Spænska veikin

Mig dreymdi síðustu nótt draum. Mér fannst ég vera stödd inn í svefnklefa með kojum í tréhúsi með þremur mjög öldruðum konum, ein vakti sérstaklega athygli mína, hún var mikið máluð og svona lífleg og listræn, kona sem eldist ekkert var kona sem kveður að. Eina konuna kannaðist ég við en hún er látin. Það sem ég man eftir er að mér fannst húð hennar einkennileg, mér fannst hún einhvern veginn hafa leystst upp og gengið í samband við umhverfið, það voru einhvers konar útfrymi á höfði hennar á tveimur stöðum. 

Þegar ég vaknaði velti ég fyrir mér hvort þessi draumur væri tengdur kosningunum í dag, ég fann í huga mínum enga tengingu nema að daginn áður hafði ég farið í vinnustaðaheimsókn í Latabæ og þar voru okkur sýndar dúkkur, dúkkur sem voru úr viðkvæmu latexefni sem þoldu ekkert hnjask og voru geymdar í myrkri.  Ég man að ég spáði í hvort að Guðrún Eva Mínervudóttir hefðu lýst svona viðkvæmum brúðum svona í Skaparinn, brúðum sem þoldu ekkert hnjask.

Svo var kveikt á útvarpinu í morgun og ég var að hlusta á einhvern þátt, man ekki hvaða þáttur það var en fjallað um bókmenntir og dáin skáld og legstaði þeirra, það var um leiði í Suðurgötukirkjugarðinum, leiði skálda og rithöfunda. Það var talað um staðina þar sem hvíla Einar H. Kvaran og   Jón Trausti  og það kom fram að Jón Trausti lést úr spænsku veikinni árið 1918.  Leiðsögumaðurinn um kirkjugarðinn sagði líka frá því að í Suðurgötukirkjugarðinum er ákveðið svæði þar sem hvíla þeir sem dóu úr Spænsku veikinni.

Mig minnir að hafa heyrt að Jón Trausti hafi búið í bakhúsinu sem snýr að húsinu sem ég bjó í við Bjargarstíg. Mig minnir að hafa líka lesið að í húsinu  sem ég bjó í hafi Fornólfur búið.

Ég las svo fréttirnar núna síðdegis og finnst núna þessi draumur hafa meira tengst þeirri veiki sem núna breiðist út í Mexíkó og er ef til vill komin til Vesturlanda. Þetta er inflúensa af sama stofni og spænska veikin.

Mexico flu 'a potential pandemic'

Killer swine flu 'could be global pandemic'

CDC: Swine flu viruses in U.S. and Mexico match

 

 

 

Mikill viðbúnaður hjá WHO vegna svínainnflúensu

Erlendir kröfuhafar hafa andlit - andlit Philips Greens

Eitt ömurlegasta augnablik Hrunsins var þegar Jón Ásgeir flaug hingað í einkaþotunni sinni með breskan hrægamm skömmu eftir að breski forsætisráðherrann hafði látið setja íslenska banka undir hryðjuverkalög. Það var viðbjóðslegt þegar auðmaðurinn Philip Green gekk hér á fund viðskiptaráðherra og ráðamanna og vildi kaupa eignir Baugs á 10 % af bókfærðu verði og það kom fram í fjölmiðlum að hann ætti skuldirnar á Baug og Jón Ásgeir sagði að sá sem ætti skuldirnar ætti fyrirtækið. Ef gerð hefur verið fjármálaárás á Ísland þá er það af mönnum eins og Philip Green.

Þegar Steingrímur segir að við íslenska þjóðin megum ekki fá upplýsingar rétt fyrir kosningar um skýrslur sem samt eru til og vísar til að það verði að kynna þær fyrir erlendum kröfuhöfum þá metur Streingrímur hagsmuni Philips Green hærra en íslensks almennings. Og heldur Steingrímur virkilega að Green og fleiri kröfuhafar muni ganga þegjandi að einhverjum tilbúnum afskriftum upp á 75% sem menn í þjónustu ríkis sem tók yfir banka með lögum reiknuðu út?

Röksemdir Steingríms um hvers vegna megi ekki birta skýrsluna rétt fyrir kosningar eru álíka trúverðugar og röksemdir út af leyndinni í Icesave málinu? Af hverju ætlar þessi ríkisstjórn að halda áfram sama skollaleik og vanhæfa ríkisstjórnin sem hrökklaðist frá völdum í janúar?

Af hverju ætlar þessi ríkisstjórn sem í dag leggur dóm sinn í hendur kjósenda að ganga erinda Philips Greens og annarra erlendra auðmanna?

Afskrifa 75% fyrirtækjalána

Leiðtogaþáttur á RÚV - Hver vann?

Sjónvarpsumræða ein og sér er mjög grunn. Það er ekki hægt að ræða vanda Íslands á sekúndubrotum og taka afstöðu til þess hverjum þú eigir að fela umboð til að fara með atkvæði þitt með því að horfa á einn þátt. Það verður að gera ráð fyrir að fólk hafi kynnt sér flokkana og hvað er bak við þá, ekki bara leiðtogana heldur allt hitt fólkið og stefnuskrá og vinnubrögð og hve trúverðugir flokkarnir eru.

Þrjár hreyfingar eru alls ekkert trúverðugar núna og ábyrgir kjósendur geta strax útilokað þær. Það eru Sjálfstæðisflokkurinn sem er í molum  vegna  innri átaka og upplausnarástands sem bætist við hörmulega hugmyndafræði sem steypt hefur heilli þjóð í glötun og afleita stjórnsýslu og hvern afleikinn á fætur öðrum á örlagatímum. Úr leik er líka Frjálslyndi flokkurinn sem hefur spænst niður í frumeindir og virðist mér enginn geta unnið með öðrum í því skrýtna rekaldi sem sá flokkur er orðinn. Ástþórsframboðið hefur aldrei verið valkostur fyrir óbrjálaða Íslendinga og þarf ekki að eyða fleiri orðum á það.

