Eftirmæli Vöku

"Ég var farkennari á fjórða tug ára og gat ekki haft með mér bækur af þeirri ástæðu, að hryggurinn á klárnum mínum átti sín takmörk. í þessi ár gat ég aldrei lesið bók, svo lestur væri. Ég varð að vinna fyrir skepnunum mínum á sumrin og það leyfði ekki lestur nema i snarheitum. Sá lestur fór fyrir ofan garð og neðan og gleymdist."

 

Þessi orð eru úr viðtali við frænda minn Sigurð frá Brún árið 1962 en Sigurður er þá aldraður maður og hættur kennslu og vinnur sem næturvörður við að gæta olíutanka í Skerjafirði og hefur núna tíma til að lesa. Sigurður frá Brún var hestamaður og skáld hinna íslensku heiða og reiðleiða og hann mælir bókmenntir og kennslu í hestburðum  og hvað búsmali hans þarf mikið fóður.  Þorsteinn G. Gunnarsson hefur undanfarna daga rifjað upp í nokkrum bloggpistlum frásögn Sigurðar á því þegar hann braust til Reykjavíkur á tímum Spánarveikinnar til að setjast þar í Kennaraskólann (sjá fyrsta , annan, þriðja og fjórða pistil Þorsteins) 

 

Fyrir meira en tuttugu árum þá var haldið niðjamót afkomenda Halldóru frá Hvassahrauni og Hannesar smiðs á Eiðsstöðum og tók ég að mér að setja upp vefsíðu með ættartölu og frásögnum af gengnum ættmennum. Vefurinn er ekki ennþá uppi en ég man að ég skrifaði þar frásögn af Sigurði á Brún og fjölskyldu hans. Það er harmsaga. Móðir hans Anna var dóttir Halldóru og Hannesar. Sonur Sigurðar kom þá til mín og gaf mér tvær ljóðabækur Sigurðar. Ég hreifst af ljóðum Sigurðar og læt hér fylgja eitt ljóð sem Sigurður las upp í útvarpi, það er eftirmæli um hestinn hans Vöku. Ég skrifaði ljóðið upp eftir þessari hljóðupptöku þannig að eitthvað kann að vera rangt haft eftir.

 

Eftirmæli Vöku

 

Haustið situr hnjúk við röð

hrími smita steinar

skipta litum birkiblöð

bleikar titra greinar.

Hryðju deigju við haustsins spor

hvað má feigum bjarga

kaldur beigur, von um vor

veður fleyga marga.

Vaka smáa, frá og fríð

féll að gráu hrími

hrörnuð, dáin hennar tíð

hyggst ég dá í rími.

Er við fundum leið um land

ljúfa stund að kófa

flóa, grundir, gráan sand

greip hún undir hófa.

Teiga grýtta tók hún skeið

tölti þýtt á hrjónum

allt var hvítt er umleið

og sem nýtt við sjónum.

Frostna lá og feigðarbrún

framhjá bláum ökrum

mjúkum, hnáum hefur hún

hlaupið fráum tökum.

Kjass var fingri um taumatak

tók hún slynga spretti

er í kringum bágrænt bak

beygði hringa setti.

Mjúkum tökum vann hún veg

æ slök í brýnum

Góða Vöku átti ég

æðri stökum mínum.

 

Tenglar

Vikan - 47. Tölublað (22.11.1962)

Viðtal við Sigurð frá Brún

https://timarit.is/files/15475267

https://timarit.is/files/15475270

https://timarit.is/files/15475361

 

Bloggpistar Þorsteins Gunnarssonar

(sjá fyrsta , annan, þriðja og fjórða pistil Þorsteins) 

Myndin er frá Commons.wikimedia.org