Alkul er nýja kreppuorðið

Það er sárt fyrir okkur Íslendinga að hafa núllast niður í ekki neitt eftir að kasínókapítalisminn hrundi á Vesturlöndum og allt fraus fast. Hvergi fraus það fastar en hér á eyjunni - staðnum Íslandi sem skyndilega varð meiri eyja og færðist fjær öllum meginlöndum með hruninu. En við hinir hrímugu klakabúar erum vel sjóuð og vel snjóug og eins og fröken Snilla  í bókinni Lesið í snjóinn eftir  Peter Høeg kann 19 orð yfir snjó þá kunnum við vel að fela núllpunktinn undir snjóalögum.

Alkul er á öðrum tungumálum Absolute zero, orð sem er notað fyrir algjört núll.

Alkul á nokkrum tungumálum:

Alkul

Absolut nulpunkt

Absoluter Nullpunkt

Absolute zero

Zéro absolu

Zero assoluto

Zero bezwzględne

Det absolutte nullpunkt

 

Bókin um fröken Smillu sem kunni svo vel að lesa í snjóinn hefur líka mismunandi titil eftir tungumálum. Hér eru nokkrir.

Smilla's Sense of Snow

Fröken Smillas känsla för snö 

FRÖKEN SMILLAS FORNEMMELSE FOR SNE

Lesið í snjóinn

Fräulein Smillas Gespür für Schnee

Sakamálasagan er bókmenntir nútímans og ef til vill er samfélagsrýni sú sem þar er meira nærri lagi en sú sem við fáum úr pressunni og ljósvakamiðlum sem sjá ekki vatnið sem þeir synda í- vatn sem kannski er ekkert vatn heldur helkuldi og íshella sem drepur allt kvikt. Sakamálasagan um glæpinn mikla spinnst áfram á Íslandi en það er samt ekki ljóst hver glæpurinn er þaðan af síður hverjir sökudólgarnir eru. Ef til vill mun það ekki koma í ljós fyrr en þessarri manngerðu ísöld linnir og  einhverjir sérfræðingar munu í framtíðinni ráða í teiknin sem koma í ljós þegar jökullinn hopar.

En það eru átta ár síðan ég skrifaði blogg um snjólestur fröken Smillu, ritdóm um bók sem ég las aldrei, bara byrjaði á. Ef til vill er lausnin á gátunni í þeirri bók líka sakbending fyrir Ísland og hrunið hérna, alveg eins og bókin Karlar sem hata konur

Hér er bloggið um bókina sem ég las aldrei:

 

19.7.01
      ( 12:21 PM ) Salvor Gissurardottir  

Lesið í snjóinn í júlí

Nýtt tímabil er hafið í lífi mínu. Tímabil það sem allt er í röð og reglu, hlutirnir á sínum stað og ég skila bókum á bókasöfn. Þetta hófst allt með því að ég skilaði hljóðbókum á Blindrabókasafnið. Þær bækur hef ég haft undir höndum í næstum eitt ár og voru þó ekki teknar út í mínu nafni. Ég ætlaði bara alltaf að hlusta á sögurnar til enda áður en ég skilaði. Önnur hljóðbókin var Atburðir við vatn og hin var sakamálasagan Lesið í snjóinn eftir danska höfundinn Peter Høeg. Um þá bók segir:

"...mens civilisationskritikken i samtidsromanen Frøken Smillas fornemmelse for sne (1992) kredser om forskellen mellem verdensbilleder. Ved at udstyre sin centrale figur med en dobbelt kulturel baggrund skildrer Høeg Danmark som et administrations- og overvågningssamfund."

Ég hef margoft reynt að halda áfram að hlusta á söguna af ferð hinnar grænlensku Smillu út á heimskautaísinn þar sem ég endaði í september síðastliðnum en það gengur ekki. Úr því að ég get ekki hugsað til þess að hlusta á þessa sögu án þess að yfir mig hellist myrkur, skelfing og ískuldi þótt um hásumar sé þá verð ég víst bara að lifa með því að vita ekki hvað beið hennar á landinu kalda. Atburðir við vatn verða líka alltaf bara kyrralífsmynd í huga mínum, ekki saga. Skrýtið samt að ég skuli hafa byrjað að hlusta á tvær sakamálasögur á þessum tíma og báðar bera þær titil sem sóttur er til vatns - held reyndar að sakamálasögur og sú hugfróun sem menn sækja í þær sé tengd hinni eilífu og vonlausu baráttu mannanna við að sigrast á dauðanum - að þeir geti með tækni sinni, ráðkænsku og snilld fundið lykilinn að lífinu.

Alkul í bílasölu