Eftir standa þá Framsóknarflokkurinn, Samfylkingin og Vinstri grænir og Borgarahreyfingin.  Leiðtogar þessara fylkinga stóðu sig allir vel, hver á sinn hátt. Jóhanna var svona umfaðmandi og fjarlæg, þessi sem er góð við alla sem eiga bágt og pælir ekki í hvaðan peningarnir koma eða hvernig heimurinn utan Íslands spilar inn í þetta. Steingrímur fór úr hinu vanalega "Éttann sjálfur" gervi sínu og átti góða spretti þegar hann var að útskýra hvers vegna núna þyrfti leyndarhjúp og dulkóðun utan um allt sem gerist í rannsókn á bankahruninu, það væri liður í að allt væri mjög ljóst og gagnsætt í stjórnsýslunni, Vinstri grænir hefðu ekkert að fela. Verð að viðurkenna að ég skildi ekkert í þessum röksemdafærslum hjá Steingrími en hann sagði þetta mjög mjúklega og fallega og notaði alls konar lögfræðiorð þannig að þetta virkaði mjög vel og svæfandi, Steingrímur virtist alveg vera að ná þessum geir-haarde-leynum-fyrir-almenningi-hver-staðan-er  stíl, Steingrímur er að ná þessum fjármálaráðherratakti Íslands, sama takti og sleginn var í tíð Geirs Haarde og Árna Mathiesens.  Þór frá Borgarahreyfingunni var skemmtilega Framsóknarlegur í sínum málflutningi, hress rödd íslensks almennings sem skilur að það er ekki allt með felldu. 

En auðvitað vann Sigmundur Davíð. Hann stýrði umræðunni og átti senuna í upphafi þáttarins og það er flott að Framsóknarflokknum tókst að velta stjórnmálaumræðunni daginn fyrir kosningar frá því að velta sér endalaust upp úr hver borgaði hvað í prófkjörinu hans Gulla fyrir nokkrum árum upp í hvernig staða Íslands er í mesta efnahagshruni sem nokkur þjóð hefur gengið í gegnum síðan á dögum heimskreppunnar á þriðja áratug síðustu aldar og hvernig stjórnvöld leyna okkur stöðunni rétt fyrir kosningar og síðast en ekki síst einhverjar raunhæfar lausnir um hvernig eigi að stöðva hrunið og koma í veg fyrir annað hrun.  Það eru innantómar tillögur sem koma frá stjórnarflokkunum, svona yfirklór og leyndarhjúpur, finnst stjórnvöldum ekki kominn tími til að hætta að blekkja okkur?

Samfylkingin enn stærst

Hverju er verið að leyna? Hvar er fjórða valdið?

Bankahrunið kom mér ekki á óvart. Ég hafði vikurnar áður fylgst með fjármálakerfi heimsins hrynja og það gat ekki annað gerst en íslenskt fjármálakerfi færi líka á hliðina. Það var bara daga- og vikuspursmál. Það kom mér meira á óvart hve lengi íslensk stjórnvöld héldu áfram að blekkja okkur íslensku þjóðina og það kom mér líka á óvart hvernig blekkingar- og spillingarvefur var samtvinnaður og samþræddur um stjórnmál, viðskipti og fjölmiðla. Það var engin viðspyrna hér á Íslandi þann tíma sem undarlega ástand varði. Það kom mér líka á óvart eftir bankahrunið að stjórnvöld héldu áfram að blekkja almenning og leyna ástandinu fyrir okkur. Við vitum ekki ennþá hvernig ástandið er, við vitum ekki hvort og hvað stjórnvöld eru að gera í málinu og við vitum ekkert um hvernig miðar í því sem þó er allra mikilvægast í þessu máli, við vitum ekki hvernig eða hvort er verið að semja um niðurfellingu á þeim skuldum sem hvíla á þjóðinni. Ríkisfjölmiðillinn RÚV  fjallar ekkert um aðalmálið, ekkert um hvað er að gerast en lætur alla umræðuna snúast um hvort einhver Sjálfstæðismannablók fékk einni milljón meira eða minna í prófkjörsstyrki.  Hvers vegna standa fjölmiðlar sig ekki á vaktinni og krefjast þess að fá strax þessi gögn?  

Bankahrunið kom mér ekki á óvart. En viðbrögð breskra stjórnvalda komu mér á óvart og það var versta augnablik Hrunsins þegar ég sá forsætisráðherra Bretlands á sjónvarpsskjánum tala niður til mín og allra Íslendinga og smána okkur í alþjóðasamfélaginu og hóta okkur.  Það var sjokk, það var eins og ég hefði verið ásökuð um einhvern glæp sem ég vissi ekki hver var og hvernig í ósköpunum ég væri orðin bendluð við hryðjuverk.  Ég man ennþá hvernig mér leið og hvað ég hugsaði. Ég man hvað ég fylltist miklum viðbjóði á breska forsætisráðherranum og orðræðu hans, hvernig hann teiknaði mig og mína þjóð upp sem óvini og ég fylltist skelfingu. Ég sá orðræðu hans eins og spunameistaraunnin vef sem væri að teikna upp óvininn, þessi fjölmiðlaumræða væri til að undirbúa seinni tíma árás á Ísland. Ég þakkaði Guði fyrir að Ísland væri í Nató og hugsaði að sennilega væri besta vörnin við það varnarbandalag að þjóðirnar réðust ekki á aðrar þjóðir innan bandalagsins. 

