Týndi síma og bíl í Texas

Á vorjafndægri flaug ég til Boston, ég kom þangað seint um kvöld og gisti þar eina nótt í Winthrop á hóteli rétt hjá flugvellinum. Eldsnemma í morgun flaug ég til Austin í Texas, það var reyndar dáldil seinkun á fluginu vegna þess að þegar vélin ætlaði að hefja sig til lofts þá fór rafmagnið af vélinni. Fólki fannst þetta ekkert allt of traustvekjandi en vélin lenti heilu og höldnu í Austin. Ég tók bílaleigubíl á flugvellinum og fór að nördast í nokkrum tölvubúðum.  Fékk létt panikkast þegar ég uppgötvaði að ég hafði týnt símanum mínum, það er alls ekki þægilegt í útlöndum. Ennþá meira stress þegar ég uppgötvaði að ég hafði týnt bílnum í einhverju af þeim þúsundum stæða sem voru í verslunakeðjuþyrpingunni. Ég gat ómögulega munað hvernig bíl ég var á eða hvar ég hefði lagt honum, mundi ekkert nema að hann var eitthvað bláleitur tveggja dyra, eina kennileitið var að ég mundi að ég hafði sett bókina Paradís í framsætið. Paradís er sakamálasaga eftir Lísu Marklund. Ég var dágóða stund að skima inn í bíla í leit að Paradís.  Þá mundi ég eftir að ég var með einhverja pappíra frá bílaleigunni og þegar ég skoðaði þá betur þá sá ég að númerið á bílnum var þar skráð. Þá fann ég strax bílinn aftur. Svo hafði ég týnt símanum einmitt í farþegasætinu við hliðina á Paradís svo gleði mín var tvöföld, ég fann síma og ég fann bíl. Svo tókst mér að staðsetja hvar ég væri í heiminum með því að kaupa risastórt götukort af Austin í Barnes og Nobles bókabúð og biðja afgreiðslumanninn að segja mér hvar ég væri stödd á kortinu. Það kom á hann og hann gerði mikið veður út af þessu, kallaði til samstarfsmann til að standa vaktina á kassanum af því hann þyrfti að sýna mér hvar ég væri. 

Eftir að ég fann út hvað ég var og var komin með nákvæmt kort þá var auðvelt að rata, ég brunaði þjóðleiðina gegnum bæinn og villtist reyndar nokkrum sinnum eins og maður gerir jafnan á amerískum vegakrossunum en ég komst svo á leiðarenda. Ég sá nú lítið af Austin í dag annað en verslunarmiðstöðvar, flugvöllinn, Interstate vegina og mótelahótelin. Það var nú líka rigning á köflum og kannski ekki svo gott að vera í miðbænum. 

Athugasemdir

[Ester Sveinbjarnardóttir, 23.3.2007 kl. 07:09]

Allt er gott sem endar vel, þú ert ráðagóð Salvör.

[Fjóla Þorvaldsdóttir (IP-tala skráð) 23.3.2007 kl. 17:22]

Sæl Salvör.

Eitthvað kannast ég við lýsingu þína. Þetta kemur reglulega fyrir mig í Smáralind, man aldrei hvar ég legg bínum. Eftir að ég fékk lykil með fjarstýringu er þetta skárra, því nú blikka ljósin á bílnum þegar hann er opnaður og ég elti ljósið. Fall er farar heill svo það verður örugglega allt upp á við úr þessu. Góða skemmtun.

[Kristín Helga Magnúsdóttir (IP-tala skráð) 28.3.2007 kl. 02:39]

þetta ert svo mikið þú mamma ^^,

gott að þú skemmtir þer vel úti :D

[olga (IP-tala skráð) 29.3.2007 kl. 06:39]

Uss,bara borgar sig ekki að spyrja kanann til vega, getur aldrei viðurkennt að hann viti það ekki. Bullar bara og fer svo helst út í allt aðra og marga sálma, maður er kurteis og hlustar á þetta raus , en er löngu samt búinn að loka eyrunum. Stundum á maður samt vonda daga og segir pirraður, ´ég spurði þig ekki að þessu´, eða , ´komdu þér að efninu maður´. Bý í BNA svo maður kannast við það