Háttatal hið minna - Sá lipri limrusmiður

Ég er skáld. Ekkert sérstaklega afkastamikil enda eru gæði skáldskapar ekki mæld í orðaflóði. Ég er svona eins ljóðs skáld því ég hef bara birt eitt ljóð opinberlega og það er ljóðið Eldborg. Það er tileinkað þjóðskáldinu Davíð frá Fagraskógi og Rimahverfinu í Reykjavík og það  er skírt eftir loðnubræðsluskipinu Eldborg sem brann í Reykjavíkurhöfn.

En metnaður minn í skáldskap er eða var mikill og ákvað ég snemma að gera eins og Snorri Sturluson og fleiri andans stórmenni, ég ákvað að semja háttatal. Afköst mín í samningu háttatalsins eru jafnmikil og í skáldskapnum - það er sem sagt bara komið eitt erindi. Og ekki víst að þau verði fleiri. Hugmyndin var samt góð, ég ætlaði að gera háttatal þar sem ljóðmælandinn hrakyrti  og skammaðist út í einhvern annan bragarhátt og það gengi á með bölbænum milli bragarhátta með meiri ofsa en Siguður Breiðfjörð og Jónas Hallgrímsson í sínum rímnaslag.  En hér er sem sagt Háttatal hið minna, bara eitt erindi og það er ferskeytlan sem hefur orðið og bösótast út í hinn nýja sið, limruna sem hingað barst með engilsaxneskum og er að ryðja burt öðrum háttum. 

Sá ég lipran limrusmið
ljóða sníða glingur.
Brýna í hnipri hnífinn við
hnjóð, í níði syngur.

Það eru margir góðir limrusmiðir og skáld hér á Moggablogginu og í öðrum kimum íslenskra netheima, þjóðskáldin Þórarinn Eldjárn yrkir í dag afbragðslimru um þær stöllur Guð og Djöfulina og núna þegar fylgið veltur til og frá í skoðanakönnunum þá  kastar Jóna fram fyndnum og  sumarlegum limrum um landfundina hjá Samfylkingunni og Sjálfstæðisflokknum og veltinginn á Kristni H. Gunnarssyni.

Þó ég yrki nú ekki mikið sjálf þá finnst mér feiknagaman af því að  lesa og fara með góð kvæði og frábært að lesa ljóðablogg. Ég ætti kannski að fara að læra meira um bragfræði, hér er   bragfræðivefur Halls og hér er háttatal Baggalúts. Þar eru margir nýjir bragarhættir svo sem aulaháttur, dólgsháttur og málsháttur. 

Athugasemdir

[Jón Bragi (IP-tala skráð) 18.4.2007 kl. 16:08]

 Góð ferskeytla hjá þér. Ég er mikið á því að okkar gömlu bragarhættir megi ekki deyja út. Þetta er eitt af því fáa af fornri menningu sem við eigum að yrkja stökur og ekki síst að kveða þær. Við eigum einga söng- eða dansahefð, eingar þúsund ára dómkirkjur eða slíkt en þetta eigum við. Eina íþróttahefðin sem við eigum er glíman, ámáttlegasta íþrótt sem til er. Sjálfsagt tilkomin af fátækt, engin íþróttaáhöld til staðar. Bara buxnastrengurinn sem menn rifu í hver hjá öðrum. Ég veit einn sem komst aðeins lengra með háttatalið en þú en það er Sveinbjörn Beinteinsson.  Honum fannst seinlegt að safna dæmum í bók sína um bragarhætti og tók sig því til og orti samtals 450 vísur, sína með hverjum hætti! Þetta háttatal er hægt að sjá á síðu Kvæðamannafélagsins rimur.is og það sem meira er þá er hægt að heyra sjálfan kallinn kveða hluta þeirra.