Ég hugsaði líka að svona hlyti upplýstu fólki í Bagdad í Írak  þegar það horfði á orðræðu Bush rétt áður en Írakstríðið hófst. Það hafi fyllst þessum sama viðbjóði og hugsað hve mikið sannleikanum gæti verið hagrætt, hvernig  Bush ráðist á Írak til að leita að einhverjum kjarnorkuvopnum sem aldrei voru þar eða kannski til að tryggja yfirráð yfir olíu, hversu auðvelt yrði ekki fyrir Gordon Brown að réttlæta innrás í Ísland til að leita að einhverjum icesave peningum hérna.

Íslensk stjórnvöld skulda okkur almenningi á Íslandi strax útskýringar á hvað gerðist. Hvers konar kosningar eru það þar sem almenningur fær engar upplýsingar um um hvað er kosið og hvað gerðist á síðasta kjörtímabili? Hvar eru allar þessar þúsundir sem hafa atvinnu sína að því að miðla upplýsingum og eru ríkisstarfsmenn?

Hvers konar upplýsingasamfélag er Ísland?

Siv segir atburði ævintýralega

Mörgæsir á Austurvelli - Opinn hugbúnaður

"Þegar öllu er á botninn hvolft er traust efnahagsstjórn stærsta velferðarmálið" auglýsti Sjálfstæðisflokkurinn fyrir síðustu kosningar. Núna hefur öllu verið á botninn hvorft og það ætti því ekki að koma á óvart að Mörgæsir  komi til Íslands í ár þó þær haldi sig alla jafna á hinum helmingi jarðarinnar. Ég hef áreiðanlegar heimildir fyrir því að Austurvöllur fyllist af mörgæsum þegar líður á daginn. Ein slík lagði út í íslenska vorið héðan frá heimili mínu, hún er að dimmitera með Borgarholtsskóla í dag. 

Annars eru mörgæsir táknmynd í tölvuheiminum, táknmynd frjáls hugbúnaðar, táknmynd linux hugbúnaðar. Ég vil benda á handbók um stafrænt frelsi

Á þeim krepputímum og upplausnartímum sem núna ganga yfir þá ættum við öll að skoða opinn og ókeypis hugbúnað. Satt að segja er slíkur hugbúnaður eini raunverulegi kosturinn fyrir þann sem þarf að spara en leggur samt áherslu á nýsköpun.

Það er ekki eingöngu að það sparaðist mikið fé þegar ekki þarf að borga leyfisgjöld af hugbúnaði heldur er miklu auðveldara um vik að breyta hugbúnaði þegar kóðinn er opinn og ekki þarf að standa í miklu og flóknu höfundarréttarvafstri við t.d. að fá að þýða hugbúnað á íslensku.

Árið 1986 var ég námstjóri í tölvufræðum fyrir grunnskóla og framhaldsskóla á Íslandi. Þá var ekkert efni til á íslensku, engin kennsluforrit eða notendaforrit voru íslenskuð. Ég skrifaði þá mörgum erlendum söluaðilum kennsluhugbúnaðar og reyndi að fá leyfi til að þýða tölvuforrit og stafrænt kennsluefni til notkunar í íslenskum skólum en það var annað hvort svo svimandi upphæðir sem beðið var um eða svona litlum markaði eins og Íslandi var ekki sinnt af stórum útgáfufyrirtækjum eða enginn vissi hver átti höfundarréttinn. 

Að flytja inn hugbúnað þá var meiriháttar mál, það þurfti að fylla út skýrslur, það þurfti að greiða toll og innflutningsgjöld og sökuskatta og sækja um gjaldeyri og senda greiðslu til seljanda. Svo var hugbúnaður jafnan með einhvers konar læsingum sem áttu að koma í veg fyrir að hann væri ólöglega afritaður. Það þýddi að ef diskettan sem hugbúnaður kom á t.d. kennsluforrit í stærðfræði fyrir krakka eyðilagðist þá var ekki hægt að nota hann neitt meira í kennslu, það var alltaf vitavonlaust að ætla sér að fá nýjar diskettur frá söluaðila erlendis nema fara aftur í stórkostlega skriffinnsku og borga aftur fyrir forritið. 

Bara þessi atriði sem ég hef hérna talið upp urðu til þess að íslensk börn og ungmenni höfðu í skólakerfinu ekki aðgang að ýmis konar hugbúnaði sem þegar var kominn í notkun erlendis þrátt fyrir að hér væru skólar og heimili velbúnir varðandi tölvur. Ástæðan fyrir mikilli tölvueign hér var sú að hér var um tíma ekki innfluttningsgjöld af tölvum og voru þær því hlutfallslega ódýrari hér. Bara þessi ráðstöfun að fella niður gjöld af tæknivörum um tíma gerði mikið fyrir íslenskan tölvu- og hugbúnaðariðnað. Reyndar var það svo á þessum árum og er raunar ennþá að hugbúnaður flæddi eftir óformlegum og ólöglegum leiðum, það var gríðarlega mikið um ólöglega afritun á hugbúnaði. 

Ef þessi ólöglega afritun hefði ekki átt sér stað þá efast ég um að hæfni ungra Íslendinga sem núna starfa í tölvugeiranum væri eins mikil og hún er í dag. Vonandi er ástandið þannig að núna er sem mest af hugbúnaði í fyrirtækjum á Íslandi löglega fengið og löglega afritað. Það er enginn ástæða til að ætla annað, núna hafa fyrirtæki sem selja hugbúnað mætt breyttum markaðsaðstæðum með að bjóða upp á verð og samninga sem fólk ræður við.

