Kristín formaður

Kristín Helga var kosin formaður nemendafélags Borgarholtsskóla núna á fimmtudaginn og valdatími hennar hefst næsta vetur. Þetta var snörp kosningabarátta og Kristín og vinkonur  hennar Þura og Lilja sem buðu sig líka fram í stjórnina stóðu í ströngu í vikunni til að ná hylli kjósenda. Þær létu m.a. búa til  áróðursplakat og bökuðu kökur sem þær komu með í skólann. Þær komust allar í stjórnina.

Hér er mynd af kosningaplakatinu þeirra.

Það voru kosnar þrjár stelpur og tveir strákar í nýju stjórnina svo jafnréttismálin eru í góði lagi í Borgarholtsskóla.  Það verður spennandi að fylgjast með félagslífinu hjá borgurum næsta vetur. Borgarholtsskóli er með yngstu framhaldskólum landsins og býr ekki að sömu aldagömlu hefðum og minn gamli skóli Menntaskólinn í Reykjavík. En kosningarloforð Kristínar og kó voru m.a. að stækka glæsiballið, gera bíladaga að árlegum viðburð halda listaviku og lazertagmót (hvað er nú það?) og vera flippuð á fimmtudögum.

Það er gaman að rifja upp félagslífið í MR. Þar var listalíf og sérstaklega leiklistarstarf með miklum blóma og margir sem voru um svipað leyti og ég í skólanum stýra núna listalífi þjóðarinnar . Ég man eftir  Tinnu Gunnlaugsdóttur sem nú er þjóðleikhússtjóri þegar hún lék í Herranótt og ég man hve  áberandi  Hjálmar sem nú rektor Listaháskólans var í ýmis konar listaskrifum og framúrstefnuskrifum í skólablaðinu og ég  var nú reyndar ennþá námsmey í Kvennaskólanum þegar ég fór á hina ógleymanlegu leiksýningu Bubbi kóngur.

Ég man vel eftir tveimur sem léku stór hlutverk í Bubba kóngi, annar var Kári sem ritar Íslendingabók nútímans  sem er ekki lengur sögur af hvernig landnámsmenn skiptu milli sín jarðarskikum á landinu kalda og hrímuga heldur er Íslendingabókin núna kóðinn sem geymdur er í genamassa afkomenda þess fólks sem hingað sigldi fyrir þúsund árum.  Hinn var Davíð Oddsson sem aldrei komst úr gervi Bubba kóngs og var okkar kóngur í marga áratugi og er ennþá. Miðja valdsins og sviptinganna í stjórnmálum á Íslandi færast bara eftir því hvernig Davíð flytur sig milli embætta, hvort hann er borgarstjóri, forsætisráðherra eða Seðlabankastjóri. Áður en Davíð var seðlabankastjóri þá tók ég bara eftir að hvað seðlabankastjórar væru flinkir að spila á píanó. 

Svo man ég eftir Herranóttinni fyrsta árið mitt í MR, ég man eftir þegar ég heyrði Skraparotsprédikun flutta í fyrsta skipti. það var ræðusnillingur skólans hann Kjartan Gunnarsson sem stýrði Sjálfstæðisflokknum áratugum saman sem mælti fram prédikunina það ár. Það er gaman að rifja upp sögu þessarar hefðar en um hana má lesa  hérna um upphaf íslenskrar leiklistarsögu (heimild Leikminjasafn Íslands). Þar stendur:

Í Skálholti höfðu piltar sem sé lengi haft í frammi hefðbundinn skrípaleik eða "gleðihátíð", eins og ein heimild nefnir það. Það var hin svonefnda Herranótt og fór hún fram við byrjun skólaársins. Hún fólst í því að sá piltanna, sem lenti í efsta sæti við röðun í efri bekk, var krýndur konungur, en aðrir léku ýmsa embættismenn, þ. á m. biskup. Einn þáttur þessarar athafnar var svokölluð Skraparotspredikun, sem "biskupinn" hélt og var skopstæling á stólræðum presta. Virðist hún hafa orðið vinsælt lestrarefni, a.m.k. eru til um tuttugu afskriftir af henni. Enginn veit hins vegar hver sá Skraparot var, sem ræðan er kennd við; hugsanlega einhvers konar leikbrúða sem piltar báru í skrúðgöngu um staðinn og "biskupinn" ákallaði svo. Texti dagsins, sem lagt var út af, gefur hugmynd um tóninn: "Hver sem misbrúkar mínar dætur á jólunum, hann mun ei sjá mína dýrð á páskunum, en hver sem ei misbrúkar mínar dætur á jólunum, hann skal sjá mína dýrð á páskunum." Í textanum kemur fram hverjar þessar "dætur" eru: tóbaksstubbur og kertisskar, sem voru piltum mikil nauðsynjavara um löng vetrardægur í dimmum og köldum vistarverum.

 Nýju framhaldsskólarnir á Íslandi eiga eflaust eftir að koma sér smán saman upp hefðum eins og MR og það verða eflaust öðruvísi hefðir. Það verður líka þannig að þau sem eiga eftir að verða leiðtogar í menningu, listum og stjórnmálum á Íslandi í framtíðinni fá sína fyrstu skólun og tækifæri til að spreyta sig í ýmis konar félagslífi í framhaldskóla.