geta þá notað sína atorku til uppbyggjandi hluta. Birna Þórðardóttir sem í mínu ungdæmi var ímynd hryðjuverkafólks og hættulegra öfgahópa er núna orðinn túrista menningarfrömuður og sýnir túristum slömmlordabyggðirnar í miðbæ Reykjavíkur. Verst að fína  nýja starfið hans Jakobs Frímanns var ekki auglýst, Birna og  allir hinir menningar- og umhverfisaktívistarnir sem búa í Reykjavík hefði þá getað sótt um það.

Ég held reyndar að það séu kannski örlítill blæbrigðamunur á nálgun Jakobs Frímanns og Birnu Þórðardóttur varðandi menningarmál og uppbyggingu.

Birna er byltingarkona. Aldrei getur neinn ásakað Birnu um að ganga erinda auðmanna og stórfyrirtækja.  Ég fór í menningargöngu  Birnu síðasta laugardag. Hér eru nokkrar af þeim myndum sem ég tók. Svona er miðbærinn í Reykjavík í dag.

Mismunandi sjónarhorn 

Birna segir að Hegningarhúsið á Skólavörðustíg sé flottara utan frá séð heldur en séð innan frá af þeim sem þar dvelja

Gámabyggð 

Við túristarnir skoðum gámabyggðina í Reykjavík. Þarna var víst fólk flutt inn í bláa gáminn, það var í blöðunum nýlega.

Krossviðarplötustíll 

Hér segir Birna okkur frá hinum nýja og sívaxandi krossviðarplötustíl sem einkennir slömmlordabyggðirnar. Vonandi kemst Reykjavíkurborg á kortið í arkitektasögu heimsins fyrir sérkenni sín í miðbænum, það er ekki lengur bara sundurgerðin sem einkennir okkar góða miðbæ, það er líka krossviðarplötustíllinn.

Tíminn og vatnið 

Hér er Birna fyrir utan hús í eigu einhvers af vatnssölumönnum heimsins. Hún segir okkur hvað mörg ár stillansarnir hafa verið þar.

Hjarta bæjarins slær í krossviði

Hér erum við stödd  í hjarta miðbæjarins í Reykjavík, á horni neðst við Bankastrætið. Krossplötustíllinn í algleymingi.Sennilega eru borgaryfirvöld svona ánægð með krossplöturnar.

Ég vona að hallargarðar og hús í Reykjavík verði ekki öll víggirtar og krossviðarhamraðar hallir fyrir heimsins vatnssölumenn. En mér finnst líka að drykkjarvatn eigi að vera ókeypis eða sem ódýrast hvar sem er í heiminum. 

Spurt um ráðningu Jakobs Frímanns