Skólanemendur eiga nú í dag  kost á að kaupa stóra og öfluga hugbúnaðarpakka á sérstöku mjög lágu skólaverði og verð til almennings hefur líka lækkað. Þetta gerist kannski að hluta til vegna þess að það þýðir ekki að selja dýrum dómum einhvern hugbúnað sem allir geta hlaðið niður ókeypis af sjóræningjavefjum. En þetta gerist líka vegna samkeppni. Harðasta samkeppni sem séreignarhugbúnaður fær núna er frá  opnum hugbúnaði  sem dreift er ókeypis, frá stóru samfélagi sem stækkar dag frá degi, frá samvinnufélögum nútímans  þar sem fólk vinnur saman að framleiðslunni í stórum samfélögum og fylgir ekki því kerfi verðmyndunar sem við erum allt of föst í að sé hið eina rétta, kerfi sem byggir á hámörkun ágóða og framboði og eftirspurn. Hagfræði opins hugbúnaðar er meira hagfræði þess sem er ókeypis en þarf bara að dreifa, hagfræði þeirrar hugsunar að verðmætið eykst eftir sem af er tekið, verðmæti eykst eftir því sem fleiri taka þátt í samfélaginu og verðmætið er ekki mælt í peningum heldur notagildi.

Á krepputímum eins og núna þá er auðvitað ekkert vit í að borga fyrir það sem maður getur fengið jafngott ókeypis. Þess vegna er stórundarlegt að ekki skuli allir opinberir aðilar vera farnir rakleiðis yfir í opinn og ókeypis hugbúnað, það er eina vitið! 

Hér áður þá var röksemdin sú að það þyrfti mikla vinnu við að aðlaga og þjónusta opinn hugbúnað, leyfisgjöldin og kaupverðið væri bara hluti af pakkanum. Það er víst alveg satt en einmitt núna þá er það innlend vinna fyrir innlent tölvu- og tæknifólk, fólk sem fyrir skömmu síðan var önnum kafið við að þjónusta fjármálastofnanir og banka, fólk sem við megum alls ekki við að missa úr landi, fólk með hæfni sem alls staðar er eftirspurn eftir. Við þurfum að stöðva atgervisflótta frá Íslandi og það gerum við ekki best með því að halda áfram að reisa kreppuhallir þar sem flestir sem starfa eru farandverkamenn frá Austur-Evrópu. Það eru því miður mest þannig störf sem tillögur stjórnmálaflokka eins og Samfylkingarinnar ganga út á.

En það hefur líka allt að segja með hvernig aðstöðu við getum boðið þeim ungmennum sem eru að menntast í íslenska skólakerfinu að við verðum fljót að taka upp opinn hugbúnað og opnar lausnir og að við skiljum að það er líka fjárfesting að byggja brýr og reisa virki í hinum stafræna heimi. Staða og möguleikar Íslands í þekkingarsamfélagi nútímans mun ráðast af því hve vel tekst að tileinka sér vinnubrögð við framleiðslu sem er ekki hefðbundin framleiðsla iðnaðarsamfélags heldur framleiðsla þar sem samspil er milli framleiðanda og neytanda og neytandinn býr til sína vöru úr einingum og neytandinn er líka framleiðandi. Þetta erum við að sjá gerast í ýmis konar framleiðslu en þessi þróun byrjar í hinum stafræna heimi.

Núna þegar við göngum til kosninga á morgun þá er gott fyrir okkur að rifja upp orð og efndir forustumanna í stjórnmálum. Slagorð Sjálfstæðisflokksins fyrir síðustu kosningar var "Traust efnahagsstjórn". Sumt af kosningaefni þeirra þá er ennþá aðgengilegt á vefnum. Þannig rakst ég á grein eftir Guðfinnu þinkonu Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík þar sem hún segir m.a. fyrir síðustu kosningar:

"Traust efnahagsstjórn er stærsta velferðarmálið. Forystumenn Sjálfstæðisflokksins skilja vel samspil efnahagslífs, verðmætasköpunar og velferðar. Ef við kjósum þannig að hér verði áframhaldandi traust efnahagsstjórn, getum við staðgreitt velferðina sem er draumur hverrar þjóðar."

Við vitum eftir Hrunið mikla að íslenska þjóðin var ekki að kjósa yfir sig trausta efnahagsstjórn heldur glundroða og blekkingarvef og það sem fylgdi með var ekki draumur hverrar þjóðar heldur martröð hverrar þjóðar. Forustumenn Sjálfstæðisflokksins höfðu engan skilning á efnahagslífi heimsins og þeirri sterku undiröldu sem er búin að vera í marga áratugi, undiröldu sem ryður smán saman burt iðnaðarsamfélagi fjöldaframleiðslu. En í fjörkippum hins vestræna peningahagkerfis iðnaðarsamfélagsins gengur allt á misvíxl, peningar geta flætt óhindrað um lönd og eru bara tölur í peningabólugerðarvélum heimsins sem núna eru eins og sjálfvirk þvottavél sem óvart hefur verið sett grænsápa í og allt flæðir út allt og þvottahúsið fyllist af froðu og vélin er ónýt og allt bendir til að við verðum að taka fram þvottabretti og bala og fara að þvo í höndunum aftur - eða koma okkur upp annarri vél sem við skiljum hvernig virkar og sem við getum gert sjálf við.

Peningar geta flætt óhindrað um lönd en fólkið er fast. Það er fast í einhvers konar ánauð skulda og hafta en það er líka uppflosnað. Uppflosnað á þann hátt að það er ekki lengur sjálfs síns, það er ofurselt einhverjum fjármálakippum, ef verðbréf falla á Wall Street þá lokar verksmiðja á einhverjum stað í heiminum, ef hlutabréf falla þá flyst fyrirtæki  milli landa. 

Ég er ákafur talsmaður frelsis, frelsis til að láta hugmyndir dafna og blómgast og ég veit að nýsköpun og framþróun verður ekki til nema þar sem við höfum frelsi og svigrúm. En mælikvarði á frelsi og framfarir er ekki  hagnaður í ársreikningum einhverra loftbólufyrirtækja sem útrásarvíkingar og bankar þeirra kasta á milli sín og sumar af þeim leikreglum sem pössuðu vel við gamla prent- og iðnaðarsamfélagið eru hroðalega á skjön við það samfélag sem nú er að vaxa upp og er að hluta til í hinum stafrænu rýmum.

Frelsi er líka fólgið í að hafa aðgang að þekkingu og verkfærum og smíðaefni. Í samfélagi þar sem slíkur aðgangur er bundinn við alls konar eignarétt, einkaleyfi og peningagreiðslur þá verður mismunun þegnanna mikil, sumir geta keypt sér aðgang en sumir eru útilokaðir frá aðgangi. 

Þannig er sá  eignarréttur á stafrænum hlutum sem nú er skilgreindur í lögum mikill fjötur um fót allri framþróun, raunar svo mikið að upp spretta í sífellu önnur samfélög ólöglegrar dreifingar á efni og stór hluti fólks fer ekki að lögum. 

Við þurfum á nýrri sýn að halda, við þurfum að skilja að það verðmætadreifingakerfi sem við búum við núna og byggjum samfélag okkar á er ekki að virka og við þurfum að endurskoða helgustu vé þess kerfis. Við þurfum að endurskoða hugmyndir okkar um eignarrétt, sérstaklega eignarrétt á gæðum sem eru þannig að allir hafa hag af því að þau séu nýtt á ákveðinn hátt og eftir ákveðnum reglum. Við verðum að skilja að máltækið "það eyðist sem af er tekið" á við ef við erum að tala um verðmæti sem eru í sjóð sem enginn leggur inn í en allir taka út úr en það á  ekki við um sum verðmæti sem verða til í samfélagi manna og framleiðslu og er þess eðlis að þau vaxa og dafna eftir því sem þau eru meira notuð. 

Þegar ég var í hagfræðinámi í háskóla Íslands var ljóst að fiskistofnar við Íslandsstrendur voru í mikilli hættu vegna ofveiði. Það var haldið að okkur lesefni eins og varðandi  Tragedy of the commons  og öðru lesefni okkar sem notað var til að réttlæta að einkaeignarhald á fiskistofnum , ég man ennþá eftir að ein sterkasta röksemdin fyrir að hér á Íslandi þyrfti einkaeignarétt á veiði var saga um álaveiðar við strendur Danmerkur. Núna mörgum áratugum seinna þá er ég sannfærð um að þessi hagfræði og þessi sýn á auðlegð og auðlindir virkar ekki, hún virkar ekki einu sinni varðandi hinar áþreifanlegu auðlindir og hún virkar alls ekki varðandi þær auðlindir sem búnar eru til með samfélaginu sjálfu, þar sem mikilvægast er að almenningurinn og hugsun sem hlúir að almenningnum og heildinni sé sem sterkust.

Traust efnahagsstjórn er ennþá stærsta velferðarmálið. Það er ennþá mikilvægast til langframa að stjórnmálamenn skilji hvernig efnahagslíf og athafnalíf virkar og þeir verða að hafa nógu mikla framsýni til að skynja hvað er að gerast á leikvangi heimsins og hvernig hagsmunum Íslands verður best borgið. En þeir mega ekki vera eins og sú vanhæfa ríkisstjórn sem hér sat að kjötkötlunum og brenndi allt í botn.  

Vetrarfærð á Vestfjörðum

Tjaldborg á Ingólfstorgi, stuð á kosningaskrifstofum

Það var allt á fullu alls staðar á landinu í dag í kosningaundirbúningi,  margir flokkar voru sennilega með mannfagnaði og samtök sem vilja hafa áhrif á stjórnmálin lögðu saman krafta sína. Atvinnumálin eru þar náttúrulega mál málanna og hvernig semst um skuldir íslenskra heimila og íslensku þjóðarinnar. Sú skjaldborg sem Samfylking og Vinstri Grænir þykjast hafa reist um heimilin í landinu er ekki úr merkilegra efni en veitingatjaldið okkar Framsóknarmanna á Ingólfstorgi í dag og þau loforð sem þeir flokkar gefa eru úr sama efni og loftið í hoppukastalanum sem var á útihátíð okkar í dag.

 

Vonandi áttar íslensk þjóð sig á því að eini stjórnmálaflokkurinn sem bæði veit hvernig staðan er og ætlar ekki að blekkja íslensku þjóðina og vill horfast í augu við vandamálið strax og taka á því með ábyrgum hætti er Framsóknarflokkurinn. Vandamálið stækkar bara og stækkar ef því er velt á undan sér og lygin verður stærri og stærri ef stjórnmálamenn ætla að halda áfram að ljúga að almenningi.

Ég var á kosningaskrifstofunni í dag og á sumarhátíð okkar Framsóknarmanna á Ingólfstorgi. Íslenska sumrinu var fagnað með grilli og leikjum og andlitsmálingu fyrir krakka á meðan íslensk vorrigning boðaði vorkomuna. Á kosningaskrifstofuna mættu margir hópar af ungu fólki sem voru að kynna sér flokkana.

Hér eru nokkrar myndir frá deginum:

Þau sáu um grillið

Hér eru krakkar me flotta andlitsmálningu

Allir með regnhlíf

Inni í veitingatjaldinu

Í biðröð eftir andlitsmálningu

Fjórar stúlkur úr Menntaskólanum við Sund komu í heimsókn í kosningaskrifstofuna. Þær spurðu: Af hverju ættum við að kjósa Framsókn?

Einar ræðir við flugskólanema

Einar alveg óþreytandi að útbreiða boðskapinn. Hér er hann að tala við nokkra háskólanema sem litu inn á kosningaskrifstofuna

Hlín er myrkanna á milli núna á kosningaskrifstofunni og svo önnum kafin að hún næst ekki á mynd. En hér er maður hennar og systir hans í kaffi á kosningaskrifstofunni í dag.

Ungur og glæsilegur Framsóknarmaður mætti uppábúinn með hatt á kosningaskrifstofuna í fylgd ættmenna.

Hér er fyrrum varaþingmaður okkar á Suðurlandi og maðurinn hennar að taka púlsinn á kosningabaráttunni í Reykjavík

Hér er Vigdís Hauksdóttir með dóttur sinni og litlum frænkum

 Fleiri myndir frá sumardeginum fyrsta má sjá hérna:

kosningar 2009 sumardagurinn fyrsti

Ætla að slá skjaldborg um álversframkvæmdir

Blómarósir og vorboðar

Gleðilegt sumar allir sem lesa þetta blogg! Ég fagna hérna sumri með mynd efst af Írisi og Kristínu Helga sem eru blómum vafðar, ég tók þessa mynd á konukvöld okkar Framsóknarkvenna í gærkvöldi.

Kosningaskrifstofan okkar er alltaf blómum skrýdd, hún Vigdís Hauksdóttir frambjóðandi í Reykjavík suður passar upp á það, Vigdís sem er lögfræðingur með sérhæfingu í skattarétti er líka garðyrkjufræðingur og var nú einu sinni Íslandsmeistari í blómaskreytingum. Vigdís er dæmi um hinar kröftugu konur sem eru í Framsókn, konur sem eru tilbúnar að leggja á sig mikla og óeigingjarna vinnu fyrir hugsjónir sínar, konur sem vilja málefnalega, upplýsta og heiðarlega umræðu um stjórnmál. Vigdísi Hauksdóttur var sagt upp starfi sínu sem lögfræðingur hjá ASÍ þegar hún tók sæti á lista Framsóknarflokksins.

Enginn hefur barist af meiri þunga í þessum kosningum en Vigdís. En fjölmiðlar vilja bara tala um prófkjörið hans Gulla, fjölmiðlar vilja bara tala um hvað hann fékk í meðgjöf, fjölmiðlar vilja ekki tala um hvað aðrir þurftu að borga með sér í kosningabaráttunni, ekki tala um að ein stærsta verkalýðshreyfing landsins rak konu vegna þess að hún gerði það sem er borgaraleg skylda okkar allra, hún ákvað að nota hæfileika sína, reynslu, menntun og þekkingu til að bjóða sig fram til þings fyrir Reykvíkinga.

Konur í Framsóknarflokknum eru engar puntudúkkur. En það þýðir ekki að þær hafi ekki skilning á fegurð og hönnun og þeirri sköpun sem felst í að búa til fallegt og hlýlegt og réttlátt umhverfi sem við öll viljum starfa í og búa í. Umhverfi sem er í sátt við náttúruna og umhverfi sem nýtir þá landkosti og mannauð sem Ísland býr yfir.

Íris og Kristín Helga eru ekki hér efst á þessu bloggi vegna þess að þær eru sætar stúlkur með blóm. Þær eru sumarboðar mínir hér á blogginu vegna þess að síðasti vetrardagur var merkisdagur fyrir þær.  Kristín Helga er fráfarandi formaður Nemendafélags Borgarholtsskóla og Íris var einmitt þennan dag kosin nýi formaður nemendafélagsins. Formennska í félögum er  góð skólun í félagsmálum og stúlkur þurfa að sækjast eftir áhrifum á öllum sviðum, alls staðar þar sem valdið er, bæði í stjórnmálum en líka í stjórnum útgerðarfélaga, líka í fjármálastofnunum. 

 Nokkrar fleiri myndir frá konukvöldinu:

Stutt vídeó Fleiri myndir frá konukvöldi má sjá hérna: http://www.flickr.com/photos/salvor/sets/72157617126480795/

Sumar og vetur frusu saman

Milljónir og grilljónir

Ég er ekki að fatta hvernig allt samfélagið núna er í þrúgandi meðvirkni með þeim sem eru við völd núna en hafa engar lausnir og þeim sem hrökkluðust frá völdum í búsáhaldabyltingunni án þess að hafa neinar lausnir þá. Það er rexað og pexað um milljónir í einhverjum prófkjörum fyrir nokkrum árum en það er ekkert talað um þær svimandi háu tölur sem eru í því hyldýpi sem íslenska þjóðin er um það bil að steypa sér út í. Við höngum á bjargbrúninni en við eigum bara fjölmiðla og stjórnmálaflokka sem kunna að tala um milljónir en verða ráðvilltir og týndir þegar talað er um grilljónir. Eina undantekningin er Framsóknarflokkurinn sem setur fram efnahagstillögur sem hagfræðingar hafa samið með stjórnmálamönnum, tillögur sem einhver von er um að geta virkað.

 

Samfylkingin æpir bara "Evra, evra, EBE strax" og Vinstri Grænir æpa "Ekkert ál".  Sjálfstæðismenn segjast ætla að taka upp evru í samstarfi við IMF þrátt fyrir að ekkert bendi til þess að það sé hægt. Ál og málmsteypuiðnaður heimsins er á hvínandi kúpunni og það er ekkert sem bendir til að einn eða neinn muni reisa hér álver á næstunni. Þó við setjum hvínandi blúss á að ganga inn í EBE þá tekur mörg, mörg ár að uppfylla skilyrði til að taka upp Evru og eins og málin standa og munu standa ef skuldabyrði verður ekki létt af íslensku þjóðinni þá munum við aldrei, aldrei geta uppfyllt þau skilyrði. 

Hér er gjaldþrota þjóð og hér eru gjaldþrota heimili. Markaðsverðmæti þeirra eigna sem fólk á hafa hraðfallið eins og allt í því gjörningaveðri fjármála sem skall á heimsbyggðina. Það er eins og stinga höfðinu í sandinn að horfa á þetta eins og hér sé spurning um að jafna tekju- og gjaldahlið fjárlaga og hegða sér eins og Geir Haarde þegar hann ár eftir ár hrósaði sér af traustri efnahagsstjórn. 

Við verðum að horfast í augu við kerfishrun þar sem öll verðmæti breytast í fljótandi miðla. Verð á orku og olíu hefur lækkað og lækkað, verð á húsnæði hefur lækkað og lækkað, verð á matvælum hefur lækkað og lækkað, verð á málmum hefur lækkað og lækkað. Fjármálakerfi heimsins hefur frosið fast. En það fastasta af öllu föstu eru skuldir. Ástandið er þannig að skuldir eru bara tala í einhverjum yfirlitum, það er engin von að stór hluti skulda og krafna sem bankar heimsins hentu á milli sín í einhverjum afleiðuboltaleik muni nokkurn tíma fást. Enda eru allar ábyrgar fjármálastofnanir löngu búnar að afskrifa þessar skuldir. 

Hvað skyldu skuldavöndlar húsnæðislána á Íslandi seljast á alþjóðlegum peningamarkaði? Fyrir 1 % af verðmæti? Fyrir 5 % af verðmæti? Örugglega ekki meira þegar undirmálslánin amerísku seljast fyrir slikk og Ísland er eins og eitur í fjármálaheiminum, orðspor landsins er þannig að enginn vill lána hingað fé.

Málið er að nú er kjörin staða til að segja: Við léttum af ykkur skuldurum ánauðinni, þið þurfið ekki að vera í skuldaánauð sem þið munuð aldrei losna úr.  Allir græða ef þið komist á fæturnar aftur og getið tekið þátt í að búa aftur til blómlegt atvinnulíf. Allir tapa ef þið Íslendingar verðið eins og ánauðugir bændur í Rússlandi fyrir tíma byltinga þar, í skuldafangelsi frá kynslóð til kynslóðar.

Kannski verðið þið ekki ánauðugir, víst getið þið Íslendingar farið úr landi og þá myndast pláss fyrir aðra uppflosnaða úr öðrum löndum þar sem ástandið er ennþá verra til að koma hingað til að flýja heimkynni sín og lifa áfram við eymd á þessari eyju sem hefur selt allt sem það átti í hendur einhverrar ósýnilegrar fjármálaelítu sem býr á öðrum eyjum sem við þekkjum bara nafnið á.

Eina leið ykkar Íslendingar út úr þessum vanda er að létta skuldaánauð af almenningi og neita að borga skuldir sem sagt er að íslenska þjóðin skuldi. 

Ég hef áfram sömu tillfinningu varandi núverandi ríkisstjórn og ég hafði gagnvart seinustu ríkisstjórn, þessari vanhæfu. Mér finnst núverandi ríkisstjórn vera að leyna einhverju mjög mikilvægu og hilma yfir einhverju, blekkja okkur til að halda að ástandið sé á stiginu "þetta bjargast" en á meðan skipið sekkur þá sé fólk önnum kafið við að koma ákveðnu undan í björgunarbátana en það séu ekki björgunarbátar fyrir alla.

Hvað verður um okkur sem komumst ekki í björgunarbátana?

Mikilvægustu kosningarnar

Prófkjörið hans Gulla - Skrípaleikur í beinni útsendingu

Ég var á Nasa í gærkvöldi þegar sent var út eitthvað sem RÚV kallar borgarafund. Þetta var ekki borgarafundur fyrir fimmeyring og þetta voru ekki málefnalegar og yfirvegaðar umræður um stöðu íslensku þjóðarinnar eftir stærsta hrun nokkurs vestræns efnahagskerfis og um hvaða lausnir stjórnmálaflokkarnir sem bjóða fram hefðu. Þessi "borgarafundur" var keyrður eftir sama módeli og gettu-betur og mælskukeppni framhaldsskólana með klappliði og pú-liði í salnum.

Ég hugsa að RÚV hafi reynt með þessum útsendingum að ná sömu stemmingu og borgarafundirnir voru haustið 2008 og byrjun árs 2009 og öll sú atburðarás sem endaði í búsáhaldabyltingu. En það mistókst hrapalega hjá RÚV og þessi þáttur sýnir enn og aftur hve handgengið RÚV er þeim sem halda um stjórnartaumana hverju sinni og hve grunn og yfirborðsleg umræða í ríkisfjölmiðlinum er og hvern þátt fjölmiðlarnir áttu í að koma okkur í þá stöðu sem við erum í núna. Var RÚV á verðinum og fór ofan í tengsl stórfyrirtækja og stjórnmálamanna öll árin fyrir hrunið?  Lunginn úr tímanum í þættinum í gær fór í að ræða prófkjörið hans Gulla árið 2006. Vissulega er mikilvægt að allt sé upp á borði varðandi tengsl kjörinna fulltrúa fólksins og fjármagnseigenda og það er ekkert að því að  framlög í kosningasjóði  vegna prófkjöra séu birt opinberlega og að það séu settar reglur inn í flokkum um hvernig megi standa að því. 

En umræða í 45 mínútur um prófkjörið hans Gulla fyrir þremur árum er ekki umræða um stöðuna eins og hún er í dag í íslensku samfélagi og hvernig eigi að nálgast þau vandamál sem við stöndum frammi fyrir, þetta er ekki krufning á íslensku samfélagi og þetta er ekki neitt innlegg í að bæta siðferði íslenskra stjórnmála. Þvert á móti þá er þetta einstaklega lúaleg atlaga að stjórnmálamanni í vonlausum flokki í vonlausri stjórnmálabaráttu fyrir vonlausan málstað. Hvort sem það var með atbeina RÚV eða ekki þá liggur Guðlaugur Þór marflatur í þessari stjórnmálabaráttu. En þessi síðasti þáttur var eins og að sparka í liggjandi mann og það segi ég ekki vegna þess að ég sé neinn talsmaður Guðlaugs Þórs. Ég er talsmaður mannréttinda og mannhelgi og persónuverndar og þess að æra fólks sé ekki fótum troðin án þess að fólk geti svarað fyrir sig.  Það er fínt að þessi prófkjörstyrkjamál komi upp á yfirborðið en þessir fólk verður að athuga að 2 milljóna styrkur í prófkjörsbaráttu fyrir einhverjum árum frá fyrirtæki var eðlileg vinnubrögð hjá mörgum stjórnmálaflokkum og söfnun framlaga í kosningasjóði fór fram fyrir opnum tjöldum.

Kúlulán til hlutafjárkaupa án nokkurrar ábyrgðar er hins vegar mjög óeðlileg vinnubrögð og það verður að upplýsa hvaða stjórnmálamenn hlutu slíka lán og slíka fyrirgreiðslu frá fjármálastofnunum, það dregur verulega úr trúverðugleika þeirra sem það gerðu. 

Hér er stutt upptaka sem ég tók á borgarafundi á NASA, ekki gullaprófkjörsfundinum í gærkvöldi heldur á rafmögnuðum fundi sem haldinn var skömmu fyrir búsáhaldabyltinguna og það var einmitt umræðan um ábyrgð fjölmiðla. Munum við þurfa annan svoleiðis fund eftir nokkur ár um ábyrgð fjölmiðla sem nú hafa skipt um vist, orðið húskarlar þeirra sem stýra hinum nýju bönkum?

Segir 40 aðila hafa styrkt sig

Ástþór og skrímslin- andlitsmyndum af Katrínu veifað en myndbirtingar af Steingrími kærðar

Ég frétti af Ástþór upp í Borgarholtsskóla í dag á fjölmennum framboðsfundi þar sem framboðin sendu öll fulltrúa. Ástþór mun hafa   bent á  fulltrúana annarra framboða þ.e.  Framsóknar, VG, Samfylkingar, Sjálfstæðismanna og Borgarahreyfingar og kallað þau skrímsli.

Þetta er virkilega leim hjá Ástþóri, hann  Einar Skúlason sem mætti fyrir hönd okkar Framsóknarmanna er ekki skrímsli. Ekki heldur Dagur Eggertsson sem mætti fyrir Samfylkinguna. Þaðan af síður er hún Álfheiður Ingadóttir neitt skrímsli en Álfheiður mun reyndar á þessum sama fundi hafa dregið upp úr pússi sínu risastóra andlitsmynd af Katrínu Jakobsdóttur og sýnt salnum, sennilega til að sýna fram á og sanna að Vinstri Grænir væru ekki skrímsli. Það segir nú sína sögu að Steingrími foringja þeirra VG-inga er lítt hampað og Álfheiður mætti ekkert með mynd af honum enda er reynt að fela Steingrím sem mest og gengur það svo langt að Vinstri grænir hafa kært myndbirtingar af Steingrími.

En Steingrímur er ekkert skrímsli heldur þó hann og Össur og Helgi Hjörvar og allur karlpeningur íslenskra stjórnmála sé nú falin eins og óhreinu börnin hennar Evu í kosningabarátt 2009 sem virðist ganga út á að tempra testósteronmagnið í karlkyns stjórnmálamönnum.

En ekki átti ég von á að VG sem stjórnmálaafl myndi festast í svona útlitsdýrkun og núna reyna að ná til kjósenda með  kosningabæklingum sem líta út eins og snyrtivöruauglýsingar og senda svo fulltrúa á framboðsfundi sem sýna risaandlitmyndir af Katrínu Jakobsdóttur.

Ég spái í hvaða áttir  svona stjórnmálabarátta fer, vonandi verður Katrín ekki dómsmálaráðherra, þá verður ekki þverfótað fyrir pappírslöggum með andliti hennar á, sérstaklega verða netlöggur þá áberandi. 

En þó ég skemmti mér konunglega yfir skrímslaorðræðu Ástþórs og útlitsblæti Vinstri Grænna þá fylgir öllu gamni alvara. Ég hef hitt menn sem segjast hafa verið í launavinnu hjá Ástþór við að safna undirskriftum til stuðnings framboði hans og ég hef heyrt að hann hafi verið með ungmenni í vinnu sem véluðu fólk til að skrifa undir plögg sem sumir sem skrifuðu undir töldu eitthvað allt annað.

Núna kemur í ljós að meira segja frambjóðendur Ástþórs voru blekktir, þeir kannast ekkert við að vera í framboði.  Hvar er þessi eftirlitsnefnd með kosningunum frá ÖSE? Er ekki hreinn skrípaleikur að svona framboð skuli vera talið gilt? Af hverju eigum við að leyfa fólki sem kann enga mannasiði og virðir engar leikreglur að taka þátt? Eða er Ísland svo mikið bananalýðveldi að það skiptir engu til eða frá um einn apaköttinn í viðbót.

 

Kannast ekki við framboð